Raganorck

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Hij sloot het doosje weer en stond op, het doosje voorzichtig vasthoudend. "Dank je, ik denk dat het tijd wordt dat we aan onze nacht rust beginnen, het is al vroeg in de ochtend en mocht je morgen weer naar de stad willen dan zul je vroeg op moeten." Hij hing de leren tas over zijn schouder en keek nog eens de kamer rond, het voelde goed om hier weer te zijn.

Elia Sarani · Posted: Mon Mar 31, 2003 5:25 pm Post subject: ........

Elia knikte. Ze zette haar beker wg, pakte haar fluit en haar harp en stond op. "Welteruste dan, en.....bedankt dat je zo aardig voor me was vandaag." Met die woorden draaide ze zich om en liep de trap op naar de tweede verdieping. De derde deur links, de derde deur links.

Bij de aanblik van het bed kon Elia zich ineens herinneren hoe moe ze was. Ze trok haar laarzen uit en knoopte haar cape los. Deze legde ze voorzichtig op de grond en vouwde haar harp en haar fluit erin. Daarna maakte ze haar riem met haar zwaard los en legde deze ernaast.
Ze klom het bed in en viel bijna direct in slaap.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Eduward liep achter haar aan de houten trap op, bij haar deur gekomen wenste hij haar ook een goede nacht. Hij liep toen door naar de stenen wenteltrap en ging naar de bovenste kamer. Daar zette hij de tas en het muziekdoosje neer en ging door de deur naar buiten op de balustrade. In de verte kon hij Raganrock zien, de poorten verlicht door toortsen en de kleine bewegende lichtjes van de wachters op de stadswal.
"Nooit meer," fluisterde hij zacht, "Nooit meer zul je me in je greep krijgen veraderlijk duister!" Het laatste was een schreeuw die na echode over het woud. Daarna liep hij weer naar binnen en sloot de deur, het bed dat hij zo lang geleden had achter gelaten zag er nu erg aanlokelijk uit en door de vermoeidheid kon hij haar roep ook niet meer weerstaan.
Z'n kleren gooide hij over een stoel en toen kroop hij onder de dikke dekens, een behagelijke warmte begroete hem.

Elia Sarani · Posted: Mon Mar 31, 2003 5:49 pm Post subject: ......

Het was donker. Heel donker. Langzaam wende har ogen aan het duister en kon ze vaag de lijnen van bomen en blaadjes zien. Ze was in een woud. Maar waarom? en wat was ze ana het doen? Het was koud, Elia trok haar cape dichter om haar heen. Ineens merkte ze dat ze haar harp niet op hara rug droeg. Ze was moe en hongerig.

Na ene lange tijd lopen kon Elia in de verte een toren zien. Er leek muziek vandaan te komen, alsof het geluid van een muziek doosje luider was gemaakt. Ze liep richting de toren. Ze hoorde gegrom achter zich.

Hoe lang Elia al liep wist ze niet. De toren leek maar niet dichter bij te komen. Het gegrom daarintegen wel. Elia begon te rennen. Het gegrom kwam dichter bij. Ineens stuikelde ze. Toen ze op probeerde te staan werd ze naar de grond geslagen. Ze draaide zich voorzichtig om. Er stond een monster. Ze kon het niet herkennen, maar het zag er verschrikkelijk uit. Ze wilde schreeuwen om help, weg rennen, maar het lukte niet. Het dier kwam langzaam dichterbij. Het opende zijn bek, het ging haar doden. Elia gilde zo hard ze maar kon.

Luid gillend werd Elia wakker. Meteen herinnerde ze zich weer waar ze was. Ze was veilig in de toren. Het was hier veilig toch? Het was donker en Elia durfde eigelijk niet haar bed uit of zelfs maar om zich heen te kijken. Zwaar en snel ademend trok ze haar deken om haar heen en ging recht op zitten. Ze vroeg zich af of het al bijna ochtend was. Het beeld van het monster wilde maar niet uit haar hoofd verdwijnen.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Eduward werd met een schok wakker toen hij een luide schreeuw onder uit de toren hoorde komen. Hij sprong uit zijn bed en legde zijn hand tegen het hout van de vloer. "Is alles goed Solitude?" Zijn stem sloeg over van angst, maar toen realiseerde hij zich dat hij niet alleen was met Solitude, Elia was er ook nog.
Resoluut pakte hij een blok hout uit de houtvoorraad en klom de trappen weer af. Bij de deur van Elia aangekomen klopte hij op de deur.
"Is alles goed Elia?" Honderden vragen schoten door zijn hoofd, maar geen ervan kon hij nu beantwoorden. Dus deed hij voorzichtig de deur op een kier en keek naar binnen in het duister.

Elia Sarani · Posted: Mon Mar 31, 2003 6:09 pm Post subject: ....

"E-Eduward?" Elia fluisterde bijna. "Eh, ja alles is goed. Een nachtmerrie. Het is ook zo donker hier, en onbekend." Ze stopte meteen met spreken. Straks zou hij haar heel kinderachtig vinden natuurlijk en zo wilde ze absoluut niet overkomen. Maar nu kwam er ook een vlaag van heimwee in elia op, naar haar broers van wie er altijd wel een haar was komen troosten als er iets was en haar ouders die altijd begrip opbrachten.

"Ga maar weer slapen hoor, alles is goed." Zei ze. Maar ze dacht wat anders. Ik doe vannacht waarschijnlijk geen oog meer dicht.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Gelukig maar." Hij liet een zucht van opluchting. "Maar ik zal voor de zekerheid een kaarsje en een tondeldoos halen zodat je wat licht hebt als je dat wilt."
Met grote passen liep hij weer de wenteltrap op, in zijn kamer trok hij vlug een hemd aan en griste daarna een kaarsje en een tondeldoos van de tafel daarna liep hij weer gehaast de trap af.
"Ik ben weer terug," zei hij toen hij voor de deur stond, "kan ik binnen komen?"

Elia Sarani · Posted: Tue Apr 01, 2003 4:26 pm Post subject: ......

Elia glimlachte zwakjes toen Eduward aanbood een kaars te halen. Misschien dat dat zou helpen. Ze hoorde zijn voetstappen zich van de kamer verwijderen en trok de deken nog verder over zich heen. Even later hoorde ze hem weer terug komen. "Eh, ja natuurlijk kun je binnen komen." Zei Elia zo opgewekt mogelijk. Ze ging rechter opzitten en hoopte maar dat ze er niet nog te verschrikt uitzag. Ze moest nou eenmaal volwassen overkomen sinds ze alleen op reis was, anders zouden mensen haar niet serieus nemen.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Langzaam opende hij de deur verder. Hij kende deze kamer nog niet zo goed dus besloot hij om eerst het kaarsje aan te steken. Na enkele vonken van de vuurstenen lukte het hem het kaarsje brandend te houden. Verschrikt deed hij een paar passen opzij, hij was bijna op de harp van Elia gaan staan.
Hij zette het kaarsje op het nachtkastje en legde het tondeldoosje ernaast, daarna pakte een stoel en ging zitten.
"Als er nog iets is dat ik voor je kan doen moet je het zeggen."
Hij rilde van een nieuwe windvlaag, maar kon ook deze keer geen plek vinden waar de wind vandaan kon komen.

Elia Sarani · Posted: Tue Apr 01, 2003 5:07 pm Post subject: ....

Elia was opgelucht toen Eduward binnen kwam en de kaars aanstak. De kamer zag er meteen een stuk aangenamer uit. De windvlaag blies de plukken van haar haar opzij die uit haar vlecht waren ontsnapt tijdens het slapen. Even glimlachte ze zwakjes. Ze zag er altijd verschrikkelijk uit na het slapen vond ze zelf. Toen Eduward vroeg of hij nog iets voor haar kon doen dacht ze even diep na. Zou ze het vragen? Nee, toch maar niet. Nou, toch maar wel dan.

"Misschien zou je me kunnen vertellen of er iets van enge dieren of demonen in het bos wonen." Vroeg ze met een klein stemmetje. Ze was altijd bang geweest voor demonen, vroeger hadden haar broers er enge verhalen over verteld, ook over grote mens etende dieren trouwens, waar ze ook bang voor was.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Over de dieren die in het bos wonen zeg je. Ik kan je er weinig over vertellen. Alleen dat mensen die zich 's avonds in het bos begaven vaak niet terug keerden. Ik weet dat er troepen Orks in het bos rondzwerven en er zijn ook een aantal grote roofdieren die een onoplettend mens zouden kunnen aanvallen. Maar zolang je op de paden blijft en goed oplet kan je weinig overkomen."
Weer die koude wind en weer geen logische verklaring. De kaars flakkerde, maar bleef branden.
"En demonen," vervolgde hij, "die komen niet zomaar tevoorschijn. Alleen als ze zijn opgeroepen dan kan zo'n wezen bestaan. Maar dan nog hebben ze een doel en maaien niet zomaar in het wilde weg alles kapot wat ze tegen komen. Sommigen zijn wat dommer dan anderen, maar altijd zullen ze proberen hun meesters doel te volbrengen."
Wat een tijd om dit te bespreken zeker na een nachtmerrie, dacht hij bij zichzelf. Maar misschien komt het wel door de nachtmerrie dat ze hierover wil praten.
Voor de derde keer blies de wind door de kamer en nu verloor de kaars de strijd. De kamer viel terug in het donker en de temperatuur was ook sterk gedaald.
Eduward pakte het tondeldoosje maar weer en begon de vuurstenen tegen elkaar te slaan. Maar de kaars vatte geen vlam meer.
"Hmmm, vervelend. Ik kan een nieuwe kaars halen, maar ik vermoed dat de tocht hem telkens zal uit blasen. Een andere mogelijkheid is om bij mij op de kamer te komen slapen, ik heb nog een matras over en de dekens kunnen we mee nemen."
Ik hoop dat dit je beter behaagt Solitude, ik zie geen andere uitweg. Zijn gezicht vertrok in een grimas, hij had al eerder te maken gehad met de grillen van Solitude en aan den lijve ondervonden dat ze net zo verraderlijk als een Nachtstorm kan zijn.

Elia Sarani · Posted: Wed Apr 02, 2003 3:59 pm Post subject: .......

Elia luisterde aandachtig naar Eduward. Ze rilde toen er een windvlaag door de kamer kwam. Ze vroeg zich af waar het vandaan kwam. Ze trok de deken wat verder om zich heen en keek weer naar Eduward. Ze voelde zich een beetje beter toen hij haar vertelde dat demonen eerst opgeroepen moesten worden, maar ze was er nog steeds bang voor.

Ze rilde op nieuw toen er nog een windvlaag door de kamer heen blies. De kaars ging uit. Ze hoorde Eduward een poging doen de kaars opnieuw aan te krijgen. "Eh, ik ga wel me jou mee." Zei Elia toen hij zijn voortsel deed. Ze stond op en hield de deken om zich heen. "Mijn harp en fluit kan ik hier wel laten liggen toch?"

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Goed, dan zijn we hier klaar. Ik denk wel dat je je fluit en harp kunt laten liggen aangezien ik van plan was om vannacht nog een beetje slaap te krijgen."
Hij stak zijn hand uit in het donker. "Hier pak m'n hand, dan val je niet als we de trap op klimmen."
Solitude ik weet niet wat je van plan bent maar het is je gelukt om Elia uit deze kamer weg te krijgen.

Elia Sarani · Posted: Wed Apr 02, 2003 4:47 pm Post subject: .....

"Doei." Zei Elia tegen haar harp en fluit zonder er bij na te denken dat Eduward het misschien raar kon vinden dat ze een voorwerp gedag zei. Ze voelde rond in het doker en vond uiteindelijk zijn ahnd, die ze stevig vast pakte. Met haar andere hand hield ze de deken om zich heen. Ze rilde, omdat ze met haar blote voeten op de harde koude vloer stond.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Doei hoorde hij haar zeggen, hij vermoede dat het tegen haar instrumenten was en haalde zijn schouders op in het donker. Als ik tegen een toren praat waarom zou een ander dan niet tegen haar muziek instrumenten praten?
Toen haar hand de zijne vond pakte hij deze stevig vast zodat hij haar tenminste een beetje kon sturen.
"Deze kant op." Voorzichtig dwong hij haar hem te volgen, door het donker te smalle wenteltrap op naar de bovenste verdieping.

Eenmaal boven gekomen begroete een behagelijke warmte hem, schijnbaar had hij gedaan wat Solitude van hem verlangde want normaal gesproken was het frisjes in de kamer.
"Ik steek even een olielamp aan hoor." Hij liet de hand van Elia los en taste in het donker naar zijn tas. Eenmaal gevonden haalde hij er een tweede tondeldoos uit en begon de olielamp op de tafel aan te steken.
Een aantal vonken en de kamer baade in het zachte licht van de olielamp.
"Goed, nu een matras." Uit de klerenkast haalde hij een dik met veren gevuld kussen en van onder zijn bed haalde hij een met mos gevuld matras.
"Het matras zal even wennen zijn, maar op dit moment heb ik niks beters." Eigenlijk prefereerde hij het zachte mos, dat na een aantal nachten zich perfect naar je lichaam vormde, maar dat zei hij er maar niet bij.
Het matras legde hij aan de andere kant van de tafel zodat ze een beetje privacy had. De olielamp zette hij op z'n nachtkastje en daarna kroop hij weer in bed, z'n hemd maar aanlatend.
"Ik hoop dat het je bevalt." En hiermee draaide hij zich om zodat ze niet door hem gestoord zou worden terwijl ze ging liggen.