Raganorck

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

het duurde voor Dorum's gevoel niet lang voordat hij de stad had bereikt. Hij had verwacht te verdwalen, maar hij had geluk gehad. Vlak voor de stads muren stopte hij even. Zijn hart bonkte zo hard dat hij er wel uit zou kunnen springen. Hij keek om zich heen. In de verte kon hij de boom zien staan waar hij tegen aan had geleund toen hij Desey en Iondor voor het eerst had gezien...

Hij draaide zich weer om en liep de stad in......

Dorum>Gannon de hoofdstraat

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Langzaam kwam ook de Faun weer een beetje bij zinnen. De gil was weggestorven, maar had zijn trommelvliezen gegeseld. De geluiden van het woud klonken alsof ze van onder water kwamen en een doordringende pieptoon zong rond in zijn oren.

Hij krabbelde naar haar toe en keek haar aan. Ze zag er nog steeds even mooi uit als hij haar herinnerde. Haar gezicht zo blank als sneeuw en ogen zo blauw als het meer dat zo lang haar thuis was geweest. Voorzichtig probeerde hij met een hand haar tranen van haar wangen te vegen.

"Stil maar, mijn lief... herken je me niet meer?" Fluisterde hij. "Brennus heeft ons gered en vervloekt, maar alles zal goed komen... het zal allemaal goed komen."

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

'Brennus, vervloekt...gered?' Ze zocht naar de man met vleugel die blijkbaar Brennus heette. Hij had haar gered en vervloekt..heo kon de faun zeggen dat ze veilig? Veilig was daar onder de waterval omhelsd door haar vissen en waterplanten. Ze herkende de faun, zo vaak had hij zijn fluitbespeeld aan de rand van haar meer lang geleden...het had haar verdrietig gemaakt, wat hij ook speelde. Ze had zo vaak zijn gezicht gezien, starend in de diepte van haar water terwijl zijn tranen het oppervlak rimpelden.

' Ik herken je..je bent de faun.' fluisterde ze hees, een diepe bedroefdheid maakt zich meester van haar en tranen vloeiden onhoudbaar door haar wimpers.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Ze herkent me! Het hart van de faun slaat een slag over. "Je bent de faun." Haar woorden geselen zijn ziel. Herkende ze dan niet de man achter de faun? Hadden de jaren onder water haar haar verleden doen vergeten? Hij verstarde, maar haar tranen glinsterden tussen haar wimpers. Hij kon haar niet laten gaan. Ook al was ze haar geheugen kwijt, ook dat zouden ze oplossen nu hij haar weer in zijn armen kon houden. Hij tilde haar bovenlijf voorzichtig een stukje op en verborg zijn gezicht in haar haar, zodat ze zijn tranen niet zou zien. Zo wilde hij blijven zitten. Al die jaren van wachten, al die eenzame dagen aan de rand van haar meer. Altijd dicht bij en altijd buiten bereik. Het kon hem nu niet meer deren, nu hij haar weer vast kon houden zou alles goed komen. Hij vergat de wereld om zich heen en een moment sloot hij zijn ogen en vergat zelfs heel even zijn eigen harige bokkepoten. Een moment maar want toen weerklonken haar woorden weer in zijn hoofd, "Je bent de faun." en hij wist dat ze gelijk had...

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Woest beende Linwë achter haar soortgenoot aan. Ze trilde als een rietstengel, toch aarzelde ze geen seconde. Ze rende de elf achterna. Ze wist dat hij boos was, ze had het aan zijn ogen gezien. Aarzelend stond ze bij de grens van het Woud. Ze was nog nooit in de stad geweest. Goed dan maar, één keer zou niet zo erg zijn. Voor de Wilde Wouden. Ze haalde diep aden en rende de elf achterna, die ze bijna uit het oog was geraakt.

Linwë ook naar het Gannon, de hoofdstraat.

Edited by: Leana Terived at: 7/19/03 5:01 pm

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"My goodness..." Desey kwam overeind zitten. Ze keek op zich heen, en zag Iondor zitten. Hij zat doodstil. Bij het water waren nog wat mensen en andere wezens, maar daar schonk ze geen aandacht aan.
"Iondor?" Voorzichtig kroop ze naar hem toe. "Iondor?"

"Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

AngelusIondor · Posted: Sun Aug 03, 2003 4:09 pm Post subject: Re: dromen

Iondor werd verstoord uit zijn meditatie. Iemand riep hem, de stem leek ver weg ook al was hij eigenlijk dichtbij. Iondor opende zijn ogen Desey probeerde zijn aanacht te krijgen. Vragend keek hij desey aan...................

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Iondor? O, Iondor!" Het kind barstte plotseling in snikken uit. "Ik weet het allemaal niet meer... Ze hebben met me gepraat, maar ik weet het allemaal niet meer. Wat moet ik doen?"

"Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Het ene moment koetserde ze de omhelsing van de faun, maar ineens werd het benauwend en verlangde ze naar de omhelsing van het koele water. Twee instincten streden om bezit van haar. Ze probeerde zich los te worstelen uit de greep van de harige armen die haar op het droge hielden, tegelijkertijd verlangde ze naar het warme bloed dat door zijn aderen stroomde, wilde ze de omhelzing versterken door haat staart om zijn benen te wikkelen en hem mee te nemen naar de diepten van het meer. Ze raakte er zo van in de war dat ze alleen maar wilde ontwaken uit de nachtmerrie, haar ogen opendoen in haar huisje in het bed met haar man naast haar die haar zou troosten.

Zachtjes fluisterde ze een naam die zodra gesproken door haar trillende lippen onbekend was en wegstierf tussen het snikken van de faun...

AngelusIondor · Posted: Sun Aug 10, 2003 7:05 am Post subject: Re: dromen

Ik weet het niet Desey... Ik weet het allemaal niet meer...Terwijl hij Desey probeerde te troosten door zachtjes door haar haar te strelen probeerde hij zich zelf ook te troosten...Hij had alles verloren waar hij ooit voor bestaan had... Een eeuwigheid tussen de mensen te leven om van mijn fouten te leren... Een paar tranen rolde over zijn wangen maar hij besefte dat hij nu sterk moest zijn voor Desey...

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin voelde hier zich niet op haar gemak en nam de zwaardmeester bij de hand. "kom, laten we gaan, ik voel me hier niet goed..." zei ze terwijl ze rondkeek. zachtjes vertrok ze en probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Vreemd genoeg liet Desey Iondor gaan, en zonder geluid te maken, leunde ze tegen zijn schouder. Ze kon niet meer huilen, ze kon niet meer denken. De lamme en de blinde, en samen waren ze een hoopje ellende.

((OOC: Ik vind het plaatje van IOndor en Desey erg veel op de tekening 'Loss' lijken, op Elfwood. De tweede tour met plaatje, en dan de eerste tekening voor het geval je het wil zien.))

"Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Het was stil rondom het meer. Iedereen was weg en alleen de geluiden van het woud verstoorde de stille omhelzing van faun en vroegere meermaagd. Hij wou niet loslaten. Zou wou hij tot in eeuwigheid blijven zitten. Zonder te kijken, zonder te bewgen en alleen haar lichaam tegen het zijne voelend. Hij rook de geur van haar natte haren en het deed hem denken aan een verleden dat hij al lang geleden had geprobeerd achter zich te laten. De herinneringen deden hem pijn. Haar vloek was opgegeheven... maar die van hem? Zou ze ooit van een Faun kunnen houden, zelfs als ze wist dat hij ooit de man was met wie ze haar leven had willen delen? Een faun was een wild wezen, afzichtelijk en met bokkepoten. Hij kustte haar haren en hield haar even wat steviger vast. Daarna fluisterde hij: "Je weet niet meer wie ik ben. Ik ken mijn eigen naam nauwelijks nog dus er valt je niets te verwijten. Jij bent vrij en ik wil je niet gevangen houden." Langzaam maakte hij zich los en probeerde haar blik te vangen. Hij zag haar gezicht nauwelijks. Tranen vertroebelden zijn blik. "Ik moet gaan, heb geen plaats in het leven van een mens. Volg het pad en je komt bij de stad." Hij maakte zich nu helemaal los en stond op. Zonder om te kijken pakte hij zijn fluit en liep naar de rand van het woud. Nog een keer keek hij achterom en verdween toen tussen het struikgewas...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Zijn woorden waren een lied van ver weg en lang geleden, van sprookjes bij een haardvuur. Ze zag zijn harig silhoute afgetekend tegen het frisse groen van de varen alvoorens het opging in het donkergroen van de Wilde Wouden.

Roerloos lag ze naakt op het kiezelstrand wetend dat de diepten van haar meer voor eeuwig gesloten voor haar waren en dat de wereld van de tweebeningen een wereld was waar ze ook niet pastte. Ze huilde weer, biggelende tranen die zich vermengden met het zoete water. Ze viel in slaap en droomde over een ander leven ver weg en lang geleden.

AngelusIondor · Posted: Tue Sep 09, 2003 5:56 pm Post subject: Re: kom...

"Kom laten we gaan Desey. Iedereen red zich wel nu. Laten we terug gaan naar de stad en daar bij komen van de schrik en het verdriet." Hij stondop en stak zijn hand uit om haar ook overeind te helpen. Vragen vlogen door zijn hoofd, maar hij was sterk en negeerde ze allemaal. En op een of andere manier had hij het gevoel dat het enigste wat hij moest doen was voor Desey te zorgen. En nog nooit had hij een gevoel genegeert. Toen hij zo naar Desey keek besefte hij dat zij eigenlijk een best wel aantrekkelijk meisje was...