Raganorck

[Gashyr]

Mocht er iemand in de stad zo gek zijn om zich in de Wilde Wouden te wagen, en mocht hij toevallig het pad kiezen dat de wilde rivier volgt, dan komt hij na een kleine wandeling in het domein van de Zwaardmeester, welke bestaat uit een open plek aan het water waar men wellicht de resten van een kampvuur met in de as de graten van een vis zal aantreffen, of een hengel die nog bij de oever ligt, of de Zwaardmeester zelf, die in het gras ligt te luieren. Het is natuurlijk niet echt zijn domein, maar aangezien niemand anders het gebruikte dacht hij dat het weinig kwaad kon het zijn domein te noemen. Ergens in de bomen om de open plek, goed verscholen tussen de bladeren, is een kleine hut, met daarin een paar dekens en kleren, een waterfles, touw, en nog meer van dat soort spul.
Kortom, geen echt landgoed, maar goed genoeg voor een jonge, avontuurlijke dromer.

[gwendelin]

na een tijd lopen komt ze bij de hut van de zwaardmeester. haha, toch eerst denkt ze in zichzelf. wachtend op de zwaardmeester neust ze wat rond in de omgeving rond het hutje.

[Gashyr]

((ooc: het lijkt me sterk dat je rond die hut loopt, tenzij ze over de takken aan het lopen is :P dat hutje bevind zich dus IN een boom ))

Ze is er al! Ik had niet zo moeten treuzelen bij die bedelaar.
Snel stapt de Zwaardmeester uit het dicht begroeide bos de open plek op, met twee houten oefenzwaarden onder zijn arm, die hij op de grond neerlegt. "Ah, je bent er al! Mooi zo, dan hoef ik niet te wachten."
Hij hangt zijn vermeende zwaard en zijn hoed aan een laaghangende tak, pakt één van de oefenzwaarden weer op en loopt naar het midden van de open plek. Hij gebaard de Elfin tegenover hem te gaan staan en gooit haar het houten wapen toe. "Goed, laat maar zien wat je kan. Probeer me te raken. Met dat zwaard uiteraard."
De pret schittert nog steeds in zijn ogen.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze word het zwaard toegegooit. handig pakt ze het.
ze moet zelf lachen van de pret in zijn ogen.
ze doet een stap naar voren en probeert hem te raken.
mis. en ze probeert nog eens. weer mis. de zwaardenmeester krijgt een lach op zijn gezicht als hij ziet hoe gwendelin klungelt.
ze ziet de lach en raapt al haar kracht bijeen en stormt op hem af. weer mis. nu zakken hun zwaarden even. terwijl hij even niet oplet, raakt ze hem. hihi, raak!
ze lacht ondeugend.

[Gashyr]

"Auw!"
De bovenarm van de Zwaardmeester wordt een blauwe plek rijker. Door haar geklungel was hij even iets te zelfverzekerd geworden, maar nu werd hij pijnlijk weer op zijn plaats gewezen.
"Met je snelheid is niets mis, maar je balans is bagger. Je houdt je wapen verkeerd vast."
Hij doet een stap in haar richting, en wil haar hand pakken om het zwaard er goed in te zetten, maar net als zijn vingertoppen haar huid raken trek hij zijn hand snel terug. Weer verschijnt er een kleur op zijn gezicht.
"S..Sorry... mag ik?"

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

wat is hij schattig als hij bloost, denkt ze
ze antwoord rustig:
tuurlijk mag je!
een lach speelt rond haar lippen.

[Gashyr]

Een beetje beverig pakt hij haar hand, en draait het zwaard zo dat één van de sierlijke uitgesneden uitsteeksels van het heft vlak tegen haar duimknokkel ligt. Dan sluit hij zijn hand om haar vingers, zogenaamd om te zorgen dat ze hem stevig vasthoudt, en kijkt haar aan. "Als je hem zo vasthoudt gaan de bewegingen, steken, snijden en houwen, veel natuurlijker."
Dan doet hij langzaam een stap naar achteren, het moment dat hij haar los moet laten zo lang mogelijk uitstellend. Maar als het dan toch gekomen is loopt hij naar het andere houten zwaard en pakt het op.
"Als iemand het vraagt heb je mij dit ding niet zien hanteren, okee?"
Hij gaat weer tegenover haar staan en knikt ten teken dat ze weer kan beginnen.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

okee. antwoord ze.
ze versterkt haar greep wat en zet zich klaar. dan doet ze wat moves en het gaat inderdaad natuurlijker.
hé, het gaat inderdaad beter.
ze doet wat moves maar nog altijd kan ze hem niet vaak raken.
maar het gaat toch al beter dan in het begin.
opeens zet ze de punt van het zwaard zachtjes tegen de keel van de zwaardmeester.
gotcha! zegt ze met een guitige lach.

[Gashyr]

de Zwaardmeester grijnst even. Hij had expres een paar gaten in zijn verdediging laten vallen om haar overmoedig te maken.
"Goed gedaan, zeker niet slecht voor een beginneling!"
Dan maakt hij plotseling een rol achterover om buiten het berijk van haar zwaard te komen. "Nu gaan we aan je verdediging werken."
Zonder waarschuwing springt hij weer op haar af en slaat met een gecontroleerde wildheid vannaf alle denkbare kanten in haar richting, terwijl Gwendelin ietwat onhandig de klappen opvangt met haar wapen, waardoor de doffe klappen van hout op hout harder zijn dan voorheen.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze was even verbaast toen hij opeens helemaal op haar afkwam.
in verdedeging was ze niet zo best. ze sukkelde wat verder en dan kreeg ze een idee.
ze bukte telkens en sprong telkens de andere kant op. maar dan besefte ze dat ze haar zwaard moest gebruiken.
sorry, vergat mijn zwaard te gebruiken! het bleek dat aanvallen haar beter afging dan verdedigen want ze kreeg wel langs elke kant een klap van het zwaard van de zwaardmeester.

[Gashyr]

Even plotseling als hij was begonnen, stopte hij de wilde furie van aanvallen.
"Wegduiken en ontwijken is niet slecht, zolang je je lichaam in een goede positie houdt. En je moet minder blokeren en meer pareren. Als je met een echt zwaard blokeert krijgt iemand met een lichte bouw enorme trillingen te verduren, als je het zwaard weg laat glijden kan je metteen zelf een aanval inzetten."
Toen begon hij weer, zijn lichaam in allerlei bochten wringend om de elfin in het nouw te drijven. Al aanvallend wist hij genoeg adem te sparen om te zeggen "Probeer zelf... ook... aan te vallen".

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze volgde de raad op en verdedigde wat minder en begon wat aan te vallen.
ze lachte wat.
he, dit begint nog leuk te worden!

[Gashyr]

Ze vochten een tijdje door, en de zwaardmeester merkte op dat de bewegingen van Gwendelin steeds soepeler werden. Tegen de tijd dat ze stopten stond de zon al laag aan de hemel. De zwaardmeester liep naar de rivier en waste het zweet van zijn gezicht met het koele water. Toen trok hij aan een leren band om een in het water hangende boomwortel vandaan, die de draagband van een drinkzak bleek te zijn, waarvan de inhoud gekoeld was door het snel stromende water. Hij stak Gwendelin de zak toe. "Heb je dorst? Het is het beste bier van de stad."

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze nam de zak wat graag aan.
ze nam een grote slok. hmmm inderdaad, lekker.
na even genieten van de slok bier. ging ze aan de rivier zitten en naar de ondergaande zon kijken. haar ogen sloten en ze droomde van vroeger. ze begon zachtjes een rustig elvenliedje te zingen.

[Gashyr]

Zelf dronk hij ook van het bier, en ging toen met ongeveer een halve meter tussen hen naast haar zitten, blind voor zich uit starend, terwijl hij ademloos luisterde naar haar in zijn oren prachtige stem. Haar lied voerde zijn geest mee naar verre plaatsen, en kwam pas weer terug toen de zon al bijna helemaal onder was. Hij raakte even haar schouder aan om haar aandacht te trekken.
"Je... we zouden terug moeten gaan naar de stad, het wordt bijna donker, en ik betwijfel of we in de mist de weg terug zullen vinden."
Dat laatste loog hij, want hij wist zeker dat hij op het geluid van de rivier de stadsmuren kon vinden, en als ze die zouden volgen kwamen ze vanzelf bij de poort. Aarzelend stond hij op, wachtend op een reactie.

~ met z'n blauwe badeendje