Raganorck

Elia Sarani · Posted: Fri Mar 28, 2003 11:45 am Post subject: ...

"Ah." Was alles wat Elia zei terwijl hij zijn haar los bond en nog maals een beker vol schonk. Zelf nam ze een klein slokje van de hare. Ze verplaatste haar fluit, die nog steeds aan haar riem hing, omdat deze haar in de weg hing terwijl ze zat. Ze voelde zich nog steeds niet helemaal op har gemak hier.

Stel je niet aan. Zei ze tegen zichzelf. "Maar eh, is het dan niet ingewikkeld om hier te wonen en telkens helemaal naar de stad te moeten voor eten enzo?" Ze vroeg het meer om de stilte op te vullen die er gevallen was dan uit pure intresse.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Ik kan aardig strikken en als ik eenmaal in de maand naar de stad ga kan ik genoeg fruit en dergelijke meenemen voor de rest van de tijd." Hij stond op en zette de fles brandewijn op een kast. "Ik zal even een kamer in gereedheid brengen, zodat je er vannacht kan slapen." Ik moet nog uitvinden welke kamer ik eigenlijk voor haar kan gebruiken, lang niet alle zijn veilig. Zonder op een antwoord te wachten liep hij de smalle houten trap achterin het vertrek op.

Elia Sarani · Posted: Fri Mar 28, 2003 1:06 pm Post subject: ....

Elia nam nog een slokje uit haar beker. Ze staarde naar de grond. Het was wel heel stil ineens nu ze alleen was.
Zachtjes neuride ze een melodie. waar kende ze die melodie toch ook alweer van? Ze neuride hem nog een keer. Nu wist ze het weer. Het was een van de eerste melodien die ze van haar vader had geleerd.

Voorzichtig zette Elie haar beker neer en pakte haar fluit. Ze vervolgde de melodie, nu op haar fluit. Terwijl ze speelde sloot ze haar ogen. ,

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Eduward bekeek enkele kamers voordat hij een fatsoenlijke had gevonden. Hij had enkele lakens meegenomen, de geroutineerde handelingen konden niet voorkomen dat zijn gedachten weer afdwaalden naar het feit dat hij de helft van zijn leven verspeeld had met werken. De kaars die hij had meegebracht flakkerde in een kleine windvlaag. Hij keek eens om zich heen maar kon geen kiertje vinden waar de wind vandaan moest komen. Weer een van de vele vreemde dingen van Solitude.
"Zeg Solitude, je vindt het toch niet erg dat er nog iemand een nachtje blijft slapen, of wel?" De enige reactie van de toren was een licht kraken van haar dakspanten maar dat verwonderde Eduward niks. Soms leek het of ze leefde maar op andere momenten bleef het zo stil dat het haast beangstigend werkte.
Toen hij klaar was liep hij weer naar beneden, halverwege bleef hij staan te luisteren naar de muziek, het deed hem denken aan de tijd dat hij nog bij zijn ouders woonde. Ze hadden toen vaak rondreizende artiesten gehad en het was altijd gezellig, maar hier in de stad kwamen er niet zoveel en de meeste waren hier ook niet van zo'n goede kwaliteit.
Maar deze jonge vrouw kon goed overweg met haar fluit en dus bleef hij nog een tijdje staan te genieten.

Elia Sarani · Posted: Fri Mar 28, 2003 9:25 pm Post subject: .......

Toen de melodie afliep stopte Elia even met spelen. Hij was nog steeds niet terug gekomen. Ze haalde haar shouders op en legde haar fluit op een tafeltje neer om vervolgens haar harp te pakken. Ze begon erop te spelen en sloot opnieuw haar ogen. Ze glimlachte. Eindelijk had ze weer eens tijd om gewoon te spelen, voor zichzelf.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Toen de tonen van de fluit overgingen in die van een harp werd hij wakker uit zijn herinneringen. De herinneringen hadden hem niet alleen laten zien wat hij nu miste, ze hadden hem ook laten inzien dat wat hij nu had. Hij had een dak boven zijn hoofd en een aanzienlijk fortuin dat hij in de lange jaren voorheen had opgebouwd.

Langzaam liep hij weer de trap af, beneden aangekomen liep naar de kast waar ook de brandewijn op stond. Maar de brandewijn liet hij staan, achter alle boeken vandaan haalde hij een klein muziekdoosje. Lang geleden had hij het gemaakt met de resten van een oud doosje dat hij ook in Solitude had gevonden.
Voorzichtig ging hij weer in de stoel zitten, zodat hij Elia niet zou storen bij haar muziek. Het muziekdoosje zette hij voor zich op tafel neer. Het was gemaakt van berkenhout en was fijn besneden, boven op de deksel stond een klein houten figuurtje. Het was een jonge vrouw gehuld in een sneeuwwitte jurk, ze had bloedrode haren en stond zo dat het leek of ze aan het dansen was.

Elia Sarani · Posted: Sat Mar 29, 2003 9:55 am Post subject: .....

De melodie was afgelopen. Ze voelde zich een stuk beter nu. Elia deed haar ogen open en schrok. Ze had de man helemaal niet terug horen komen. Stil zette ze haar harp weer neer en nam een klein slokje uit haar beker. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen.

Onhandig speelde ze met haar nu lege beker terwijl ze weer naar de grond staaarde. "Eh, is alles gelukt?" Vroeg ze zonder hem aan te kijken. Ineens vielen haar ogen op een doosje op de tafel. Op de deksel stond een vrouw. De vrouw op het doosje deed Elia denken aan haar moeder, die had ook van dat rode haar.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"De kamer is in gereedheid gebracht, het is de derde deur links op de tweede verdieping. Het kan koud zijn in de wouden dus ik heb wat extra dekens neergelegd. Het gemak is aan het eind van de gang, maar als je niet van kou houdt zou ik hem 's nachts niet gebruiken. Mocht je verder nog iets nodig zijn, dan zeg je het maar en ik zal kijken wat ik kan doen."

Hij liet zijn vingers over het beeldje heen glijden het voelde warm aan, dat had het altijd al gedaan. Alsof het echt leefde.

Elia Sarani · Posted: Sun Mar 30, 2003 8:37 am Post subject: .......

"Dank je." Zei Elia toen ze hoorde dat er een kamer voor haar was. Ze keek hoe hij zijn vingers over het beeldje liet glijden. "Ik bedenk me ineens," Zei ze terwijl ze alweer naar de grond staarde. "Dat ik je nam nog niet gehoord heb." Ze keek voorzichtig op. Afwezig had ze haar fluit van het tafeltje gepakt en speelde ermee.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Eduward, Eduward Eyckenbladt," zei hij langzaam, "en de toren heet Solitude." Hij pakte het muziekdoosje in zijn handen en wreef het laagje stof, dat zich erop had verzameld, eraf. "Je speelde net een mooie melodie, nu wil ik je de melodie van deze plek laten horen," zei hij terwijl hij het doosje opende.
Een vrolijke melodie begon te spelen en de vrouw op het dekseltje begon te dansen. Haar armen bewogen en ook haar benen maakten gracieuse bewegingen. Maar naarmate het lied vorderde gingen de tonen over in donkeren en sombere tonen en het figuurtje zakte langzaam in elkaar en haar kleuren werden dof en grauw.
Toen het figuurtje bijna helemaal op de grond lag, klonken er af en toe heldere tonen tussen de donkere tonen. En elke keer als er weer een heldere toon was kwam ze weer langzaam overheind en haar kleuren kwamen ook weer terug.
Aan het eind van het lied klonk een andere melodie tussen de donkere tonen door. Een derde melodie voegde zich bij de tonen, de melodie was duidelijk te herkennen als het laatste lied dat Elia had gespeelt.
Toen het lied was afgelopen viel er diepe stilte, Eduward zat met een traan op zijn wang naar het figuurtje te staren.

Elia Sarani · Posted: Sun Mar 30, 2003 9:45 am Post subject: .........

Sprakeloos staarde Elia naar het muziekdoosje terwijl het speelde. En dan vooral naar de vrouw erop die danste en langzaam ineen zakte. De melodie en het figuurtje waren zo perfect op elkaar afgestems. De kleuren, de bewegingen. Terwijl ze er naar keek kwam het in Elia op dat de vrouw het gevoel symboliseerde dat je bij de muziek had. De donkere en sombere tonen gaven Elia een bedrukt en somber gevoel. Ze was nog verbaast toen haar eigen melodie speelde.

Elia zuchtte toen de melodie was afgelopen. Ze keek op en zag Eduward naar het figuurtje staren. Er liep een traan over zijn wang. Zachtjes stong Elia op en haalde een doekje uit haar zak. Ze knielde naar hem neer en veegde de traan van zijn gezicht. Daarna ging ze weer zitten. Ze maakte nog steeds geen geluid en gaf geen kik.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Dank je," zei Eduward zacht. "De muziek die ze speelt is nooit hetzelfde. Waarschijnlijk magie, want ze is gemaakt van het hout van de toren. En naar mijn weten speelt ze de geschiedenis van de toren, nu ze jouw muziek heeft gespeelt weet ik het bijna zeker."
Hij pakte het doosje en sloot de deksel en legde het daarna voorzichtig op zijn zij. "Kijk," zei hij terwijl hij wees op de sierlijke letters op de onderkant van het doosje. Er stond Solitude en de letters leken haast in de nerven van het hout te zitten. "Ik heb ze er nooit in geëtst en de houtsnijder ook niet en toch staan ze er."
"Het muziekspoeltje heb ik gevonden in de bovenste toren kamer, het hout zoals ik al eerder zei komt ook uit de toren."
Weer viel er een stilte terwijl hij het doosje weer recht op zette.
"Het mechaniekje heb ik zelf gemaakt, maar ze is veel bewegelijker dan dat mogelijk is, want er zit namelijk geen mechaniek in haar armen, alleen maar in haar benen."
Hij streek nog eens over de bloedrode haren en wachte op een reactie.

Elia Sarani · Posted: Sun Mar 30, 2003 4:48 pm Post subject: ........

Er viel een stilte voor Elia sprak. "Het is een goede vorm van magie." Besloot ze. "Hoe lang geleden is het gemaakt? Verdwijnt er soms muziek als er wat nieuws bij komt?" Elia was nieuwschierig geworden maar ze wilde niet opdringerig overkomen. Er zat meer achter deze toren toen ze hem voor het eerst had gezien deze avond. Dat leek trouwens alweer een hele tijd geleden, dat ze verdwaald was geweest. Ineens leek ook dat niet meer zo erg. Als ze niet was verdwaald was ze hier nooit terecht gekomen.

Elia dacht nog steeds na over de muziek die ze had gehoord. het was somber geweest. Betekende dat dat er iets sombers was gebeurt in de geschiedenis van de toren? "Edu...eh, meneer, kunt u het misschien nog een keer laten spelen?" Elia wist niet goed hoe ze hem nu aan moest spreken. Ze was nog steeds helemaal in de ban van het muziekdoosje en ze wilde de muziek graag nog eens horen.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Ik weet niet of het een goede vorm van magie is, het is er nu eenmaal en ik stoor me er niet aan. Ze is gemaakt in de week nadat ik Solitude heb ontdekt, de muziekrol was een van de eerste dingen die ik gevonden heb hier. Het was alsof het gevonden moest worden.
En of er stukken weg worden gelaten naarmate de tijd verstrijkt? Nee, niet dat ik weet, wel heb ik geleerd dat recentere dingen meer noten bevatten dan de gebeurtenissen in het verleden. Zo zal jouw muziekstuk in de loop van de tijd ook korter worden tot er slechts enkele noten van over zijn, maar ik denk wel dat het een prominent deel van het lied blijft."

Hiermee zette hij het doosje nogmaals op de tafel en het opende opnieuw. De muziek begon weer te spelen en weer zakte het figuurtje in elkaar om een tijdje later weer langzaam overeind te komen. Het enige verschil aan het stuk was de laatste noot, deze was hoger geworden en ook leek het figuurtje een glimlach te krijgen.
En andermaals zat Eduward naar het beeldje te staren, maar deze keer had hij een glimlach op zijn gezicht, die veranderde in een grijns.
"Het gaat weer een stuk beter met Solitude," zei hij zacht.

Elia Sarani · Posted: Mon Mar 31, 2003 4:56 pm Post subject: ........

Elia coelde zich best trots dat haar lied een deel van de muziek zou blijven. Ze sloot haar ogen toen de muziek opnieuw begon te spelen. Ze opende haar ogen aan het eind van het stuk. Tot haar verbazing eindigde het anders en ook het figuurtje leek een stuk vrolijker.

Ze keek op en zag dat Eduward deze keer ook een glimlach op zijn gezicht had, het veranderde zelfs in een grijns. Gelukkig maar, Elia kon er niet tegen als mensen om haar heen ongelukkig waren. Ze knikte toen hij zij dat het gelukkig beter ging met Solitude. "Met jou zo te zien ook." Zei Elia terwijl ze het laatste slokje uit haar beker nam.