Raganorck

AngelusIondor · Posted: Mon Apr 28, 2003 9:35 am Post subject: Re: Ergens tussen de bomen...

Totaal verlamt door verbazing zingt Iondor steeds dieper onder het water opervlakte. Hij krijgt last van een te kort aan zuurstof en het water is besmet met een rode vloeistof. Het rode vloeistof is het bloed van de meermaagd. Plotseling keerd Iondor terug naar de werkelijk heid een probeerdt naar het water oppervlakte te zwemen...

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum griste ondankbaar de speer uit Desey's handen en maakte aanstalten om het water in te duiken. De meermaagd is in het voordeel in het water maar ze is wel gewond. Niet zeker wat hij nou moest doen bleef hij aan de kant staan naar de plek waar hij Iondor voor het laats gezien had.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Desey staart gespannen over het water.
Je zou Iondor helpen, wat ga je doen? vraagt ze in gedachten aan Imea.
"Wees gerust!" is het enige antwoord. Daarop volgt nog iets: "Zeg via je gedachten iets tegen Iondor, dan hoort hij het in zijn gedachten."
Via mijn gedachten? Hoe kan ik dat doen?
"Door het gewoon te denken"
Desey concentreerde zich zo veel mogelijk op Iondor. Geluidloos zegt ze:"Iondor, we gaan je helpen. Wees gerust..." ze herhaalt het een paar keer en gaat ddan moe op de grond zitten.
"Hij haalt het wel..." mompelt ze voor zich uit, maar net hard genoeg dat de elf haar kan horen.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Terwijl het water koeler werd, voelde ze zichzelf zwakker worden. Het jaren lange wachten onder de waterval had haar verzwakt en nu gewond, haar kostbare blauwe bloed vermengde zich met het water van het meer, dorste ze naar voeding. Het warme lichaam in haar armen begon ineens te spartelen en ontsnapte bijna haar greep. Maar haar achterlijf wikkelde zich om hem heen en met haar armen zwom ze naar het oppervlak. Daar liet ze haar prooi een laatste maal ademen opdat hij niet af zou koelen, ze had haar voedsel vers nodig om te kunnen overleven.

Even brak het tot rust gekomen opppervlak en kwam het hoofd van Ion boven om de rijke zuurstof van het woud zijn longen te laten vullen, toen verdween het weer...

De meermaagd sloeg haar armen weer om hem heen en zocht zijn warme lippen weer op. Haar onderlijf begon hem flink samen te knijpen en verstrengelen, zo was het makkelijker voor haar om zijn warme bloed uit hem te zuigen. Maar in deze houding kon ze niet zwemmen en langzaam zakten ze in de innige verstrengeling naar de bodem van het meer....

(( er staat een plaatje van de Meermaagd in het Elfwood topic in het OC gedeelte))

Edited by: Lunea at: 4/28/03 3:21:40 pm

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Hoe heet je eigenlijk?" Desey had niet in de gaten wat er in het water gebeurde. Ze had de prop in haar keel weg geslikt en kon nu weer gewoon praten.

AngelusIondor · Posted: Tue Apr 29, 2003 8:32 am Post subject: Re: spartelen

Het even boven water komen bracht Iondor weer helemaal bij positieven. Met al zijn kracht probeerde hij zich los te wringen uit de grip van de meermaagd.

Plotseling hoorde Iondor Desey's stem hij kon het niet verstaan maar dat gaf niet. De warmte van Desey's woorden gaven hoop. Vlug spreide hij zijn enomre vleugels en drukte daarmee het water naar beneden waardoor weer naar het oppervlakte schoot.

Met de meermaagd nog aan hem hangend vloog hij uit het water. Het was nu alleen nog maar wachten tot de meermaagd los zou laten...

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Desey hoorde iets los komen. Het klingelde tegen het wateroppervlak. Een geluid van vleugelslagen en een doordringende schreeuw.
Met een schok keek ze achterom. "Ion!" schreeuwde ze, dat was het enige wat ze kon uitbrengen.
Desey begon te lachen. Het was zo'n maf gezicht om een druipnatte Engel met een Meermaagd boven het water te zien vliegen.
Ze concentreerde zich weer op Iondor. "Het gaat goed, het gaat goed. Het gaat goed, ik help je." zond ze hem. Toen concentreerde ze zich op de Meermaagd en dwong haar krachten om het te begeven. Dit deed ze meerdere malen, tot Imea haar zei dat ze moest stoppen. Hoopvol keek ze naar het water...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Net toen ze haar tanden in de lippen van haar prooi wilde zetten verloor ze haar grip, haar armen werden weggedrukt door iets krachtigs, alsof er een ander wezen verscholen zat in deze man.

Voor ze het wist ontsteeg ze het water, haar onderlijf nog om de benen van de man gewonden zag ze het glinsterende oppervlak van het meer steeds verder onder zich verdwijnen.

De schok was groot voor haar hongerige lijf, daarbij kwam nog het teveel aan zuurstof en de brandende zon op haar onbeschermde schubben. Bovendien leek haar brein niet te kunnen bevatten hoe haar hele wereld onderste boven was gekeerd.

Ze viel flauw, voor zover serpenten flauw kunnen vallen. Haar lijf ontspande zich en voelde zo niet de harde klap waarmee het neerkwam op de kiezelige oevers van haar meer, vlak naast de druipende elven.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum had zelf het gevoel of hij zelf ook flauw zou vallen bij de verschijning van Iondor's vleugels. Totaal verrast keek Dorum Iondor recht in de ogen. Iondor's schenen nog helderder als eerst. Hij lette niet meer op de meermaagd en kon zijn ogen niet afwenden van Iondor.

AngelusIondor · Posted: Wed Apr 30, 2003 8:53 am Post subject: Re: spartelen

De meermaagd viel al snel van Iondor lijf af. Vol verbazing keek Dorum Iondor aan. Oh nee wat heb ik gedaan? Mensen mogen niet weten wie ik ben, in 1 dag heb ik het al verpest... Echter bleek Desey helemaal niet verbaast te zijn. Twijfelend of hij wel weer naar beneden moest komen bleef hij in de lucht zweven. Hij voelde zijn lip bloeden, maar dat deed hem niets...

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Kom maar naar beneden! Ze is flauw gevallen!" Desey stond te srpingen van haar ene been op haar andere. Toen zag ze de elf. "O mijn god! Kom snel naar beneden! Die elf staat op het punt om flauw te vallen." ze liep naar de elf. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd.

AngelusIondor · Posted: Thu May 01, 2003 12:15 pm Post subject: Re: spartelen

Voorzichtig zakte Iondor weer naar beneden. Desey leek helemaal niet verbaast over de vertoning van zijn vleugels. Nu was zijn ergste zorg de elf nog. Iondor maakte zich geen zorgen over Desey...Maar als de elf zijn mond nou maar wist te houden.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Desey leest zorgen op Iondors gezicht. "Wat is er?" vraagt ze.
Het lijkt alsof hij het niet wil vertellen, of het niet dúrft...

AngelusIondor · Posted: Thu May 01, 2003 5:08 pm Post subject: Problemen?

Zwijgent schud Iondor zijn hoofd niet wetend wat er nu met hem zou gebeuren. Zouden de ouderen hem terug halen en hem verbannen van aarde? Of zouden ze dit door de vingers zien zolang de 2 wezens hun mond konden houden. Op Desey kon hij wel vertrouwen en zo niet zou Emia hem wel helpen. En na nog een keer naar de elf te kijken wist hij dat de elf toch niet zo spraakzaam was. Maar toch hij kon nergens zeker van zijn. Hij stond nu roerloos naast Desey en nog steeds had hij zijn vleugels open en zichtbaar. Ver weg in gedachten denkend aan zijn mogelijke problemen...

Edited by: AngelusIondor at: 5/1/03 7:11:13 pm

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Aan de voeten van het drietal lag het meer.. het oppervlak gladgetrokken als een spiegel werd plotseling in beweging gezet door honderden vissen. De gehele bevolking van het meer was naar de oever gezwommen en wierp zich op het droge daar waar de meermaagd lag. Ze lag stil nu, haar mond happend, haar ogen starend naar de inmiddels lege lucht. Haar blauwbleke huid begon nu grijs weg te trekken en langzaam verloren haar schubben nu glans terwijl vis voor vis zich aan haar staart wierp. Als of zij hun leven offerden voor de hare.

Eens was zij godin geweest, machtige heerseres van het meer, eens had zij de bijzondere mannen, de voorbestemde grote strijders, giften gegeven, zwaarden en schilden die ze opdook uit de nu verdwenen diepten van haar meer. De vissers had ze weggejaagd met het in stand houden van de legenden en de vissen van het meer hadden haar lief gehad. Het was een kleine wereld, maar het was de hare geweest.

Nu lag ze gebroken op het droge, te zwak om zichzelf te redden, te sterk om te sterven. Haar volk stierf voor haar, aan haar zij.....