Raganorck Forum Index Raganorck

 
 FAQFAQ   SearchSearch   MemberlistMemberlist   UsergroupsUsergroups   RegisterRegister 
 ProfileProfile   Log in to check your private messagesLog in to check your private messages   Log inLog in 

De Grote Zaal
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6  Next
 
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck
View previous topic :: View next topic  
Author Message
Elegia Morfleur
Nachtdwaler


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 147

PostPosted: Tue Jun 18, 2002 11:55 am    Post subject: Vuur Reply with quote

Echo zag niets meer, voelde niets meer, toen het zwaard het tweede lichaam van Coldrin binnendrong. De laatste meters naar de kop van de Koningin legde Echo af zonder nog de diepte beneden zich of haar eigen veiligheid ter discussie te stellen. Ze wierp zich op de kop en stootte de scherpe steen als een bezetene tegen, door de kop van het Monster. Haar geest was verstoken van gedachtes, er waren alleen nog maar de steen en het Monster en het bijna machteloze gevoel van woede dat haar bewegingen voedde.

Het beest onder haar schokte toen de ketenen zich om haar poten sloten en de plotselinge beweging maakte dat Echo haar grip op de huid verloor. Ze greep blindelings naar houvast, maar haar voeten gleden onder haar uit, ze klapte achterover op de helling van de rug en tuimelde rollend van het Monster af, spartelde een moment hulpeloos in de lucht en sloeg toen tegen de grond en verloor haar bewustzijn.

Edited by: Elegia Morfleur at: 6/18/02 1:57:15 pm
Back to top
View user's profile Send private message
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Tue Jun 18, 2002 12:17 pm    Post subject: Het Vuur van de Vernietiging Reply with quote

De de scherpe rotsflinter dringt diep de beschadigde huid binnen, raakt de streng van de Boog in haar, Fijne helrode scheurtjes doorkruisen het donkere gesteente, als resonanties van de snaar haar huid beginnen te breken, breder wordend omdat haar Vuur naar buiten spoelt. Haar geketende handen trekken als een waanzinnige de Boog uit haar lichaam, omklemmen het hout terwijl ze ineenzinkt en tevergeefs genezing zoekt bij de gesmolten ketenen, het bloed van de aarde dat ze door de vele breuken sneller verliest dan het beschikbaar is, onbereikbaarder omdat het wegzinkt in de beddingen waaruit de ketens kwamen en haar ogen glijden van Coldrin naar Echo, steun zoekend op de vloer, de vingers om het wapen sluitend terwijl ze haar hoofd ertegenaan laat rusten, haar zilveren haren die zich er verward omheen gewikkeld hebben, druppels van vlammend rood met zich meevoerend en er is verbazing over haar einde, al doet deze vorm er niet toe, de Ogen en de Oren. Te snel ging het en hier mist ze haar lichaam dat nog in de spelonken van de wereld zit. Haar wraak heeft ze niet kunnen volbrengen, afgeleid werd ze door de eenhoorns en Coldrin de vrouw wist de zaal in te komen en haar einde te brengen. Het Vuur van de haat en de vernietiging heeft ze niet achter de Poort kunnen brengen... door gevoelens van tere levensvormen, door een kracht die ze zo onderschatte... Deze twee die haar Koning doodden...en nu de Heerser, de perfectie die ze creëerde, het vlees uit zijn lichaam brandde en de geest van de half-elf bleek sterker dan dat...sterker dan het bloed van de aarde, Haar bloed en de kracht van de Witte Lotus... waarom juist deze twee...

"Ontmoet het Vuur," sist ze de bewusteloze jageres toe, Haar wraak zal ze hebben hoe dan ook. Ze werpt een blik op Coldrin en lacht terwijl haar hoofd naar beneden buigt, haar haren voor haar gezicht glijden en de rode ogen afdekken die langzaam beginnen te doven. Dan sterft haar lachen weg en zinkt ze met haar vuur bloedende lichaam over Echo, met een hand de Boog dicht tegen zich aandrukkend, laatste woorden komen nog over haar lippen voordat Vuur erachteraan spoelt, woorden in de taal van het spinelvenvolk, woorden die iedere gang iedere hal in de Fabrieken bereiken...
Wraak
Weer dreunen de naderende passen van de chitines.

Haar Ogen en Oren

Edited by: ckeetel at: 6/18/02 2:26:46 pm
Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Tue Jun 18, 2002 3:50 pm    Post subject: Re: Het Vuur van de Vernietiging Reply with quote

Coldrin ziet de stenen vrouw in elkaar zinken, ziet de haat en hoort de roep om wraak in zijn binneste.
'Ja, wraak zal je krijgen. Je wraak zal je zeker krijgen, maar niet onder de vorm die je mogelijk acht. Misschien neemt het Vuur wel wraak op je omdat je gefaald hebt. Dan heb je je wraak.' Hij lachtte wat leidde op nog meer bloed.
Hij lag in een plas van vloeibaar rood leven.

In de verte ergens in zijn achterhoofd hoorde hij het stampen van de chitines, maar toen werd alles zwart.
Het eeuwige zwart. Het rustgevende zwart.
Zwart.

Back to top
View user's profile Send private message
Anoniem
Dromenvanger


Joined: 08 Feb 2002
Posts: 501

PostPosted: Tue Jun 18, 2002 4:07 pm    Post subject: Re: Het Vuur van de Vernietiging Reply with quote

Ze werd wakker,wakker uit de brandende pijn die de oude wonde had verdoofd en een nieuwe had geopend.Versuft ging ze rechtop zitten,de knieën over elkaar gevouwen,en wreef met haar hand over het bezweette hoofd.
Maar ze was hier niet alleen,de eenhoorns waren er nog steeds en het wezen waarin Faranyell een bekende geest had gevoeld,dat nu neer tegen de grond lag.
Ze leek er niet meer bang voor te zijn,schuw zoals vroeger was ze niet meer.Wanneer ze wou opstaan voelde ze opeens de pijn in haar zijde weer opkomen en op slag viel ze terug neer tegen de grond.Het lichaam krimpte ineen,maar even daarna probeerde ze zich naar het grote neergestortte lichaam te brengen dat haast leek te verdrinken in een grote plas helderrood bloed.

Back to top
View user's profile Send private message
Massarhe
Verloren en Vergeten


Joined: 26 May 2002
Posts: 26

PostPosted: Wed Jun 19, 2002 12:28 pm    Post subject: Re: Het Vuur van de Vernietiging Reply with quote

De eenhoorns hadden geen krachten om de stenen vrouw hier te laten blijven.Ze ging weg met een zwart lichaam dat neerzonk in de rode vloeiende massa.Laatste woorden stroomden uit de mond,woorden die niet tot ons gericht waren,maar tot de spinachtigen.Zij waren het laatste die we nu nog konden gebruiken.Als ze hier binnendrongen was alles verloren.Ze zouden hun meesteres helpen...zoals wij de wouden helpen.

Het kleine boselfje was uit de hete verdoving wakker geworden.Terwijl de bekende geest die in het lichaam van een spinelf huisde verdween in een donkerte.Donkerte dat afstak tegen het rood van het bloed dat verspreid was rondom hem.

Het gedreun van de chitines werd sterker,en almeer kreeg je het gevoel van hoe dichter ze kwamen,hoe meer ze in aantal leken.Soms leken de geluiden samen een gelid te vormen dat in evenwichtige passen voorstapte.Maar de echo's die uit elke gang voortkwamen liepen alle door elkaar en vormden een ware massa van geluiden die niet of wel bij elkaar hoorden.

De brandende toortsen leken steeds meer op te wakkeren in de zaal en die verlichtte steeds meer totdat je dacht het gehemelte van het web te zien.Druipstenen leken te smelten in het flikkerende licht dat een eigen leven leek te leiden in deze grotten.

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jun 19, 2002 6:11 pm    Post subject: Het Zevende Reply with quote

Tik, tik, tikkertik. Boem, boem, boem.
De geluiden werden harder, versnelden.
Klik, klik.
Pantsers schraapten tegen de muren.
Stemmen uit vervlogen tijden kloegen en zongen hun dood.

Allen hadden ze de pijn gevoeld toen Zij een beetje stierf. Maar nog meer hadden ze de dood van hun Heer gevoeld.
Ze waren blij geweest dat de verrader dood was.
Hij was geen Elfenleider waardig.

'Nichiljon, Baradog esi kalon. Voorwaarts, volg me. Ware strijders.'

Honderd poten kwamen als één neer. Boem.

'Hirija ze morda. Dood, dood aan de indringers.'

Vijfentwintig zwaarden gleden gelijk uit de scheden. Sissend. Sssjjjj.

'Nokade nard lai Wikloin. Eer aan onze stam. Ere ons bloed. Voor het vuur.'

De honderd poten hielden stil voor de toegangsdeuren van de Grote Zaal. Boem.

Schilden werden geheven. Rood met een vurig gele vlam. Zwaarden roffelden op de ijzeren randen.
Drom, dram, drom, dram, drom.

Het zevende legioen was gearriveerd.


Serdo Grioxa ~ Het zevende

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Thu Jun 20, 2002 8:26 am    Post subject: Het Zevende Reply with quote

Faranyell!
Een grijs lichaam is de zaal binnen geschoten, de hond kan zijn blijdschap niet op wanneer hij de kleine boself kan onderscheiden tegen de verwoeste zwarte tegels van de Grote Zaal. Vrienden ruikt hij, de geur van vrienden tussen dat van verhit steen en metaal. Zijn grote voorpoten plaatst hij op haar lichaam en hij begroet haar met een lik. Coldrin...aarzelend nadert Vriend het lichaam niet zeker wetend of hij het moet begroeten, of verscheuren. Iets in het wezen voor hem maakt 'm gek van woede en achterdocht en iets anders opgetogen over een weerzien. Dan hoort hij een eind achter hem het dreunen van poten, de spinelven naderen de Grote Zaal. Opgewonden springt hij rond het de gevallen smid en Faranyell...ze moeten weg hier... en snel... De krijgers lijken uitgestreden. Andere geuren bereiken zijn neus. Drie groteske vormen staan tegen de achtergrond van een zwarte troon. Nooit eerder heeft de hond eenhoorns gezien, zoals de spinelven een haast instinctieve afkeer oproepen, zo roepen deze afwachtende wezens vreemde vertrouwde gevoelens op. Maar vreemd is vreemd en de hond gromt licht naar ze terwijl hij het donkere standbeeld met haar zilveren haren nadert waar een andere vriend halfonder lijkt te liggen. Een diepe onverklaarbare haat roept het beeld op en Vriend ontwijkt de hitte die in trage helrode stromen naar beneden sijpelen. sluit zijn kaken rond de zilveren haren van het ding en begint er aan te rukken...Echo moet onderuit, Coldrin en Faranyell...ze moeten weg hier...

Voor de poorten van de Grote Zaal klinkt het schuiven van chitinepantsers wanneer de spinelven zijn aangekomen en hun oorlogslied de ruimte vult.

Back to top
View user's profile Send private message
Elegia Morfleur
Nachtdwaler


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 147

PostPosted: Thu Jun 20, 2002 5:15 pm    Post subject: Het Zevende Reply with quote

Boven haar is het immense lichaam van de spinnenkoningin ineengezakt als een machtig bouwwerk. Echo ziet de destructie toe met halfgeopende ogen, niet bij machte te reageren op de beelden die haar geest bereiken en zich te bewegen. Voor ze bedolven wordt onder de dode brokstukken van het monster, schieten als in een reflex haar armen voor haar gezicht, dan is er slechts nog de oorverdovende klap die haar haar adem en bewustzijn ontneemt. Het laatste wat Echo zich bewust is, is het warme vocht uit het spinnenkarkas dat zich mengt met haar eigen bloed en de krans van dieprood vocht die zich weeft rond haar lichaam.

Back to top
View user's profile Send private message
red
Dromenvanger


Joined: 13 Feb 2002
Posts: 399

PostPosted: Thu Jun 20, 2002 6:52 pm    Post subject: Het achttiende Reply with quote

Meedeinend in het ritme van de marcherende achtpotigen bereikte Biste het einddoel van de zwarte stromende massa. De spin die haar vasthad gleed door de gelederen naar voren en presenteerde Biste, zijn prooi.

Biste hield zich slap, welk zin had het zich te verzetten tegen massa's vechtende spinnen? Ze hing als een veroverde vlag tussen de scharen van de chitine, maar zag tot haar opluchting en tegelijkertijd grote bezorgdheid dat de hond nog leefde. Voor haar lag het lijk van een enorme spinelf en daarachter dat van het stenen beeld waarmee de eenhoorns hadden gesproken. De eenhoorns zelf waren witte schimmen in de rook die de ruimte nog groter deed lijken dan hij was. Een boselfje lag op de grond en ook een mensenvrouw lag op de zwarte tegels. Wat was hier gaande? Nergens zag ze de paarse magier....

Nog eenmaal wierp ze een gedachte naar de spin die haar ketenen was. 'Open je scharen, de prooi is onbelangrijk' maar hij was niet ontvankelijk voor haar indoctrinatie.

Het enige wat bewoog was de hond die druk rondjes liep om de gevallenen, hij miste een stuk van zijn staart.

Back to top
View user's profile Send private message
Anoniem
Dromenvanger


Joined: 08 Feb 2002
Posts: 501

PostPosted: Thu Jun 20, 2002 7:08 pm    Post subject: Re: Het Zevende Reply with quote

Grote poten zetten zich neer op haar lichaam en voor ze het week krijgt Faranyell van de grote grijze Vriend een lik op haar gezicht.Ze is ook blij hem te zien,maar ze dacht Coldrin,en Echo.Waar was Echo?
Ze probeerde iets te zien in de stoffige zaal en tot slotte zag ze door de stofkorrels de gedaante van een grote zwarte gedaante waaronder je met moeite een gedaante zag liggen.Het was Echo.Vriend had ze al gezien en rukte zodanig hard aan de zilverkleurige haren van de vrouw dat ze op elk moment konden breken.

Ze zat nog steeds neergeknield bij de gevallen heerser,de vriend Coldrin.Haar knieën waren gedompelt in het bloed dat was verspreid over de vloer.Eerst durfde ze het niet aan te raken,maar het was de smid,het was Coldrin.Ze had altijd geleerd dat gedaantes geen rol speelden,maar.
Haar hand streek door de vreemde harige rug van de smid,het vreemde lichaam wat hij was geworden.
Met pijn in haar lichaam begaf ze zich naar het gezicht,haar hart klopte vreemd,ze wist niet wat ze moest doen.

Back to top
View user's profile Send private message
Massarhe
Verloren en Vergeten


Joined: 26 May 2002
Posts: 26

PostPosted: Thu Jun 20, 2002 7:38 pm    Post subject: De Elementen. Reply with quote

Ze kon niet langer wachten,de elfen,omgevormd tot wezens gevangen in een lichaam van spinnen,kwamen steeds dichterbij.De vrouw was stil,roerloos.Het leek opeens alsof ze er niet was.Massarhé's krachten waren nu het grootst.Ze wist wat ze moest doen,en hoe.Ze was niet voor niets een wachter,een dienaar van Water.
Ze sloot haar ogen,concentreerde zich op alles dat ze moest helpen vernietigen,en op alles dat ze moest beschermen.
Een beeld kwam voor haar ogen,alsof ze het al zo vaak had gezien.Het dal omringd door stevige of dorre bomen,begroeid met lange grassen,bezet met enkele woningen die niet tot de mensen behoorden,maar tot het volk dat in deze gangen woonde.Ze hief het hoofd op.Wolken dreven aan,donkere lage wolken.Regen viel neer,eerst zwak met enkele druppels,maar daarna bezweken de bladeren van de bomen onder de zware last van het water en losten ze zich van de takken.
Massarhé bevond zich nog steeds in de grotten,maar haar geest,haar ziel,bevond zich erboven.
Het hoofd was nog steeds gericht tot de donkere hemel.Geen enkele lichtstraal scheen door de wolken heen,geen enkel licht verlichtte het dal.Het dal was door de donkerte gevangen en zou erin blijven totdat..

Woorden begonnen,vreemde woorden,en vielen als regen uit de hemel over de natte lippen.Fluisterende woorden. Ichán ane comè rurhan.Fhetos eisas I caran.Osas rétaw Irgh-Ilveison.Mané í convale' mona leissón.
De regenval werd heviger,maar nog steeds stopte ze niet,ze bleef vragen,ze bleef vragen aan haar heer,aan haar meester,om te helpen.Ze bleef vragen... Eisas I carvané,eisas í carvané.Malne Irgh-Ilveison,eisas í.Eisas í....eisas í.
De woorden die ze fluisterde verdwenen en herkwamen door elkaar,ze bleef smeken,ze bleef vragen aan haar meester.
Een onweer brak los boven de heuvels en over het dal,woorden bleven zich herhalen,werden zinnen en uitten zich naar de vorm van het onweer dat steeds heviger en sterker werd,boven het dal.
Haar manen waaiden mee met de wind,mee met de stromen van de wind.De wind die het onweer leidde.
Het zou blijven duren.de regen verwoestte de huizen die in het dal stonden,braken muren kapot.De zwarte rijen beelden die samen een linie vormden rond de ingangen van het dal,van de woonplaats,leken te verzinken in hun eigen tranen die ze voorheen ook al lieten neervallen in het gras.

Bliksem en donder volgden elkaar meteen op.Er leek geen tijd te zijn tussen het licht en het geluid.Het harde geluid van de donder brak zich als krakend ijs door de wolken en lucht heen,en de echo's die werden veroorzaakt,leken het effect alleen sterker te maken.Het vuur dat werd gemaakt,kon velen tot gewonden maken,maar het werd meteen geblust door de zware regenval die onder leiding stond van de heer.

(geïnspireerd door de zware onweders die op de vroege donderdagochtend vlaams-brabant teisterden,ik bleef de hele nacht wakker en kon zonder moeite het hele onweer volgen)

(morgen zal ik waarschijnlijk nog iets bijschrijven over carpen en inoël hun daad :) ik had al lang genoeg gewacht vond ik)

Edited by: Massarhe at: 6/20/02 9:41:52 pm
Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Fri Jun 21, 2002 3:35 pm    Post subject: Hoog boven de grond. Reply with quote

Terwijl op de grond het Zevende legioen stond te wachten op zijn bevelen van Haar was er hoog in de lucht, in de koepel van de grote zaal een passief gevecht aan de gang.

Artuur staarde in de ogen van het schepsel. Vier paar rode puntjes staarden terug.

Artuur Bloemblad

Back to top
View user's profile Send private message
Massarhe
Verloren en Vergeten


Joined: 26 May 2002
Posts: 26

PostPosted: Fri Jun 21, 2002 4:31 pm    Post subject: De elementen II Reply with quote

Net als Massarhe vonden Inoël en Carpen dat het tijd was om iets te doen om de wouden op een of andere manier te kunnen redden.Inoël volgde mijn manier van doen op,sloot de ogen en concentreerde zich.Hij haalde zijn element voor de ogen,zijn meester,of meesteres.Hij vroeg aan hen of ze het onweer dat ik hielp ontstaan boven het dal zouden kunnen houden.Dat de stormerige lucht en hemel de krachtige bliksems en donders tussen de 2 heuvels kon blijven houden.
Het was onmogelijk om op geen andere plaats eveneens een zwaar onweer te laten vallen dat vele gevaren aan kon richtten of veroorzaken.Maar zoals hij het vroeg en smeekte aan zijn heer of meesteres,zo bleef het zwaardere onweer hangen boven het dal.

Carpen intussen was tot het dolle geleid.Doller als de bliksem en het zware geluid dat er net vlak na kwam.
Zijn vacht was rood,kristalrood,kristallen van de Aarde.Zijn meesteres was de aarde,de aarde die vele geheimen droeg en onthulde.
Er was hem geen taak gegeven,er stond hem geen taak te wachten,dit was wat hij gewoon was te doen.
Het leek alsof zijn vacht een uitwerking op hem had,net als izjn geest en denken.Hij wist wat hij van plan was,en nog na geen seconde was Carpen van de hoogverlichte zaal verdwenen in de donkere gangen.De gangen waarin een leger opgesteld stond,veel wezens die zouden strijden voor hun meesteres.De gang die hij inliep was niet zomaar gekozen,het Geluid dat van deze afkomstig was leek zo van een zo onwaarschijnlijk grote weerskracht en..verstandigheid,dat het voor hem leek dat er precies andere wezens stonden dan de chitines.Het leek hem alsof er de wezens stonden die ze vroeger waren geweest,die de eenhoorns nog hadden gekend.
Maar evenals hen vreesde hij het donker niet,en liep met gebogen hoofd snel de gangen in,naar de troepen.Waar hij kwam lichtte de gang donkerrood op en volgde naast hem.

Inoël en Carpen

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Sun Jun 23, 2002 10:27 am    Post subject: Voorwaarts Maaaaaars!!!! Reply with quote

'Nigliaï donkra!!!! Voorwaarts maaaaars!!!!'
Het Zevende Legioen zette zich in beweging en stroomden de grote zaal binnen.
Hun koud staal glansde in de vlammen die over de grond kropen. Langzaam drongen ze dieper de zaal binnen.

Het Zevende Legioen der Spinelfen

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Tue Jun 25, 2002 7:52 am    Post subject: Hoelang nog? Reply with quote

Bij de ingang van de Grote Zaal staan ze nu, de chitines met getrokken zwaarden, hun oorlogslied roffelend op hun schilden. De grijze hond zou zijn leven willen geven voor de medestrijders hier. Maar het aantal van de spinelven is te groot, als hij er al eentje zou kunnen doden, dan is er een volgende...en een volgende. Hij heeft de troepenmacht ervaren toen hij er zich langsheen wurmde, toen ze als één levend, ademend wezen de gangen vulden. Harder begint hij te trekken aan de haren van het beeld dat zo groot en zwaar is, de hitte die helrood tussen de strengen ligt doen hem naar adem happen.

Wanhoop en paniek sluipen zijn hondehart binnen wanneer hij er nauwelijks beweging in lijkt te krijgen, als de chitines op beginnen te rukken en onverklaarbare dingen gebeuren met de drie wezens aan de andere kant. Echo lijkt nog te leven maar voor hoelang nog? En het vreemde wezen dat Coldrin is...
Wanneer de spinelven nog verder oprukken is er geen tijd meer en zal hij Faranyell in veiligheid moeten brengen op de paden van de spinelven die langs de wanden naar boven lopen en alleen maar hopen dat Echo veiliger onder het beeld is dan daarbuiten, dat de spinelven ook geen belangstelling meer hebben voor het lichaam van Coldrin. Zonder hulp kan hij ze niet allemaal in veiligheid brengen en alleen maar doen wat hij kan doen.
Angst geeft hem kracht, grommend en grauwend, centimeter, voor centimeter trekt hij de resten van het stenen bovenlichaam van Echo vandaan...

Back to top
View user's profile Send private message
Display posts from previous:   
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck All times are GMT
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6  Next
Page 4 of 6

 
Jump to:  
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group