Raganorck

[red]

Een opdracht... een eenvoudige opdracht. Net wat Pup nodig had. Twee mensen naar de stad brengen en dan naar de werf twee jongens wakker schoppen. Terugkomen naar hier met een kar.. dat laatste voelde hij weinig voor, maar dat was van later zorg. dondervoet was onrustig. De anders koelbloedige hensgt stond met wijdopengesperde ogen en neusgaten. Maar hij stond stil en liet zich zonder problemen bestijgen door vreemdelingen.
Pup fluisterde wat woorden om zowel het paard als zichzelf gerust te stellen.

' en jullie? wat gaan jullie doen?' vreog hij Torgal voordat hij zich omdraaide..

[Galliminus]

Valiant stond op, en tot zijn verbazing was het Medarion die hem hielp in plaats van Torgal. Moeizaam liep hij richting het paard van Pup, het was niet zozeer de verwondingen die hem idere actie moeilijk maakte....het was echt pure uitputting. Hij zou maar wat graag zijn droge keel smeren met wat eigen gebrouwde Mede..Ook al had de Vrouwe dit verboden,..enkel het handelsgilde mocht bier brouwen en drank stoken. Maar dit deden zij niet.. Zij voerde dit de stad binnen vanuit verre streken.. Valiant verdacht het handelsgilde er soms zelfs van dat ze de dranken verdunde met water. "Ik zou een moord doen voor een koele beker mede nu....".. Medarion gaf hem een onzekere glimlach. Hij hielp Valiant op het paard,..Valiant zat als een zoutzak op het paard.. " Pup,..we moeten straks eerst langs de Taveerne,..daar kan je mijn paarden meenemen.... Ik weet niet of jouw ros een kar kan trekken.. Mijn paarden zijn ervaren.. Ik zal je een vrijgeleide schrijven die je kan laten zien bij het Handelsgilde..ze zullen je een kar lenen.. Daarna kan je die dekschrobbers van Torgal ophalehh...zZzzZZz..zZZZzzz" Nog steeds probeerde Valiant de zaak onder controle te houden, maar de inspanning werd hem teveel...midden in een zin sukkelde hij in slaap...slaap die hij echt verdiend had.... Een zagend geluid klonk vanuit zijn richting..

Medarion liep naar Torgal.... "Torg,..het spijt me,..en ik weet niet hoe ik het ooit goed kan maken,...en hoe ik je ooit moet bedanken voor dit alles.. Ik zorg ervoor dat die oude knar veilig bij de Herberg aankomt.... Ik zou je graag willen vertellen dat ik niets meer weet van de afgelopen jaren,..ik zou liegen dan.... Maar één ding weet ik wel.. Ik had Ravon nooit iets aangedaan,..ook al had Zij hem nodig..als dat niet zo was geweest had ik hem ook nooit iets aangedaan...."
Het was veel moeite voor Medarion om dit te zeggen...Hij was ook onzeker over het feit of hij nu een slaaf was geweest van Haar,..of dat hij zelf had gekozen voor Haar... In het begin misschien wel,..de belofte van macht....maar op het laatst was hij een weerloze marionet aan Haar touwtjes...

Valiant & Medarion Kraakwater

[red]

Pup stond met open mond naar woorden te zoeken toen de waard beweerde dat Don geen karren kon trekken. Alle paarden in zijn stal konden dat. Hij was diep verontwaardigd, maar voor hij iets kon zeggen viel de man in slaap op Dondervoets warme rug. Hij besloot te zwijgen en te doen wat hem werd gevraagd. Balderick.. de overleden stalmeester, had heel anders gereageerd wist Pup, maar nu was hij de stalmeester en zijn keus was om op dit moment gewoon te zwijgen.

((OOC: Pup=> het kasteel, de stallen))

Edited by: red at: 9/3/03 10:40 pm

[Seth]

Seth ziet hoe de stalmeester aanstalten maakt om richting stad te vertrekken samen met Valiant en de paarse magister.
Hij hoort een voorstel dat erop neerkomt dat hij zal moeten wachten op vervoer dat door de stalmeester richting het slagveld zal worden gestuurd....dit betekent dus dat hij nog enige tijd op deze vervloekte bosplek zal moeten blijven samen met Torgal en de talloze ontheemde elfen...

Hij ziet om naar de elfen rondom hem en ziet dat een grote groep elfen zich ondertussen al wat meer heeft georganiseerd. Er zijn temidden van de chaos enige leiders opgestaan die de zware ketenen van wanhoop en verdriet hebben afgeworpen en de situatie proberen te overzien.
Langs Seth loopt een lange elf met een vastberaden blik in zijn ogen, hij kijkt de Zoeker voor een fractie van een seconde in de ogen. Net genoeg om een flinke scheut hoop in Seth's gestel te gieten... het geeft hem enig besef van het basisgegeven dat leven doorgaat, ondanks schadelijke gebeurtenissen zijn er altijd mogelijkheden voor positieve facetten... zoals vastberadenheid, hoop en visie.

'Wat is mijn visie eigenlijk? Gekomen naar een onbekend land, een onaangename stad, om te zoeken naar een onbekende redder. Mijn zwaard in dienst gesteld van een jongedame, gehard, verbitterd en schijnbaar meedogenloos. Een kleine groep vergezeld naar een schier uitzietloze gewelddadige situatie en nu....? Nu leef ik...

Hij zet zich neder aan de voet van een stevige boom, lichamelijk gebroken, maar geestelijk weer vernieuwd, terwijl hij uitkijkt over een smeulend veld vol elfen die elkaar weer moed beginnen in te fluisteren.

[red]

((OOC: <= pup De binnenplaats, de stallen))

Het jaagpad was eenvoudig geweets, de paarden liepen dat stuk regelmatig op weg naar het kleine stukje weidegrond aan de rand van het woud. Toen Pup de ruin Stribbel het woud had ingestuurd begonnen echter de problemen de merrie en de andere ruin wilden niets liever dan grazen in het prille ochtendlicht en de dauw van de grassprieten zuigen, Pup moest zich in rare bochten wringen en de twee paarden steeds aansporen met kortse rukjes aan de leidsels. Zijn arm werd een paard keer bijna uit de kom gestrokken toen hij zijn aandacht had bij het knakken van opvallende overhangende takken zodat Hendrik en jonatan hem met de kar konden volgen.

De jonge stalmeester had gehoopt sneller te zijn, maar de weg naar het slagveld leek eindeloos. De eerste zonnestralen schenen reeds over de lijken toen hij de rand van het slagveld bereikte. De stank van dood en bloed zou alleen maar erger worden gedurende de dag. Hij had geen plannen om dat af te wachtten.

' Hee Ho!' riep hij om zichzelf aan te kondigen. Hoewle het licht begon te breken kon hij het groepje mensen inder de bomen niet goed zien.