Raganorck

[gwendelin]

bezorgd kijkt ze hem na. hopelijk geraakt hij daar zonder nog meer wonden te krijgen. dan begint ze aan haar ontbijt. om de dag door te komen ging ze aan de waterkant zitten met de dolk van haar vader in haar handen en begon het eeuwenoude mooie lied te zingen wat ze wel vaker zong. het herinnerde haar aan de tijd met haar vader. ze raakte van het zingen helemaal in trance. en af en toe liep er een zilveren traan over haar wang.

[Gashyr]

Het eerste wat hem opvalt als hij terug komt is dat het roofdier verdwenen is. Snel rent hij naar de plaats waar hij het beest heeft achtergelaten en tot zijn grote verbazing ziet hij pootafdrukken van een katachtig roofdier op de plaats waar eerst het dode gevaarte lag, maar hij besefte op dat moment niet wat dat kan betekenen. Op dit moment baalt hij alleen dat hij het beest voor niets heeft meegesleept en dat hij die pels waarschijnlijk nooit meer terug gaat zien. Dan pas hoort hij het zingen van Gwendelin, en hij glimlacht even. Om haar maar vooral niet te storen zet hij zichzelf neer op zijn zitsteen en luistert naar haar mooie stem.

~ met z'n blauwe badeendje

[Gashyr]

Gelukkig merkte de Zwaardmeester wel op dat de dolk daar nog lag, en hij raapte hem gauw op. Het was een mooie dolk met een zwart heft, maar hij kon het materiaal niet bepalen. Hij liep achter de Elfin aan en reikte haar haar dolk aan. "Die moet je niet laten slingeren. Heb je trouwens gezien hoe dat beest is verdwenen? Ik vind het zo jammer van die pels."

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze verschoot dat ze zomar de dolk was vergeten. dankbaar nam ze de dolk aan.
''bedankt!!' zei ze met sterretjes in haar ogen en ze gaf meteen de zwaardenmeester en zoen op de wang.
''als ik die kwijt was zou ik helmaal gek worden denk ik''
''ja ik zag het vanmorgen ook al. wel jammer want het was wel een mooie pels.''

[Gashyr]

De zwaardmeester kreeg een kop als vuur, en draaide half weg.
"Ehm... uhh... ik-ik... ehm..." meer kon hij niet uitbrengen.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

gwendelin moest een glimlach onderdrukken. schattig als hij verlegen was.
''zo, kun jij een vuur maken? dan zal ik het konijn klaarmaken?'' ze lachtte ''of eet je hem liever rauw?''

[gwendelin]

als het vuur brandende is, begint ze aan het konijn.
na een tijdje is het net klaar en haalt ze het van het vuur. ''ook een stukje?'' vraagt ze aan hem.

terwijl ze zit te eten, denkt ze aan haar litteken. ze had er al een dus hopelijk worden die drie strepen ook geen litteken. na een tijdje denken heeft ze helemaal geen zin meer in het konijn, dus gaat ze maar terug aan de waterkant zitten, haar favoriete plekje.

[Gashyr]

De Zwaardmeester had ook weinig honger, hij had in de stad zo zijn manieren om aan eten te komen. Hij ruimde de resten konijn op, die de volgende dag wel als ontbijt konden dienen. Hij ging tegen een boom zitten, hoewel hij nog vanalles zou willen doen. Zijn geest was wakker maar zijn lichaam wilde meer rust.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

na wat zitte te staren over het water, vallen haar ogen toe. ze zakt een beetje nderuit en ligt vredig tegen een boom aan te slapen. haar adem klonk rustig en regelmatig.
ze was helemaal weg in een diepe slaap en genoot terwijl van de buitenlucht.

[Gashyr]

De zon is al onder als de Zwaardmeester zijn ogen opent. Hij schrikt als hij ziet dat Gwendelin weer buiten wil zijn 's nachts. Zachtjes schud hij aan haar schouders.
"Gwendelin, je moet binnen slapen!"

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

verward opent ze haar ogen.'' b-binnen?''
''ga jij alvast maar. ik ga nog even in het water me wat wassen oke?''
ze wandelde al richting water.

[Gashyr]

"Okee, maar doe voorzichtig, als je door de stroming wordt meegenomen kom je uit in de riolen van Raganorck, en geloof me, daar wil je niet zijn."
De Zwaardmeester worstelt zich naar boven en instaleert zich in de dekens, maar hij blijft dicht bij de ingang en houdt zijn oren goed open.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

ze deed wat uit, maar hield voor de zekerhrid nog een beetje aan. ze ging met trage passen de rivier in.
met volle teugen genoot ze van al het vuil dat wegspoelde.

na een tijdje van het water genoten te hebben, kwam ze de rivier weer uit en droogde haar wat af.
na nog wat rond te gekeken hebben, liep ze naar de hut en klom naar boven. boven kroop ze onder een deken en weer dicht bij de zwaardenmeester aan.

[Gashyr]

Opgelucht dat haar niets was overkomen wist hij nog net een weltrusten te fluisteren voordat hij dankbaar de slaap verwelkomde.
Het was naar zijn mening al veel te vroeg weer ochtend toen hij wakker werd van kleine stralen zonlicht die zich door de kieren van het houten huisje wrongen. Hij keek naar Gwendelin, die nog naast hem lag te slapen, haar knie raakte nog net zijn bovenbeen niet aan. Hij luisterde naar haar kalme, regelmatige ademhalen en bedacht zich dat hij nog steeds geen flauw idee had hoe oud ze was. Een tijdje bleef hij zo naar haar liggen kijken, stiekum hopend dat ze nog niet wakker zou worden.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

een straaltje zonlicht scheen recht op haar ogen.
met tegenzin werd ze wakker.
''quel amrun.'' zei ze tegen de zwaardenmeester en ze rekte zich uit. nog te moe om wakker te worden kroop ze weer onder de dekens en probeerde verder te slapen, ondanks al het zonlicht.