Raganorck

[caege]

Caege gaf faranyell een stevige knuffel en klopte de hond nog eens bemoedigend op zijn vacht.
"Dan ga ik maar" groette hij hem met een brede grijns,en even later was hij op weg naar de stad,wetende dat hun paden ooit nog wel eens zouden kruisen...

[ckeetel]

Vriend (de hond) loopt stijf tegen Faranyell aan als ze de weg richting de stad kiezen. Hij kan zijn poot nog niet gebruiken en houdt, met onregelmatige tussenpozen, een adempauze. Als ze bij de stad aankomen, hangt zijn tong bijna op de knieen.

Ondanks dat de geur van de stad hem weer herinnert aan het doelloze apathische leven van voorheen, verlangt hij nu toch naar de rust en de restjes eten die hij toegeworpen kreeg. Iets zegt hem dat zijn reisgenoten hetzelfde zoeken. Als hij bovendien de groep weer opgesplitst ziet, kiest hij voor de leden die op de begane grond blijven.

Bij de taveerne aangekomen, slobt hij eerst wat water uit de regenton en zoekt zijn oude plekje bij de deur weer op.

((-> de taveerne))

[Elegia Morfleur]

(( is het de bedoeling dat Echo volgt naar de taverne? In dat geval loop ik achter de hond aan ))

[Elegia Morfleur]

Echo is een tijdje bij Faranyell, Caege en de hond gebleven, maar vlak voor de stad neemt ze afscheid van hen om de weg naar haar vroegere woonplaats te zoeken: een open plaats in het bos waar een eeuwenoude boom met dikke, kronkelige takken zijn schaduwen over een beekje werpt. Het bladergroen is hier van een donkere, rustgevende kleur en een aantal zonnestralen die door de kruinen van de eeuwenoude reuzen heenbreekt, werpt een magisch licht op het lichte mos dat tegen de stammen is opgekropen. Echo klimt in haar boom en komt weer naar beneden met haar schamele bezittingen: een dikke mantel, haar reserve zomer- en winterjurk, extra pijlen, een dolk en wat kleinere messen, haar schelpenverzameling en waardevolle kleinoden. Ze bindt ze allemaal samen in haar mantel, knielt dan voor de boom en legt haar handen in een eerbiedig gebaar op de bast. " Ehn azné, ehn scané ," fluistert ze, " thetis mio quidala icu rinn. Iedere dag, iedere nacht, heb je me bescherming geboden. Maia mara, bedankt."

Dan staat ze op en gaat ze op weg naar de herberg.

(( aldus daar ))