Raganorck

[gwendelin]

ze stopt met zingen en laat haar hoofd even hangen.
er komt een kleine zilveren traan uit haar oog gelopen. ze blijft zo een seconde zitten en staat dan recht. de traan is weg.
oke laten we gaan. wijs jij de weg?

[Gashyr]

Zwijgend, omdat hij niet weet wat hij moet zeggen, baant hij hen een weg door het woud, terwijl de eerste mistflarden zichtbaar beginnen te worden, en de allerlaatste zonnestralen de aarde strelen. Als ze bij de stadspoorten aankomen blijft hij staan.
"Zal ik even met je meelopen tot aan je huis?"

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

eeuhhmm ik heb niet echt een huis. mijn pleegouders maar daar kom ik niet zo graag,snap je...
kan ik niet bij jou overnachten ofzo?

[Gashyr]

Het gevreesde moment was daar. Maar hij kon haar niet mee naar huis nemen, dat kon gewoon niet.
"Ehm, eh... jawel, maar dan moeten we weer terug. Ik was namelijk van plan de nacht op mijn "landgoed" door te brengen, is dat een bezwaar?"

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

nee hoor. geen bezwaar.
ze draait haareigen al om en wandelt al door. de weg al kennende.

[Gashyr]

Ondanks (of misschien juist dankzij) de invallende duisternis en de dichterwordende mist gaat de terugweg een stuk sneller dan de heenweg. Onderweg grist de zwaardmeester snel de hoed, die hij mede dankzij zijn gezelschap was vergeten van de laaghangende boomtak, en plant hem weer stevig op zijn hoofd. Bij de boom waarin zijn "landhuis" zich bevindt blijft hij staan, en trekt aan een goed verscholen touw. Onmiddelijk valt er een touwladder naar beneden.
"Het is boven nogal eh... klein. Als je wilt slaap ik wel buiten.."

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

nee hoor het is jou huisje!
ik red me wel hier. ze doet haar mantel uit en rolt hem op als kopkussen en ze nestelt haar gezellig op de grond.
slaapwel en droom zacht, ze lacht lief naar hem.
ze gaat goed liggen.
ze valt meteen in een diepe slaap en ze krijgt een vredige uitdrukking op haar gezicht

[Gashyr]

De Zwaardmeester wil haar tegenspreken, maar de schoonheid valt zo snel in slaap dat het niet lukt. Hij zucht even, waar is hij aan begonnen? Hij klimt zijn huisje en pakt een paar dekens en een tondeldoos. Dan gaat hij weer naar beneden. Eerst dekt hij de schone slaapster toe met 1 van de dekens. Dan haalt hij wat hout van een verborgen stapel tussen de struiken en maakt een vuur. Zelf gaat hij met een deken over zich heen tegen een grote boom aanzitten, zijn zwaard naast zich. Geen nachtwezens zullen de mooie Elfin iets aandoen op zijn landgoed. Hij kijkt naar eht gezicht van Gwendelin. Wat is ze toch mooi.. weer slaakt hij een zucht, en vechtend tegen de slaap tuurt hij het duistere woud in.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

na wat uurtjes slapen word ze wakker. ze merkt dat er een deken over haar ligt. ze gaat recht zitten met kleine slaapoogjes. ze rekt haar uit en kijkt recht in de ogen van de zwaardmeester.
bedankt voor het deken. ze kruipt onder het deken vandaan en gaat wat dichter bij het vuur zitten. haar handen warmen.
ben je al heel de tijd wakker gebleven?

[Gashyr]

"Natuurlijk, want moest ik anders? Je kunt niet zomaar buiten gaan slapen, in je eentje, in het donker, dat is gevaarlijk!"
Hij probeerde boos te klinken, maar faalde jammerlijk. Hij ging ook bij het vuur zitten, in kleermakerszit, zodat hij haar door de vlammen aankeek.
"Ga nou maar binnen liggen, dat is veel warmer, en veiliger."

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

zorg dat je zelf ook nog wat slaapt he!
ze volgde zijn raad op en ging terug liggen.
haar ogen sloten rap en weer viel ze in een diepe slaap.
ingewikkeld in een warm deken, droomde ze over de dag die net was voorbijgegaan

[Gashyr]

"Jaja, slaap nou maar." bromde hij.
De Zwaardmeester stond op en liep naar de rivier, en verjoeg de slaap uit zijn gezicht met het koude water. Toen ging hij weer tegen zijn boom zitten, en hoewel hij probeerde wakker te blijven werd hij toch overmand door de slaap. En wat hij droomde... tsja, laten we zeggen dat het een mooie droom was.

~ met z'n blauwe badeendje

[gwendelin]

de volgende morgen werd ze helemaal uitgeslapen wakker. ze rekte zich lekker uit en wandelde naar de rivier om haar wat te verfrissen.

[Gashyr]

Toen de Zwaardmeester zijn ogen opende, en Gwendelin bij de rivier zag staan dacht hij even dat hij nog steeds droomde, hij dacht dat het allemaal slechts een droom was, en dat zou hij waarschijnlijk nog wel vaker denken. Maar ze was er echt, even echt als de blauwe plek op zijn rechter bovenarm.
Een tijdje bleef hij zitten kijken naar het mooie elfenmeisje, maar toen begon zijn maag hevig te rommelen. Met stijve spieren van alle inspanningen en de ongemakkelijke slaaphouding gooit zand over het nog nasmeulende houtskool en begint de dekens op te ruimen.

[gwendelin]

ze komt opgefrist terug. ze moet wat lachen als ze het warrig haar van hem ziet. schattig eigenlijk.
zal ik voor het eten zorgen?