Raganorck

Therian · Dwaler Joined: 03 May 2004 Posts: 6 Location: Raganorck

De zon verdween net achter de horizon toen Therian de taverne binnenstapte. Moe van z'n lange voettocht bekeek hij z'n omgeving door een grijze waas. Bijna struikelend over z'n eigen voeten kwam hij tot de balie van de taverne. Om toch iets van z'n waardigheid te behouden streek hij even over z'n ravenzwarte haar en keek diegene achter de balie doordringend aan. De waard echter bekeek hem met donkerbruine ogen waarin een mengeling van verbazing en geamuseerdheid was te zien. Een kleine lachje tekende zijn pokdalige gezicht. Deze spot was genoeg om Therian weer compleet bij z'n positieven te brengen.

"Ahem" Therian schraapte even z'n keel om zijn vraag op precies de goede manier te formuleren. Nu keek de waard hem helemaal vreemd aan maar Therian die dit gewend was vervolgde in zijn geleerd bedoelde stem.

"Ik ben op zoek naar een kamer voor vannacht en mogelijke voor de komende tijd."

De waard die nu zag dat hij met een serieuze klant te doen had veranderde zijn houding en terwijl hij op een bruin gevlekte leren beurs tikte, zei. "Ik neem aan dat meneer de nodige middelen heeft om dit te betalen?"

De rauwe donkere stem galmde na in Therian's oren.
Een streek van felheid schoot over zijn gezicht en en hij probeerde zijn door moeheid afgezwakte koude uitstraling weer naar boven te brengen. Zonder daarin helemaal te slagen greep hij naar een kleine ruwe katoenen beurs die aan een riem van zijn zwarte gewaad hing. Hij haalde hier een zilveren muntstuk uit en legde die voor de waard neer.
De waard bekeek het vreemde muntstuk met enig wantrouwen, pakte er een met z'n ruwe handen, beet erop, en gromde vervolgens welkeurend.

"Hiervoor krijg je de tweede kamer linksboven, Veroniel hier zal je de weg wijzen" Een kleine mager bruinharig meisje die bij het haardvuur in het midden van de taverne zat stond op en bracht hem naar z'n kamer.

((Naar het Gastenverblijf))

Marin Favonius · Posted: Mon Jun 28, 2004 11:48 am Post subject:

Marin gaapte terwijl ze de taverne binnenliep. De nacht in Terra’s tuintje was haar erg goed bevallen en ze had ontzettend lekker geslapen. Zo lekker dat ze veel moeite had gehad met opstaan. Maar nu stond ze toch volledig bepakt in de gelagkamer van de taverne die Terra haar had aangeraden. Hier zou haar zoektocht naar werk beginnen.

Het was nog vroeg dus de gelagkamer was nog redelijk leeg. Marin had daar geen problemen mee. Het feit dat ze een dak boven haar hoofd had was al erg genoeg, als het nu ook nog eens druk was geweest in de taverne had Marin hoogstwaarschijnlijk wederom een paniek aanval gekregen. Zephyr had ze buiten moeten achter laten en zat nu op een lat boven de taverne te wachten tot ze weer naar buiten kwam.

Marin koos een tafel in de hoek, in de beurt van een trap die omhoog leidde. Bij deze tafel dumpte ze haar rugzak op de grond en haalde ze haar Zwaluw van haar rug. Deze zette ze tegen de trap aan zodat hij vlak naast haar stond terwijl ze zat. Daarna trok ze de stoel in haar richten en floepte neer. Met haar armen over elkaar zat ze daar in de hoek, te wachten tot het werk zich zou aanbieden.

Marin’s tactiek om werk te vinden was een hele simpele en een goed doordachte. Ze had hem al zo vaak gebruikt dat er eigenlijk geen kunst meer aan was. Ze koos gewoon een plek uit en daar ging ze dan een lange tijd zitten, zo onopvallend mogelijk. Het enige wat ze dan nog hoefde te doen was luisteren. Mensen verraadde over het algemeen zichzelf wel. Door te luisteren kon ze er achter komen welke mensen welke diensten nodig hadden en als ze zich aangesproken voelde, bood ze haar diensten aan en sloot ze een overeenkomst over haar inkomen (de meeste mensen lieten het daar afweten, Marin was GEEN goedkope kracht).

Nu kon Marin niets anders doen dan afwachten

(GO IK!)
_________________
Hij leidt me, hij bracht me waar ik nu ben
Hij houd van me, hij troost me wanneer ik verdrietig ben
Hij vertelt me, geheimen en verhalen lang vergeten
Hij geeft om me, zoals een vader geeft om zijn dochter

Mijn gids, lief, mentor, vader

De Wind

Syvinna Amaranth · Posted: Wed Jun 30, 2004 2:33 pm Post subject: Ochtend

De gelagkamer was rustiger dan hij de vorige avond was geweest. Dat viel Syvinna al op voor dat ze de trap af daalde. De vorige avond had ze vanuit haar kamer nog gedempte geluiden kunnen horen die afkomstig waren van pratende (en misschien zelfs zingende) mensen. Ze had het niet echt erg gevonden, het klonk wel gezellig zelfs. Maar nu hoorde ze, terwijl ze boven aan de trap stond, niet veel lawaai van beneden komen. Dat was op zich natuurlijk wel logisch, de mensen die tot diep in de nacht waren blijven drinken zouden niet nu al weer aan het ontbijt zijn.

Syvinna begon de trap af te lopen terwijl ze zich af vroeg of Mathilde aan iemand had doorgegeven dat er iemand in de taverne was die geen geld had om te betalen. Als Syvinna ergens geen behoefte aan was, dan was het wel aan de situatie dat ze aan nog iemand uit zou moeten leggen waarom ze geen geld had. Conigund zou haar dan zeker zo gevonden hebben

Toen ze onder aan de trap aangekomen was wierp Syvinna een blik door de gelagkamer. Misschien werd ze paranoïde, maar ze wilde niet het risico nemen dat ze per ongeluk plaats nam aan een tafeltje naast een van Kapitein Conigund's mannen. Zouden die ook in de stad zijn eigenlijk?

Als ze al in de stad waren, waren ze in elk geval niet hier. Tevreden constateerde Syvinna dat niemand in de gelagkamer er uit zag als een soldaat, of een ander persoon die haar problemen kon brengen. Ze draaide haar hoofd, glimlachte naar Borgas en liep de gelagkamer in.

Uriel · Posted: Thu Jul 15, 2004 3:21 pm Post subject:

Borgas wandelde achter Syvinna aan naar beneden. Het was er stil en dat vond hij prima. Zwijgend ging hij aan een tafeltje zitten en wachtte op het ontbijt. Ondertussen nam hij het interieur van de taverne wat beter in zich op. Van buiten had hij hier en daar een brandplek gezien, maar binnen was van een brand niets te bekennen. Zijn ogen gingen rond in de ruimte die hij nu in het daglicht beter kon overzien dan de vorige avond. Hij nam de tijd, zwijgend, de armen over elkaar geslagen voor hem op het tafelblad. Toen hij zijn ogen over het tafeltje voor zich liet glijden zag hij de inkeping die zijn bijl de vorige avond veroorzaakt had toen hij de ketting van het slavenmeisje doorsloeg. Hij vroeg zich af wat er van haar geworden was, maar werd in zijn mijmering gestoord door het ontbijt dat voor zijn neus gezet werd.

Het grof bruine brood, de pittige kaas en de kroes licht bier smaakten goed. Tevreden brommend at hij zijn ontbijt tot de laatste kruimel. Daarna wachtte hij geduldig tot ook Syvinna klaar was met ontbijten om te horen wat haar plannen waren voor vandaag.

Uriel · Posted: Mon Jul 19, 2004 2:38 pm Post subject:

Mirko liep de houten trap af naar de gelagkamer. Het was er stil. Er zaten maar een paar mensen te eten. Een woudvester met een jong meisje met opvallend lang haar en een paar andere. Pas toen Mirko beter keek zag hij nog iemand aan een tafeltje zitten vlak bij de trap. De man gaf hem een ongemakkelijk gevoel. Mriko trok de riem van Marvin`s te grote broek wat strakker aan en liep de taveerne uit. Hij had honger, maar hij wist ook dat hij geen geld had om eten te kopen.

Buiten scheen de zon en de straatjes van Raganorck zagen er bijna sprookjesachtig uit in het ochtendlicht. Mirko keek omhoog en zag een dakrand die hem heel bekend voorkwam. Hij wist alleen niet meer precies waarvan. Herinneringen tolden door zijn hoofd. Een zwarte magier, een kind, energie, zijn handen die patronen weefden van macht. Zijn handen! Vlug stopte hij ze in de broekzakken. Daar zouden ze geen kwaad kunnen. Hij wendde zijn hoofd af en zag de schroeiplekken op de taveerne muur achter zich. Ze bevestigden de beelden die hij zojuist gezien had. Mirko schudde zijn hoofd. Stukken herinneringen, brokken, meer niet. Hij begon te lopen. De enige manier om thuis te komen was om iedere steeg in te lopen in de hoop dat hij iets zou herkennen of iemand hem zou herkennen...

((Mirko naar het Duister district; Mirko`s urmm.. woning))

Sigbald Furmakin Conigund · Posted: Tue Jul 20, 2004 12:18 am Post subject:

Rodan liep de gelagkamer van de taveerne binnen. Het zachte ochtendlicht dat door de keine raampjes naar binnen viel, glansde zachtjes op zijn borstkuras. Hij had zijn zwart met rode uniform speciaal schoongeborsteld onderweg en hoopte dat hij er apetijtelijk genoeg uitzag voor de lokale deernes. Hij liep meteen op de toog af en bestelde een grote kroes bier. Toen het voor hem neergezet werd pakte hij het op, nam een teug en draaide zich eens om. Leunend met zijn rug tegen de toog inspecteerde hij de gelagkamer eens. Er was reeds wat vrouwelijk schoon binnen. Dat beloofde veel goeds... Met een grote glimlach nam hij nog een flinke teug van zijn bier.

Rodan,
Soldenier van Gerondor
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

Bernt · Posted: Tue Jul 20, 2004 12:34 am Post subject:

Zuchtend kwam Bernt de taveerne inlopen. De wachtroosters voor de paleiswacht waren klaar, zijn mannen geïnstrueerd en zijn dienst zat erop. Bovendien had vandaag één van zijn mannen ontslag genomen uit dienst. Hij had wel een straffe borrel verdiend. Bij de deur veegde hij het ergste stof van zijn uniform en liep daarna naar de toog waar hij een brandewijn bestelde. Toen hij zijn drankje in ontvangst nam, draaide hij zich om en liep naar een tafeltje bij één van de kleine raampjes. Hij zette haast met eerbied het drankje voorzichtig op de tafel en ging toen rustig zitten. Daarna pakte hij de stenen bokaal haast met eerbied op en nam devoot een slokje van de brandewijn.

Hij zuchtte. Heerlijk. Eindelijk een moment van ontspanning. Hij haalde zijn pijp en zakje tabak tevoorschijn, begon zijn pijp te stoppen en stak er vuur in door een houtsplinter in een kaars te steken en daarna in zijn tabak. De tabak gloeide op toen hij genietend de rook in zijn mond zoog. Hij nam nog een slokje van zijn brandewijn. Een grote glimlach verscheen op zijn lippen. Af en toe een borreltje was de enige zonde die hij als achtenveertigjarige veteraan toeliet in zijn geordende bestaan als wachtmeester van de paleiswacht.

Toch lukte het hem niet om helemaal te ontspannen. Met een schuin oog hield hij toch de gasten in de taveerne in de gaten. Maar zolang er niets gebeurde, bleef het grootste deel van zijn aandacht gericht op zijn borrel en zijn pijp.
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

Syvinna Amaranth · Posted: Thu Jul 22, 2004 2:39 pm Post subject: Een probleem

Onverwacht. Heel erg onverwacht. Syvinna zat net aan een tafeltje een beetje voor zich uit te staren toen er een man binnen kwam lopen. Zijn gezicht was onbekend. Hoewel hij voor ieder ander in de gelag kamer waarschijnlijk zomaar een gast zou zijn, was zijn kleding voor Syvinna te bekend. Dit moest een van Sigbald's mannen zijn!

Syvinna moest zich inspannen om niet haar handen voor haar mond te slaan. Dat zou opvallen. En ze mocht niet opvallen..... Waarschijnlijk had hij haar nog niet gezien anders had hij hier niet zo nonchalant gestaan. Maar het zou niet lang meer duren of hij zou zijn blik door de gelagkamer laten dwalen. Langs alle tafeltjes, alle gezichten in zich opnemend. Zijn ogen zouden op haar gezicht terecht komen en.....

Borgas! Op een of andere manier moest ze weer in de buurt van Borgas komen. Bij Borgas was ze beschermd, of voelde het in elk geval zo. Syvinna stond op, eerst bewoog ze zich langzaam en voorzichtig....daarna bedacht ze zich ineens dat ze dat juist niet moest doen! Dat zou opvallen! Syvinna veranderde van snelheid, probeerde alles zo gewoon mogelijk te laten lijken. Misschien was dit gelukt als ze niet haar blik op de man had gehouden.

Na geruisloos opgestaan te zijn, voorzichtig langs de tafel geslopen te zijn en achter de soldaat te zijn beland zodat hij haar niet kon zien liep Syvinna frontaal tegen een meid aan die onderweg was met een blad vold met eten en drinken. De meid slaakte een kreet en het blad viel met een hoop lawaai en gekletter op de grond. Verschrikt keek Syvinna om. Wat een rotzooi! Het was gedaan met niet opvallen, want alle ogen in de taverne waren nu op haar gericht. Met een verschrikt gezicht liet Syvinna alle voorzichtigheid vallen en stormde ze richting de trap.

Sigbald Furmakin Conigund · Posted: Thu Jul 22, 2004 9:09 pm Post subject:

Rodan keek rustig rond en genoot van zijn welverdiende kroes bier. Hij had zijn ogen gericht op een meisje met een grote rugzak naast zich. Het leek hem wel een kittig ding. Terwijl hij zich stond af te vragen hoe hij haar zou aanspreken, hoorde hij achter zich het gekletter van borden en glazen die op de grond stukvielen. Hij keek om en zag één van de meisje die bedienden op de grond liggen, met naast zich de ravage van wat eens een uitgebreide maalijd was geweest. Er stond een ander meisje met een verschrikt gezicht bij. En ondanks de haveloze jurk, die ooit betere dagen had gekend, herkende Rodan haar meteen. De kapitein had gelijk, de prinses was inderdaad in Raganorck! Ze stond slechts een tiental passen bij hem vandaan! Wat een grote beloning zou hij krijgen als híj haar te pakken kreeg en meenam naar Gerondor!

Hij zette zijn kroes op de toog en stormde vooruit, achter de prinses aan, die inmiddels richting de trap rende. Ze probeerde snel de trap op te rennen, maar hij rende sneller en de afstand tussen hen verkleinde zienderogen. Hij sprong over de bediende heen die overeind begin te komen, naar de trap...

Rodan, Soldenier van Gerondor
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

Bernt · Posted: Thu Jul 22, 2004 9:17 pm Post subject:

Bernt zat net te genieten van zijn brandewijn toen hij een enorm gekletter van schaaltjes, borden en glaswerk hoorde. Hij keek verstoord op en zag naast zijn tafel een jong meisje dat verschrikt keek naar de ravage die ze had aangericht door tegen een bediende met een vol dienblad op te lopen. Zuchtend stond hij op om naar het tafereeltje toe te lopen en de bediende overeind te helpen. Het jonge meisje dat nog steeds een zeer geschrokken uitdrukking op haar gezicht had rende snel weg.

Hee! Dat kon niet, was dat meisje niet opgevoed? Ze zou de bediende moeten helpen, of tenminste haar excuus aanbieden! Bernt sprong haar achterna en rende achter haar aan, om haar eens een lesje in Raganorckse opvoeding te geven. Weglopen zonder ecuus aan te bieden of zelfs maar te helpen, pfoe, hij kon er zo kwaad om worden. De burgers hielden tegenwoordig steeds minder rekening met elkaar en het begon met zulke kleinde dingetjes als dit. Het meisje rende naar de trap en hij spurtte er achter aan. Achter zich hoorde hij de zware rennende voetstappen van iemand anders...
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

Uriel · Posted: Fri Jul 30, 2004 8:48 pm Post subject:

Borgas volgde Syvinna`s blik toen ze plotseling gespannen raakte. Een man in wapenrusting stond tegen de toog geleund. Hij doreg de zelfde kleuren als de man bij de poort. Borgas telde een en een bij elkaar op. Er was maar een mogelijke conclusie; Gerondor en waarschijnlijk puur toeval dat de man hier opdook. Syvinna probeerde weg te sluipen. Als hijzelf nu ook opstond zou dat teveel aandacht trekken. Rustig blijven, rustig bewegen en net doen alsof er niets aan de hand was hield hij zichzelf voor, maar de adrenaline klopte in zijn aderen. Met een hand dronk hij een laatste slok bier uit zijn kroes en met z`n ander haalde hij de bijl uit z`n lus. Hij haalde diep adem en dwong zijn hart in een rustiger ritme. Geen moment om de controle te verliezen. Hier waren teveel mensen en geen bomen om zijn woede op te koelen.

Plotseling hoorde hij het gekletter van glazen en aardewerk. Syvinna was op een serveerster gebotst. Even leek de tijd stil te staan. Toen explodeerde de taveerne in een chaos van rennende voetstappen en flitsende kleuren. Syvinna vluchtte de trap op. Vlak daarachter volgde een man van de stadswacht en daarachter de man in de wapenrusting van Gerondor.

Erachteraan gaan had weinig zin. Borgas dacht na, hij moest nadenken. Nadenken en kalm blijven. Wat was de logische vluchtweg voor Syvinna? Boven waren alleen de kamers met hun ramen. De voorkant was te hoog en de ramen te klein. De achterkant, waar Syvinna`s kamer was had grotere ramen... en een hooiberg achter op de binnenplaats. Hij stond op en liep naar de deur die toegang gaf tot het binnenplein. Syvinna zou weer de taveerne door moeten om op straat te belanden en dus ook door deze deur. Met zijn bijl in zijn handen posteerde hij zich bij de deur de taveerne in. Zo kon hij zien of ze haar niet te pakken kregen, zelfs dan zouden ze door de gelagkamer moeten. Anders kon hij hier hun weg versperren. Hij luisterde naar het lawaai om hem heen en voelde zijn hart bonzen. Weer haalde hij een paar keer diep adem. Hij hoopte maar dat hij de juiste keuze gemaakt had...

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Er kwam een jong ogende man gekleed in witte waden de gelagkamer binnen gelopen, hij had inmiddels de hand van Aisthèsis losgelaten en keek door de gelagkamer of er nog een tafel vrij was. Hij zag er é''en dicht bij het raam. Hij liep er meteen naar toe zonder te kijken of Aisthèsis hem nog volgde of niet.

Toen hij éénmaal zat wachte hij op Aisthèsis om vervolgens als zij zat de herbergier te wenken.

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Sep 19, 2004 11:10 am Post subject:

Aisthèsis:
((Gannon hoofdstraat >>> taveerne: Gelagkamer))

Eigenlijk was ze blij dat hij haar pols had losgelaten, ze had hem amper bij kunnen houden en ze was erg verbaasd over zijn reactie. Hij was altijd beleefd geweest en dan het volgende moment sleurde hij haar half over straat een één of andere taveerne binnen. Met haar ogen zocht ze de kamer af en ze zag hem vrijwel meteen zitten. Hij en zijn witte gewaad domineerde de ruimte, ze wist dat hij op haar wachtte. Ze wilde niet, het was geen angst en toch leek het toch dat ze bang was voor hem. Ze zuchtte, uit pure beleefdheid schoof ze bij hem en keek hem glimlachend aan, zoals altijd...

Alena Mae Daynu · Posted: Thu Oct 07, 2004 10:43 am Post subject:

Alena duwde de deur van de gelagkamer open schrok bijna van het geluid dat het maakte. Waarom was ze nu weer zo schichtig bezig? Nergens voor nodig... hoopte ze. Vannacht had ze weer zo stom geweest om geen veilig onderdak te zoeken met als gevolg dat ze de nacht had doorgebracht in een holle boom op enkele tientallen passen van een kamperende roversbende.
"Ik heb een paard nodig.." zuchtte ze.
Kon ze het maar betalen...

Alena trok haar grote tas wat rechter op haar schouders en keek de gelagkamer rond. Het was druk. Lekker. Zo viel ze niet zo op.
Haar hand gleed naar haar geld buidel en ze schatte het gewicht.
Het was ruim voldoende. Maar misschien kon ze hier beter wat spelen voor een maaltijd en een bed. Een waard was meestal blij om haar onder te brengen in ruil voor een paar verhalen en een lied.
Dan kon ze weer eens de snaren van haar gitan vervangen.

Maar eerst wat drinken.
De jonge vrouw liep naar de bar en keek eens waar de waard was.
_________________
Oh, really....

Bratar Duskourio · Sporenzoeker Joined: 06 Oct 2004 Posts: 18

Bratar kwam de gelagzaal in en keek eens rond.
Druk... Hij probeerde alles goed in zich op te nemen ,kijkend of hij niemand herkende tussen de verscheidene personen die er zaten.

Na enkele minuten bleek dat dat niet zo was en gerustgesteld ging hij richting toog.