Raganorck Forum Index Raganorck

 
 FAQFAQ   SearchSearch   MemberlistMemberlist   UsergroupsUsergroups   RegisterRegister 
 ProfileProfile   Log in to check your private messagesLog in to check your private messages   Log inLog in 

De Grote Zaal
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6  Next
 
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck
View previous topic :: View next topic  
Author Message
red
Dromenvanger


Joined: 13 Feb 2002
Posts: 399

PostPosted: Tue Jun 25, 2002 4:13 pm    Post subject: geschaard Reply with quote

Bsite kon alleen maar toekijken hoe de hond ploeterde, hoe de eenhoorn een storm aanriepen en hoe de spinelflines optrokken. Iets verwijderd van de rest van de troepen werd ze vastgeklemd in de scharen van een reus van een spinelf, voorheen had ze zich overgegeven aan haar gevangschap, maar nu begon het haar toch behoorlijk te irriteren dat de chitine haar polsen fijn kneep...het grijs begon zelf uit haar huid te trekken en plaats te maken voor een saploos groenwitte kleur. Ze balde haar vuisten en begon korte rukjes te geven aan haar levende boeien. Maar de spin leek het niet eens te merken en ze deed alleen zichzelf pijn...drupjes zwart vocht, beter bekend als gargouillebloed lekten langs haar armen. Ze beet op haar tanden en draaide zich met een ruk om. Met haar armen nu gekruisd voor zich en het onderlijf van de spinin de buurt van haar knie bracht ze die met kracht omhoog. Maar het chitine pantser van hard als staal en de anatomie van de spinelf week af van dat van de meeste wezens en de spin lachtte slechts voordat hij Biste met geweld tegen de muur gooide.

Back to top
View user's profile Send private message
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 2:28 pm    Post subject: Hoog boven de grond. Reply with quote

Geen licht weerkaatsen de in-zwarte haren van de solitair. Geen kleur slaat van de matdonkere dekplaten die zijn lichaam beschermen. Wat hij eens was, ligt niet meer in zijn herinnering, alle elfachtige trekken zijn hem ontnomen en wat er restte was een schaduw tegen het ruw uitgehakte plafond, een boodschapper is hij zonder het te weten, zijn ogen zijn Haar ogen, één van de velen die ze heeft in de wereld buiten de Fabrieken, een plek die Ze alleen op stenen voeten kon betreden terwijl Ze Haar monsterlijke lichaam achter moest laten in de vuurrivier. Hij voelde de onrust in de Fabrieken toen hij over de bosbodem kroop, een spoor van vernielde korven achter zich latend, eten moest hij om zijn reizen te kunnen maken, bijen waren 's nachts een makkelijke prooi en in zijn honger kostte het teveel moeite om raten en bijen te scheiden, hij nam ze met korf en al. De weg terug is voor hem een uitgesleten pad, hij kent het gebied dat hij doorkruist, iedere woudreus, iedere heuvel onder de duistere bladerkronen. Ouderdom schuilt achter die rode ogen en misschien was hij er nog voor de eerste spinelven, geen deel uitmakend van de chitines onder de grond, zijn eigen instinkten volgend in het halfleven dat hij leidt.

Hij sloeg de ondergang van de stenen vrouw gade, gevoelloos, zijn ogen volgden de eenhoorns, het kleine boselfje, de hond en de chitines die de Zaal binnentrokken, maar zijn ogen vingen bewegingen aan zijn zijkant en nu ziet hij het kleine mannetje dat naar hem staart en de kat achter hem...
Makkelijke prooien die hun wereld hebben verlaten en zijn wereld zijn binnengedrongen. De honger in hem spreekt en hij keert zich naar hen om, een kleverige draad afzettend tegen de wand, de afstand naar de twee toe schat hij in en hij springt, de groteske kaken geopend...om te vergiftigen en te doden...

D -->>D e Solitair

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 3:28 pm    Post subject: Re: Hoog boven de grond. Reply with quote

Artuur kijkt verschrikt toe als het wezen zich afzet en op hen toespringt.
'Hmmm, is het nu geen tijd om te vluchten?' vraagt hij zich af. Maar zijn enige weg terug is de veel te steile helling naar boven die zich achter Honingbaard bevindt.
'Hmmm, heb jij een idee?' vraagt hij aan Honingbaard. 'Maar snel alsjeblieft.'


Artuur Bloemblad ~ Kabouter

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 3:32 pm    Post subject: Ondertussen op de begane grond Reply with quote

Het Legioen blokkeerde de enige uitgang uit de grote zaal. Als een persoon gleden ze naar voren. Hun zwaarden in de aanslag.

Toen werd hun aandacht gevangen door de twee grote stenen wezens die in het midden van de zaal lagen. De beeltenis van de Koningin en de Koning, de verrader.
Ze wisten niet of de Koningin nu dood was of dat dit nu één van haar zovele lichamen was.
Angst benevelde hun breinen. Angst met een vleugje triomf omdat de verraderlijke koning dood was.

De gelederen waren ontwricht. Een opening ontstond. Een zwak punt in de ogenschijnlijk goedgeoliede vechtmachine.

Het Zevende Legioen der Spinelfen

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 4:30 pm    Post subject: De uitputtingsslag Reply with quote

Boven zijn macht trekt de hond nu, de spanning trekt in de grote nekspieren, trilt in de brede schouders en de zware poten, een uitputtingsslag levert hij met het zware beeld. Maar Echo moet onderuit. Hoe dan ook. Alleen als het niet anders kan moet hij haar achterlaten en alleen Faranyell meenemen. Weer wint hij centimeters, hij weet dat wanneer hij de zilveren haren loslaat hij de kracht zal missen beweging te krijgen in het steen. Blijven trekken moet hij, tot hij zeker weet dat ze vrij is gekomen. Hij jankt en grauwt tussen zijn tanden door van inspanning en de hitte die bij vlagen hem het ademen bijna onmogelijk maken. En dan stopt hij, springt naar de andere kant, grijpt zowel de Boogsnaar als Echo bij haar kleding. De warmte is verstikkend, maar hij heeft haar. Klopt er nog een hart in het tengere lichaam? Hij weet het niet. De jageres lijkt lichter dan hem te wegen wanneer hij haar middel vastgrijpt met zijn kaken...de Boog schijnt haast een vanzelfsprekendheid voor hem te zijn dat hij het samen met haar meeneemt, slepend over de grond en dan ziet hij de breuk in de spinelvenlinies...en weet dat ze de kans niet meer zullen krijgen... versterkingen zitten vlak achter hen. Coldrin... hij herinnert zich de verzorgende handen van de smid, de handen die hem naar veiligheid droegen de kelder in. In hem treurt het grote hondehart, wat Coldrin ook is, onmogelijk is het hem mee te nemen. Vreemd is het vleugje van de stadsgeur die hem bereikt, dat wat ook bij hem was onder de koepel van de spinelvenheuvel...

Faranyell en Echo, nu is de kans... Hij stoot het boselfje aan, biedt haar zijn zij aan om op te leunen, uitgeput is het oude dier, maar de wil om te leven is sterk en hij zal nu alles moeten geven in die laatste sprint, om de opening in de linies voor hem te kunnen passeren, vaster drukken zijn kaken in het lichaam van Echo... onmogelijk lijkt de kracht die hij moet gaan leveren, vertrouwen kan Vriend alleen maar op wat er nog in hem over is...voor de gelederen zich weer sluiten...

Edited by: De hond met vele namen at: 6/26/02 9:10:51 pm
Back to top
View user's profile Send private message
red
Dromenvanger


Joined: 13 Feb 2002
Posts: 399

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 4:38 pm    Post subject: hoge tonen en een muur Reply with quote

Weer stootte Honingbaard zijn hoge frequentie gil uit toen hij voor de tweede keer het enge klauwsels en pootsels wezen zag. Hij verstijfde niet van schrik dit keer, maar greep de kabouter en wierp die op zijn rug, zette met vier poten af en stortte zich de diepte in.

Instinctief spreidde hij zijn ledematen en de huid die ertussen zat bolde op door de luchtdruk van de vrije val. Honingbaard en Artuur leken veilig naar beneden te zweven...ware het niet dat de warme lucht die van ver onder hem kwam een stijging creëerde en daardoor nogal wat thermiek veroorzaakte.

Al zwabbered ging de luchtacrobaat recht op een muur af en Honingbaard had alleen rechtdoor zweven geleerd van zijn moeder, aangezien dat het gebruikelijkst was, van tak naar tak is een rechte lijn. Maar dat ging in een spinnenhol niet op. Met een flinke vaart begon de muur hen te naderen.......

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 6:40 pm    Post subject: Re: hoge tonen en een muur Reply with quote

Artuur hield zijn hoed vast terwijl ze met duizelingwekkende vaart naar beneden vielen. Plots stokte hun val en begonnen ze te stijgen.
Niet enkel te stijgen, maar de snelheid die naar beneden gericht was, werd omgezet in een voorwaartse beweging waardoor de muur razendsnel dichterbij kwam.

'Draai. Draai dan toch.' riep hij naar de vliegende kat.
'Laat een poot lichtjes zakken.' riep hij toen hij door had dat de kat niet wist wat te doen.

Artuur Bloemblad

Back to top
View user's profile Send private message
Anoniem
Dromenvanger


Joined: 08 Feb 2002
Posts: 501

PostPosted: Fri Jun 28, 2002 11:22 am    Post subject: Re: De uitputtingsslag Reply with quote

Met zijn hoofd duwt de grote hond haar aan,zeggend dat ze nu moeten gaan.Maar de enige uitgang was die!Er was een gat gevormd,net alsof er een zware oorlogsspeer door de liniën werd gevoerd,gedragen door wanhoop en onwetendheid.
Het leek alsof ze naar hier kwamen,maar ook alleen om hier te zijn,en niets te doen.

Het was nog niet langer tot haar doorgedrongen,maar de stenen onder haar leken kouder te zijn dan voorheen.De kolkende rivier leek uit te drogen,als gevolg van..van,ze wist niet wat.Het leek opeens zo vreemd,zo anders te zijn gegaan.

Vriend draagt met een haast onmogelijke kracht Echo,bood mij zijn zijde aan,maar ik weigerde.Alles was zo zwaar.In onze hoofden en erbuiten.

Het weinige licht dat nog gevormd werd door de laatste slagen van een heet hart,werden weerkaatst in de harnassen en de natuurlijke vormen van de lichamen die zich bevonden in de zaal en in de voorste rijen van de vijanden die in de grote donkere tunnel stonden.
De kettingen die waren gevallen met een klap als die van het gevallen leger dat ik in gedachten had,het leger dat voor ons stond.

Haar hart klopte steeds vreemder en harder hoe dichter ze kwamen.Het was beangstigend om zo dicht te staan bij deze wezens,ze in het gezicht te kunnen kijken,zonder dat ze iets terug zouden doen.

De rode eenhoorn die had gedacht om hen aan te vallen wist ook niet meer wat te doen,maar toen hij zag dat de hond mij en Echo probeerde in veiligheid te brengen,zag hij het andere wezen op de grond liggen,liggend in een andere donkere wereld.Verder dan de wereld die we kunnen zien als we naar de maan en sterren kijken,misschien verder dan de laatste ster.
De eenhoorn ging naar hem toe,probeerde hem voorzichtig te tillen met zijn enigste gezien wapen.Probeerde hem op zijn rug te leggen.
Het bloed dat uit hem stroomde kwam haast overeen met zijn vacht en maakte het nu alleen nog roder.

(faranyell en carpen)

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Fri Jun 28, 2002 2:25 pm    Post subject: De uitputtingsslag Reply with quote

Zacht drukt de hond zijn schouders tegen die van Faranyell, bemoedigend bijna als hij merkt dat ze op haar eigen voeten blijft staan, het is nu of nooit. Het boselfje zal ook alles moeten geven. De sensatie van bloed hangt rond haar heen, net als rond datgene wat hij in zijn kaken houdt, het maakt hem vasthoudender over het feit dat de breuk in de linies gepasseerd moet worden. Vriend wacht niet langer meer, tijd is alles wat ze nu juist niet hebben en hij stort naar voren, Het lichaam in zijn kaken hindert zijn voortgang, maakt dat hij zijn kop schuin opzij laat hangen zodat hij sneller terrein kan winnen. Vele meters liggen het lichaam van Coldrin en dat van de stenen vrouw nu achter hem, de donkere massa van hun lijven en hun zwaarden nadert nu. Het slaan van hun zwaarden tegen de schilden, het schuiven van de pantsers en de sissende geluiden die de chitines aan de zijkanten voortbrengen als ze hen opmerken. Dat wat hij vreesde gebeurt...de massa begint zich te sluiten.

Had hij het kunnen weten? Zelfs zonder leiding zijn ze in staat georganiseerd door te vechten. Alhoewel hun aandacht afgeleid leek te zijn herstellen ze met een angstwekkende snelheid de opening tussen hen in. Maar hij heeft de keuze gemaakt, er is geen weg terug, nu ze eenmaal in beweging zijn moeten ze verder, stoppen zou een zekere dood kunnen betekenen tussen de zwaarden en scharen...

Back to top
View user's profile Send private message
red
Dromenvanger


Joined: 13 Feb 2002
Posts: 399

PostPosted: Sat Jun 29, 2002 12:51 pm    Post subject: Hoog boven dit alles.... Reply with quote

Honingbaard laat zijn poot lichtjes zakken en het werkte, zijn buikharen streken langs de muur en hij hield zijn adem in, maar hij maakte een keurige bocht alsof hij nooit anders had gedaan. Alsof hij Artuur slechts plaagde door op de muur af te zweven. Opgelucht haalde hij adem en testte zijn nieuwe handigheid uit, op zoek naar de juiste thermiek die hem keurig op de grind zou laten landen als een herfstblaadje.

De roodgloeiende scheuren in de aarde ver beneden hem brachten warme opwaartse lucht, maar boven de legers zwarte pantsers was de lucht koeler en daalde hij in een spiraal naar beneden. 'Tuur?' vroeg hij over zijn schouder, wachtend op een ander goed advies van de kabouter.

Back to top
View user's profile Send private message
red
Dromenvanger


Joined: 13 Feb 2002
Posts: 399

PostPosted: Sat Jun 29, 2002 1:22 pm    Post subject: Biste Reply with quote

Voor de tweede keer die dag ontwaakte ze in de spinneburcht. Dit keer was ze niet lang weggeweest. De spin die haar gevangen had genomen en tegen de muur had geworpen had haar zijn rug toe gekeerd. Biste schudde haar hoofd, de situatie was rampzalig en ze verbaasde zich erover dat ze zo kort geleden nog veilig in haar torenkamertje had gezeten. Nog korter geleden droomde ze van wraak op de paarse magier en nu...... nu waren zij en dit vreemde gezelschap omgeven door spinnenlegers.

Het scheen echter dat een aantal een gat in de gelederen hadden ontdekt, en gat dat zich snel sloot. Voorzichtig en geruisloos kwam Biste overeind de eeuwenoude beweging van het strekken van haar vleugels werd wrang weerspiegeld in een stuiptrekking van de stompjes op haar rug. Haar leven had zo weing betekenis gekregen. Slechts een schaduw op de daken van Raganorck was zij, de beschermer van de vergeten dieren. Die taak had zij opzich genomen en dat was het enige dat haar op dit moment deed handelen...

Back to top
View user's profile Send private message
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Sun Jun 30, 2002 9:17 am    Post subject: Hoog boven de grond. Reply with quote

Een landing tegen een rotswand, zijn kaken scharen zich om lege lucht en vier paar ogen kijken de prooien na die de het diepe inzweven. De harige poten laten de wand gaan en ook de Solitair werpt zich naar beneden, een kleverige draad spinnend van het plafond, razend omdat de twee hem zijn ontgaan en weer openen en sluiten zich zijn kaken waar een geeldoorzichtig giftig slijm draden tussen trekt. De spin zweeft niet, hij valt, de zilveren zekeringslijn langer en langer laten worden, de enorme afstand uit de duisternis naar de zwakbeschenen vloer afleggend, waar talloze minuscule gedaanten door elkaar heenglijden en twee daarvan nog daarboven afdalend op de warme luchtstromingen onder hen. De Solitair valt verder tot de grond naderbij komt en de draad langzamer van hem wegglijdt. Tot hij de zwarte tegels raakt, soepel zakt hij door de zwarte poten om de klap op te vangen, dan strekt hij zich weer en acht rode ogen vangen het wegvliedende paar, razendsnel zet de spin de achtervolging in...

De Solitair

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Anoniem
Dromenvanger


Joined: 08 Feb 2002
Posts: 501

PostPosted: Tue Jul 02, 2002 10:23 am    Post subject: Re: De uitputtingsslag Reply with quote

Vriend hield met zijn eigen,grote,krachten Echo in zijn kaken zonder ze te verwonden.Maar hetgene dat onmogelijk leek voor ons was om zonder iets deze scharen te verlaten.Als een eeuwige beweging klikten de scharen tegen mekaar.Je zag zwart opgedroogd bloed geplakt tegen de gevesten van de grote stevige zwaarden die vele onder hen vasthielden.
Al waren ze hier enkel met twee,de effecten van hen zouden gelijk komen met deze massa scharen en zwaarden,lansen en bogen...
Snelle bogen,zo bleek.Ze had het nog niet gezien of er plantte zich iets in haar arm en verdween er even snel uit.Wanneer je echt in het gezicht van de strijder had gekeken zou je een afschuwelijke grijns gezien hebben,harder dan ijzer dat om zich was en met ogen vermakelijk tot spleten getrokken.
Als een normale reflex windde ze haar hand van de andere arm om de wonde heen waarbij ze ook de zijwonde losliet.De pijn van een strijd,sommigen zouden het nog gewoon vinden om die mee te maken,anderen zouden nog niet een ander zijn ziel willen ontvangen om die te zien.

Ze waren vele malen groter dan haar,maar voorheen was ze nog een ontsnapt die op hun beurt vele groter en ruwer was dan hen.

Back to top
View user's profile Send private message
Massarhe
Verloren en Vergeten


Joined: 26 May 2002
Posts: 26

PostPosted: Tue Jul 02, 2002 10:48 am    Post subject: Weg van hier! Reply with quote

Carpen wierp het vermomde lichaam van Coldrin op zijn rug.Het bloed klitte aan de rode haren van Carpen alsof het eveneens wou dat Coldrin niet viel.Nog eenmaals keek hij achterom om te zien of Massarhé de storm boven de grotten nog kon bedwingen.En Inoël leek weg van hier te willen,als iedereen.

Tangen knipten tegen elkaar als een teken.Een teken om de kring,de rijen te sluiten.En als een mechanisme,levende poppen sloten ze zich ook om te kunnen verkomen dat iets levend dat niet tot hun rassen behoorde erdoorheen kwam.Hij was niet meer van hun ras,maar of ze dat wisten...
Coldrin.

Ze vechtten,al hadden ze geen meester of heerseres,vechten zouden ze,het lag in hun aard.Van nature waren ze zo,omgevormd en verslechterd door de toedoening van de stenen vrouw.Je zou nog medeleven voelen wanneer je een van de wezens zou zien die waren omgevormd,of ze het nu wouden of niet.Maar of dat medeleven zou leiden tot hun dood of hun lot...niemand wist het,maar alleen zijzelf konden dat bepalen.

carpen en inoel

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Thu Jul 04, 2002 1:29 pm    Post subject: De uitputtingsslag Reply with quote

Met een schorre grauw, gedempt door het lichaam tussen zijn kaken, maant hij het boselfje tot opschieten, de geur van haar bloed is krachtiger geworden, ze is gewond, maar mag niet opgeven, opgeven betekent een dood door zwaarden en scharen. Harder drukken zijn tanden in de middel van een roerloze Echo, in de chaos om hen heen mag hij haar niet verliezen, niet haar en niet het kleine meisje achter hem. Coldrin...zouden ze nog een keer terug kunnen keren om hem op te halen? En weer is daar die vreemde stadsgeur van het wezen dat onder de spinnekoepel steeds om hem heen draaide.
Zware slagen vallen op zijn schouders die de lucht even uit zijn longen drukken, bijna zakt de grote hond door de poten, maar hij slaagt erin zijn evenwicht te bewaren en zich weg te wringen. Voorzover hij nog die opening nog voor hem ziet is er hoop, een zwaard glijdt met de punt door zijn vacht heen, plukken grijze haren de lucht in jagend, maar hij weet dat hij er bijna is wanneer de geur van een lege gang hem bereikt, een tocht die zijn neus strijkt en niet gevuld is met de essentie van spinelven, maar vreemd genoeg iets van de eenhoorns met zich meedraagt, toen die vreemde wezens schijnbaar richting de Grote Zaal gingen. En hij volgt het, omdat het een vaag vertrouwen wekt. Weer harde slagen in zijn flanken, dieper zinken zijn tanden in het lichaam van de jageres, wanneer ook zij geraakt lijkt te worden, hard landt een klap tegen zijn schedel, doen hem even uit balans tegen de rotswand aan slaan, hij mag niet stoppen, net als daarstraks bij het stenen beeld zal het teveel kostbare kracht en tijd kosten weer op gang te komen en dan ineens stilte voor hem en is hij de bevrijdende muil van de verlaten tunnel ingeschoten...

((Vriend en Echo -> De ruïnes van de Eerste Fabriek))

Edited by: De hond met vele namen at: 7/5/02 1:14:54 pm
Back to top
View user's profile Send private message
Display posts from previous:   
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck All times are GMT
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6  Next
Page 5 of 6

 
Jump to:  
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group