Raganorck

Samara Jalaya · Posted: Fri Oct 15, 2004 3:42 pm Post subject:

Danya deed geschrokken een pas achteruit waarbij ze van schrik het zwaard, dat ze toch al niet erg zelfverzekerd in haar handen had gehouden, op de grond liet vallen. Het metaal kletterde op de stenen.

"Ik," stamelde ik. "Ik ken u niet, meneer Walefried," zei ze. "En ik ken geen elfen. Werkelijk waar niet."

Ze vergat in haar angst verder achteruit te deinzen, bleef waar ze stond, verstijfd van schrik.

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*de man die ook in half-plaat gekleed is staat op, (zie beschrijving)*

"Wie zegt u dat ik een ridder ben, een ridder is iets wat u niet van buiten kunt zien, een ridder zijn kracht ligt niet in zijn uitterlijk, maar in zijn innerlijk, dus hoe kunt u zien of ik een ridder ben? heer Walefrid. En wat is er mis met iemand die een elven vriend zou zijn. Verteld u het mij want ik ben hier net nieuw"

*Andor laat zijn zwaard zakken*

"Verteld u dat, dan kan ik u vast beter helpen."

Uriel · Posted: Sat Oct 16, 2004 12:25 pm Post subject:

Walefrid kijkt de man in staal laatdunkend aan.

"Dus je bent een boer verpakt in blik wil je zeggen? Je voorkomen heeft inderdaad niets nobels."

Walefrid z`n paard bokte en deed een paar passen van Lorin en Danya vandaan.

"Wat er mis is met Elfen? Ze zijn arrogante, verachtelijke, verradelijke wezens die niets goeds voor hebben met u of met deze stad. Dat meisje daar," zegt hij terwijl hij met een dike vinger naar Danya wijst. "is de dochter van een waard die elfen herbergt."

Walefrid keek even om naar z`n vrienden die instemmend knikten.

"Nu, boer in blik, stap opzij als je niet wil kennis maken met het staal van een heer of de hoeven van zijn paard."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*lacht even als hij een boer in blik genoemd word*

"HAHA u weet dus duidelijk niet wie ik ben. En de vraag is weet u wat nobel is?

En omdat het de dochter is van de waard die elfen binnen haalt in zijn herberg is het gelijk een vriend van de elven. "

*Blijft staan waar die staat maar houdt zich gered, gered om mocht het nodig te zijn deze vrouwe te verdedigen tegen deze man die denkt dat die een ridder is*

"In mijn land hebben ze hier een uitspraak voor, namoer va lak toma Garas nok, Kanto va Manja to na kam Trisahn glomas kon.

Solar nomas li tramoi va kantra se lo Lactos Freean"

Samara Jalaya · Posted: Sat Oct 16, 2004 6:06 pm Post subject:

Danya dook steeds verder weg achter Lorin. Dit gaat verkeerd, dacht ze bij zichzelf. Dit gaat helemaal verkeerd. De mannen waren elkaar aan het uitdagen en wanneer mannen elkaar uitdaagden, liep dat meestal uit op een gevecht.

Danya maakte zich klein en wenste dat ze thuis was.

Uriel · Posted: Sun Oct 17, 2004 9:47 pm Post subject:

Walefrid snoof toen de boer in blik iets zei in een onverstaanbare brabbeltaal. Snoevend wendde hij zijn paard en liet het stijgeren. De voorste hoeven maaiden in de richting van de vreemdeling.

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

De zo genoemde boer bleef staan, staan op de plek waar hij de hele tijd stond, zonder enige emotie op zijn gezicht bleef hij staan, in al die tijd training weet hij hoe die er mee moet omgaan.

"Als je jezelf een ridder noemt stap dan van je paard en doe een eerlijk duel met mij"

zei de man terwijl hij Walefrid in zijn ogen aan keek

Uriel · Posted: Mon Oct 18, 2004 12:09 pm Post subject:

"Dacht je nou werkelijk dat ik, Walefrid zoon van Adelbert van de Hoeve Barnsteen een duel zou gaan uitvechten met een boerekinkel?"

Walefrid lacht en het gelach van zijn vrienden klinkt als een holle echo in het nauwe steegje.

"Werkelijk de schaamteloosheid van deze vreemdeling..." Walefrid lijkt even na te denken en zijn varkensoogjes vernauwen zich.

"Goed kom mee, naar een plek waar we wat meer ruimte hebben, beste boer in blik, dan zullen we eens zien of je het waard bent om een zwaard te voeren."

Walefrid went zijn paard en rijdt een eindje verder. Dan roept hij over zijn schouder: "... en vergeet dat kind dat je beschermt niet, ik zou niet willen dat haar iets naars overkomt zover van haar ouders, de taveerne en de elfen die ze daar liefhebben."

Zonder om te kijken rijdt hij stapvoets verder zodat Lorin Andor hem kan volgen, ondertussen wenkt hij zijn vrienden bij zich en fluisterd hen wat toe. Bij een binnenplaatsje tussen de huizen van het Duistere District houdt hij halt. Zelf rijdt hij naar het midden. Zijn vrienden wachten bij de enige toegang naar binnen en zitten zwijgend te paard; een valse grijns speelt om hun lippen.

Walefrid kijkt goedkeurend rond en zegt dan spottend: "Welkom op het strijdtoneel, beste boer. Het mag dan geen arena zijn zoals u dat op uw eigen hofstede wellicht gewoon bent, maar het was het beste wat ik zulks korte termijn voor zulk een nobel mens kon organiseren. Ik hoop dat het stof van het Duistere District uw evengoed zal smaken als dat van uw thuiswereld waar ze blijkbaar een vreemd soort koeterwaals spreken."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

Andor voelt woede door zich heen komen als die weer boer genoemd word, maar hij weet ook dat woede niks bijdraagt in de strijd, en dat een ontwetend iemand niet weet wie Andor nou eigenlijk is en dus vergeeft hij walefrid voor zijn woorden.

"Heer walefrid zoon van Adelbert van de Hoeve Barnsteen, ik zal mij dan ook maar voorstellen ik zal het niet in mijn eigen taal aangezien u het dan waarschijnlijk niet zal begrijpen, ik ben de Broer van de Licht Prinses, Troon opvolger van het rijk Omagon, Majoor der beschermers van het licht, Heer Andor, zoon van Gandor, Keizer van Omagon."

Andor kijkt of danya heeft volgt en als ze dat niet doet dan wenkt hij haar.

daarna loopt andor mee met de heer walefrid naar het terrein. Als ze op het terrein aankomen dan kijkt andor rond naar het terrein, naar de vloer van het terrein, en plekken waar eventueel boogschutters opgesteld zouden kunnen worden, als hij ziet dat het bestraat is en dat er nergens plekken zijn voor boogschutters antwoord andor

"Goed dit zal ons terrein zijn en hier zullen we onze worden beslechten met daden, ik hoop dat u er ook klaar voor bent"

na andors laatste woorden doet hij zijn coif op en kijkt of al zijn gespen van zijn plaatharnas goed zitten, daarna stopt hij zijn 1 hander in zijn linker wapenhouder, zodat deze makkelijker te pakken is in het geval dat de tegenstander zijn wapen uit zijn handen slaat. Dan loopt hij naar danya. En fluisterd in haar oor "Als dit mijn laatste slag mocht zijn zorg dan dat de inhoud van mijn pouch op chea'dor terecht komt bij de lords of order of ezra of dun khan van knowledge, en zeg dat dit van Andor was." Na zijn woorden gesproken te hebben gaat hij nog naar het midden van het strijd toneel en knielt daar met zijn wapen voor zich"

Samara Jalaya · Posted: Tue Oct 19, 2004 9:36 am Post subject:

Danya was Lorin op de hielen gevolgd en keek angstig om zich heen toen ze de binnenplaats hadden bereikt. "Niet doen, Lorin," fluisterde ze terug. "Dat win je nooit. Die Walefrid... laten we weggaan. We zijn vlakbij de Taverne. We kunnen nog terug."

Uriel · Posted: Fri Oct 22, 2004 10:54 am Post subject:

Walefrid grijnst als Andor zich voorstelt.

"Bij de Ene, uit wat voor sprookje ben jij weggewandeld? Weet je zeker dat je niet Prins Andor van de Toren der Waanzin bent?"

Hij liet zijn plompe lijf van zijn paard zakken en trok zijn bastaardzwaard uit de schede. Het staal blikkerde in het licht van wat toortsen die hier en daar naast de deurtjes bevestigd waren. Walefrid maakte een aantal kniebuigingen en zwaaide met zijn zwaard om de spieren wat los te maken. Allemaal show, dat wist hij zelf ook wel, maar hij moest wat om zich een houding te geven terwijl Lorin Andor daar op de grond zat en om Danya af te leiden.

Toen Danya dicht genoeg bij een van zijn kornuiten was gaf hij de man een overduidelijke vette knipoog. De man boog zich voorover en greep haar met een arm om haar middel om haar daarna voor zich op zijn paard te trekken. Bliksemsnel wendde hij zijn paard en stoof er vandoor. Een tweede ruiter volgde hem. De drie anderen schoven dichter bijeen en blokkeerden de weg naar buiten.

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*toen Andor zag wat er gebeurde stond hij razend snel op een haalde vervolgens met zijn platte kant uit op het hoofd van Walefrid, in de hoop dat hij neer zou vallen, en liep vervolgens door naar het paard van Walefrid waar hij net van af was gegleden.*

Uriel · Posted: Fri Oct 22, 2004 12:21 pm Post subject:

Walefrid schrok van de snelheid van de man voor hem. Hij zag hoe het zwaard recht op zijn hoofd afkwam en de hele wereld leek te vertragen. Nog net op tijd wist hij zijn eigen zwaard omhoog te brengen, maar de onverwachte snelheid en kracht die achter deze klap schuil ging deed hem zijn zwaard verliezen. Kletterend viel het op de vuile grond.

Walefrid deed een aantal stappen achteruit. Lorin Andor stond nu al naast zijn paard en zijn zwaard lag een paar meter verderop. Zijn arm tintelde nog na van de klap.

Toen ze Walefrid zo in moeilijkheden zagen spoorden zijn drie vrienden hun paarden aan en trokken hun zwaard. Met z`n drie-en tegelijk stormden ze op Lorin Andor af.

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*Toen andor zag dat walefrid al lag toen hij bij het paard stond, zette hij 1 voet in de teugels, maar zag vervolgens dat walefrid zijn vrienden op hem afkwamen rennen, hij stapte snel weer uit de beugel en ging achter het paard staan zodat hij denking had, en hield het paard bij de teugels vast. Hij dacht bij zichzelf "Ze zullen toch niet durfen de kadra van hun baas aan te vallen" en maakte zich daarna klaar voor een volgend gevecht.*

Samara Jalaya · Posted: Fri Oct 22, 2004 3:14 pm Post subject:

Danya was te verrast om enige weerstand te kunnen bieden. De man die haar had vastgegrepen leek bovendien zeer behendig in het meevoeren van willoze maagden want hij trok haar voor zich op het paard alsof ze niets woog. "Lorin," riep ze in paniek, maar door de hand die voor haar mond werd gehouden ging die kreet geheel verloren.