Raganorck

Samara Jalaya · Posted: Fri Oct 08, 2004 4:33 pm Post subject:

Lorin was niet alleen. Ergens achter hem in het steegje klonken voetstappen, zachte, slepende voetstappen die hem steeds dichter en dichter naderde. Het was de gang van een gewonde, misschien een zwerver of een dief, die zijn geluk beproefde op de beschonken gasten die de Taveerne op dit tijdstip verlieten. Misschien was het een beest uit de riolen of de Wouden, het was onmogelijk te zeggen. De eigenaar van de voetstappen was niet te zien, de dichte mist onttrok zijn identiteit aan ieder gezicht. Op dat moment sloot een koude hand zich om Lorins arm. En toen hij omkeek zag hij...

... een meisje! Ze kon niet ouder zijn dan twintig jaar, dit schepsel dat met twee zware tassen in haar handen zijn kant op was geschuifeld. Haar ronde, kinderlijke gezicht werd omsloten door korte, kastanjebruine krullen, die door zweet en mist aan haar wangen waren geplakt. Ze droeg een zware, donkerblauwe mantel die te lang was voor haar kleine gestalte en over de grond achter haar aansleepte, zodat ze er voortdurend mee bleef haken. "Kunt u me helpen?" fluisterde ze. "Ik ben op zoek naar de Taveerne. Mijn naam is Danya."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*keek om toen hij wat aan hoorde komen, en toen hij zag dat het een meisje was keek hij wat verbaasd, en deed zijn zwaard terug in de schede, maar bleef wel bedachtzaam*

"Gegroet Vrouwe Danya, ik ben Lorin Andor, mala se Gandor, helaas kan ik u denk ik niet al te veel helpen, aangezien ik geen idee heb waar de taveerne zich bevind, aangezien ik net hier aan ben gekomen, door middel van een scheur in de realiteit, maar ik wil u wel vergezellen in de zoektocht naar de taverne. Moet ik een tas voor u dragen"

Samara Jalaya · Posted: Sat Oct 09, 2004 7:21 pm Post subject:

Danya schudde haar hoofd toen de man haar aansprak met 'vrouwe'. "Ik ben geen vrouwe, hoor," zei ze lachend. "Ik ben de dochter van Mathilde en Valiant Kraakwater, van de Taveerne. Maar wacht... als u uit een... scheur komt dan heeft u hen vast ook nog nooit ontmoet." Ze schudde haar hoofd. "Over scheuren heb ik nog nooit gehoord," zei ze. "Wel over spinelfen en... Mirko, Mirko vertelde me altijd over de Schaduwen van de Stad. Hij heeft gevochten met mijn oom. En nu is hij in de war, Mirko. Door de magie van mijn oom."

Danya zuchtte. "Ik weet het allemaal ook niet meer," zei ze. "Maar als me wil helpen zoeken naar de Taveerne zou ik u zeer dankbaar zijn. Oh en die tassen... laat die maar staan. Ik heb ze al de hele dag gedragen. Dat laatste stukje. Ik ben wel wat gewend hoor. Ik werk in de Taveerne." Ze schudde haar bruine krullen. "U kunt beter uw mes vasthouden," zei ze met een gebaar naar het zwaard dat Lorin terug in de schede had geschoven. "Raganorck bij nacht... daar krijg ik de rillingen van."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

"dan zal ik u begeleiden naar de taverne met mijn zwaard getrokken, maar als wij daar zijn dan blieft ik nog graag en word met u te spreken over die schaduwen, als u daar geen problemen mee heeft."

Samara Jalaya · Posted: Mon Oct 11, 2004 10:05 am Post subject:

Danya schudde haar hoofd. "De schaduwen," zei ze. "Dat moet u niet aan mij vragen. Ik ben juist weggegaan omdat mijn moeder zich zo'n zorgen maakte. Ik had zoveel gezien, begrijpt u wel. Ik kon er niet meer van slapen."

Ze pakte haar tassen van de grond en volgde de man. "De Schaduwen zijn overal, ziet u," zei ze. "Zij laten ons verdwalen in de Stad. En ze zorgen voor ellende. Iedereen verdwaald hier, zelfs ik. Terwijl ik hier al twintig jaar woon. Ziet u, de Taverne kan echt overal zijn. Om de hoek van deze straat of de volgende. Of nog drie uur hiervandaan. Niemand kan het zeggen. Maar we kunnen in ieder geval beter samen lopen dan alleen, vind u niet?"

Ze waren op een kruising beland en Danya keek van links naar rechts. "We komen er vanzelf wel," zei ze. "Wat denkt u? Links of rechts?"

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

"Samen lopen is inderdaad een beter optie, maar als ik u mag vragen, kwamen deze schaduwen ook uit mistbanken zoals ik kwam of niet?"

*kijkt naar links en naar rechts*

"Aangezien ik geen idee heb waar we heen moeten stel ik rechts voor, dan kan ik mocht het nodig zijn beter kunnen vechten ivm met het avond licht."

Samara Jalaya · Posted: Mon Oct 11, 2004 12:31 pm Post subject:

"Nee, nee, de Schaduwen kwamen niet uit scheuren," zei Danya, terwijl ze Lorin volgde die de weg rechts van hen insloeg. Achter haar aan zeulde Danya haar twee onwaarschijnlijk zware tassen met bagage. Af en toe bleef haar lange mantel haken achter een scheef gezakte straatsteen. De mist werd steeds dikker, ging zelfs over in een lichte regen die de twee late wandelaars als een koude deken in het gezicht sloeg.

"De Schaduwen komen van beneden," zei ze. "Uit het labyrint. Er is een Poort in het Kasteel die ze tegenhoudt. Vorig jaar is daar een ongeluk gebeurd. Er zijn mannen heengegaan om de Poort te sluiten. Dat hoorde ik de mensen in de Taverne vertellen. Ik weet niet of die mannen nog leven. Dat zou u de Koningin moeten vragen. De Koningin weet alles. Ze gingen uit haar naam. Weet u," zei ze. "De mensen praten niet graag over ze, over de Schaduwen. Iedereen is bang voor ze. Isaiah was een machtig tovenaar."

Danya keek op. "Deze straat komt me bekend voor," zei ze. "Ik denk dat we er bijna zijn."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*ziet Danya met de tassen sleepen*

"Vrouwe weet u zeker dat ik geen tas moet dragen, ik wil maar al te graag helpen"

*Doet zijn mantel even goed over zijn schouderstukken zodat die niet te nat worden, anders mag hij ze weer gaan oppoetsen, Andor doet vervolgens ook zijn coif af, en stopt die ook half weg onder zijn mantel, nu is zijn wat kortere bruine haar te zien, en met name zijn half rode gezicht valt nu op*

"Als het kan dan zal ik de koningin wat er over vragen dan, maar dan moet ik natuurlijk wel zorgen dat ik een audientie bij haar kan aanvragen, weet u hoe ik of waar ik dat kan doen"

*als danya meld dat ze er bijna zijn dan neemt andor even snel de omgeving in zich op*

"Ah mooi, dat we er bijna zijn, ik ben namelijk wel toe aan iets van thee."

*de mist achter heen, begint te krimpen, en is op een gegeven moment weg als of er niks was*

Samara Jalaya · Posted: Thu Oct 14, 2004 9:50 am Post subject:

"Het gaat het wel, het gaat wel," zei Danya. "Maar misschien kunt u deze tas overnemen. Het is mijn eigen schuld hoor, ik neem altijd teveel mee. Maar in de Wilde Wouden weet je het nooit. Regen, zon, warm, koud, het kan allemaal, zelfs op dezelfde dag."

Ze veegde met een hand wat van de natte krullen uit haar gezicht en keek om zich heen. "Nee, dit is toch een andere straat," zei ze. "Maar ik weet zeker dat de Taverne hier ooit heeft gestaan. Maar ja, dat zegt weinig."

Ze keek om zich heen. "Alleen het Kasteel verplaatst nooit," zei ze en wees naar het enorme Gothische bouwwerk dat aan de horizon oprees en de hele stad leek te omarmen. "Het Kasteel is altijd het Kasteel, nou ja, niet van binnen, maar het verplaatst tenminste niet. Ik ben wel eens in de Tuinen geweest, maar de Koningin... daar heb ik alleen over horen spreken. Ze schijnt heel mooi te zijn en wijs en verliefd op één van haar ridders... Galliminus dan Maros, kent u hem? Ik heb gehoord dat hij wel twee meter groot is, met donker haar en een heel vreemd litteken boven zijn oog. Maar ik heb hem nog nooit gezien. Misschien, als ze ooit gaan trouwen. Dat zou romantisch zijn. Ik wil ook wel trouwen met een ridder. Of met..." Ze sprak bijna zijn naam uit, slikte hem toen weer in. "Iemand."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*Neemt de tas over die Danya bedoelde met zijn linkerhand, zodat hij met zijn rechterhand nog zijn zwaard vast kan houden.*

"Ik snap wat u bedoeld, je kan beter goed voorbereid zijn dan niet, als je de mogelijkheid er voor hebt, kijk ziet u ik was overvallen door de mistbank waardoor ik niet wat spullen mee kon nemen, anders had ik ook nog wel een kist mee kunnen krijgen"
"
*Als ze zegt dat alle huizen veranderen van plaats kijkt hij raar op*

"Wat is de oorzaak dan, en wat is er allemaal al tegen geprobeerd, want als je niet weet waar je heen moet leid dit toch alleen maar naar chaos, en hoe kan je met chaos een land besturen, ach ik zal het er met als het mogelijk is de koningin wel over hebben."

*Vervolgens kijkt andor naar het kasteel*

"Zo heb ik ze nog niet vaak gezien, een kasteel hoort toch veilig te zijn inplaats van een sier object, of zie ik dat fout, maar ik moet toegeven het is wel een mooi bouwwerkje, ik zal mijn bou..., ik bedoel ik zal het straks nog wat verder gaan bekijken als ik de mogelijkheid heb."

"Sorry maar ik ken de ridder niet helaas, zal wel aan liggen dat ik hier pas een aantal minuten ben."

*dan valt er heel even een stilte waarna andor zegt: "Achja met een ridder trouwen."

Uriel · Posted: Fri Oct 15, 2004 2:13 pm Post subject:

((Walefrid en co; vanuit de Tien Torens; Herberg de Groene Acker))

Vanuit een zijstraat klinkt het luide hoefgekletter van een zestal paarden. Woest stormen zes mannen door de nauwe staten van het Duistere District. Een ieder die niet op tijd in een portiekje weet te duiken genadeloos verpletterend en verminkend onder de hoeven van hun briesende rossen.

In een woeste furie komen ze de hoek om stormen; recht op Danya en Lorin Andor af.

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

*als andor de paarden hoort aankomen, werpt die de tas richting de muur en duwd hij vervolgens voorzichtig danya een inham in en en gaat er zelf wat voorstaan, zijn 1 handig zwaard laat hij daar ook vallen, hij pakt zijn 2 handig zwaard daarvoor namelijk in de plaats. Hij doet zijn coif op, aan gaat op 1 knie zitten tegen de linker muur met zijn schouder zitten,waar hij danya in een inham heeft geduwd, zodat hij kan zien wat er om de hoek komt. Hij is geconcentreerd en wacht op de paarden.*

" Solar nimor no traidir se va freean"

Samara Jalaya · Posted: Fri Oct 15, 2004 2:40 pm Post subject:

"Wat was dat?" fluisterde Danya. Ze was zo in haar eigen gebabbel en gedachten opgegaan dat ze de briesende paarden niet had zien aankomen. Toen Lorin haar het steegje in duwde, kwam haar angst haar langzaam achterna en sloeg haar plots om het hart. De paarden hadden hen zien wegschieten, de menner had hen zien wegschieten, het kon niet anders, het kon niet anders.

"Ik ben bang," zei Danya. "Ze komen vast terug."

Lorin Andor · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 50

"rustig maar, ze doen vast niks en als ze iets willen doen dan bescherm ik je, zorg dat als ze terug komen dat je ze niet in de ogen kijkt, want dat is namelijk 1 van de basis dingen van veldslagen, aangezien paarden normaal niet op iemand gaan staan, maar als je ze aankijkt ze zich anders kunnen gedragen, maar blijf nog heel even rustig zitten"

*gaat iets dichter bij danya op 1 knie zitten zodat ze zich veilig voelt, en geeft zijn 1 handige zwaard aan*

"Mocht het nodig zijn dan kan je deze eventueel gebruiken."

Uriel · Posted: Fri Oct 15, 2004 3:29 pm Post subject:

Aan het einde van het steegje hield Walefrid z`n paard in. Dat meisje dat ze zojuist gepasseerd waren, was dat niet de dochter van de waard? Hij grijnsde toen hij zijn paard terug het steegje in liet stappen. Hij wist dat zijn kornuiten vlak achter hem aan zouden komen.

"Kom maar meisje," zei hij zachtjes. "Kom maar bij ome Walefrid."

Hij grinnikte waarbij zijn mond even verkrampte toen hij zijn ribben voelde steken van de slechts amper geheelde wond van de dag ervoor. Langzaam liet hij zijn paard het steegje in stappen tot vlak voor de nis waarin hij haar had zien wegduiken. Daar zat een man in malien gekleed en met een tweehandig zwaard in zijn handen.

Walefrid keek op de man neer. "Zooo sinds wanneer helpt een ridder een elfenvriendin?"