Raganorck

Syvinna Amaranth · Posted: Fri Jun 06, 2003 4:45 pm Post subject: Opweg naar de stad

Syvinna hielt de houten woudkat stevig vast terwijl ze voortstapte. Ze was diep in gedachte verzonken. Ze dacht aan Gerondor. Aan alle burgers en al de trouwe volgelingen van haar vader. Wat zou er met hen gebeuren? Zouden de soldaten, bedienden en raadsheren die de koninklijke familie niet wilde verraden gestraft worden? Misschien zelfs gedood?

Syvinna was zo diep in gedachte verzonken geweest dat ze zonder op te letten door was gelopen. Toen ze opkeek merkte ze meteen wat er mis was. Ze was Borgas krijt geraakt. Syvinna stond op het punt in paniek te raken maar dwong zichzelf kalm te blijven. Borgas was een oplettende man, tenminste dat dacht Syvinna. Ze kon hem niet lang kwijt zijn dan had hij het vast gemerkt. Misschien had hij het al gemerkt.

"Borgas!?" Syvinna riep zijn naam en keek om zich heen. Wat nu? Zoeken? Of hier blijven en hopen dat Borgas haar vond. Ze besloot het laatste te doen. Zo liep ze niet het risico dat ze elkaar miste. "Borgas?!" Syvinna riep nogmaals. Ze hield de woudkat tegen haar aan en luisterde of ze Borgas hoorde antwoorden.

Uriel · Posted: Fri Jun 06, 2003 5:36 pm Post subject: Re: Opweg naar de stad

Hij was even van het pad afgeweken om een van strikken te controleren. Hij was bijna vergeten dat hij die een paar dagen eerder gezet had. Hij had blijkbaar nogal willekeurig door het woud gelopen en hier zag het er weer redelijk bekend uit. Hij haalde er grijnzend een konijn uit. Toen hoorde hij Syvinna roepen. Hij merkte dat ze was doorgelopen. Met een paar snelle stappen was hij alweer vlakbij.

"Hier ben ik." Zei hij droog. "Even een strik controleren, avondeten..." Hij hing het konijn aan het touw van de strik aan zijn riem. "Vannacht halen we de stad waarschijnlijk nog niet." Hij wou niet laten merken dat hij nog nooit in de stad geweest was en dat hij er liever overdag kennis mee maakte dan `s nachts. Het was een vreemde wereld voor hem binnen de muren van een stad en al helemaal binnen de muren van een paleis waar Syvinna thuis hoorde, maar hier in het woud was hij in zijn element.

Syvinna Amaranth · Posted: Mon Jun 09, 2003 6:36 pm Post subject: .........

Syvinna haalde opgelucht adem toen Borgas weer bij haer stond. Toen ze onderweg was geweest had ze geen tijd gehad om wat dan ook te voelen. Maar hier in het bos voelde ze zich niet op haar gemak. Alles was onbekend. Syvinna had geen idee welke dingen wel en welke geen gevaren vormde. Nee, al met al was ze blij dat ze Borgas had. Ze hield de woudkat nog steeds tegen zich aan geklemd. Alsof het ding haar kon beschermen. Het beurde haar wel op. Op dit moment was het, op haar kleding na, haar enige bezit. Het was zo'n prachtig ding dat het haast leek te leven. Even stelde Syvinna zich voor hoe het zou zijn als de woudkat werkelijk levend was. Een grote sterke kat die haar beschermde. Ze glimlachte zwakjes. Zonder het te weten had Borgas haar met de woudkat een lichtpuntje gegeven in haar leven.

Syvinna knikte toen hij zei dat ze de stad vanavond nog niet zouden halen. Ze zuchte. "Een dag later maarkt ook niet zoveel uit. Ik vraag me zelfs af of ze me in het paleis zullen laten. Ik zie er niet echt koninklijk uit." In een impuls raakte ze even zijn arm aan met haar hand. "Ik ben je zoveel verschuldigd Borgas, en ik kan niet eens iets terug doen."

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas was tevreden hier in het woud. Hij vreesde echter het moment dat hij mee de stad in zou gaan. Hij was er nog nooit geweest, maar hij zou Syvinna helpen, ook al ging ze door de poorten van de hel in plaats van door de poorten van Raganorck.
"Ben nog nooit in de stad geweest." Liet hij zich plots ontvallen.
Hij hield abrupt zijn mond en zijn haren op zijn arm gingen recht overeind staan toen ze zijn arm aanraakte. Hij keek haar even verbaasd aan, maar keek toen vliegensvlug weer weg. Wat was dit? Vroeg hij zich af. Ben ik nu gek geworden ofzo?
"Ik krijg je dat paleis wel in..." mompelde hij zachtjes. "Ahum, deze kant op." Zei hij en hij liep een stukje vooruit.

Syvinna Amaranth · Posted: Wed Jun 11, 2003 4:15 pm Post subject: .....

Syvinna merkte dat Borgas zich niet op zijn gemak voelde. Ineens vervloekte ze zichzelf. Wat bezielde haar? Deze man voelde zich niet op zijn gemak bij haar en niet bij het idee de stad in te gaan. Waarom zou hij dan moeten. "Borgas wacht!" Zei Syvinna en stond stil.
Ze schudde haar hoofd zonder iets gezegd te hebben. "Borgas ik kan je niet vragen de stad in te gaan als je niet wilt. Dat hoef je ook helemaal niet te doen. Ik ben je nu al dankbaar en ik zou het best begrijpen als je me alleen maar in de goede richting zou wijzen." Het koste meer moed dan Syvinna had gedacht om dat te zeggen. Het hele idee om alleen naar de vreemde stad te moeten lopen door het vreemde bos vervulde haar met angst.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas draaide zich langzaam om. Hij hoorde wat Syvinna zei, maar hij schudde langzaam zijn hoofd. "Kan je niet alleen laten gaan. Je weet niet eens hoe een dolk vast te houden." Voor hem was daarmee de kwestie afgedaan en hij liep verder. Ondertussen waren zijn gedachten bij de stad. Hij zou zo snel mogelijk moeten proberen bij Torgal de botenbouwer te komen. De man had gezegd dat hij hem zou helpen mocht hij ooit hulp nodig hebben. Het was sneller dan hij gedacht had dat hij dit aanbod aan zou moeten nemen, maar het stond en hij voelde dat Torgal een man van zijn woord was. Alles zou wel goed komen. Zolang hij maar rustig bleef en het beest niet liet toeslaan. Bij de gedachte aan wat hij worden kon, rilde hij even en het beest in hem gromde in zijn hoofd. Het was er nog steeds. Er was geen ontkomen aan. Hier of in de stad het zou er altijd zijn. Altijd op de loer liggen en hij moest altijd op zijn hoede zijn niet degene te kwesten die hem het dichts bij stonden. Daarom was hij altijd alleen geweest, maar misschien dat dat niet hoefde. Hij keek even om naar Syvinna en hoopte dat het niet hoefde, maar hij vroeg zich gelijk af of hij het wel riskeren kon. Hij zette haar leven op het spel zonder dat ze zich er ook maar van bewust werd. Hij kon haar niet te dichtbij laten komen. Des te pijnlijker zou het zijn om haar te verliezen...

Syvinna Amaranth · Posted: Thu Jun 12, 2003 4:46 pm Post subject: ........

Ondanks dat ze moe was en bezorgd en dankbaar was er toch nog een beetje trots in Syvinna dat in opstand kwam. "Hallo he!" Zei ze verontwaardigd. "Dat ik niet weet hoe ik een dolk vast moet houden? Puh! Omdat ik moe en zwak was ja! Ik kan het echt wel hoor. Maar dat doet er nu helemaal niet toe. Het gaat erom of jij wel of niet naar de stad wilt." Ze was ondertussen alweer naast Borgas gaan lopen. "Trouwens als je me het woud doorkrijgt ben ik denk ik al veilig genoeg."

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Ze had gelijk, dacht Borgas. Het zou waarschijnlijk beter zijn als hij niet mee de stad in ging. Maar toch... hij nam haar even op. Ze was uitgerust en had gegeten. Ze zou geen excuus hebben nu. Hij deed twee passen voor haar uit en draaide zich om. "Goed dan, laat maar zien." Hij trok zijn eigen jagersdolk uit z`n laars. "Wees niet bang me te verwonden. Ik genees snel." Hij kliefde twee keer met zijn dolk in de lucht. Als ze werkelijk zichzelf kon verdedigen zou het goed genoeg zijn. Zo niet, dan ging hij mee... of ze nu wilde of niet.

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Jun 14, 2003 6:46 am Post subject: ............

Syvinna zuchtte en schudde haar hoofd. "Moet het echt Borgas?" Vroeg ze bijna smekend. "Ik heb de laatste paar dagen al zoveel gevechten gezien dat ik er misselijk van wordt."
Syvinna rechtte haar rug en hield haar hoofd recht zoals ze altijd had gedaan als ze bij een audientie of staatsbezoek moest zijn. "Als je mee wil ga je mee. Als je niet mee wil ga je niet. Het enige dat ik je duidelijk probeer te maken is dat je niet voor mij mee hoeft."

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas haalde grijnzend zijn schouders op. Dat was geregeld dan. Hij bromde even tevreden in zijn baard en stopte zijn dolk weg. Ze zag er waarlijk koninklijk uit... Snel draaide hij zich om en liep verder. Het woud scheen vriendelijker dan ooit te zijn. De dauw parelde op de bladeren en de vogels floten hoog in de boomtoppen. Ze liepen nu over een van de bredere woudpaden. De boomtoppen vormden een dak boven hun hoofd en af en toe viel er een brede straal zonlicht op de dikke bruinen stammen van de bomen en het pad voor hen. De eeuwigheid van het woud was hier bijna voelbaar en Borgas glimlachte onbewust.

Syvinna Amaranth · Posted: Mon Jun 16, 2003 4:28 pm Post subject: ......

Syvinna stapte mokkend achter Borgas aan. Was het zo onredelijk om te vragen of hij mee wilde. Zelf had ze gedacht dat het juist was. Ze bleef achter hem lopen en maakte af een toe een klakkend geluidje met haar tong bij wijze van protest. Bijna ongemerkt hield ze de woudkat nog steeds stevig vast. Ze wilde het niet per ongeluk verliezen terwijl ze in gedachten verzonken was. De stilte werd pijnlijk want Syvinna wilde koste wat kost vermijden dat ze weer over Gerondor ging piekeren terwijl ze op dit moment niets voor haar koninkrijk kon doen. Ze wist echter niets te verzinnen waarover ze een gesprek kon beginnen. Uiteindelijk, misschien was het kinderachtig, zei ze het enige wat ze op dit moment kon bedenken. "Zijn we er al bijna?"

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas keek verstoord achterom. "Waarom willen mensen toch zo graag in de stad zijn?" Hij keek Syvinna recht aan. Hoorde ze dan niet de vogels in de boomtoppen en zag ze niet de schoonheid van dit woud? Blijkbaar niet. Hij haalde zijn schouders op. "We kunnen er vanavond zijn, maar..." Hij dacht even na. Hij moest een reden verzinnen, toen klaarde zijn gezicht op en met een brede grijns zei hij: "... maar dan zijn de poorten waarschijnlijk al dicht." Trots op zichzelf vanwege deze slimme truc draaide hij zich om en liep rustig verder.

Syvinna Amaranth · Posted: Wed Jul 02, 2003 3:26 pm Post subject: .......

Syvinna was geïrriteerd door het feit dat ze niet wist waar ze was en ook omdat ze eigenlijk niet goed wist wat ze moest doen. "Ik wil helemaal niet graag in die stad van jou zijn oke? Maar ik heb niet zoveel keus, voor het geval ik het nog niet verteld had, mijn koninkrijk is over genomen." Ze snoof, rechtte haar rug en liep Borgas voorbij. "Ik loop de hele nacht door als het moet en als je niet mee wil kom je niet. Ik heb je al eerder gezegd dat je van mij niet mee hoeft."

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Misschien een koninkrijk verloren, maar een wereld gewonnen, dacht Borgas. Waarom was hij zelf eigenlijk op zoek naar zijn verleden? Wat als hij ontdekt werd als de zoon van Barnsteen? Dan viel hem een hoeve ten deel. Hij had geen enkel idee hoe zoiets te runnen. Hij had er nooit bij stilgestaan, maar stel je voor... een hoeve met bedienden en altijd en overal mensen om je heen om verantwoordelijk voor te zijn. Hij schudde zijn hoofd. Hij moest er niet aan denken.

Waarom wil je de verantwoordelijkheid over een koninkrijk? wilde hij vragen, maar hij besloot zijn mond te houden. Het antwoord zou hem waarschijnlijk toch weinig zeggen. Het had vast geen zin er ruzie over te maken. Borgas zag Syvinna trots voorbij lopen. Ai, wat een trots dacht hij glimlachend. Zij zou wel een hoeve kunnen leiden en waarschijnlijk met even groot gemak een koninkrijk. Hij haalde zijn schouders op en volgde haar. "Ik ga mee, omdat ik dat wil. Vroeg het me alleen af..." Na een tijdje zei hij, "Hier links, we zijn er tegen de avond. Misschien hebben we geluk en zijn de poorten nog open."

Syvinna Amaranth · Posted: Wed Jul 09, 2003 3:57 pm Post subject: .....

Syvinna wachtte tot Borgas weer naast haar liep. Ze sloeg linksaf toen hij haar vertelde waar ze heen moest. "Ik hoop dat de poorten nog open zijn." Zei ze. Ze wilde zo snel mogelijk in het kasteel zijn. Maar als Borgas nog nooit van gerondor had gehoort, zouden er dan veel mensen in het kasteel zijn die er wel van hadden gehoord? Syvinna had nog altijd het teken van het Huis van Amaranth op de palm van haar hand, amar zouden er mensen zijn die herkende? Ze probeerde deze gedachte van haar af te schudden. "Laat ik eerst maar eens levend in het kasteel aan komen dan zien we wel verder." Mompelde ze, er niet van bewust dat ze hard op had gesproken.