Raganorck

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Oct 18, 2003 5:08 pm Post subject: .......

Net toen Syvinna door had dat ze besprongen werd en zich wilde omdraaien vertrokken de wolven. Slechts de leider bleef over. Bloed stroomde uit een stompje waar zijn staart had gezeten.
"Alles goed?" Vroeg Syvinna Borgas met een trillende stem. Ze voelde zich elendig. Deels door de angst, deels doordat ze zich schuldig voelde dat ze het vuur uit had laten gaan en deels dat een raar gevoel van medelijden haar bekroop toen ze een blik wierp op de wolf.
Ze durfde niet te spreken, bang dat Borgas boos zou zijn om haar falen.

Uriel · Posted: Sun Oct 19, 2003 11:06 am Post subject: Re: .......

Borgas kwam langzaam overeind. Hij voelde een stekende pijn in zijn rechterschouder die voor een nieuwe vlaag adrenaline zorgde. Hij ademde zwaar en zijn pupillen waren met een vage nauwelijks merbare kleur rood overtrokken. Het bloed suisde in zijn orgen en Syvinna`s stem leek van ver te komen. Hij negeerde haar, nam zijn bijl stevig in zijn hand en liep op de kermende wolf af. Hij sloeg het beest dood. De eerste slag was genoeg geweest, maar de woede van het wilde dier in hem nam het over. Hij sloeg weer en weer en weer tot er van het hoofd van de wolf weinig meer over was dan een bloederige pulp. Toen kwam hij weer bij zinnen, het bloeddorstige wezen in hem tevreden gesteld. Vermoeid keek hij neer op het dode dier en op zijn harige knuisten met de bebloede bijl. Hij schudde zijn hoofd, veegde het wolvenbloed van zijn gezicht en liep weg, het woud in. Hij had weer gefaald en weer toegegeven aan het monster in zijn ziel. Bij de rand van de vuurcirkel bleef hij even staan en keek om.
"Je bent veiliger zonder mij..."

Syvinna Amaranth · Posted: Mon Oct 20, 2003 4:45 pm Post subject: .......

"Wat?" Syvinna keek naar Bprgas. Wat raaskalde hij? Veiliger zonder hem. Was hij hard op zijn hoofd gevallen.
"Waar heb je het over?!" Vroeg Syvinna terwijl ze achter hem aan rende. "Blijf even staan Borgas. Je praat raar. Ik veiliger zonder jou? Integendeel. Je hebt mij net gered, voor de zoveelste keer geholpen. Je bent op dit moment de enige persoon die ik kan vertrouwen. Zonder jou was ik allang dood geweest Borgas, dat weet je zelf ook." Ze zuchtte keek hem aan, hopend dat hij weer zichzelf zou worden.

Uriel · Posted: Wed Oct 22, 2003 2:08 pm Post subject: Re: .......

Borgas draaide zich traag om en krabde zich op zijn hoofd, wat zijn toch al verwarde haar nu echt alle kanten op deed staan. Hij zuchtte.

"Zie je dat daar dan niet? Ik ben een monster, Syvinna. Na een klap was dat beest al dood. Nu was het de wolf, maar de volgende keer..."

Hij haalde even diep adem. Hij wist niet goed hij het aan haar kon uitleggen. Het beest in zijn ziel was oncontroleerbaar en hij had geen idee hoeveel schade hij zou aanrichten als het in de stad los zou breken en of hij het überhaupt onder controle zou kunnen houden. Het was bijna gelukt deze keer, maar dat was omdat het gevecht maar kort duurde. Nog even en het zou een bloedbad geworden zijn.

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Oct 25, 2003 2:27 pm Post subject: .....

In een klap veranderde Syvinna’s angst en twijfel in woede. “Ik weet wat jij aan het doen bent.” Siste ze. “Je hebt me net helemaal overtuigd dat je mee zou gaan naar de stad. En nu heb je je bedacht. Misschien ben ik toch niet interessant genoeg voor iemand als jij. Misschien Ben ik wel teveel moeite om mee op te schieten. Is dat het? Het spijt me dat niet alle mensen zoveel kennis hebben van het leven in een woud. Het vuur uit laten gaan was gewoon een foutje.” Syvinna’s wangen waren rood geworden en haar ogen schitterden gevaarlijk.
“Je hoeft echt geen sprookjes over monsters te verzinnen Borgas. Je kunt weg gaan als je het wilt. En als door even weg te lopen wilde testen of ik afhankelijk van je was DAT BEN IK DUS NIET! Ik kan best alleen overleven.” Zonder Borgas een kans te geven om te reageren draaide Syvinna zich om en stormde ze terug naar de plaats waar het voor was. Ze moest een paar keer een snik onderdrukken.
Stel je niet zo aan. Je hebt wel ergere dingen meegemaakt. Je kunt het alleen halen. Je moet.
Syvinna probeerde zichzelf te kalmeren. Haar ogen vielen weer op de bloederige overblijfselen van de wolf. Hier kon ze niet blijven. Met een zucht begon Syvinna te lopen. Waarheen wist ze niet, ze was haar gids kwijt.

Uriel · Posted: Sun Oct 26, 2003 9:25 pm Post subject: Re: .........

Borgas mond viel open van deze woede uitbarsting. Hij krabde zich weer op z`n hoofd en keek werkeloos toe terwijl Syvinna haar tirade hield, haar spullen pakte en wegliep het woud in. De gevaren van de stad... maar hij kon haar ook niet zomaar aan haar lot over laten... de wolf... het beest... Syvinna... de Hoeve... zijn hut... de stad... dat alles vormde een wervelwind in zijn hoofd waardoor hij niet meer wist of zijn gedachten links of rechtsom draaiden. Tot het moment dat hij haar hooghartig weg zag stappen uit de lichtkring van het vuur. Toen zoog hij een diepe teug lucht naar binnen en nam een besluit.

"Verkeerde pad, prinses."

Hij deed een paar stappen in de richting van de vuurcirkel en de vlammen weerspiegelden in zijn nu weer zachtgrijze ogen en legden een bronzen waas over zijn warrige bruine haar.

"Hierheen..." Zei hij domweg en begon het pad naar de stad af te lopen. Ze zouden er rond zonsopkomst aankomen als hij de afstand juist geschat had...

Syvinna Amaranth · Posted: Mon Oct 27, 2003 7:05 pm Post subject: ......

Syvinna stapte voorzichtig achter Borgas aan. Ze was ondertussen alweer gekalmeerd. "Dank je." Zei ze simpelweg tegen Borgas terwijl ze hem met een lieve glimlach aan keek. "En het spijt me. Ik had niet zo kwaad moeten worden." Ze ging naast hem lopen en raakte even met haar hand zijn schouder aan.
Daarna keek ze weer naar de grond en liep verder. "Oh! Vergeten!" Syvinna draaide zich om en rende terug naar het vuur. Daar haalde ze van de grond de met bloed besmeurde woudkat. Hij had vlak naast de plek gelegen waar Borgas de wolf had dood geslagen. Snel liep ze weer terug terwijl ze de woudkat aan haar rok afveegde. "Sorry." Zei ze. "Maar ik wilde hem niet achter laten."

Uriel · Posted: Wed Oct 29, 2003 11:27 am Post subject: Re: ......

"Grrrmb" gromde Borgas genoeglijk. Het was al weer in orde en hij glimlachte vaagjes terug. Hij wachtte even toen Syvinna terugrende om de woudkat op te halen. Het vuur zou zichzelf wel doven, zeker nu een lichte regen zich tussen de bladeren van het woud doorwrong en zich op en tussen de kleren nestelde als een klamme deken. Het was nog een flink stuk lopen. Borgas herschikte zijn bijl zodat deze niet in de weg zou hangen. Het blad was besmeurd met bloed en grijze stukjes waarover Borgas niet verder na wou denken. Hij zocht naar een doek en vond de konijnenvellen waar het ei in gewikkeld was. Eentje haalde hij los en veegde daarmee het blad schoon. Het vel was smerig en zou niets meer opleveren. Hij smeet het weg. Vervolgens keek hij even naar het ei waarvan de schaal hier en daar door het ene resterende konijnenvel heen te zien was. Het zag er nog gaaf uit en was hopelijk warm genoeg gebleven. Even meende hij dat er zich in de schaal iets bewoog, maar dat kon ook slechts zijn verbeelding zijn. Zwijgend stak hij het ei in vel weer onder zijn jack. Tenslotte controleerde hij of zijn lange jagersdolk nog goed vast zat. Syvinna was ondertussen terug gekomen met de woudkat in haar handen. Borgas keek er even na. Het ding was besmeurd met bloed. Hij hoopte vurig dat dat geen voorteken zou zijn... Met een hand kamde hij zijn warrige haar een beetje in een aanvaardbaar model en begon te lopen. Het was nog een goede halve mijl naar de stad en met een beetje geluk kwamen ze er net aan als de zon opkwam...

((Borgas naar de Stadswal; de Poort))

Edited by: Uriel at: 10/29/03 12:31 pm

Syvinna Amaranth · Posted: Tue Nov 04, 2003 7:14 pm Post subject: ...

Syvinna stapte naast Borgas voort. Ze hoopte dat ze nu snel bij de stad zouden zijn. Ze had genoeg van het woud gezien voor de rest van haar leven. Met een zucht versnelde Syvinna haar pas, ze moest wel als ze Borgas bij wilde houden. Ze praatte niet en keek ook niet op, maar hield haar blik op de grond gericht. Ze maakte zich zorgen om wat er in de stad zou gaan gebeuren.

(Borgas mag lekker eerst bij de poort :P)

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Thu Oct 07, 2004 12:02 pm Post subject:

*Siobhan, amazone van een andere wereld, komt door het woud aangestapt. In de verte ziet ze een man en een vrouw lopen. In eerste instantie wil zij hen volgen, maar ze is te moe van haar lange reis. Het nog brandende vuur en de dode wolf zijn daarom welkom voor haar. Zij verzamelt nog wat hout, pookt het vuur op en begint daarna de ogenschijnlijk net gedode wolf te villen en in stukken te snijden. Daarna roostert ze een stuk vlees boven het vuur en eet het na een tijd op, half uitgehongerd als ze is. Steeds aan haar zijde hangt het gildezwaard der renunciates...*
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Uriel · Posted: Fri Oct 08, 2004 11:07 am Post subject:

Vanuit het niets suist er een pijl door de lucht en blijft enkele centimeters voor Siobhan in een boom steken. Even klinkt er een zacht geruis alsof de wind door de bladeren speelt, dan is alles weer ijzig stil.

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Fri Oct 08, 2004 11:59 am Post subject:

*Meteen alert springt Siobhan op en trekt haar zwaard. Ze luistert aandachtig... Niets te horen.
Na een tijdlang zonder succes in de omgeving gezocht te hebben, komt Siobhan terug naar het vuur, dooft het en stopt het restje wolvenvlees in haar buidel. Tevens pakt de de pijl en stopt die weg. Ook neemt ze de wolfspels mee. Wellicht handelt men op deze wereld wel met wolfpelzen en anders kan ze hem zelf wel ergens voor gebruiken. Na dit alles loopt Siobhan met getrokken zwaard verder...*
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Bjorn Vinglod · Posted: Tue Mar 08, 2005 9:46 pm Post subject:

Bjorn--->een stenen gargouille

Bjorn word overvallen door de plotselinge regenbui terwijl hij wegloopt van het veldje, en kijkt even heel verbaast naar de lucht en het water wat eruit valt... het valt hem op dat de regen hier zoet is. Hij pakt zijn drinkschedel en vult het met het zoete heldere regenwater. Hij neemt een grote slok, en hij voelt zich verfrist en gaat met zijn wandeling verder. na ongeveer 2 uur vind hij opeens een pad. Met verse voetstappen. Bjorn laat zich op de grond zakken en ruikt aan de natte aarde. Er heeft hier iets gelopen...iets menselijks, hoelang het geleden was is moeilijk te schatten na de regenbui, de meeste sporen zijn weggewist door het water.

Bjorn pauseert even in zijn handelen en gaat op een stronk naast de weg zitten. Als hij zich op de stronk laat vallen word hij overweldigt door een flinke vermoeidheid, hij loop een metertje of 20 buiten het pad. En begint van het vochtige mos een bedje te maken. Hij hakt een aantal stevige takken van een eik. En begint een tentje in elkaar te knutselen rondom het bed. Als hij daar na een half uur mee klaar is, gaat hij opzoek naar grote bladeren en twijgjes en vlecht ze door het skelet van de tent. Als hij daar na 2 uur mee klaar is. Is het rond middernacht. Bjorn legt zich te rusten in de tent, met zijn wapens naast zich.

Uriel · Posted: Wed Mar 09, 2005 10:23 am Post subject:

Ze kwamen zwijgend vanuit de duisternis naar voren. Het leek wel alsof de struiken en de bomen van het woud zelf tot leven gekomen waren. Hun stakerige ledematen waren bedenkt met groenbruine kleding die in het maanlicht dezelfde kleur had als de modderige grond en het donkergroen van de bladeren.

Een kleine cirkel had zich rond het tentje verzameld. De leidster wees een van hen aan om in het tentje te gluren. Het leek alsof de voeten van de spinelf de grond niet raakten toen hij dichterbij sloop. Een baan maanlicht viel op het blad van zijn getrokken zwaard.

"Sama-Isaiah..." Hij produceerde geen klanken maar bewoog slechts zijn lippen in een ietwat overdreven uitspraak. De leidster knikte, nam een pijl uit haar koker en legde die op haar boog. Twee van haar soortgenoten deden hetzelfde en de overige drie trokken hun zwaarden. Degene die het dichtst bij de slapende man stond deed een aantal passen terug zodat de getrokken zwaarden een vervaarlijke muur van staal vormde tussen de tent en de drie boogschutters.

De leidster liet haar boogpees zingen. De pijl schoot naar voren en boorde zich in het vlechtwerk van het improvisorische tentje; een waarschuwingsschot, enkel bedoeld om de man te wekken.

Bjorn Vinglod · Posted: Wed Mar 09, 2005 11:08 am Post subject:

Na klein geluidje van een boogpees die springt, doet bjorn bliksemsnel zijn ogen open. Hij doet zo zacht mogelijk z'n malien aan pakt geluidloos zijn bijl, verder pakt hij zijn werpsperen. Dan staat hij op. En stapt hij naar buiten het diepe van de nacht in.

Bjorn gekleed in zijn witte bontje met zn malien en zn wapens Als hij buiten stapt ziet hij niks, alleen maar donker. Zijn wapen is getrokken.