Raganorck

Lialian Ravenne · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 46

kijkt hem nu serieus aan, als ze zijn woorden hoort.
"Ik kon het ook niet geloven, maar het waren ze echt."

Ze draait haar hoofd weg, kijkend naar de wijnfles om het moment terug te halen.
"Ik heb geen idee met hoeveel ze waren, maar de eerste noemde wel een naam, misschien van een andere vampier.. Drake als ik het me goed kan herinneren"

Even zucht ze en kijkt terug naar Bratar.
Ziet nu zijn hand die helemaal in het hout trekt en zacht kraakt
"Maar ik heb haar in haar schouder gestoken met mijn dolk... Ze zal me wel met rust laten.. dus maak je er nou maar niet druk over, ik heb het overleeft toch?"

Legt haar hand op zijn hand die gespannen in het hout grijpt
"gaat het?"

Bratar Duskourio · Sporenzoeker Joined: 06 Oct 2004 Posts: 18

Bratar luistert aandachtig naar haar woorden en vooral het idee dat ze veilig is laat hem langzaam ontspannen.

Hij laat de tafelrand los, waar een lichte afdruk achterblijft..

"Goed lieverd, het zal zo zijn,maar toch wil ik dat je volledig op je hoede blijft.Eens ze bloed hebben geroken zijn ze niet snel te stoppen.
De naam Drake zegt me niets maar ik weet wel dat hier gedonder van komt.."

Hij stond op.
"Ik ga even naar de waard om wat wijn te halen voor jou, en mijn glas dat daar nog staat.Wil je wat eten? dan vraag ik dat ook, stoofvles is het vandaag geloof ik.."

Syvinna Amaranth · Posted: Fri Oct 08, 2004 8:53 pm Post subject:

Bezeten door angst en paniek stormde Syvinna de trap op naar de boven verdieping. Ik moet hier weg, hij mag me niet te pakken krijgen! Dezelfde woorden schoten telken weer door haar hoofd. Kon het zijn dat alle moeite die ze had gedaan in het woud en de kunstjes die ze had uitgehaald om redelijk ongemerkt de stad binnen te komen voor niets waren geweest? Zou ze terug worden gebracht naar Gerondor? NEE!

Terwijl Syvinna de kamer binnen rende waar ze die nacht nog geslapen had begon ze, met veel pijn en moeite, haar gedachten weer op orde te brengen. Ze probeerde zichzelf te kalmeren. Ze moest in elk geval iets bedenken. Ze kon toch niet blijven rennen? Ten eerste was de taverne niet oneindig en ten tweede was de conditie van een getrainde soldaat zeker beter dan die van een prinses die het grootste deel van haar leven had doorgebracht in een kasteel waar alles haar werd aangedragen.

Uiteindelijk kwam Syvinna tot de kinderachtigste oplossing mogelijk, maar het was de enige die ze kon bedenken. Onder andere omstandig heden had ze er misschien anders over gedacht. Het waren echter de paniek en het geluid van voetstappen die de jonge prinses er min of meer toe dreven om het een goed idee te vinden. Zonder aarzellen gooide ze de deur van de houten kast tegenover het bed open en verstopte zich erin. Geruisloos sloot ze de deur achter zich. Het enige dat ze nu hoorde was het gebonkt van haar hart in haar keel.

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege keek even op vanuit zijn zitplaats aan het haardvuur..
Een paar nieuwe binnekomers,maar geen bekenden...

Waar bleven ze?

Hij keek even terloops naar de toog maar nog geen spoor van Danya.Misschien had ze een vrije dag vandaag..Zou kunnen..
Hij nam nog een slok van zijn zijfles en zakte weer weg in de rust...

Bernt · Posted: Fri Oct 08, 2004 10:13 pm Post subject: terug naar het Paleis

Hmm.. Het was in korte tijd veel drukker geworden in de Taverne, merkte hij, terwijl hij zich een weg baande door de menigte. Eenmaal bij zijn tafeltje gekomen, pakte hij zijn borrel op, gooide hem in één teug achterover en zette het glaasje weer neer. Zo, nu werd het weer tijd om naar het paleis terug te gaan en zijn dienst te hervatten. De wachters die hij had achtergelaten zouden vast en zeker staan te niksen zonder zijn leiding. Hij draaide eens aan de punten van zijn snor en liep naar de uitgang.

((Bernt naar: "De Binnenplaats en De Grote Hal --> De Paleispoort"))
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

Dyma · Posted: Fri Oct 08, 2004 11:07 pm Post subject:

Met een vage glimlach om zijn lippen stond Dyma op en volgde het meisje dat zo overhaast de trap op rende, om haar boven aan de trap nog net een kamer in zag verdwijnen.
Geruisloos deed hij de deur open, maar zag in de donkere kamer niemand. Bij het licht van de maan dat door het kleine raampje naar binnen scheen, bleef hij staan om de kamer in zich op te nemen...

Hoewel hij haar niet zag, had hij echter wel een idee waar het meisje zich kon bevinden... Langzaam liep hij naar de enige kast die in de kamer stond...
_________________
Alles dat je ziet is niet wat het lijkt te zijn...

Alena Mae Daynu · Posted: Fri Oct 08, 2004 11:22 pm Post subject:

Alena keek met een glimlach op van haar gitan toen het lied uit was.
Het was een mooi verhaal vond ze.

Ze nam nog een slok van haar bier en leunde achterover, de gelagkamer opnieuw inschattend. Er waren wat nieuwe mensen bij gekomen. De gespierde man was innig in gesprek met een wat mysterieuze vrouw, met een grote tas.
Haar oog viel toen op een wat duistere man die nogal plotseling opstond en verdween richting een gang. Ze had het zich niet eerder bewust gerealiseerd, maar die man had eerst bij de bar gestaan. Er liep een koude rilling over haar rug.
"Je moet niet zo'n bange muis zijn." zei Alena resoluut tegen zichzelf.

Stilletjes boog ze zich weer over haar gitan.
Haar vingers gleden over de snaren en de melodie kwam als vanzelf. De woorden volgden later. Dit was een nogal dramatisch lied. Over een vrouw die door een tovernares in een nachtvogel wordt veranderd en daardoor gescheiden is van haar geliefde.
Alena zong het in haar moedertaal. De klanken waren vreemd, en konden zelfs haar onaards klinken. Maar de betekenis was voor de luisteraar te begrijpen.
_________________
Oh, really....

Evelyn · Sporenzoeker Joined: 06 Oct 2004 Posts: 10

In stilte heeft ze zitten denken en de herinneringen verbijten. Ze realiseert zich dat ze wellicht geen enkele van de overige scharlaken 5 zal terugvinden. Ze zullen wel doorgereisd zijn zonder haar. Ze zucht eens diep en herpakt zich.
Eindelijk neemt ze de kap van haar hoofd af en haar lange bruine, licht golvend haar valt rijkelijk op haar schouders.
Ze bestelt een wijntje en een warme maaltijd.
Haar ogen gaan nogmaals over de gezichten in de gelagzaal, maar zonder echt te zien.

Samara Jalaya · Posted: Sat Oct 09, 2004 11:48 am Post subject:

Mathilde reikt Evelyn haar bestellingen aan met een glimlach, terwijl onderwijl haar ogen van de toog naar de deur blijven glijden. Waar blijft Danya toch? Het was de juiste dag toch? Zou het arme kind iets overkomen zijn onderweg? Als ze dacht aan de tocht die Danya vanuit de Wilde Wouden alleen had moeten maken, dan liepen de rillingen over Mathildes rug. Zo'n jong, naïef ding op zo'n onheilspellende plaats. En wat als ze door het Duistere District was gegaan? Danya met haar lieve glimlach liep in duizend sloten tegelijk.

Mathilde schudde de angstige voorgevoelens van zich af. Danya was bijna éénentwintig, het werd tijd dat ze eens wat meer vertrouwen in haar stelde. Mathilde keek naar de mensen die aan de bar zaten en ving wat flarden van gesprekken op. Haar aandacht werd het meest getrokken door de twee figuren die iets over wijn hadden laten vallen. Ze liep langzaam op hen toe en zei: "Ik wil u niet storen, maar hoorde ik het juist? Komt u uit de wijnhandel? Mijn eigen voorraden slinken, misschien zou u...?" Ze glimlachte vriendelijk. "Ik wil niet onbeleefd zijn, natuurlijk."

Sigbald Furmakin Conigund · Posted: Sat Oct 09, 2004 8:50 pm Post subject: achtervolging

Vloekend rende Rodan de trap op naar de kamers boven de gelagkamer. De prinses zou hem niet ontkomen, deze prijs kwam hem toe! Kapitein Conigund zou hem rijkelijk belonen als hij haar mee zou kunnen slepen naar hun schuilplaats in het woud. Misschien zou hij dan ook zijn misstap vergeven, namelijk dat hij stiekem de stad in was gegaan, tegen de kapiteins directe orders in. En als ze haar hadden konden ze eindelijk terug naar Gerondor, om feestelijk te worden ingehaald en nogmaals beloond te worden door heer Radik, de huidige heerser. Dan zou er een mooie ceremonie zijn waarbij de prinses als dochter van de vorige koning zou trouwen met heer Radik, om zo diens koningsschap officieel te laten worden. En door zijn vangst zou hij eregast zijn, en wellicht wel officier worden in de garde.

Hij rende verder en kwam op een kleine overloop. De prinses was nergens te zien. Hij probeerde alle deuren en kwam toen bij een kamer waar de deur open stond. Hij ging er van uit dat de prinses zich daar wel zou schuilhouden en liep de kamer in. Daar stond een man. Dat had Rodan niet verwacht. Vol met vals zelfvertrouwen dat zijn zwart met rode uniform en zijn glimmende borstkuras indruk zouden maken op een burger, liep hij de kamer in.

"Gegroet, heerschap, ik ben op zoek naar een meisje dat zojuist over de overloop rende en wellicht deze kamer ingestormd is."

Hij keek de man indringend aan en liet toen zijn blikken door de kamer dwalen. Hij bukte zich eens, maar zag niets onder het bed. Dan bleef de kast over als enige mogelijke verblijfplaats, de plek waar de man in de kamer naar had staan staren bij zijn binnenkomst. Hij liep er naar toe en bleef naast de man staan...

Rodan, soldenier van Gerondor
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

Tasartir · Sporenzoeker Joined: 07 Oct 2004 Posts: 25 Location: Joure

Tasartir loopt met zijn glas water weer naar zijn tafeltje, en drinkt het langzaam op.
Hij lijkt in zichzelf gekeert, hij let niet meer op zijn omgeving en is diep in gedachten verzonken. Een diepe frons speelt over zijn gezicht. Dan ineens staan zijn ogen wijd open. Hij staat met een schok op en loopt de taverne erg gehaast uit. Al snel is hij voor de rest van de taverne bezoekers uit het zicht verdwenen.

Evelyn · Sporenzoeker Joined: 06 Oct 2004 Posts: 10

Evelyn betaalt voor haar bestelling en begint gretig aan haar maal. Ze lijkt toch meer honger te hebben dan dat ze oorspronkelijk dacht en laat het haar smaken.
Zonder verder van haar bord op te kijken eet ze verder. Slechts nu en dan opkijkend als ze een slok van de heerlijke wijn neemt. Wat een welkome afwisseling voor het water dat ze op haar tocht hierheen had gedronken.

Uriel · Posted: Sun Oct 10, 2004 12:11 pm Post subject:

Borgas beziet de drukte in de taveerne. Hij weet het niet zeker, maar hij denkt ergens de geur van bloed te ruiken. Hij propt zijn handen in zijn zakken om het trillen tegen te gaan. Ook de Gitan lijkt even haar muziek opgeslokt te hebben. De wereld lijkt even heen en weer te slingeren en zijn zachtgrijze ogen blikkeren een moment met een bovennatuurlijke gloed.

Dan is daar de Gitan weer. Borgas loopt op het geluid af. Als Syvinna was ontsnapt dan was ze nu al weer door de Taveerne gekomen. Dan ziet hij een van haar achtervolgers met lege handen de trap afkomen, een borrel achterover slaan en de taveerne uitlopen. Wat was er boven gebeurd? Hij schudt even zijn hoofd. Nieuwsgierigheid zou nu geen goede raadgever zijn. Hij liep naar de trap die naar boven leidde en bleef aan de voet ervan staan wachten, met zijn rug nonchalant tegen de houten muur geleund, alsof hij er toevallig stond omdat er nu eenmaal geen geschikte zitplaats was. Hier meer in het midden van de menigte voelde hij zich benauwder dan eerst, maar hij was de gitanspeelster meer dan dankbaar. Toen ze haar liet inzette overviel hem een gevoel van weemoed. Hij kon de woorden niet verstaan, maar ze riepen een gevoel van oneindige eenzaamheid in hem op. Een eenzaamheid die hij maar al te goed kende.

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege bekeek de wegstormende jongeman met het bloederige gezicht.
Wat had die plots een haast..
Nuja, zijn zaak niet.

Hij nam een slok van zijn heupfles en merkte dat het ding stilaan leeg werd.
Hij slaakte een zucht en besloot nog even verder te wachten..

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William had weinig geluk bij de vrouw met de gitan en besloot nog wat tafeltjes t proberen...

Hij strompelde tot bij Borgas..

"Een aalmoes heer ,aub.."