Raganorck

Uriel · Posted: Tue Jan 07, 2003 10:28 am Post subject: Re: traptreden

"Een magister! Natuurlijk dat was het!" Borgas barstte in lachen uit. Zijn geschater klonk hard tussen de hoge bomen en over het meertje.

"Maar heer," ghehehehe, "het zou misschien..." Proest "mischien is het beter.." Bwahahaha" als u uw mensenlijke gedaante weer aanneemt?" Bwoehahahaha!

Borgas steunde met een arm tegen een boom. Dit was werkelijk te absurd voor woorden. Na de gevechten met de spinelven, de ontmoeting met zijn beest en met zijn oude vijand, na de wilde tocht met het paard stond hier een magister voor zijn neus die niet doorhad dat hij een paard was. Wat zou er vandaag nog meer gebeuren? Vliegende varkens?

Jiriki · Verloren en Vergeten Joined: 14 Dec 2002 Posts: 29

((OOC: sorry voor de late reactie, heb wat problemen met mien adsl, nu vanaf werk gepost, dat blijf ik voorlopig doen))

"Mijn normale vorm?" Ach natuurlijk, dacht Colimus. Hij wil de grote magier in hoogst eigen persoon zien! "Maar natuurlijk beste man!" hinnekte het paard.

POEF!!

En daar, in een blauwe mantel met paarse sterren en bijpassende punt hoed, stond een oude man met warrig wit haar en een klijn brilletje naar de man tegenover hem te staren. "Colimus de magier!" Zei Colimus triomfantelijk, en hij stak zijn hand uit.

Een draadje half opgedroogde algen hing te bungelen aan zijn mou.

Uriel · Posted: Fri Jan 31, 2003 1:51 pm Post subject: Re: algen

"B-B-Borgas." Zei de woudvester nog steeds nahikkend van de lachbui. Hij voelde het ei tegen zijn borst drukken en stopte het dieper weg in zijn tuniek zodat het niet zou breken. Daarna greep hij de hand van de magister stevig beet en schudde deze even.

"Wat doet een (grinnik) zo machtig (proest) magister zoals u in de Wilde Wouden?"

Jiriki · Verloren en Vergeten Joined: 14 Dec 2002 Posts: 29

Colimus stond Borgas even aan te staren. Zou hij ziek zijn?, dacht Colimus. Al dat geproest kon niet goed zijn voor een mens.

"Wat ik hier doe?" zei Colimus. En het leek alsof hij hier heel diep over na moest denken. (Wat niet eens een vreemde indruk gaf bij de verstrooid uitziende man). "Kruiden!" Zei hij. "Ja ik kom wat kruiden uit het bos halen." Wat dacht die man wel, wat zou ik anders in het bos moeten doen?. Vlinders vangen ofzo?

Die gedachten zetten Colimus aan het denken, waardoor hij glazig in de verte stond te turen. Vlinder vleugels zouden het perfecte ingredient vormen! "Vlinders beste man, vlinder vleugels, DIE heb ik nodig!" En hij maakte vlapperende gebaren met zijn armen, waardoor het stukje alg van zijn mouw vloog.

"Maar daar moet ik wel een vlinder vanger voor hebben." Dacht Colimus hard op.
"En die, mijn waarde Brogos, die kan mijn broer Proxymus wel maken!" en hij wees even onderwijsend met zijn wijsvinger naar Borgas. Hij was op dreef, wat een meester plan! En hij begon nadenkend te ijsberen.

Jiriki · Verloren en Vergeten Joined: 14 Dec 2002 Posts: 29

Binnen in het ei was het eindelijk weer wat warmer gewoorden. Het diertje maakte het zichzelf wat gemakkelijker door wat minder ineengedoken te gaan zitten. Dit leek vrijwel onmogelijk, maar na flink wat gedraai (waardoor het ei wat wiebelde) slaagde hij hier gedeeltelijk in.

Het leek wel of zijn huisje steeds kleiner werd!.
Wat zou er zich eigenlijk buiten zijn huisje bevinden? Dacht hij. Hij wist het niet en dat zou hij nooit weten, tenzij... nee hij kon niet naar buiten, of toch wel? Het beestje dacht hier even over na. Als zijn huisje nog kleiner werd zou hij wel moeten! Hij kon hier niet blijfen. Maar wat lag er daar buiten? Wou hij wel naar buiten? Kon hij wel naar buiten? Hij huiverde. Hij was bang, maar tegelijkertijd ook nieuwschierig.

En langzaam ging het diertje een onrustige slaap tegemoed.

Jiriki · Verloren en Vergeten Joined: 14 Dec 2002 Posts: 29

Proxymus hield op met ijsberen. "Ja!" zei hij, en draaide zich om naar Borgas. "Bagros waarde man, we moeten als de wiedeweer terug naar de stad!"

En onverstaanbaar mompelend over van alles en nog wat. Begon Proxymus de verkeerde richting op te lopen.

Uriel · Posted: Thu Feb 13, 2003 12:59 pm Post subject: re:Ijsbeer

Borgas knikte begrijpend. Gekken nooit tegenspreken, had zijn voogd hem altijd geleerd. De man wou terug naar de stad, maar op deze manier zou hij daar nooit aankomen. Borgas zuchtte, hij zou hem moeten helpen. Het zou hem waardevolle tijd kosten, maar misschien had het ook wel zo zijn nut. Nu had hij al helemaal geen idee waar hij heen moest. Misschien dat er in de stad mensen waren die wisten waar de Burcht Barnsteen lag. Hij dacht er even over na, maar toen hij zijn aandacht weer op de magister richtte was deze al een eindje afgedwaald. Snel deed hij een paar passen in zijn richting.
"Deze kant op." Borgas wees richting stad en begon te lopen. Af en toe keek hij even om om te zien of de man hem nog steeds volgde...

((Borgas en Proxymus naar...?)) Zeg jij maar waarheen.

Uriel · Posted: Fri Mar 07, 2003 10:05 am Post subject: Magister?

Het leek wel of de magister bewust wou verdwalen. Een paar keer was hij de man bijna kwijt geweest. Nu draaide Borgas zijn hoofd om en de man was nu daadwerkelijk verdwenen. Hij vloekte binnensmonds. Nu goed dan, op zoek maar weer naar de hoeve.
Hij liep een lang wildpad af totdat hij stemmen hoorde.

Borgas naar De Wilde Wouden -> Barnsteen en Vloeiend Zilver