Raganorck

[Anoniem]

Ik ben nu niet de beste in verhalen schrijven,maar soms lukt het me wel om er iets uit te halen,al heb ik vaak moeite om het einde te schrijven...(het moet blijven duren bij mij!)Wel,zeg me wat je ervan denkt...


________________________________________________
't Leven van deze Geschubde

Hoelang meende hij al dat hij daar stond...Jaren?Eeuwen?Het was al zo lang geleden dat deze geschubde de tel kwijt was geraakt."Of hij nog kon tellen?"Ik weet het niet,ik weet zelfs niet of hij ergens nog bij nadenkt.Dat hij gewoon als iets daar staat,niet meer wetend wat hij is...Zo meen ik het te denken.

Je kent waarschijnlijk wel verhalen over draken,welke enorme schatten,rijkdommen aan goud bezaten...gelegen in donkere bergen omgeven door grote wouden en meren.
Iets dat voor velen ontoegankelijk werd geacht,en de schatten ongrijpbaar.

Ballades werden gezongen in taveernes waar dronken zatlappen en jongelingen aangetrokken werden door zo'n verhalen als deze...minstrelen zongen niet enkel over liefde,verboden liefde en romantiek....maar vertelden verhalen over deze grotten,als het ware behangen met goud.Waarop ridders en andere mannen,Ja,misschien de koningen of andere heersers zelf ook vertrokken of zoek naar meer rijkdommen en hun schatkamers te kunnen vullen.

Ja kan dan natuurlijk wel verwachten...Enorme vloeden van mensen die wel wat meer geld in hun buidel wouden hebben kwamen van alle kanten en bestormden als het waren de bergen...Niet veel van de draken,waartoe de schatten behoorden overleefden dit.Hoe kon het ook anders zou je denken?
Als wij door een enorme zwerm bijen worden aangevallen maken we ook nauwelijks kans om weg te geraken.

Misschien enkele van hen vluchtten weg,verder,naar onbekende oorden waar ze vermoedden dat mensen niet van hun bestaan wisten.Maar de meesten van alle draken bleven bij hun schatten,hun familie van goud en zilver.
Bloed vloeide,niet enkel van de draken,ook van de mensen.Maar toch,je zag stilaan meer en meer paleizen en kastelen met hoge torens en grote sloten opkomen,iets waarvan velen wisten:"Het is gedaan met hen,de geschubden...!"Waarop ze grinnikten en verdwenen,mogelijk naar de bergen om de laatste resten weg te pikken als kraaien op een veld.

Maar er was één enkeling,een ven de draken,die wist stand te houden.Vraag me niet hoe...het kan zijn dat ik erbij ben geweest,maar ook dit verhaal is op een of andere manier tot mij gekomen.
Hoog,mischien wel op een van de hoogste bergen was zijn burcht.Omgeven door een haast ondoordringbaar woud...hoge netels,dikke bomen en naaldbossen,watervallen met hoge gevels die gevormd werden door scherpe rotsen waarop gladde mossen en planten groeiden.
Steeds meer naar boven toe waren er bomen waarvan je,als je naar boven keek,een mier leek,of zelfs een meet,een schimp tegenover deze machtige stammen en enorme kruinen van deze woudreuzen.
Nog hogerop verdwenen de wouden en veranderden in steile muren,samengedrongen....en je moest je zelfs niet eens proberen af te vragen,of aan iemand anders te Durven vragen-hoe koud het kon zijn 's nachts.
Ergens,op deze wand,in een grot die gelegen was in de bergtop zelf...leefde deze Geschubde.


Voor de grot was een standplaats,een kleine ruimte..met één enkele,halfhoge rots op in de vorm van een trap,maar zonder treden.Je kan hieruit misschien al afleiden dat dit dé perfecte uitkijkplaats was voor deze draak.
De laatste jaren,toen hij gemerkt had hoevelen er belang hadden naar zijn schatten,dierf hij zelfs niet meer de grot binnen te gaan,uit angst te worden overvallen,plotseling,in zijn eigen woonplaats.

Jaren stond hij daar op die rots.En al diegenen die er in geslaagd waren om deze enorme berg op te geraken,slaagden er niet in te passeren voorbij hem.
Niets leek er machtiger te zijn dan het afschrikwekkende gelaat van dit...dit "beest"!
-waarop ze verschrik naar beneden vielen,achterna gekeken door een geweldige grijs van de bek van dat "beest".Zij die slim waren geweest,waren misschien naar bevonden geklommen met een touw rond hun middel,maar ja,wat kon je als je boven was,doen met een touw tegenover een bek met grote flikkerende witte tanden en een buik met vuur?

Tot nu toe,is het nog niemand geslaagd voorbij hem te geraken,niemand...

Zelfs hemzelf niet.

________________________________________________

Faranyell aka Arendine