Raganorck

[Uriel]

Dreaming of answers lost,
Floating in a timeless void,
Where Dood is nothing more than lack of thoughts.

One soul in a vacant space,
Riddles are ambrosia,
Illusions are made to keep her in place.

Construct, reconstruct and deconstruct,
My trail of thoughts,
And endless chain of answers to ignore,
For in sight of safe harbour,
There better be no shore.


(Lees het onderstaande pas nadat je je eigen uitleg gevonden hebt voor wat hierboven staat.)



(Voor diegenen die eigenlijke de antwoorden al kennen, maar ze bewust negeren. Graven blijven in je eigen gedachten, op zoek naar bevestiging van je eigen bange vermoeden dat je eigenlijk het toch wel al weet. Dan is iedere bevestiging een grote teleurstelling dat er niets meer is om te ontdekken. Ach, er moet meer zijn, toch? Hmmm ik formuleer het pruts als ik het wil uitleggen... )

[Gashyr]

ik begrijp het niet, is dit een raadsel? zo ja, dan zie ik het raadsel niet eens :S

[Uriel]

Geen raadsel alleen een gedachten constructie.

Een eeuwige zoektocht naar antwoorden terwijl je consequent negeert dat je de antwoorden eigenlijk al hebt maar ze niet als zodanig accepteerd. Het idee dat er meer moet zijn, het vasthouden aan het idee dat er een groot geheimzinnig plan bestaat terwijl je eigenlijk weet dat zoiets er niet is. De krampachtigheid van een geloof in iets dat niet is omdat de realisatie van de waarheid (er is niets) onacceptabel is.

[Samara Jalaya]

In verband met godsdienst en de zin van het leven en dat soort dingen, bedoel je?

[Guest]

Meer in de zin dat de zoektocht belangrijker is dan de antwoorden en je daar meer vervulling in vindt dan het vinden van het antwoord op vragen an sich. Dit omdat de antwoorden die je vindt meestal al op z`n minst bij voorbaat vermoedt. Het vinden van daadwerkelijk iets dat aan je vermoeden beantwoord of het vinden van een antwoord wat je zelf al verzonnen had is dan uiteindelijk een anti-climax.

Had bij de tussenhaakjes (er is niets) bij moeten zetten ... of je wist het eigenlijk al).

Daarbij komt dat je echte religieuze antwoorden niet kunt vinden omdat het geen kwestie is van weten, maar van geloven in religieuze aangelegenheden. Ontdekken wat je gelooft heeft verder niets met antwoorden vinden te maken.

[Uriel]

vergeten in te loggen. excuseer.

[Samara Jalaya]

[Uriel]

Niets valt ooit met 100% zekerheid te bewijzen. Zelfs de beta wetenschappen die zichzelf zo enorm exact noemen hebben te kampen met een grote mate van waarschijnlijkheid. Het begint al bij de vorming van een hypothese. Je kunt alleen een hypothese opstellen door uit te gaan van bepaalde axioma`s. Daarnaast moet je ervan uitgaan dat je meetapparatuur klopt. Tenslotte valt een hypothese alleen te verzinnen doordat je in een bepaald denkkader werkt. Je kunt niet een hypothese opstellen over iets waarvan je het bestaan niet eens vermoedt. Als je dan je hypothese toetsen gaat bestaat ook nog eens het risico dat je meetresultaten beïnvloed worden door hetgeen je wil zien. Gelukkig bestaat er zoiets als een kritisch uitwisselen van ideeën.

M`n punt met bovenstaand gedicht ging echter niet over wetenschap maar over levensvragen. Wil je wel een antwoord op de vraag of er een God bestaat bijvoorbeeld? Stel je voor dat je het weet en het niet langer meer een kwestie van geloven is. Als het antwoord ja is dan wil dat zeggen dat ik bijvoorbeeld rekening moet houden met flink wat jaartjes vagevuur en dat het einde der tijden er onherroepelijk aankomt. Is het antwoord nee dan houdt dan verdere vragen en oneindige eenzaamheid, maar ook eigen verantwoordelijkheid in. Wil je het antwoord dan wel weten of is het voor je eigen gemoedsrust beter je kop in het zand te steken en te hopen dat lastige vragen vanzelf wel weer weggaan? Wat ze overigens niet doen, maar het opzij schuiven van dergelijke kwesties is een tijdelijke geruststelling. Zelfs al sta je dan op het punt om een antwoord voor jezelf te formuleren, dan nog kunnen de consequenties van dergelijke antwoorden je zo danig overweldigen dat je liever terugzeilt naar een de woelige zee van onzekerheid in plaats van naar een haven waar je aanlegt en leert leven met de keuzes die je maakt. Ik weet niet welke van de twee beter is. De oneindige twijfel of de solide aanpak van acceptatie van antwoorden en het risico er rigide en star in te worden.

[Samara Jalaya]

Waarschijnlijkheid is geen goed argument tegen de drang van wetenschappers om naar antwoorden te zoeken. Het feit dat wetenschappelijk onderzoek steunt op bepaalde aannames en dus statistisch gezien niet waterdicht betrouwbaar is, sluit niet uit dat de beweegredenen van de onderzoeker nieuwsgierigheid en een wil om vragen te beantwoorden betreft. Het feit dat we zulke aannames maken bewijst in feite dat we antwoorden zoeken: zonder axioma's is door de bomen het bos niet meer te zien en wordt ieder antwoord een uitputtingsslag van eeuwen.

Ook wat die levensvragen betreft ben ik het niet met je eens. Natuurlijk, het gevolg van een antwoord op zo'n vraag als: "bestaat God" of "is er leven na de dood" zou een slag zijn voor het fundament van veel levens, maar aan de andere kant, kennis is vooruitgang. Enkele eeuwen geleden zullen de mensen ook wel niet hebben willen weten of de aarde werkelijk plat was en of het wel waar was dat de zon rond de wereld draaide en niet andersom. Om de simpele reden dat dergelijke wetenschap een basaal geloof aantast waarop een groot deel van de ideeën, het zelfbewustzijn en de overtuigingen van mensen gebouwd zijn.

Maar juist door zo'n instantie als de wetenschap worden we voortdurend geconfronteerd met dit soort feiten. En onbewust zijn we er denk ik ook naar op zoek. Want naast vasthoudend aan al die heerlijke veilige ideeën zijn we bovenal nieuwsgierig. Ik zou er al de zekerheid van mijn overtuigingen voor over hebben om te weten of God bestaat, ook al zou het antwoord betekenen dat ik wellicht mijn wereldvisie en zelfbeeld radicaal zou moeten wijzigen. Zulke veranderingen betekenen vooruitgang. Het blijven zoeken van bewijs voor je huidige standpunten en ieder bewijs dat je ongelijk zou kunnen hebben of je aan zal moeten passen uit de weg gaan, is stilstand. En stilstand is heel rustig, maar gaat in tegen een fundamenteel element van de menselijke natuur.