Raganorck

[Gwynn Gynniom Criefka]

Gwynn keek rond, nergens zag ze enig leven, tenminste geen wezens die groot genoeg waren voor zulke lange haren. Ze keek naar beneden en boog naar voren. Haar rechter voet gleed over het vochtige mos dat zich op de half verrotte boomtakken bevond en ook haar tweede voet schoot onder haar lichaam vandaan. Gwynn zag nog net een geschrokken eekhoorn wegschieten alvorens ze een halve meter lager achterover in de takken belande. Ze probeerde overeind te krabbelen maar viel weer achterover. Pas toen ze het voor de derde maal probeerde zat Gwynn weer rechtop op de tak. Ze keek om of ze Artuur nog ergens zag maar tot haar verbazing was die nergens meer te bekennen. Ze stond op en tuurde om zich heen…

((ooc. 'k was ff een weekje op vakantie))

[Coldrin]

Artuur zat verwoed in het overblijfsel van de korf te poken met een takje.
Plots hoorde hij achter zich een geluid.
ROEFEL.
Hij draaide zich vliegensvlug om, maar zag enkel bladeren bewegen.
ROEFEL.
Weer draaide hij zich om, maar zag niets of niemand.
Niemand? Waar was Gwynn gebleven?
Alle voorzichtigheid varend begon Artuur te roepen.
'Gwynn, Gwynn?? Waar ben je?'
ROEFEL.
Was het enige antwoord.

[Gwynn Gynniom Criefka]

Gwynn stond met haar rug naar de korf toen ze opeens een stuk van zich verwijderd een hard geluid hoorde, ROEFEL klonk het. Geschrokken keerde ze zich om maar zag niets.
Ergens bij de korf hoorde ze Artuur roepen en slaakte een zucht van opluchting, keek in de richting van het geroep maar zag niets behalve de lege korf en bomen. Gwynn baande zich een weg door de takken om dichter bij de korf te komen en daar achter de korf zag ze Artuur staan, zo klein dat ze hem niet zag omdat hij achter de korf stond. ROEFEL hoorde ze weer, mar nu van dichterbij, met een angstige blik keek ze Artuur aan. Waar was ze nu weer verzeild?… ROEFEL hoorde ze weer en keek op. Ze zag de bladeren bewegen en het puntje van een lange harige staart stak tussen de bladeren door…

[Coldrin]

Hij keek van op een paar hoge takken naar beneden. Keek neer op het hoofd van het kleine ventje dat door de Koningin Artuur Bloemblad, de duivelse kabouter genoemd werd.

Zijn lange bruine harige staart slingerde heen en weer. Langzaam zette hij zich rechter op zijn poten, vier, uitgerust met vlijmscherpe klauwen.
Spieren spanden zich tot ijzeren draden.
Klaar voor de sprong.

[Gwynn Gynniom Criefka]

Ze schrok zich een ongeluk en probeerde door het gebladerte te kijken, om te zien wat zich daarachter bevond. Maar de bladeren zaten te dicht opeen dus meer als de staart kreeg ze niet te zien.

[Coldrin]

Roefel klonk het achter hem. Artuur draaide zich om en keek in het bruin-rode gezicht van een soort boomkater.
'Honingbaard? Heb jij dit op je geweten? Ik weet dat je graag honing eet, maar om daarvoor een korf te vernielen.'
De katachtige jankte zachtjes als een hond en schudde met zijn kop.

Maurf, Warf, Mioef. Was het antwoord van Honingbaard.

'Hmm,' Artuur krabde door zijn haar. 'Een groot beest, grijs, maar toch niet grijs, bruin, maar toch niet echt bruin. Groot, maar niet al te groot. Met scherpe klauwers, maar toch niet zo scherp als de mijne.'

'Waar is het ding heen gegaan? Wacht even.'
Artuur draaide zich om en begon te roepen.
'Gwynn? Kom je?'

Artuur Bloemblad ~ Kabouter

[red]

((Coldrin, mag ik?))

Rillend had ik in de boom gezeten, heel lang, de zon was gedaald en weer gestegen, ik had me niet durven verroeren, zelf niet toen ik Artuur zag, hij had een vreemde bij zich.

'Aaaiiiii, nee niet ik!' Ik hield van honing, maar zou nooit een korf venietigen, hoe konden de bijen anders nieuwe honing maken?

Zo duidelijk mogelijk legde ik uit hoe het wezen eruit zag. Artuur wist vast raad, en misschien een ander honing korf te vinden. Ik had honger... Artuur rook naar honing, ik likt mijn lippen en mijn maag gromde. Stijfjes sprong ik naar de tak waar de kabouter op zat. Het was goed weer te bewegen. Ik probeerde te glimlachen tegen het wezen dat bij artuur was, maar mijn ontblote tanden joegen haar schrik aan.

'Miurf' zei ik verontschuldigend.

Honingbaard, boomkater en honingconnaisseur

[Gwynn Gynniom Criefka]

Van achter zich hoorde gwynn een plof, ze draaide zich om en zag hoe een vreemd schepsel dat iets weg had van een kat naast Artuur was geklommen. Het beest zag er angstaanjagend uit maar toch scheen Artuur niet bang voor hem te zijn want gwynn zag hoe hij naar het beest toeliep en het vragen begon te stellen. Ze kwam dichterbij maar zag hoe het beest naar haar keek en besloot maar op en afstandje te blijven. Het wezens trok een soort scheve grijns waardoor hij er nog enger uit kwam te zien. Ze voelde zich niet op haar gemak…

[Coldrin]

((OOC: tuurlijk mag je.))

'Hmm,' zei Artuur, 'Hmm, Groen zei je? Het kan zijn dat ik je verkeerd verstaan heb. Maar zei je echt groen behaard? Zo een wezen ken ik niet. Hoe zag het er verder uit?'

Artuur dacht na en zonder dat hij er erg in had krabde hij steeds over zijn kalende hoofd, zijn hoed naast zich op de tak liggend. 'Vreemd, dit is een zeer vreemde zaak die dient uitgezocht te worden.'
'Vertel me meer over het wezen.'

Artuur Bloemblad ~ Kabouter

[red]

Honingbaard zocht naar woorden om het wezen te beschrijven. Het was moeilijk want hij had het niet goed kunnen zien vanuit zijn schuilplaats tussen de blaren van de boom.

'Groot hij was, maar niet reusachtig, harig hij was,maar ook kaal, zijn neus lang en zoog de honing weg. Klauwsels had ie ook. ' Honingbaard moets bijna huilen bij de gedachte aan al die lekkere honing in de buik van een ander.

'Hij daarheen ging snel...'

Honingbaard tilde zijn linkervoorvoet op en wees naar links, zijn staart hielp mee en wees ook die kant op.

'Waar ik nu honing krijg van bijsels Artuur, jij ook nie honing krijg nie hier.'

Honingbaard briesde en krabde zijn kin die erg oncharateristiek niet droop van de honing. Hij keek Artuur met grote ogen aan.

'Armen Artuur, armen ik.' sprak Honingbaard en hij gaf de kabouter een kopje die hem bijna van de tak deed tuimelen


Honingbaard

Edited by: red at: 5/29/02 7:38:26 pm

[Coldrin]

Artuur keek vragend naar Gwynn en hoopte dat zij iets zinnigs kon bedenken dat een licht in dit donkere gedoe zou brengen.

[Gwynn Gynniom Criefka]

Gwynn had geen idee waar ze beland was… wat een reis naar de drukke en grote stad Raganorck moest worden hield ergens in een diep donker bos op.
Ze zag Artuur haar aankijken maar had geen idee wat ze moest zeggen want de weg wist ze niet in deze omgeving en ze stond tussen twee soorten wezens die ze voordien nog nooit gezien had. ‘Zullen we er maar achteraan gaan dan?’ stelde ze op ee nogal onzekere toon voor…

[Coldrin]

Artuur voelde dat hij de beslissing moest nemen. Dat de last even op zijn schouders lag.
'Laten we het spoor volgen,' zei hij na even nadenken.
'Honingbaard, jij gaat voorop. Wij volgen. Ga niet te snel en wees voorzichtig.'

Artuur Bloemblad ~ Kabouter

[red]

Aarzelend stapte honingbaard langs de tak tot die doorboog vervolgens zette hij af en spreidde zijn voorpoten en achterpoten waartussen een stuk huid zat dat nu als zweefvleugel diende. Elegant landde hij een boom verder en keek sullig achterom.

'Voorop ik nie leuk vin nie. Te gevaarlijk is voorop zijn.' riep hij terug naar Artuur en het andere wezen, maar zuchtend begreep Honingbaard dat Artuur hier de leiding had. Stiekem hoopte hij op een beloning in de vorm van honing.

'Kom, Honingbaard volgen jullie moeten helaas.'

[Coldrin]

Artuur volgde Honingbaard dieper het woud in. Steeds dieper.
Hij hoopte dat Gwynn het tempo kon volgen, maar als dat niet zo was, dan zou ze haar weg naar Raganorck wel vinden, hoopte hij.

Het woud werd donkerder toen ze dieper het groene labyrint binnendrongen.
Zonder dat hij het wist, kwamen ze dichter en dichter in de buurt van het Spinelfenkwartier. Alsof een onzichtbare kracht hen daarheen leidde.

Artuur Bloemblad ~ Kabouter