Raganorck

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas sjokte gemoedelijk met Syvinna mee. Hij had al die tijd het woud overleefd; een stad zou dan ook wel lukken.

Syvinna Amaranth · Posted: Sun Jul 13, 2003 5:55 pm Post subject: ...........

Syvinna liep verder. Ze sleepte zichzelf op het moment meer voort. Haar voeten waren moe en de rest van haar lichaam ook. Elke stap die ze zette schokte door haar lichaam. Ze klemde haar handen nog steeds om de woudkat. Borgas sjokte ergens naast haar maar Syvina was zich er niet van bewust. Ze staarde naar de grond. Ze struikelde en omdat ze de woudkat vast had wist ze zichzelf niet goed op te vangen. Ze klauterde weer over eind. Ze had een paar schrammen, dat was alles. "Hoe lang nog?" Vroeg ze Borgas.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas had niet door gehad hoe moeilijk Syvinna het had. Hij was te zeer opgegaan in het moment. Het lopen in het woud gaf hem een vredig gevoel en met Syvinna in de buurt voelde hij zich gelukkig. Het beest en de mens in hem waren tot een soort van overeenstemming gekomen hier onder de eeuwige woudkruinen van het Wilde Woud. Een voorlopige soort van alliantie leek het.

Pas toen Syvinna struikelde schrok Borgas wakker. Bezorgd keek hij achterom hoe ze overeind krabbelde. Een woudkat, dacht hij, ze zou nog liever onder de struiken wegkruipen dan dat iemand haar zwakte zag. "We rusten hier, de stad komt morgen wel." Ze zou waarschijnlijk aandringen, zeggen dat ze snel naar de stad moest, haar koninkrijk redden en zichzelf ten kostte van dat geen rust gunnen, daarom voegde hij er zachter aan toe: "Ik ben moe." Zonder hem zou ze de stad toch niet vinden.

Borgas pakte zijn bijl en ging op zoek naar hout voor een vuur en een plek aan de rand van het pad waar ze enigszins beschut zouden zijn tegen de regen die dreigend in de lucht hing. Het vuur zou moeten branden voor de regen neerviel anders was het aanmaken een hopeloze bezigheid en moesten ze zich voorbereiden op een lange, koude en vooral natte nacht. Hij wist niet of Syvinna dat er nog wel bij kon hebben, met alles wat ze al meegemaakt had de afgelopen dagen, misschien wel weken...

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Jul 19, 2003 9:37 am Post subject: .......

Syvinna glimlachte. Borgas moe? Zo zag hij er niet uit. Waarschijnlijk deed hij het omdat hij haar niet koppig door wilde laten lopen. Zonder nog een stap te verzetten liet Syvinna zich op de grond zakken. Door uitputting rilde ze over haar hele lichaam. Borgas was hout aan het verzamelen en ze was er zeker van dat hij haar hulp niet nodig had, hij kende het woud.

Er vlogen vogels over en Syvinna luisterde naar hun lied. Ze probeerde zich te ontspannen, maar ze kon niet in slaap vallen. Nog niet, niet voordat ze iets gegeten had. Nog geen vijf minuten later kon ze haar ogen echter niet meer open houden en zakte ze ineen op de grond, in slaap.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas kwam terug met zijn armen vol hout. Dat zou genoeg zijn om de nacht door te komen. Hij zakte op een knie en legde het op de grond voor zich. Toen zag hij Syvinna. Ze was in slaap gevallen. Een tevreden grom ontsnapte uit zijn keel. Hij had gelijk gehad, ze was doodop. Morgen Raganorck vinden was vroeg genoeg. Hij deed zijn mantel af en legde die over haar heen. Ze zou anders te veel afkoelen hier op de bosgrond. Daarna stapelde hij het hout zorgvuldig op en stak het aan met behulp van wat droog gras. Daarna begon hij rustig een van de twee konijnen te villen die hij deze dag uit de strikken gehaald had. Het bont stak hij bij zich en het bruikbare vlees reeg hij aan een stok om het te braden; de rest smeet hij weg. Aaseters zouden er voor zorgen dat het verder opgeruimd zou worden, zo werkte het in het woud.

Toen hij het bont bij zich stak voelde hij iets in zijn binnenzak. Natuurlijk het ei. Hij had er de hele dag niet meer aan gedacht. Gelukkig was er niets mee gebeurd. Hij haalde het tevoorschijn en liet het licht van het vuur door de dunne schaal heenschijnen. Het zou niet lang duren voordat het uit zou komen, maar welk dier er in zat was nog een raadsel. Borgas had nog nooit een dergelijk ei gezien. Hij haalde de lappen bont van de twee konijnen weer tevoorschijn en wikkelde het ei daarin voordat hij het opnieuw bij zich stak. Zo was het warmer en beter beschermd.

Zwijgend zat hij bij het vuur en draaide af en toe de konijnen om boven het vuur...

Syvinna Amaranth · Posted: Thu Jul 24, 2003 7:39 am Post subject: .....

Syvinna rende door de gangen van het kasteel. Ze struikelde over het lijk van een soldaat. Se schramde haar hand. Zo snel ze kon kwam ze weer overeind maar het was te laat. Achter haar hoorde ze het geluid van voetstappen. Ze hadden haar weer ingehaald. Syvinna sprintte verder. Ze gooide en deur open en sprong naar binnen.

In een flits was ze niet meer in het kasteel maar draafde ze over een groot open veld. De soldaten die met haar mee waren ontsnapt uit het paleis waren gedood. Drie mannen op paarden, gekleed in zwart, zaten achter haar aan. Ze haalde haar bijna in. Een van hen reed al naast haar. Hij trok zijn zwaard. Syvinna sloot haar ogen. Weg, ze wilde hem weg hebben. Ze had geen zwaard, alleen haar dolk. Ze moest iets doen. Haar rechter hand werd ontzettend warm. Toen Syvinna haar ogen weer opende zag ze dat er vlak boven haar rechter handpalm een vuurbal zweefde. Ze wierp hem naar de man die naast haar reed. Hij viel gillend van zijn paard. De andere twee stopte de achtervolging abrupt.

Syvinna werd wakker en sloeg een kreet. Ze ging snel rechtovereind zitten en opende haar ogen. Ze zweette. Haar kleding zat gedraaid, ze had liggen woelen. Zwaar ademend probeerde ze zichzelf te kalmeren...

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas keek verbaasd naar Syvinna. Hij had getwijfeld of hij haar wakker zou maken. Ze lag zo te woelen, dat kon geen gezonde slaap zijn. Net toen hij op het punt stond naar haar toe te gaan schoot ze overeind. Haar gezicht een masker van angst en haar kleren verdraaid van het woelen. Hij wist niet goed wat hij er mee aan moest. Water, ja een slok water. Zwijgend pakte hij de waterzak en reikte haar die aan.
"Konijn is zo klaar." Was het enige wat hij uit kon brengen. Hij kon zichzelf wel voor z`n kop slaan, maar iets zinnigers kwam niet in hem op. Hij ging weer naast het vuur zitten en draaide de konijnen weer.

Syvinna Amaranth · Posted: Fri Aug 08, 2003 6:54 pm Post subject: ........

Syvinna staarde naar de grond. Ze schaamde zich voor het feit dat ze zich bang had laten maken door een droom. Daar had ze geen tijd voor. "Eh, lekker." Zei ze toen Borgas het over het konijn had. Ze was dankbaar dat hij er geen punt van maakte, hoewel hij niet blij met zichzelf leek.

"Ik, ik ga denk ik even mijn benen strekken." Syvinna stond op en vluchtte bijna tussen de bomen. Ze moest even alleen zijn.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Bezorg keek Borgas haar na. Even haar benen strekken? Dat na een dag lopen? Hij schudde zijn hoofd. Langzaam stond hij op. Zou hij achter haar aan gaan? Hij besloot dat het beter was van niet. "Ga niet te ver." Zei hij nog en toen ging hij weer zitten. Hij staarde in de vlammen. Hij had geen weet wat Syvinna allemaal had meegemaakt de laatste dagen. Als ze het kwijt wou zou ze het vanzelf wel vertellen. Hij had in ieder geval alle tijd. Nu had hij tenminste weer een duidelijk doel waarvan hij wist hoe er te komen. Misschien dat iemand in de stad was die hem kon vertellen hoe hij bij de hoeve moest komen.

Syvinna Amaranth · Posted: Sun Aug 17, 2003 5:37 pm Post subject: Re: ........

Een eindje bij Borgas vandaan liet Syvinna zich op de grond zakken. Ze snikte een beetje. Lang geleden had ze zichzelf beloofd dat ze een goede koningin zou zijn. En nu ze eindelijk koningin was bakte ze er niets van. Syvinna begon te twijwelen of ze niet beter had kunnen blijven om met die verader te trouwen. Op die manier had ze in elk geval nog iets kunnen proberen te doen.

Langzaam stond Syvinna weer op. Ze liep terug naar de plek waar ze Borgas achter had gelaten. Ze kon beter bij hem in de buurt blijven. Daar was het waarschijnlijk veiliger. Zwijgend ging Syvinna weer bij het vuur zitten.

Edited by: Lunea at: 9/11/03 9:45 pm

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Zwijgend porde Borgas zo nu en dan in het vuur. Hij durfde Syvinna niet goed aan te kijken. Langzaam begon het te druppen en Borgas kroop wat dichter naar het vuur toe. De vlammen zouden de meeste regendruppels doen verdampen voordat ze hem raakten. Toen het harder ging regenen rakelde hij het vuur verder op. Het gromde binnen in hem. Het beest hield niet van vuur. Borgas onderdrukte het, maar het was er onmiskenbaar. Hij was bang dat het zichtbaar was in zijn ogen...

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Aug 30, 2003 6:55 am Post subject: .......

Het begon te regenen. Geweldig. Fijn. Prima. Oke. Als ze dan niet eens droog de nacht door kon brengen dan zou ze dat niet doen. Hoewel Borgas dichter naar het vuur toe schoof bleef Syvinna in de regen zitten, zonder zelfs maar een mantel om haar heen te trekken. Ze legde de woudkat in haar schoot. Hoewel de warmte van het vuur haar bereikte voelde ze na een tijdje dat ze het kouder kreeg. Haar kleding was nat en de stof bleef aan haar huid kleven. Elk zuchtje wind werd drie keer zou koud omdat ze nat was. Syvinna wilde niet verplaatsen, maar ze wenste dat het vuur dichterbij kwam. Ze rilde en wenste opnieuw dat het vuur dichterbij zou zijn. Ze kon zich helemaal voorstellen hoe het vuur zou voelen als een paar takjes ernaast vlam zouden vatten.... Syvinna schrok op toen en een paar vonken van het vuur schoten en een bosje takken vlak naast haar vlam vatte. Ze sprong op.

Edited by: Lunea at: 9/11/03 9:46 pm

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Borgas schrok op. Vuur! Gevaar weergamlde het in hem en zijn ogen blikkerden. Hij slikte en kreeg zichzelf weer onder controle. Het vuur verspreidde zich. Dat kon niet. Hij had het toch zeker geod aangelegd? Hij liep snel om het grote vuur heen en trapte de nieuwe vlammen uit. Het rookte ontzettend. Hij kuchtte van de rook en keek verontschuldigend naar Syvinna. Als het niet had geregend hadden die paar vonken een heel bos in vlammen doen opgaan. Gelukkig was de schade nu beperkt gebleven.

Hij zag nu pas hoe koud ze het had. "Ga dichter bij het vuur zitten. Je bent helemaal nat." Hij liet zichzelf weer naast de vlammen zakken. De wind stond zeker deze kant op. Nieuwe vonken zouden ook deze kant opwaaien. Het was veiliger als hij hier ging zitten. Met zijn handen maakte hij meer ruimte rondom het vuur. Trok het gras uit en veegde takjes aan de kant. De regendruppels werden dikker en kwamen vlugger achter elkaar. Borgas ging echter niet dichter bij het vuur zitten. Hij wist niet goed wat het met hem kon doen nu het beest eenmaal in hem was wakker geworden. Hij hoorde het brullen in zijn oren. Hij verbeelde zich dat zijn handen bereklauwen werden, dat zijn lichaam zou groeien tot bovenmenselijke proporties en hij zag al voor zich hoe hij Syvinna aan stukken zou rijten. Hij schudde zijn hoofd. "Hier, m`n mantel." Daarna stond hij op en liep zonder om te kijken het woud in. "Hout halen." Riep hij nog achterom terwijl hij langs hun voorraadje hout liep dat meer dan genoeg was om de nacht door te komen...

Syvinna Amaranth · Posted: Sat Aug 30, 2003 6:06 pm Post subject: ....

Syvinna sloeg haar handen voor haar mond terwijl Borgas het vuur uitmaakte. Dit was haar schuld. Ze wist niet hoe ze het had gedaan. maar dat ze het had gedaan wist ze zeker. Ze ging niet dichter bij het vuur zitten, ondanks Borgas' raad. Ze was bang dat er dan opnieuw iets zou gebeuren.

Dankbaar trok Syvinna Borgas' mantel om haar heen. Ze maakte een piepend geluid toen hij weg liep. Ze wilde eigenlijk niet alleen hier bij het vuur blijven. Rustig. Kalm. Syvinna probeerde haar adem haling te kalmeren terwijl ze in het vuur staarde.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Zodra hij uit het zicht was begon hij te rennen. Eerst op een drafje, maar steeds harder. Woest stortte hij zich door de struiken. Het beest in hem wou bloed zien, de adrenaline pompte door zijn aderen, maar hij wou er niet aan toegeven. Doornstruiken schramden zijn huid en reten zijn hamd aan stukken. Met een arm voor zijn gezicht om zijn ogen te beschermen, stormde hij verder. Hij zag enkel zijn eigen voeten en de bosgrond.

Plotseling bleef zijn voet achter een boomwortel hangen. Hij viel hard voorover. Hijgend bleef hij even liggen. Het beest probeerde hem te dwingen op te staan, verder te rennen, te jagen en te doden, maar hij bleef liggen. Hijgend van de zware uitputting en bezweet en bebloed van het rennen door het woud voelde hij hoe hij de controle herkreeg. Langzaam kalmeerde zijn hartslag en nu merkte hij weer dat het regende. Hij was doorweekt en hij verlangde terug naar de warmte van het vuur. Het vuur dat veiligheid bood, maar ook het beest in hem had wakker geschud toen het plots uitbrak en voor een ogenblik oncontroleerbaar leek.

Uiteindelijk stond hij op. Hij was ver van het kampvuur afgedwaald en hij was nat, moe en koud. Met trage pas liep hij terug. Zijn hoofd hing als dat van een verslage. Alweer werd hem pijnlijk duidelijk dat hij niet thuis hoorde in een wereld van mensen. De stad joeg hem angst aan. Wat als hij daar wild zou worden? De schade die hij dan zou aanrichten zou vele malen groter zijn dan die hier in de wouden... Maar toen zag hij vanuit de struiken Syvinna zitten bij het vuur. Haar angst en onzekerheid was als een masker, maar hij was er ook zeker van dat ze ooit een goed en rechtvaardig vorstin zou zijn. Een warm gevoel golfde door zijn lijf. Voor haar, voor haar zou hij het beest onder controle houden en de stad trotseren. Zwijgend stapte hij tevoorschijn uit de duisternis van het woud en zonder iets te zeggen ging hij bij het vuur zitten, verder weg dan voorheen, maar dichtbij genoeg om de aangename warmte van de vlammen te voelen....