Raganorck

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Meer van de schrik dan van de kracht achter de schoppende beweging van de meermaagd valt de Zwaardmeester achterover, waarbij zijn hoed van zijn hoofd valt. Even laat hij zijn hoofd op de kiezelgrond rusten, maar als hij weer opkijkt ziet hij een vreemd wezen, een echt vreemd wezen, over de meermaagd gebogen. Dan kijkt het wezen plotseling naar hem, met smekende ogen.
"Help haar."
Het klinkt aarzelend, alsof hij de menselijke taal niet goed meester is
Langzaam krabbelt hij overeind en raapt zijn hoed weer op. Wat is dit voor een wezen? Geen tijd om na te denken, hij moet de meermaagd helpen. Maar hoe?
Voorzichtig benaderd hij het vreemde wezen, langzaam pratend.
"Kun je begrijpen wat ik zeg? Ik weet niet hoe ik haar moet helpen, ik weet niet wat ik moet doen."
Zijn ogen zijn minstens even vragend, maar niet gevuld met wanhoop zoals bij het wezen. Hij krijgt medelijden met het arme schepsel.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Linwë was weer eens op weg om kruiden te zoeken. Toen zag ze de wanorde. Nieuwschierig en tegelijkertijd voorzichtig liep ze erop af, er op voorberijd om elk moment weg te kunnen springen. Ze hoort stemmen. "Help haar..." Wie? Een stem, die langzaam praat. "Kun je begrijpen wat ik zeg? Ik weet niet hoe ik haar moet helpen, ik weet niet wat ik moet doen."
Linwë komt uit het struikgewas te voorschijn. Her en der versprijd liggen mensen, elfen, een engel... Een persoon en een ander wezen buigen zich over iets. Misschien moet zij ze helpen. "Kan ik jullie helpen?" vraagt ze zachtjes, in de hoop dat ze niet schrikken.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Ehm, weet jij misschien wat hier aan de hand is?" Linwë liep naar (zo te zien wel) de elf. "Hij heeft iets van boetedromen hè?"
Ze liep naar de engel en het meisje. Als eerst vvoelde ze het hoofd van het meisje. Heet. "Kom eens, ze is gegrepen door de kwade bosgeesten. Ze is te zwak om ze weg te houden." riep ze naar het meisje dat de elf had verzorgd. Ze boog zich bezorgd over het meisje en legde haar handen op de wangen. "Arm kind..." mompelde ze. "Ze had hier niet moeten komen."

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Drommen tweebeningen omsingelden haar, hupeloos spartelend op het droge hapte ze veel lucht naar binnen. De meermaagd raakte in paniek, zelfs het gezicht van de faun wat ze zo vaak gespiegeld had gezien in het opppervlak van haar meer, kon haar niet gerust stellen. Ze was te angstig om de tweebenigen te bedwelmen met haar gezang... ze had slecht één ander verweer.

Een lange ijselijke gil vulde het woud, weerkaatste van de stammen en deed het water vibreren. De klanken varieerden, maar de toon bleef ijl en hoog en zoemde oneindig door.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin was naar de vrouw gewandeld die haar riep ze bukte naast haar neer net toen de meermaagd een ijselijke gil liet horen. ze drukte haar handen voor haar oren en kromp ineen. ze rechtte haar rug terug en deed haar handen af haar oren. ze ging naar de meermaagd en bukte naast haar hoofd neer. ze probeerde de meermaagd te kalmeren maar dacht niet dat het zou lukken.

Martys Brendarion · Nachtdwaler Joined: 09 Jun 2003 Posts: 118

Wezens, overal die menswezens, elfwezens! De faun ziet ze nu overal om zich heen. Hun spottende blik bij het zien van zijn bokkepoten. Ze mogen het dan wel niet denken, hij voelt ze kijken. Al die ogen. Weg wil hij hier, maar hij kan haar niet alleen laten. Zijn lief in de armen van die vreemde mens en elfwezens... wie weet wat ze zich in hun hoofd halen. Hij buigt zich naar haar toe, probeerd haar gerust te stellen, maar de woorden komen niet. Dan, die gil! Die ijselijke gil van angst en wanhoop. De Faun slaat krampachtig zijn handen voor zijn gevoelige oren en klapt dubbel van de pijn. Kronkelend van de marteling die zijn trommelvliezen te verdragen hebben ligt hij op het kiezelstrand. Zijn ogen tranend van de pijn. Zijn lagere stem voegt zich bij de hare als hij het uitgilt van de pijn.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Linwë liet het meisje met rust, na er een betovering over uit gesproken te hebben, dat de bosgeesten haar niet meer kwaad zouden doen. De Wilde Wouden zullen wreken... dacht ze. Ze liep snel naar de Faun. De gil van de Meermaagd had hem waarschijnlijk meer gedaan dan alle menswezens bij elkaar.
"Faun! Faun!" zei ze. "Rustig maar, het gaat goed..." Ze mompelde wat en hield het hoofd van de Faun vast. Bij zijn slapen, hopend dat het bij hem ook zou werken. "Je hoeft je niet te schamen, als jij dat moet, dan moet ik dat zeker..." mompelde ze ontertussen, en nog meer van dat soort dingen.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

De echo's van haar gil stierven langzaam uit. Naast haar lag de kronkelende faun, hij had duidelijk het meest geleden onder har poging tot zelfverdediging. Het leek of alleen de woudwezens de pijn van haar gil voelden. De vreemdelingen kwamen alleen maar dichterbij. Fluisterden hun woorden van bedrog, legden hun handen op haar huid waardoor de laatste transparante schubben verdwenen.

Nog steeds verlamd door angst en onbegrip van de wereld boven het water kon ze alleen maar stil blijven liggen, haar vlugge ademhaling was de enige beweging, haar ogen staarden angstig voor zich uit, meer dan ooit leek ze op een gevangen vis uit het water.

Tranen biggelden over haar wangen, zout water vermengde zich met haar reeds natte haren. Een vlaag van herkenning ging door haar heen, heel even was ze een vrouw in het woud, het regende, een man had zijn krachtige armen om haar middel geslagen, ze huilde.... hij ook. Maar het beeld smolt weg en leek slecht een droom van een zeemeermin, haar onbenullige naieve familieleden heel ver hier vandaan, waar het water zout is en onmetelijk diep.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum rook een warme zoete geur. Hij keek wazig uit zijn ogen tot hij besefte dat zijn dromen waren geeindigd.

Dorrum sprong overeind raapte zijn speer op en zag de Faun voor hem. Hij wou uithalen naar het lelijke beest maar zijn droom hield hem tegen. Hij moest naar Lucer terug en wel nu!

Hij draaide zich om en rende zo gauw hij kon terug naar de stad....

AngelusIondor · Posted: Mon Jun 23, 2003 9:51 am Post subject: Fallen Angel

Toen Iondor zijn ogen opende zag hij de wegrenende elf. In een onderbewust zijn had Iondor nog steeds alles meegemaakt. Langzaam schoof hij Desey van hem af. Hij spreide zijn vleugels. En begon een nieuwe healing in de hoop dat alles als nog goed zou komen. De healing was anders als eerst, hij was minder zuiver, maar wel sterker.

De healing moest voor iedereen de problemen oplossen anders kon Iondor het vergeten, het moest gewoon.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Blijf hier, jij!" gilde Linwë naar de elf, die wegrende. "Kom terug!"
De zieken vergeten en met een bonkend hoofd stormde Linwë achter de elf aan. Hij zou kwaad doen, hij ging naar de stad. Het was haar plicht om hem tegen te houden, het moest!
Ze rende zo snel als haar benen haar dragen konden, en dat was behoorlijk snel. De elf had ze bijna ingehaald. Haar onderbewstzijn wist dat ze het kon. Ze sprong, raak! Ze was op de rug van de elf gesprongen, ookal wist ze dat het hem kwaad maakte. Hij mocht niet weg, hij mocht de regels van het woud niet weer overtreden. Hij moest stoppen.
"Wat ben jij in de naam van de Wilde Wouden van plan?" zei Linwë kalm, maar met een onderdrukte woede. "Toch niet iets wat het Woud schend, hoop ik?"
Linwë wist dat het vreemd was als er zomaar een elf op je rug zou springen, dus ging ze maar naast haar soortgenoot staan.

Edited by: Leana Terived at: 6/27/03 7:01 pm

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

De gil stierf weg. Langzaam haalde de Zwaardmeester de handen van zijn oren. hij zag dat er een woudelf was komen, die blijkbaar wist waar ze mee bezig was. Het zou nu wel weer goedkomen. Afezig plofte hij neer op de grond, en staarde aandachtig naar het meer, het rimpelige wateroppervlak. Het zag er hetzelfde uit als een ander willekeurig meer.

Edited by: Lunea at: 6/29/03 6:46 am

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

De val was onverwacht en daarom hard aangekomen bij Dorum. Verward en boos keek hij om. Hij probeerde de vrouw van hem af te gooien.

Daarna stond hij op en liep verder. Niet op letten wat de vrouw zei. Na een paar stappen zette hij het weer op een looppas.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin ging naast de zwaardmeester ziten. verward van het hele gebeuren. ze pakte zijn hand een keek mee naar het meer. ze liet een zucht.

AngelusIondor · Posted: Mon Jun 30, 2003 10:21 am Post subject: Re: Ergens tussen de bomen...

Iondor voelde zich steeds zwakker worden. Hij had geen energie meer voor de healing. Hij ging weer gewoon zitten op de grond... Sloot zijn ogen en begon gewoon te mediteren.