Raganorck

[Uriel]

Culain O`Donahue

Culain werd geboren als zoon van een Keltische krijger in de stam of de Morning Dew. Hij was de derde zoon van een derde zoon en had geen enkel vooruitzicht op welk erfdeel dan ook. Hij groeide op voor galg en rad en werd regelmatig betrapt bij het stelen van appels of het voor allerlei klusjes het bos ingestuurd als hij weer eens doelloos rondhing. Het voordeel was wel dat hij hierdoor een enorme vaardigheid ontwikkelde voor het verzinnen van allerhande smoezen, uitvluchten, halve waarheden en oprechte leugens. Het bleek al snel dat hij een bijzondere aanleg had voor het betere babbelwerk. Als het mis ging, werd hij echter subiet verbannen naar het houthok door zijn vader. Op deze manier probeerde de brave borst toch nog iets goeds te maken van zijn derde zoon. Het enige resultaat was echter dat Culain zich oefende in het dolkwerpen. Iets dat hem later nog de nodige problemen zou opleveren, maar hem nog vaker het leven zou redden.

Culain leerde uiteindelijk om zich uit de meest onmogelijke situaties te kletsen en hij buitte zijn rappe tong ook op andere terreinen grondig uit. Zijn snelle verstand en nog snellere tong leverde hem uitnodigingen op voor de feesten en partijen van zelfs hooggeplaatste gasten. Zijn talent om op de juiste plaats de juiste woorden te vinden maakte hem bovendien erg geliefd bij het vrouwvolk en menig traan is er gevloeid terwijl de jonge Culain met zijn enige ware lief over de dansvloer zwierde. Op een van de jaarmarkten leerde hij de schone Maeve kennen, dochter van het stamhoofd van een naburige clan. De twee werden hopeloos verliefd op elkaar. Helaas was Maeve al beloofd aan de zoon van een machtig koopman. Handelshuis O`Grey en zonen had de vader van Maeve een goede prijs geboden voor de hand van zijn dochter voor hun oudste partner. De zoon van O`Grey zelf, Mark O`Grey. Dit weerhield Culain er echter niet van om `s nachts met Maeve af te spreken en haar het hof te maken. Hij vertrouwde op zijn rappe tong en nog snellere voeten mocht het misgaan.

Midden in een van deze, vrij heftige, nachtelijke ontmoetingen werd hij uiteindelijk en onvermijdelijk betrapt door de vader van de schone jonge dame. Met getrokken zwaard kwam schoonpapa het bos in gestormd en was overduidelijk niet in de stemming te luisteren naar Culains zinnige argumentatie dat zijn dochter een slangenbeet op haar tong had opgelopen en dat hij slechts het gif uit de wonde aan het zuigen was.

In een reflex greep Culain in zijn laars en vond daar een van zijn vertrouwde werpdolken. Voordat hij doorhad wat hij deed, wierp hij het glinsterende staal. In het maanlicht was het niet meer dan een zilveren streep die zich onhoudbaar in de borst van schoonpapa boorde en de man twee passen naar achteren wierp. Het volgende dat Culain hoorde was een korte droge reutel gevolgd door een gil van Maeve. Culain probeerde nog om de man te redden, maar toen bleek dat de man al dood was en er in de verte woedende stemmen en brandende fakkels zich aandienden was de enige uitweg om weg te rennen, hard weg te rennen. Hij kuste zijn enige ware geliefde een laatste keer en liet haar beloven om vol te houden dat de man gedood was door een Gothische spion die haar had willen ontvoeren. Daarna verdween Culain in de duisternis van het woud.

Sindsdien zwierf Culain door alle landen van het rijk. Hij nam een baantje als scheepsjongen om over te steken naar het vaste land, maar zeeziekte maakte een carriere aan boord van een handelsschip enigszins lastig. Bij de volgende haven werd hij zonder loon aan wal gezet, omdat hij in zijn “groene staat” zoals de kapitein het noemde nog geen dekzwabber kon vasthouden.

Hij leefde een tijdje in de stadstater stad waar hij aan wal was gezet en nam een baantje als bordenwasser en knecht in een taveerne. Daar leerde hij de stadstater taal spreken. Al snel werd hij geliefd bij het vrouwvolk om zijn enigszins exotische tongval en zijn rappe tong waarmee hij uitvoerig met complimentjes strooide. Hij merkte dat het hem tevens een aardige duit aan fooi opleverde als hij af en toe eens vriendelijk knipoogde of speciaal voor een der vrouwen een Keltische ballade zong die meestal neerkwam op een ietwat vertraagde en dramatisch gebracht Keltisch dranklied. Daarnaast was Culain ook niet vies van het zakkenrollen bij gelegenheid. Dit alles onder het motto, “wat de baas me niet betaald, neem ik wel van zijn klanten”.

Dit zakkenroller kwam hem duur te staan toen hij op een dag betrapt werd door zijn werkgever. Hardhandig werd hij de kroeg uitgemieterd en met de halve stadswacht op zijn hielen vluchtte hij weg de duisternis van het woud in naar het oosten. Uiteindelijk kwam hij in een Gothenstreek terecht. Daar werd Culain al snel opgepakt door een groepje Gothische krijgers. Blij dat ze hun eerste Kelt al gevangen hadden nog voordat ze ook maar in de buurt van een slagveld geweest waren, werd hij hun persoonlijke pispaal. Gelaten liet Culain hun gezever over zich heen komen en pikte ondertussen de taal op. Hij verrichte allerlei hand en spandiensten voor de Gothen en wist ondertussen genoeg bij elkaar te jatten in hun dorp om niet van de honger om te komen. Bovendien won hij de sympathie van een knappe Gothische die hem af en toe nog wat toestopte en hem verder hielp bij het leren van de taal. Hun relatie werd echter ontdekt en Culain moest alweer midden in de nacht zijn biezen pakken en heel hard wegrennen.

Hij werd subiet weer krijgsgevangen gemaakt door een naburige stam Gothen, maar doordat hij de Gothische taal sprak werd hij gebruikt als tolk bij de onderhandelingen tussen Gothen en Kelten en bij de handel van de Gothen met Stadstaters. Hierdoor had hij het niet slecht in krijgsgevangenschap. Toen de oorlog tussen de Kelten en de Gothen tot een eind kwam werd Culain op vrije voeten gesteld en was hij weer op zichzelf aangewezen.

Gelukkig hoorde hij van een groep Kelten die naar deze streken is afgereisd. Hij hoopt zich bij hen te kunnen aansluiten en zo weer terug te keren onder zijn eigen volk. Wellicht dat de kust nu vrij is om eindelijk weer eens naar huis, naar zijn geliefde eiland terug te keren. Al zal de zee oversteken hem weer terugbrengen in zijn “groene staat”, maar beter even een “groene staat” als nooit meer zijn groene eiland weer zien. Het geloof dat deze Kelten in den vreemde hebben in een onbekende God met de naam Midir en hun doel om alle Kelten te verenigen is Culain om het even. Zolang er brood te eten is en bier te drinken vind hij alles best.

[Lunea]

eeehhh Welke LArp is dat Uriel? Toch niet toevallig Dumnoni? over twee weken? in Baarn? Mijn favoriete LARP?

[Uriel]

Proöptiki begin oktober. Een uithoek van Zundert; de juwelen van het woud. Zoveel LARPS, moeilijk om ze allemaal bij te houden. Er zijn er dus meerdere ongeveer op gelijke datum... hmmm niet zo handig. hebben ze allebei een minder groot aantal spelers...

[Lunea]

Tja... onvoortselbaar bijna dat nog niet iedereen weet wat een LARP is... Ik vind het niet zo erg hoor.. Dum mag van mij lekker klein blijven... heb je een link ofzo van die proóptiki? Is het een keltische setting?


O ehh en... goeie intro, misschien een beetje modren in de verwoording of stijl, maar mooi stukje tekst.

[Uriel]

go.to/proöptiki meen ik. Hoop dat het werkt.

Kelten is een van de mogelijke volkeren die je kunt spelen. Ze hebben geen elfen, dwergen of weet ik wat, maar alleen mensen en monsters en de mensen zijn onderverdeeld in een aantal volkeren.

Veel plezier komend weekend!