Raganorck

Syvinna Amaranth · Posted: Tue Mar 02, 2004 6:57 pm Post subject: samenzwering?

Vanaf haar stoel keek Syvinna de vrouw aan. Ze hoopte maar dat ze haar verhaal zou geloven. Ze schoof wat ongemakkelijk heen en weer en vertelde toen met de zelfde zachte stem: "Mijn naam is Syvinna Amaranth. Ik ben prinses van een koninkrijk, Gerondor. Het ligt niet ver van Raganorck. Maar het koninkrijk is overgenomen door een verader en ik moest vluchten. Nu is een kapitein van de soldaten van de verader hier in Raganorck naar mij opzoek. Ik moet snel naar het kasteel zien te komen voordat het mij onmogelijk gemaakt wordt asiel aan te vragen. Maar kijk nou hoe ik eruit zie, als een zwerver. Bovendien weet ik helemaal niets van deze plaats."

Terwijl Syvinna's verhaal vorderde was ze steeds wanhopiger gaan klinken en er stonden tranen in haar ogen. Wat als deze vrouw haar niet geloofde? Misschien zou ze haar voor gek verklaren en uit de taverne gooien. Erger nog, misschien zou ze tegen iedereen vertellen: 'hoor eens, dat kind daar vertelde net...', dat zou verschrikkelijk zijn. Conigund zou binnen een paar uur op staat kunnen horen waar de voortvluchtige prinses zich bevond....

Gashyr · Posted: Wed Mar 03, 2004 10:31 am Post subject:

((de Grijze uit Gannon; op de straat))

De ruimte was gevuld met stemgeluid, zoveel dat er geen woord was dat verstaanbaar de deur berijkte. De geur van bier en tabak drong niet zo subtiel de neus van de grijsgemantelde binnen. Hij ging zitten aan een lege tafel, dicht bij de deur en even viel zijn mantel open, een glimps van de vogelkop aan de bijl onthullend. Hij bestelde niets, maar liet zijn stoel op twee poter tegen de muur achter hem leunen, de mensen in de gelagkamer gadeslaande van onder zijn grijze kap. Het gezelschap was nagenoeg hetzelfde als altijd. Aan de tafel die bij zijn vorige bezoek omver was geworpen doo rhet elfse wicht zaten nog steeds dezelfde mensen. Opvallend waren alleen de reusachtige man aan de toog en een meisje dat er op het eerste gezicht uit zag als één van de vele schooiers die de stad rijk was maar een stevig stuk ketting om haar nek had waarvan ze het uiteinde op tafel had gelegd. Hij schudde zijn hoofd, dom wicht, waarschijnlijk ontsnapt maar met dat ding om zo weer gevangen.

Taam · Dwaler Joined: 12 Feb 2004 Posts: 7

Taam zag iemand naar haar kijken even, en daarna zijn hoofd schudden. snel wende ze haar blik af en keek naar de grond. wat deed ze hier nou? geen geld, geen fatsoenlijke kleren en met een stuk ketting rond haar nek... en een stap buiten zou bijna in de armen lopen van haar vorige meester.

Uriel · Posted: Tue Mar 09, 2004 7:57 am Post subject:

Borgas kende Syvinna`s verhaal al. Zijn plan was geweest om Torgal te zoeken en de zaak aan hem voor te leggen, maar dit was wellicht een betere optie. Hoe minder mensen hierbij betrokken raakte hoe beter. Zijn ogen schoten opnieuw de taveerne rond en hij zag een grijsgemantelde man de Taveerne binnen komen. Even zag hij een vogelkop glimmen op een bijl. Goed bewapend, geen werkbijl realiseerde hij zich in een reflex.
De grijsmantel ging zitten en liet zijn stoel een beetje kantelen totdat deze op twee poten tegen de muur leunde. Borgas hield hem even in het oog maar de man leek verder niet te bewegen.

Vervolgens dwaalde zijn blik naar een meisje. Hij zag een ketting om haar nek met een grote boei daaraan. Geen goed teken. Het arme kind had het zwaar met het gewicht. Borgas twijfelde even en besloot dat Syvinna zichzelf wel even zou kunnen redden. De spanning in de taveerne was lichtelijk toegenomen. Echt ver zou hij niet weggaan en als het moest stond hij zo weer naast haar. Hij deed een paar stappen naar het geboeide kind toe. "Leg even op tafel." Zei hij simpelweg naar de boei wijzend en hij haalde zijn woudvesters bijl van de lus. Hij bekeek het slot waarmee de boei om haar nek geketend was. Het zag er link uit en hij zou een ferme tik moeten geven om het slot te breken. Als hij te hard sloeg... maar een te zachte tik zou het slot niet eens schade doen. Hij maakte een laag brommend geluid, maar echt een andere oplossing zag hij ook niet.

Taam · Dwaler Joined: 12 Feb 2004 Posts: 7

Taam deisndej lichtjes terug toen de man naar haar toe liep, maar toen hij zei om de ketting op tafel te leggen, begreep ze, althans dacht ze, dat hij haar daarmee wou helpen. Voorzichtig legde ze het erop en keek de man aan. Het viel op dat ze gespannen was.

Uriel · Posted: Sun Mar 14, 2004 11:17 am Post subject:

Borgas voelde de spanning van het meisje en hij voelde ook hoe de ogen van diverse Taveerne gangers op hem gericht waren. Hij hield niet van die aandacht. Brommend bekeek hij de ketting wat beter. Een lang stuk nog. Het slot zat bij de hals. Daar een mep op geven was bij nader inzien te riskant. Hij hield met een hand de ketting vast zodat hij zo dicht mogelijk langs de ijzeren band zou kunnen slaan; meer kon hij niet doen voorlopig.

Zijn bijl glinsterde even in het licht toen hij hem boven zijn hoofd tilde en hard op een zwakke plek in de schakel vlak naast Taam`s oor deed neerkomen. De eerste slag maakte met een "klang"een kerf in de schakel maar was nog niet genoeg om hem te breken. Borgas inspecteerde het scherp van z`n bijl. Het materiaal had wat braampjes opgelopen. Het was nooit bedoeld voor metaal, maar het was niets wat niet glad geslepen kon worden. "Bijna..." mompelde Borgas tegen het meisje.

Uriel · Posted: Sun Mar 14, 2004 11:25 am Post subject:

((Walefrid vanuit de Taveerne; gastverblijven; de kamers van Lunea en Walefrid))

Walefrid verliet het kamertje en kwam op de gang. Meer soortgelijke deuren en de geur van eten, bier, zweet en het bloed dat zich vermengde in de atmosfeer deed hem bijna kokhalzen en even zag hij zwarte vlekjes voor z`n ogen, maar hij herstelde zich en zette zijn weg voort. Een kroeg beneden; dat zou de herrie verklaren. Waarschijnlijk was hij in een Taveerne en naar de stijl te oordelen was het precies diezelfde kroeg als die waaruit hij vertrokken was op jacht naar het elfenkind. Moeizaam stommelde hij de trap af.

Beneden zag hij hoe een woudvester een klap gaf op een ketting van een slaaf. Nog een weggelopen slaaf? Hij schudde zijn hoofd. Wat was dit voor stad, waar slaven er van doorgingen en nog door de bevolking geholpen werden ook. Was er dan geen recht en orde meer? Was er dan nog enkel anarchie waar vroeger het woord en de wet van de adel heerste? De vrouwe had werkelijk zwaar aan macht en invloed ingeboet en haar stad verviel tot wanorde. Walefrid liep zo statig als zijn wonden hem toelieten naar de toog en legde er een zilverling op. "Voor het gebruik uwer kamer en de rekening die ik en mijn vrienden hier hadden. Breng mijn paard naar voren, ik wens deze stad te verlaten." Daarna liep hij naar buiten om op zijn paard te wachten.

Hij kreeg een idee. Als hij de edelen van het woud wist te verenigen dan zou de Vrouwe wel naar hem moeten luisteren en de orde moeten hersellen. Het zou voorbij zijn met haar spielerei. Ze zou gedwongen worden om haar verantwoordelijkheden te accepteren en de sterke koningin te zijn die ze moest zijn. Er moest hoe dan ook een eind komen aan deze anarchie die slaven toestond te vluchten en elfen en zelfs centaurs in de stad dulde."

Zijn paard werd gebracht en Walefrid stormde weg door de straten van Raganorck op weg terug naar zijn hoeve. Hij zou zijn vader vragen hoe dit aan te pakken. De oude man mocht dan physiek tot niet zo heel veel meer in staat zijn, wel had de man nog genoeg krijgservaring om een plan op te stellen. Bijna bij de poort bedenkt hij zich, wendt zijn paard en stormt het Gannon af. Hij had wel zo`n idee waar z`n "vrienden" zouden zijn. Hij kwam niet zo vaak in de stad. Morgen kon hij altijd nog terug naar de hoeve. Nu was het tijd om te genieten.

((Walefrid naar de Tien Torens; Herberg de Groene Acker))

Taam · Dwaler Joined: 12 Feb 2004 Posts: 7

Taam sprong lichtjes op na de eerste slag.. haar hand trilde naar die stopte ze gauw tussen haar knieen. toen de man "bijna" mompelde, knikte ze lichtjes en hield ze zich klaar. de vele blikken van andere tavernegangers maakten haar nog onzekerder dan dat ze al was.

Samara Jalaya · Posted: Wed Mar 24, 2004 5:21 pm Post subject:

OOC: sorry voor de vertraging, ik was geheel en al inspiratieloos! Embarassed

Mathilde keek een moment verwonderd op toen de reisgenoot van Syvinna hen alleen liet om zijn kracht op de ketenen van een meisje dat haar nog niet eerder was opgevallen, te beproeven. Mathilde werd overvallen door warme moederliefde bij het zien van zoveel hulpeloze, jonge meisjes. Plots realiseerde ze zich dat haar eigen Danya er ook niet al te best aan toe was. Wat was dat toch, met die jonge, vrouwelijke jeugd? Waar waren al die moeders van Raganorck?

Mathilde boog zich voorover en legde een vriendelijke hand op de schouder van Syvinna. "Kindje," zei ze. "Ik zou je graag iets beters aanbieden om te dragen, maar meer dan het uniform van een serveerstertje heb ik niet voor je. Maar in Gannon, de hoofdstraat, zit een goede kleermaker. Was je, rust uit en ga er morgen heen. Noem mijn naam. Vertel je verhaal. Gunther en Elia zijn te vertrouwen. En maak je geen zorgen om het geld, ik regel wel wat."

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Meester Witvloed stond op en liet meer dan genoeg geld liggen op de tafel voor het bockbier. Met grote passen liep hij de taverne weer uit. En liep vervolgens meteen de hoofdstraat weer op.

(OOC: Meester Witvloed >> Gannon; de Hoofdstraat >> Terug naar de orde van de dag! Muziek. )

Syvinna Amaranth · Posted: Fri Mar 26, 2004 5:49 pm Post subject: ...

Syvinna pakte de handen van de vrouw voor haar. "Oh dank je. Als ik iets had om je mee te belonen had ik het gedaan. Je bent een goed mens, en dat siert je. Ik kan op het moment slechts blij zijn dat onze paden elkaar kruisen. Ik denk dat ik inderdaad wel wat slaap kan gebruiken. Welke kamer kan ik huren? Hoewel 'huren' waarschijnlijk niet echt het goede woord is." Ze stond op en liep naar Borgas toe.

"Borgas? We moeten maar eens gaan slapen." Ze wilde de man hier niet vertellen wat ze met Mathilde besproken had. Er waren te veel oren in de buurt. Het verbaasde Syvinna niet dat ze zich meteen beter voelde. Morgen zou nog niet alles goed komen maar het zou een stap in de goede richting zijn, daar was ze van overtuigd.

Uriel · Posted: Mon Mar 29, 2004 9:45 am Post subject:

Borgas keek verbaasd op. Syvinna had dat vlug geregeld. Hij keek even naar Mathilde met een vragende uitdrukking op z`n gezicht, maar alles leek in orde. Hij bromde woordeloos en richtte zich daarna weer op de ketting. Met een vlugge slag sloeg hij het laatste stukje ketting aan diggelen en liet een kerf achter op het houten tafelblad.

Slapen; dat klonk goed. Borgas was blij dat hij de geladen sfeer in de taveerne achter zich kon laten. Toen hij echter omkeek naar de trap die naar boven leidde sloeg de schrik hem om het hart. Een beeld uit zijn jeugd drong zich aan hem op. Adelbert, de moordenaar van zijn vader! Het kon niet! Hij wreef zijn ogen uit en probeerde zijn bonkende hart te bedaren. Langzaam kleurde zijn blikveld rood. Het geroezemoes om hem heen maakte het er niet beter op. Langzaam deed hij een paar passen in de richting van Walefrid. De man was te jong realiseerde hij zich net op tijd. Verdwaasd keek hij de edelman in zijn gescheurde kleding na toen deze de taveerne uitliep. Met een bonk kwam de platte kant van zijn bijl op de tafel voor hem neer. Ongemerkt had hij deze geheven en bijna had hij de edelman aangevallen. Gelukkig had hij zich deze keer weten te beheersen.

Borgas schraapte zijn keel toen hij zag dat de bezoekers hem vreemd aanstaarden. Het was stil in de kroeg, angstvallig stil. Borgas kleurde rood...

Samara Jalaya · Posted: Fri Apr 02, 2004 5:49 pm Post subject:

"Je kan iedere kamer nemen die vrij is," zei Mathilde en wees naar de trap aan de andere kant van de Gelagkamer die naar de Gastenverblijven op de eerste verdieping leidde. "Ik zal jullie zometeen lakens en dekens brengen." Normaal gesproken was dit het werk van Danya, maar Danya... Mathilde schudde haar hoofd, kort verloren in haar eigen gedachtes. Ze keek weer op naar Syvinna en de grote man die haar begeleidde. Mathilde was blij dat ze hen verder had kunnen helpen, maar veel meer tijd om bij complimenten en dank stil te staan had ze niet. Een gelagkamer vol lieden in verschillende stadia van uitzinnigheid wachtte op haar diensten.

Elia Sarani · Posted: Sun Apr 04, 2004 2:55 pm Post subject: hmm...

Syvinna bedankte de vrouw nogmaals, draaide zich om.....en zag Borgas met zijn bijl voor hem. Het viel haar nu ook op dat het stiller was geworden in de ruimte. Ze deed een paar passen naar voren en legde haar hand op Borgas' arm. "Gaat het?" Vroeg ze. Ze had er geen idee van wat er was gebeurt. Ze dacht er niet eens bij na dat er iets met Borgas aan de hand was. Misschien kon je het egoïstisch noemen... Ze had zoveel aan haar hoofd dat Syvinna niet nadacht over iets anders dan haar eigen lot.

"Ik ga slapen, we mogen van Mathilde zelf een lege kamer zoeken. Ik, eh, denk dat we allebei wel een aparte kamer kunnen nemen." Syvinna was ineens verschrikkelijk gaan blozen. Ze had nog nooit met een man op dezelfde kamer geslapen en ze vond het ook eigenlijk niet zo'n fijn idee....ze zou zich niet op haar gemak voelen. "Ik zie je morgen ochtend hier wel weer. We hebben denk ik niet veel haast, dus slaap gerust uit."

Had ze Borgas zojuist toestemming gegeven om uit te slapen? Syvinna schudde haar hoofd. Ze moest nog afstappen van het idee dat ze hier iets te zeggen had. "Ik bedoel, nou ja, maakt niet uit. Slaap lekker."
Syvinna draaide zich om en liep in de richting van het gastenverblijf.

(Syvinna naar 'Het Gastenverblijf ~ Syvinna's Kamer')

Uriel · Posted: Thu Apr 08, 2004 9:44 am Post subject:

De hand van Syvinna op zijn arm verspreidde een geruststellend gevoel. Een gevoel dat begon waar haar vingers zijn huid raakten en zich vandaar uit uitspreidde over de rest van zijn lijf. De wereld leek weer op z`n plek te schuiven en hij herinnerde zich waarvoor hij hier was. Zij moest naar het kasteel gebracht worden en van daaruit haar koninkrijk zien te heroveren. Geen gemakkelijke taak, maar Borgas was engiszins gesteld geraakt op de woudkat met haar natuurlijke air van koninklijkheid. Hij zou ervoor zorgen dat haar niets zou overkomen.

Ze ging naar boven en Borgas grijnsde even over haar halfslachtige toestemming om uit te slapen. Hij had al een poos niet meer geslapen nu, maar een gat in de dag slapen lag niet in zijn natuur. Zijn bijl stopte hij weer weg en hij liet zijn ogen over het volk in de taveerne glijden. Geen kwaaie lui zo te zien. Het normale gajes, maar niemand die bijzondere aandacht aan Syvinna geschonken had toen ze de trap op liep. Hijzelf trok meer aandacht in zijn overduidelijke kleding van een woudvester. Plotseling zelfbewuster dan hem lief was trok hij zijn kleding recht, bromde even, gaf Taam en Mathilde een vriendelijk knikje en liep naar boven om een kamer uit te zoeken.

((Borgas naar De Taveerne; gastverblijven; Borgas` kamer.))