Raganorck

Uriel · Posted: Fri Nov 19, 2004 8:38 pm Post subject:

Kind van de Koude zag dat de menswezens tot rust kwamen. Tevreden krulde hij zich op boven op de boekenkast en keek even om zich heen. Zijn maag rommelde, maar hij zag nergens een aantrekkelijk stukje grotmos. Toen herinnerde hij zich de dingen onder hem. Het hout zou niet te eten zijn, maar misschien...

Voorzichtig liet hij zich een beetje voorover zakken totdat hij de dingen op de volgende plank kon zien. Met zijn goede klauw hengelde hij ernaar totdat zijn scherpe nagels vat kregen op een van de in leer gebonden boekwerken. Hij trok, het boek verschoof, bleef aan zijn nagel haken, maar viel toen met een klap open op de grond. Teleurgesteld keek Kind van de Koude het na en ging met zijn tong over zijn lippen. Het lag open, de zachte binnenkant naar hem toe. Het zag er een beetje vreemd uit, maar de dunne blaadjes hadden met hun vreemde tekens wel iets weg van de plakken vissenprut die sommige ouderen op de rotsen legden om te drogen. Zich plotseling weer bewust van de andere wezens in de kamer keek hij verschrikt om zich heen en trok zijn klauw weer in.

Ophelia Nachtstorm · Posted: Sun Nov 21, 2004 1:40 pm Post subject:

Ophelia kon de vormen van het wezen op de kast niet onderscheiden, maar ze zag de glinstering van het weerkaatsende licht in zijn ogen. En dat licht herkende ze van een moment, enkele dagen geleden, toen ze in de Kamer van de Honderd Ogen... "Laat het met rust!" barstte ze plots uit tegen Lucer. "Blijf van hem af! Ga weg van die kast! Idioot!"

De onverwachtheid van haar aanval sloeg harder in dan de woorden zelf, maar toch schrok Ophelia toen de klanken tegen de muur terug in haar gezicht ketsten. Ze deed een stap achteruit, botste tegen Galliminus en raakte daardoor nog verder uit haar geestelijke balans. Met een ruk draaide ze zich om en begon als een wilde met haar vuisten tegen Galliminus' borstkas te slaan. Toen ze besefte dat de arme heer juist zijn dankbaarheid had uitgesproken over het feit dat hij een val van ettelijke meters langs de kasteelmuur had overleefd en zijn verwondingen in haar ooghoeken sprongen, deed Ophelia geschrokken een paar passen achteruit, prevelde haar excuses, vloog opnieuw in Galliminus' richting om haar armen troostend om hem heen te slaan, schrok wederom van de aanraking, draaide zich resoluut om en stoof naar de bibliotheekdeur.

"We gaan ergens anders heen," prevelde ze, terwijl haar haar in woeste plukken in haar gezicht hing. "Volg me." Ze slikte haar tranen in.

(( >> De Scheve Toren ))
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Galliminus · Posted: Sun Nov 21, 2004 4:23 pm Post subject:

Galliminus liet haar de gang gaan.. Het deed wel iets zeer aan zijn wonden toen ze hem op de borst sloeg, maar ergens deed het hem wel goed dat de Vrouwe eindelijk wat pure emotie liet gaan. Galliminus zag dat zij het er moeilijk mee had.. De last op haar schouders leek wel zo zwaar als de hele berg waar Raganorck op en rond was gebouwd. Toen ze hem vastpakte na wat excuses gepreveld te hebben was hij wat verbaast.. Het voelde onwennig, en hij vroeg zich af om haar vast te nemen.. Troostend maar nog ietwat afstandelijk legde hij zijn hand op haar schouder.. Ze bleef zijn Vorstin.
Hij had geen woorden..

Op momenten als deze leek de Vrouwe nog een beethe kind.. Ze had nauwelijks een gezonde jeugd gehad naar Galliminus' idee... Op zulks momenten deed de Vrouwe hem aan zijn kinderen denken.. Een mooie situatie maar toch ook bedroevend door het gemis. Het gemis dat hij zijn kinderen reeds lang niet meer had gezien en het gemis dat de vrouwe zelden tot nooit in een leuke situatie haar pure emotie liet zien.

Galliminus liet haar de ruimte uitstormen en zou haar even de tijd willen geven om te bedaren. Hij zou nog wat voorzichter en langzamer lopen naar de scheve toren dan hij al deed..

((Galliminus naar: De Scheve Toren))
((samen met Heer Lucer?))
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Ophelia Nachtstorm · Posted: Sun Nov 21, 2004 4:32 pm Post subject:

(( jaja, lucer moet ook mee Smile

))

((Galli: Ik bedoelde dan ook dat hij daar zijn volgende post schrijft ipv hierbij .. Wink

))
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Uriel · Posted: Fri Nov 26, 2004 12:14 pm Post subject:

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

((OOC: Dorum vanuit: De binnenplaats en de grote hal >> de Paleispoort ))

Na niet te lang hebben gezocht vind Dorum de Bibliotheek op nieuw. Hij had wel geleerd van de vorige keer om niet zomaar weer de bibliotheek binnen te stormen. Niet oplettend of de zwaardmeester hem ook echt gevolgd had klopte hij met zijn hand op de grote deuren van de Bibliotheek. "Mijnheer Vincero?"

risharion · Posted: Sun Dec 12, 2004 10:05 pm Post subject:

((OOC: malevus vanuit de binnenplaats en de grote hal >> de paleispoort))
malevus volgt dorum en komt stil op een beleefde afstand achter hem staan,doch hij zorgt wel dat dorum merkt dat hij achter hem aan is gelopen.. hij heeft zijn ogen goed de kost gegeven en kan het niet helpen toch wel enigszins onder de indruk te zijn..
_________________
my loving heart lost in de Duister
for hope i give my alles

Uriel · Posted: Mon Dec 13, 2004 9:25 pm Post subject:

"Ze zijn hier niet meer..." een neuzelig stemmetje klinkt achter Dorum en de vreemde heer. "volgens mij zijn ze ergens anders." Voegt het er nodeloos aan toe.

Een klein mannetje met een knijpbrilletje en een bundeltje papier onder zijn stakerige armpje knippert hen minzaam toe.

risharion · Posted: Tue Dec 14, 2004 8:30 pm Post subject:

weet u dan misschien waar ze te vinden is? vraagt malevus beleefd..
_________________
my loving heart lost in de Duister
for hope i give my alles

Uriel · Posted: Wed Dec 15, 2004 5:20 pm Post subject:

Het mannetje trekts zijn kleine ronde kopje met de paar overgebleven haarsprieten in zijn veel te grote klerkengewaad. Hij lijkt weg te krimpen als hij direct aangesproken wordt. Waarom is hij toch altijd weer verbaasd als mensen ook daadwerkelijk iets terug zeggen?

Hij schudt zijn hoofd. "Niemand weet ooit voor de volledige honderd procent zekerheid waar de Vrouwe is. Ze dwaalt door de kamers en de kamers zelf blijven ook niet op hun plek. Zo is het zoals het hier gaat en zoals het al eeuwen terug begonnen is met de grote oermagister van wie het bijna ondoenbaar is de naam uit te spreken zonder te rillen. De grondvesten van Raganorck zijn gebouwd op chaos en wanorde..."

Hij knippert weer met zijn oogjes en steekt zijn nek weer naar voren om Malevus beter te bekijken. "Wat vroeg u ook alweer, jongmens?"

risharion · Posted: Wed Dec 15, 2004 8:20 pm Post subject:

malevus knikt beleefd, enigs verbaasd over de reactie van de man, ik ben op zoek naar vrouwe ophelia, kunt u me misschien op weg helpen om haar te zoeken?
_________________
my loving heart lost in de Duister
for hope i give my alles

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Voor de zoveelste keer zuchtte Dorum hardop. Hij was Lucer alweer kwijt! Hij vloekte in zichzelf, besevend dat hij ongelovelijk veel tijd kwijt zou zijn met het zoeken naar Lucer en hij eigenlijk nu vrij was. Maar hij moest tegen Lucer zeggen dat Bernt weigerde de poorten te sluiten...Hij moest Lucer vinden.

Uriel · Posted: Thu Dec 16, 2004 12:08 pm Post subject:

"Aaaaaaah.... juist ja, warom zegt u dat niet meteen?" Zegt het mannetje met een minzaam glimlachje. Loopt u maar met mij.

Langzaam zet hij zich in beweging. Tergend langzaam voor iedereen met een gezond looptempo. Bij het eerste wandtapijt dat het kleine groepje passeert blijft hij even nadenkend stilstaan.

"Kijk, is dat geen mooie afbeelding van Soraja? Arm kind, arm kind... maar die kleuren... ongelofelijk hoe ze na al die jaren er toch nog zo levensecht uitzien. Kijk hoe het groen van de Wilde Wouden welhaast lijkt te leven en dan die blikken van Dearc en Onyx aan de beide zijkanten van het tapijt. Een meesterwerk, jaja een meesterwerk, zo maken ze ze tegenwoordig niet meer...." het oude mannetje gebruikte zijn wandelstok als aanwijsstok en prikt er nu mee in de lucht om zijn woorden kracht bij te zetten.

risharion · Posted: Thu Dec 16, 2004 3:49 pm Post subject:

malevus loopt achet het mannetje aan, en voor het eerst sindfs lange tijd is er een trek van verbazing op zijn gezicht te zien als hij het verhaal van het mannetje hoort, hij haalt zijn schouders op en zegt beleefd gaat u maar voor beste man
_________________
my loving heart lost in de Duister
for hope i give my alles

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Zoals altijd zegt Dorum niets en loopt rustig achter het mannetje en de zwaardmeester aan. Hij schudde langzaam zijn hoofd toen het mannetje een verhaal startte bij het eerste wantkleed dat het groepje passeerde. Hier had hij nu dus echt geen zin in. Zijn rug werd door het lopen niet bepaald minder pijnlijk en de vermoeidheid bleek ook steeds erger te worden. Maar Dorum zei niets. Als dit mannetje Lucer voor hem wist te vinden, dan was hij hem daarna erg dankbaar.