Raganorck

Gashyr · Posted: Thu Mar 06, 2003 5:36 pm Post subject: Re: re:tegenzin

"Ehm, kwel amroen ofzoiets ja"
Gwendelin draait zich om zodat de Zwaardmeester haar gezicht niet meer kan zien. Hij besluit om maar eens naar buiten te gaan en begint daar de resten van het vuur op te ruimen.

~ met z'n blauwe badeendje

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

na nog een tijdje liggen te doezelen, kruipt ze onder het deken vandaan. ze klimt de boomhut uit en springt op de grond. ze wandelt naar de zwaardenmeester.
''zullen we vandaag eens naar de stad gaan?''

Gashyr · Posted: Thu Mar 06, 2003 8:23 pm Post subject: Re: re: tegenzin

we? sinds wanneer horen we bij elkaar?
Natuurlijk spreekt hij deze gedachte niet uit.
"Ik vind het goed, trainen zit er voorlopig nog niet in denk ik."
Terwijl ze richting stad lopen vraagt hij: "Wat wil je in de stad gaan doen?"

~ met z'n blauwe badeendje

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

''geen idee, maar ik zoek naar dyradne.''
''ik moet haar ketting nog teruggeven. als ik haar vind.''
eigenlijk wilt ze niet van de ketting af, maar ze moet hem toch teruggeven. hij was immers niet van haar. de ketting gaf haar een grotere snelheid, en bij iedereen gaf hij wat anders. bij dyradne gaf hij de kracht haar 3 seconden in de toekomst te zien. handig bij gevechten.
ze hield de ketting in haar hand, ze zal het missen de extra snelheid.

Gashyr · Posted: Thu Mar 06, 2003 8:46 pm Post subject: Re: stad

"Haha, ik denk dat we daar een harde dobber aan zullen krijgen. Iemand vinden in deze stad is niet gemakkelijk, maar misschien heeft iemand haar wel gezien."
De Zwaardmeester kijkt haar aan.
"Ze is een Elf toch? Elfen vallen op."

~ met z'n blauwe badeendje

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

''ze valt wel op ja''
'' ze is een elf, met een rode broek en een paarse hoofdoek en een blauwe top vastgemaakt met gouden draden. en een heupdoek.''
''dus ze valt wel hard op''

Gashyr · Posted: Thu Mar 06, 2003 9:12 pm Post subject: Re: re:stad

"Ik ken wel een paar mensen die het een en ander van de stad weten en haar misschien hebben gezien. We kunnen wel bij Arie beginnen, die wil je vast wel leren kennen. Aardige man, en goed eten in zijn gaarkeuken ook."
De Zwaardmeester verheugde zich er wel op, hij was al een tijdje niet bij Arie langs geweest.

((De Zwaardmeester =>Het Duistere District: de gaarkeuken))

~ met z'n blauwe badeendje

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

HTML Comments are not allowed

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

((<= De Taverne: Terugkomst v/d Strijd))

De Zon kleurde rood en scheen recht in hun gezicht tussen de bomen door. Zwijgend liepen ze over het pad naar het Domein. Eerst hadden ze nog wat gepraat, maar toen de zon achter de bomen begon te zakken hadden ze gezwegen. Het was geen onprettige stilte, als bij twee vrienden waarvan de één zojuist heeft verteld dat hij nog maar een week heeft te leven. Het was ook geen fijne stilte, zoals bij twee geliefden die van elkaars aanwezigheid genoten, was dat het maar...
Nee, het was gewoon een stilte, alsof beide wandelaars hun respect voor de schoonheid van de natuur op dit uur betuigden.
Na een tijdje kwamen ze aan op de open plek, waar het voorbijrazende water de stilte aangenaam doorbrak met een rustgevend geruis. De Zwaardmeester keek Gwenelin aan. Wat zag ze er toch mooi uit, in dit ligt...
"Zal ik je spullen even van boven pakken?"

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

gwendelin keek betreurd rond. ze wou het niet graag toegeven, maar ze wou hier niet weg, om twee redenen. de zwaardenmeester en de mooie omgeving, maar vooral om de zwaardmeester. ze raapte als haar moed bijeen, wandelde naar hem en ging vlak voor hem staan en zei tegen hem: wel...eerlijk gezegd...ik wil hier niet weg, ik voel me hier goed en thuis." ze kleurde rood. ze durfde niet toe te geven dat als ze naar de zwaardmeester keek, het warm kreeg.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Haar eerdere tekenen van genegenheid had hij genegeerd, hij dacht dt het zijn verbeelding was, maar hij zag haar nu toch echt rood worden, wat bij hem dezelfde reactie opriep.
"Uhm... je.. mag wel blijven hoor... eh... als je dat echt wilt..."

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze keek hem in de ogen. "graag, als jij dat niet erg vind, natuurlijk." ze bleef hem in de ogen kijken en werd helemaal warm. dit had ze nog nooit gevoeld voor iemand. ze stond al zo dicht bij hem en zonder dat ze er iets tegen kon doen, pakte ze zijn hand en drukte haar lippen op die van hem.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Zijn ogen stonden met een schok wijd open, maar al gauw ontspande hij en automatisch handelend liet hij deze nieuwe ervaring over zich heen komen. De tijd leek stil te staan in een lange, tedere kus, maar toch, zonder dat één van beiden het beëindigde maakten hun lippen zich los van elkaar. De Zwaardmeester keek Gwendelin aan. Hij was vuurrood en zijn hart pompte als een bezetene zijn bloed en allerlei nieuwe gevoelens door zijn lichaam. Meer dan ooit was hij zich er van bewust dat hij veranderde, groeide. Hij probeerde iets te zeggen, maar het geluid scheen plotseling uit hem weggenomen, en hij kon alleen maar geluidloos met zijn lippen bewegen als een vis op het droge, de indruk van haar mond nog duidelijk voelend. Vurig hoopte hij dat dit geen bevlieging was waar ze spijt van zou krijgen.

gwendelin · Nachtdwaler Joined: 21 Feb 2003 Posts: 123

ze keek langs de zwaardmeester heen, dromend. nog nagenietend. ze keek terug naar de zwaardmeester en zag zijn lippen bewegen zonder geluid. ze liet een hand los van zijn hand en legde haar vinger op zijn lippen. ze lachtte en maakte daarmee duidelijk dat hij niets moest zeggen en pakte zijn hand terug vast.

de Zwaardmeester · Duister als de Nacht Joined: 08 Mar 2003 Posts: 51

Haar reactie was genoeg, hij wist dat de stilte was verandert in de stilte die hij wenste. Hoe lang ze zo bleven staan wist hij niet, maar het maakte ook niet uit, hij was gelukkig, hij had iets gevonden waarvan hij niet wist dat het bestond, alsof het een deel van hem was dat hij voor zijn geboorte al was verloren.
Toen de laatste zonnestralen waren verdwenen brak een koele avondwind het fragiele moment van magie, en de Zwaardmeester zag dat het mooie Elfenmeisje voor hem het net als hij buiten wat frisjes begon te vinden. Hij glimlachte naar haar. "Kom mee naar binnen, voordat we bevriezen en voor eeuwig zo blijven staan. Hoewel, ik kan me een veel erger lot indenken dan dat."
Hij sloeg een arm om haar schouder en begeleide haar naar de boom.