Raganorck

[Lunea]

Haar tong veegde het schuim van haar lippen af en de kroes landde zachtjes op de tafel toen er ineens een gekletter klonk. Het rumoer van de gelagkamer verstomde even maar als snel keerde het terug toen men zag dat er al iemand bij het wicht was dat omgevallen was.

Dat gebeurde vaker, iemand die de drank niet goed verteerde en bij het opstaan de grond van dichterbij bekeek.

Lunea had vanuit haar ooghoek de vrouw zien opstaan.. ze deed haar aan iemand denken.. eve? Nee, dat kon niet, die waren weg, vertrokken, misschein wel dood.

Ze schudde haar hoofd en de voorzichtig ingedraaide krullen schudden. Ze nam de kroes weer op en probeerde de onderkant van het vat te vinden.

[Lialian Ravenne]

Pakt de fles van de vloer en bekijkt het aandachtig.
om zeker ervan te zijn of het waar is wat Bratar bedoeld ruikt ze aan de fles, haar wijn herkent ze als geen ander.

Ze keek opnieuw naar het gezicht van de vrouwe.
"Ik zie het al.. geen zorgen.. alles komt goed"
De waardin komt erbij staan.
"de wijn is haar niet goed bevallen nee, vast ergens allergisch voor, maar dat weet ik wel optelossen"
haalt een klein glazen flesje uit mijn binnenzak.
Lialian tilt voorzichtig het hoofd van de vrouw wat meer omhoog en laat de vrouw een slokje nemen.

[Evelyn]

Ze hoort slechts flarden van woorden ergens in de verte. Stappen naderen, maar klinken toch alsof ze mijlen ver af zijn. Haar ogen lijken haar ook in de steek te laten en laten haar enkel een wazig beeld zien. De pijn is des te meer duidelijk en snijdt als een mes door haar heen.
Haar hoofd wordt opgetild en iets kouds vloeit in haar mond. Haar intüïtie zegt haar dat ze moet drinken.
Moeizaam slikt ze het goedje door, waarna een nieuwe krachtige pijnscheut door haar lichaam trekt en haar doet ineenkrimpen.
Na enkele ogenblikken lijkt het of de mist voor haar ogen optrekt. Ze kan de schimmen al weer duidelijker onderscheiden. Ze voelt nu ook hoe de kracht van de pijn afneemt. De stemmen klinken plots ook duidelijker. Haar lichaam begint zich te ontspannen.
Even knippert Evelyn met haar ogen en ziet de vrouw die haar een slok uit een klein flesje gaf nu heel duidelijk.
Ze slaagt er in een moeizame "Dank u" uit te brengen, de pijn ebt weg, ze maar voelt zich nu vooral erg uitgeput.

(ooc : vanaf nu zal ik opnieuw posten onder mijn oude naam 'Chrystal')

[Meester Witvloed]

(OOC: beetje verwarrend, maar ik antwoord op de laatste post van: Aisthèsis , mijn post had een beetje vertraging)

Witvloed zag Aisthèsis opstaan, waarom wist hij niet, maar hij deed vervolgens het zelfde. "Kom vrouwe, ik wil hier weg. Het is hier te druk voor mij. Blijkbaar hebben ook de serveerders het te druk om ons te bedienen."

Witvloed zuchtte. De hand van Aisthèsis gleed weer uit de zijne en Witvloed draaide zich om. Hij liep zo snel mogelijk weer naar de deur, het was hier druk.. te druk! De aanwezigheid van elk persoon die hier was voelde hij. Het maakte hem gek. Er was een tijd geweest dat hij deze plekken gezellig vond. Dat hij er graag kwam, maar dat was lang, erg lang geleden. Witvloed voelde ook dat Aisthèsis zich niet op haar plek voelde. Hij baande zijn weg richting de deur door de menigte heen. Eenmaal bij de deur aan gekomen keek hij of Aisthèsis hem volgde.

[Samara Jalaya]

Mathilde haalde opgelucht adem toen ze zag dat haar gast de ogen weer opsloeg. Dankbaar keek ze op naar de mysterieuze drankverkoopster en sloeg haar handen ineen. "DeEnezijdank," zei ze. "Dat u zo snel hebt ingegrepen. Ik wist niet wat ik doen moest, maar u, u hebt ervaring met drankongevallen, is het niet? Vanuit uw beroep." Mathilde zocht rond naar de fles, ze wilde ruiken of de wijn misschien bedorven was geweest, maar kon hem nergens meer vinden. Nou ja. Ze haalde haar schouders op. Dit was in ieder geval goed afgelopen.

Mathilde liep terug naar de toog om een glas water en een stuk droog brood voor Evelyn te halen en keek ondertussen nog steeds naar de deur. Waar bleef Danya toch?

[Lialian Ravenne]

Lialian knikt met een tevreden blik en staat op.
Haar ogen glijden zenuwachtig snel naar de fles wijn. deze was weggerolt onder de tafel waar zij en Bratar aan zaten te eten.
De fles was leeg, de donkerrode vloeistof lag verspreid over de vloer van de taverne... mooi, alles viel op hun plaats!
Tevreden kreeg ze weer deze mysterieuze blik in haar ogen.

"Ik adviseer u vrouwe uw rust te nemen, maar weer gerust deze allergie zal niet meer terugkomen."
De inhoud van het flesje fonkeld blauw als ze het wegstopt.
"Ik ben niet voor niks een uitmuntende wijnhandelaar beste waardin, op vele plaatsen is mijn wijn al bekend als 1 van de beste wijnen"
legt een nieuwe fles 'Ravenne's Red' in de handen van de waardin.
"Neem deze fles aan als een geschenk, in de hoop op een goeie samenwerking en zakenhandel."

de waardin weet nog niet wat voor zalige uitmuntende kwaliteit wijn ze in handen heeft, maar ze zal er snel achter komen, daar was ze zeker van.
met een knipoog verlaat ze het stel om terug te keren naar hun tafel.

[Bratar Duskourio]

Bratar volgde haar op de voet.

"Wat raar" fluisterde hij toen ze terug aan hun tafel zaten.
"Is er gebeurd wat ik denk dat er gebeurd is? Dat je zo'n fout maakt... Best gevaarlijk hoor."

Hij keek even rond of niemand hun conversatie aan het volgen was..

[Lialian Ravenne]

Lialian gooit een waarschuwende blik naar hem toe, het kan gevaarlijk zijn op zo een plek als deze waar zelfs muren oren hebben..

Ze voelt de koude glazen wijnfles tegen haar voet aan liggen. Even om haar heen kijkend zorgt ze ervoor dat ze ongezien de wijn fles van de grond tilt en veilig terug stopt in haar tas tussen de andere flessen.
Ze mocht geen sporen achterlaten..

Wanneer ze beide de omgeving hebben geobserveerd knikt ze naar hem.
"Ja.. het is inderdaad gebeurt.. ik snap niet hoe dat heeft kunnen gebeuren.."
haar hand glijd in haar tas en scheurt het etiket eraf en legt het op tafel.
"Het blijft wel spannend en uitdagend..."
Kijkt hem uitdagend aan
"Net als jij"

[Chrystal]

Langzaam probeert Evelyn recht te komen.
Eerst gaat ze voorzichtig rechtop zitten en als ze voelt dat alles weer normaal aanvoelt gaat ze staan.
Ze raapt de stoel op en besluit dat het misschien wijs is om het nog even kalm aan te doen en gaat zitten.
De wijn heeft een enorme vlek op haar dure leren tuniek gemaakt en met een doek probeert ze het meeste ervan droog te deppen. Het zal wel altijd een vlek blijven, vloekt ze.
Wat was er met haar eigenliijk gebeurd ? Dit was de eerste keer dat ze op die manier op een glas wijn reageerde. Misschien was het merk net iets te exotisch voor haar. Ze zal in ieder geval de naam ervan onthouden en van haar menu schrappen, dat stond vast.

[Bratar Duskourio]

Bratar glimlachte met het compliment.
Wat een schoonheid was het toch, zowel innerlijk als uiterlijk.
Ze deed wat met hem, nog steeds,al was hun eerste ontmoeting nu al een tijdje achter de rug en hadden ze al wel wat avontuurtjes beleefd.
Was dit de ware voor hem?
Tijd ging het uitwijzen..

Hij nam en hap van zijn stoofvlees dat al stilaan koud begon te krijgen.
"Eet lief, dan kunnen we even naar de kamer, onze spullen wegbergen..."

[Uriel]

((De Gepokte uit; Het Duistere District; het Hoekhuis))

Voor de deur houdt hij even halt. Hij geniet nog even van de kilte van de avond en de gedempte stemmen van binnen voordat hij zich er midden in stort. Hij voelt de nerven van de houten deur onder zijn handen. Ruw, goed, eerlijk hout, van hetzelfde kaliber als de harten van de waard en waardin die deze kroeg beheerden; verachtelijk dom en naief waren ze echter ook.

Zachtjes duwde hij de deur open. Met de kap over zijn hoofde getrokken stapte hij de taveerne binnen. Het was er drukker dan normaal. Was zijn voorgevoel juist geweest en was er inderdaad iets veranderd? Zoveel vreemden in de stad. Het leek wel de toeloop naar een jaarmarkt, terwijl niemand leek te weten wanneer die zou beginnen of wat er te beleven zou zijn.

Hij wachtte niet bij de deur. Hij had er nu geen behoefte aan om in de belangstelling te staan. Vlug liep hij naar een van de tafeltjes vanwaar hij rustig om zich heen kon zien en wellicht wat gesprekken op kon vangen.

Toen zag hij haar. De vrouw die in het Duister District was aangevallen door de wezens van de nacht. Hij besloot haar in de gaten te houden. Ze was samen met nog een vreemdeling en had een tas bij zich met flessen.

Hij liep door naar een tafeltje. Ze waren allen bezet, maar bij een jonge vrouw met een gitan was nog plek. Mooi, dacht de Gepokte, een muzikant praat graag.

"Vrouwe," zei hij beleefd, "als ik de kap van mijn hoofd haal, beloofd u mij dan niet te zullen schrikken? Ik zou u graag een glas wijn aanbieden in ruil voor een plaats aan uw tafel en een goed gesprek."

[Lialian Ravenne]

Even is ze verdiept in de ogen van Bratar, de diepe duisternis vol lust.
Als ze doorheeft dat haar eten koud begint te worden snapt ze eruit.
"Je hebt gelijk, voordat het koud word"
Met een glimlach eet ze snel eet ze het nog een beetje warme stoofvlees op.

"Laten we dat maar doen, heb nog heel veel op de planning"
knipoog.
Lialian werpt nog even een snelle nieuwschierige blik de taverne rond.
Observerend. Pakt haar tas met de paar flessen die ze over heeft, het etiket van tafel en laat niks achter.

[Lucifer Lumorfus]

Stil heeft hij de zaken in de taveerne gade geslagen vanuit zijn ooghoeken, Lucifer Lumorfus, een rijzige man met de bouw van een plank en donker, sluik haar dat als een donkere rivier over zijn lange rug stroomt. Hij zit over een lier gebogen en tokkelt gedachteloos op de snaren, hij speelt niet, hij denkt. En denken is niet altijd zijn sterkste kant. De vrouw van de wijn intrigeert hem. Ze zouden haar kunnen gebruiken. Ze heeft het juiste karakter, de vingervlugheid, de opvallendheid van een schaduw. En ze bespeelt de mensen met haar verschijning. Manipulatie. Daar is Lucifer allerminst vies van.

Als hij ziet dat ze opstaat, komt ook Lucifer overeind en heeft met een paar grote, spinachtige stappen de vrouw bereikt. Zijn haar en mantel zwaaien in zijn gang als een donkere vlag, zijn zwarte ogen boren diep in de blik van eenieder die hem aankijkt. Hij heft een hand en legt die op de schouder van de vrouw en als zij zich omdraait, kijkt hij op haar neer. "Schone dame," zegt hij, terwijl hij zijn hand op haar schouder laat rusten en zich voorover buigt zodat de rest van zijn woorden verloren gaan voor de omstanders. Lucifers adem is verbazend warm. "U bent precies wat ik zoek. Blijft u niet hier, de mensen hebben genoeg gezien. En ik ook. Volgt u mij. Ik ken mensen waarvoor u een boel zou kunnen betekenen." Hij buigt terug, lacht naar haar, gebaart haar te volgen.

[Bratar Duskourio]

Met een haast bovenmenselijke snelheid grijpt Bratar de hand van de man beet die hij op Liallan wou leggen.
'Wat heeft dit te betekenen"zegt hij dreigend, de hand klemmend alsof ie in een bankschroef zat.
Hij snoof diep, kwam erg dreigend en zelfzeker over.

[Lucifer Lumorfus]

Lucifer kijkt neer op de man in de adelijke kleding. Een vriendelijke glimlach speelt om zijn mondhoek, maar zijn donkere ogen dringen recht door de zijne. "Excuseer... mijnheer," zegt de bard. "Ik had u over het hoofd gezien. U vergezelt de dame? Zeer verstandig. Zulk talent moet niet over straat slingeren... ze zou nog in de verkeerde handen kunnen vallen."

Lucifer kijkt van Lialian naar haar begeleider, dan weer terug naar de vrouw en hij maakt een lichte, elegante buiging. "Excuseert u mij ook dat ik me nog niet eens heb voorgesteld. De naam is Lumorfus, Lucifer Lumorfus."