Raganorck

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Hoewel de zon zich zoals altijd overdag slechts zelden liet zien tussen de wolken door was de temperatuur niet onaangenaam voor iemand die niet net in het koude water was gevallen. De Zwaardmeester ging mijn zijn knie"en opgetrokken naast Gwendelin zitten en legde zijn arm over haar schouder. Afwezig speelde hijmet een lok van haar lange natte haar terwijl hij naar het voorbij stromende water staarde.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin leunde tegen de zwaardmeester en staarde wat in het niets terwijl ze genoot van de zwaardmeester die met haar haarlok speelde.
na een tijdje zo gezeten te hebben, zonder woorden. zette ze zich wat rechter. mijn kleren zullen nu ongeveer wel droog zijn. ze gaf de zwaardmeester een vluchtig kusj en wandelde naar de tak.
ze begon haar terug om te kleden en toen ze klaar was liep ze terug naar de zwaardmeester. met een opgewekte stem vroeg ze: "en wat nu? nog eens proberen of doen we iets anders?"

Gashyr · Posted: Wed Mar 19, 2003 9:14 pm Post subject: Re: re:...

Eerst had hij haar wat verbaast nagekeken, maar toen de Zwaardmeester zag dat de Elfin zich weer aan ging kleden had hij gauw zijn hoofd weer gedraait. Voor het eerst in zijn leven wilde hij dat er iemand was aan wie hij kon vragen waarom hij zich zo voelde zoals hij zich voelde, wat Gwendelin met hem deed, een vader.. Hij zette de gedachte snel van zich af toen Gwendelin terug kwam, en viel weer terug op zijn eigen denkwijze, gewoon laten gebeuren wat er gebeurt.
"Volgens mij moeten we eerst maar eens een manier bedenken om droog te oefenen voordat we verder gaan met je ballans."
Het dichte grijze wolkendek vertoonde even een scheur en de zon, die nog maar net boven de bomen uit kwam, liet haar stralen eventjes over het Wilde Woud glijden voordat ze weer werd bedekt met grijs. Op dat moment begon het te regenen, eerst heel zachtjes, maar langzaamaan begon het op een echte bui te lijken.
"Over droog gesproken, we kunnen beter vluchten voor het te laat is." Hij lachte en trok Gwendelin mee onder het brede bladerdak van een grote boom, een eindje bij het water vandaan.
De steeds groter wordende druppels geselden de grond en sloegen de aarde tussen het gras los. De Zwaardmeester kende het wel, veraderlijke buien, van uit het niets, soms duurden ze maar enkele minuten, maar het kwam wel eens voor dat ze dagen doorgingen. Terwijl de druppels prettig op de bladeren tikten keek hij de Elfin bij hem in haar ogen, toen legde hij zijn armen op haar schouders en kuste haar, lang en teder. Hij hoopte dat deze bui nog land zou duren.

De Zwaardmeester

Edited by: Gashyr at: 3/19/03 10:23:53 pm

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze had geen zin om nog eens nat te worden dus vluchte mee onder het veilige bladerdak.
ze luisterde gerust naar het geluid van de druppels die op de bladeren vielen toen de zwaardmeester haar begon te kussen. ze kustte teder terug maar terwijl ze kuste genoot ze maar was ze ook aan het denken.
ze voelde alsof ze hem goed kende maar dat hij iets verborgen hield, iets niet aan haar had verteld. zoals zijn echtte naam bijvoorbeeld. ze schudde de gedachte van haar af en kuste verder, en droomde helemaal weg door het gevoel en de regengeluiden.

Gashyr · Posted: Wed Mar 19, 2003 9:41 pm Post subject: Re: re:...

Na elkaar een tijdje vastgehouden te hebben ging de Zwaardmeester in kleermakerszit op de grond zitten en gebaarde dat Gwendelin dat ook moest doen. Even fronste hij zijn wenkbrauwen. Hij wilde praten, hij wilde dingen van haar weten, maar hij moest zijn vragen zorgvuldig kiezen, want een vraag leidt vaak tot een wedervraag en hij dacht niet tegen haar te kunnen liegen. Uiteindelijk vroeg hij "Dyradne is ook een woudelf he? Waarom leven twee woudelven in een stad? En dan nog wel een grote stad als deze, die in de verste verte nog niet op een woud lijkt?"

~ met z'n blauwe badeendje

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin ging meezitten.
ze luisterde naar de vraag van de zwaardmeester. ze dacht na.
"van dyradne weet ik niet, ik ken haar niet zo lang maar ze woont hier nu al een tijdje zei ze."
wel, ik kom ook niet uit raganorck, maar uit de bossen ver weg. ik ben hier alleen nopgevoed door pleegouders, want..." ze slikte even. "mijn famillie is uitgemoord en een man heeft me naar hier gebracht."
je zag dat ze het moeilijk had dit te zeggen en een traan liep over haar wang. "en ik ben gehecht geworden aan de stad en al zijn mensen". ze probeerde zich te herpakken maar het lukte niet. ze wende haar blik af zodat hij haar betraande ogen niet zag.
het liefst zou ze nu wegwandelen en rondlopen in het bos, maar tch bleef ze zitten.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

"oh"
De Zwaardmeester zweeg. Zo'n verhaal had hij nooit acher deze vrolijke Elfin gezocht. Hij schoof dichter naar haar toe en sloeg troostend een arm om haar schouder, terwijl hij diep scheen na te denken. Toen nam hij een besluit.
"Weetje" zei hij, " we hebben wat gemeen. Ik heb ook geen familie meer."

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze nestelde zich tegen de zwaardmeester aan. toen hij vertelde dat hij ook geen famillie meer had voelde ze zich een beetje verbonden met hem, allebei hetzelfde meegemaakt.
"hoe komt het? als ik dat mag vragen."

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Hoewel het zeker twaalf jaar geleden was en hij amper drie turven hoog was kon hij het zich nog goed herinneren, dat hij bericht kreeg van de dood van zijn ouders. Dat zijn ouders dood waren en dat hij ze miste was niet hetgeen hem pijn deed, maar het opgroeien zonder de ouderlijke liefde waar elk king behoefte aan heeft. In een paar zinnen vertelde hij het verhaal, veel belangrijke dingen expres verzwijgend.
"Mijn vader zat in het leger en was vaak weg, ik heb hem één keer gezien, maar ik kan me zijn gezicht niet eens meer herinneren. Mijn moeder had een slepende ziekte en ik mocht al niet meer bij haar in de buurt komen voordat ik kon kruipen, of dat is me verteld tenminste. Toen mijn vader dood ging in een gevecht overleed mijn moeder ook, van verdriet en verzwakking door haar ziekte."
Hij hoopte dat het verhaal naar haar tevredenheid was. Hij wilde niet vertellen over zijn eenzame jeugd in het enorme huis van zijn ouders, met slechts bediendes waarvan hij zich afvroeg of ze wel konden spreken als gezelschap.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze was stil van het verhaal dat de zwaardmeester vertelde. ze zei geen woord maar toonde haar medelevendheid door stil te zijn en dicht bij hem te kruipen. ze had zich heel haar leven alleen en onbegrepen gevoeld, maar nu ze hem had ontmoet voelde ze zich veilig en begrepen. stil bleef ze zitten en luisterde rustig naar het getik op de bladeren van de vele druppels.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

De Zwaardmeester had zelfs geen vochtige ogen gekregen tijdens zijn verhaal, het zat niet in hem om te huilen om verdriet, maar toen hij Gwendelin zo dicht bij zich voelde kreeg hij tranen in zijn ogen, maar het waren tranen van geluk. Hij sloeg zijn andere arm om haar heen en kuste haar weer. Toen keek hij haar weer aan.
"Gwendelin... ik.."
Hij wilde iets zeggen, maar hij wist niet wat, of ja, hij wist wel wat, maar niet hoe.
"ik vind het fijn dat je hier bent... bij mij.." maakte hij zijn zin af. Hij voelde dat hij bloosde, omdat hij zo onhandig onder woorden bracht wat hij voelde, maar hij wist geen andere woorden voor dit gevoel.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze legde haar vinger op zijn lippen en gebaarde dat hij moest zwijgen. met liefde in haar stem antwoorde ze:
"ik voel hetzelfde" ze veegde een traan van zijn wang af en kustte verder. dit moment zou ze nooit vergeten.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Soms bogen de bladeren door onder het zware gewicht van het water, en vielen er dikke droppels naar beneden. Een druppel op zijn neus deed hem opschrikken uit zijn trance. Schijnbaar eindeloos hadden de Zwaardmeester en Gwendelin daar gezeten, samen, maar geen van beide scheen er erg in te hebben dat de tijd verstreek. Uiteindelijk hield de regen op, even plotseling als ze was gekomen, en wederom brak er een zonnestraaltje door de grijze deken in de lucht.
"Kijk nou, de grond is veel te drassig, zo kunnen we vandaag niets meer beginnen." De Zwaardmeester veinsde ergernis. Met een knipoog voegde hij er aan toe: "Tenzij je nog een poging wilt wagen om die steen te bedwingen."

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze dacht even na. "ik wil nog wel eens proberen. maar als ik er dan nog eens inval, dan geef ik het op. oke?"
ze wandelde naar het water en dabberde weer naar de gladde steen. wankelend klom ze op de steen en deze keer bleef ze geconcentreerd op de steen staan.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

In kleermakerszit keek de Zwaardmeester van af de oever toe hoe Gwendelin haar gewicht verplaatste om wind en golven water weerstand te bieden. Hij herinnerde zich zijn eigen lessen, niet eens zo gek lang geleden, maar voor iemand van zijn leeftijd leken het eeuwen. Zelf was hij minstens zes keer gevallen voordat het hem gelukt was om zo lang te blijven staan, maar hij was dan ook maar een mens, en zelfs hij was lomp en houterig in zijn bewegingen vergeleken bij het mooie wezentje op de steen.
De zon kroop tergend langzaam achter de wolken door de hemel, en de hele tijd zei geen van twee"en een woord.