Raganorck

[Elegia Morfleur]

Toen Echo weer bij haar positieven kwam, lag ze nog steeds in haar ongemakkelijke houding over iemands schouder. Iemand met een bijzonder harde schouder die haar tegen zich aan hield gedrukt met meer kracht dan hier voor nodig was. Ze vroeg zich af waar ze was en waar ze heen gingen en de reden waarom ze juist haar gevangen hadden. Weer vervloekte zichzelf dat ze ongewapend en ongekleed haar lot tegemoet ging.

Echo probeerde zich enigszins op te richten, maar de cadans van de pas van haar ontvoerder maakte dat ze terug met haar hoofd omlaag werd geslingerd. Ze zag dat ze over bosgrond gingen en hoorde voor zich het geluid van hoeven en meer voetstappen voor zich.

(( eeehm, ik heb dus geen flauw idee wat hier gaande is... dus... ehm... iemand een idee? ))

[Coldrin]

Coldrin stond daar op de harde ondergrond waar geen sporen meer te vinden waren. Hij voelde ogen in zijn rug priemen. Het kon Caege nog niet zijn en daarbij die had geen redenen om zich te verstoppen. Coldrin draait zich om en laat de pijl los in een vloeiende beweging zet hij een nieuwe pijl op de pees.
De pijl die door de lucht suisde kwam trillend tot stilstand in een boom naast een struikje waaruit een schril gilletje opklonk.
'Wie ben je? Laat je zien of de volgende pijl is voor jou bestemd!' riep Coldrin met bulderende stem.

Vanuit de struikjes komt een klein meisje gewandeld.

((OOCC1: Het was mijn bedoeling om Faranyell hier mee te laten beginnen. ))
((OOCC2: Ik heb er ook helemaal geen idee van waar het hier heen gaat. We zien wel. Het lijkt alsof het verhaal zoals het bos een eigen leven is beginnen te leiden. ))

Edited by: Coldrin at: 2/11/02 10:04:17 am

[Anoniem]

Toen Faranyell zag dat de 2 mannen ergens naartoe gingen en altijd tevergeefs naar enen Echo roepten...wist ze dat De Wilde Wouden iets hadden gedan,ofwel het water...wat wist ze niet zeker.....

Ze besloot om zo onopgemerkt mogelijk de mensen te achtervolgen omdat ze eigenlijk wel nieuwsgierig was naar wat er zou gebeuren.
Het was al een énorme tijd geleden dat iets in De Wilde Wouden iets had gedaan met de wezens van Raganorck....

Dus ze volgde hen maar....

(ooc...te laten beginnen,met wat dave?)
(ooc...Echo,ja klinkt hier een beetje onvewacht ja,ma ik had al tegen Caege en Coldrin gezegd dat ik erbij ging komen want ik verveelde mij alleen...)

[Coldrin]

'Geef antwoord op mijn vraag, jij wezen van verraad,' roept Coldrin tegen het kleine meisje. De pijl op zijn boog trilt vervaarlijk. Het zal niet lang meer duren voordat de pijl wegsuist.

((OOCC: Met dit verhaal slimpie, let op met je antwoord of deze pijl komt pijnlijk terecht ))

[caege]

Caege hield halt bij de scene die voor zich ontvouwde.
Coldrin stond met een pijl gericht op een klein meisje.
Dit kon hij niet toelaten..

Hij kwam behoedzaam dichterbij..
"Coldrin: je maakt dat kind bang, haal je pijl van je boog en we praten hierover"sprak hij op kalme toon,proberend Coldrin bij zijn zinnen te brengen..

Hij knipte het werpmes onder zijn tuniek los zodat hij het in een handomdraai klaar had.
Hopelijk moest hij het niet gebruiken...

Never... been...Caeged!

[caege]

"In godsnaam man,das een kind voor je!!"Caege kwam langzaam dichter bij,hopend dat de gekgeworden Coldrin zijn boog niet op hem richtte..
"Wie zegt dat zij iets met Echo te maken heeft..."
Hij probeerde tijd te winnen zodat hij dichterbij kon komen...

Never... been...Caeged!

[Coldrin]

'Stop!' roept Coldrin toen hij Caege dichterbij zag komen.
Een pijl plant zich trillend in de grond naast Caege's rechtervoet. Een andere is op zijn hart gericht.
'Wie zegt dat jij niet bij hen hoort. De man die plots kwam opdagen zonder achtergrond. Enkel voor het geld en het avontuur!' Coldrin begint zich op te winden.
Het lijkt alsof hij dit keer echt de pijl gaat afschieten. Maar plots laat hij de boog los en laat hij zich op zijn knieën naast de gevallen boog zakken. Hij brengt zijn handen naar zijn hoofd en verbergt zijn gezicht.
'Waar ben ik mee bezig. Welke waanzin heeft zich in mijn hoofd genesteld?'
Coldrin durft Caege en het meisje in eerste instantie niet meer aankijken. 'We moeten Echo vinden. Zij zorgt voor licht in de duisternis, zij is de rots in de branding.' mompelt hij tegen zichzelf.

[Anoniem]

Stop!Stop!Alsjeblieft...*zinkt neer op haar knieën*
Alsjeblieft....(en krijgt een krop in haar keel alsof ze echt wilt beginnen te huilen....)

Wat is hier aan de hand?Wie is Echo?

en opeens,zonder besef van het gevaar dat haar nog geen 2 seconden had omringt ging ze naar de halfelf die op zijn knieën op de grond was neergezonken,en omarmde hem...
en ze wist wat er allemaal was gebeurt,van het gezelschap dat elkaar was tegengekomen in de taverne,van de reis in het woud,en de plotselinge verdwijning van echo....

Alsof ze plotseling overmand werd door gevoelens die ze nog nooit had gehad besloot ze om de 2 "mensen"te helpen om Echo te vinden....

*Als jullie willen en mij kunnen vertrouwen zal ik jullie helpen om Echo te vinden.
Ik ben tenslotte een wezen van De Wilde Wouden en kan jullie voor het grootste deel zonder gevaren door een paar delen van De Wouden leidden,als jullie willen he!*
*En de reden waarom je mij niet echt kon vertrouwen was door je gevoelens voor Echo.*Je wist wat er met haar was gebeurt,wát er met haar zou gebeuren!*Vind ik normaal...*Ik kwam hier ook als de zuchtende wind naartoe om mijn vriend hulp te bieden,diegen die daarvoor werd gebruikt(wijzend op het smeulende vuur)*Maar dat trek ik mij niet zó hard aan als jullie geven om Echo.....

Edited by: Faranyell at: 2/11/02 12:28:20 pm

[caege]

Caege overbrugt de afstand tot hem en Coldrin in een oogwenk.
Hij geeft een schop tegen de boog zodat deze niet meer in handbereik van Coldrin is en knielt neer bij hem..
Hij hoort nog net de woorden van zijn kompaan.

"Coldrin" fluistert hij " Gaat het? "
Hij kijkt even naar het meisje maa zij maakt geen onrust wekkende bewegingen.
"We moeten goed nadenken, proberen na te denken wat er met echo gebeurt is.." poogde hij de ander tot bezinning te brengen.
"Ik vond haar kleren,ze is dus duidelijk deze ochtend gaan zwemmen ofzo.misschien is ze verdronken of is er iets mis met het water? ik denk dat we daar onze aandacht opmoeten vestigen,zien of er nog sporen zijn op de oever,buiten de hare...Misschien een beest ofzo?"

Never... been...Caeged!

[Coldrin]

Coldrin hoort de twee stemmen, maar verstaat ze niet. Zijn verdriet is te groot.
'Waar moeten we zoeken? Heb jij iets gezien?' vraagt hij aan het meisje, nog steeds argwanend.

Plots schiet er een gedachte bij Coldrin binnen.
'Echo's boog. Waar is haar boog? Lag die bij haar kleren? Als de boog bij haar is, dan kunnen we haar vinden.'
Een nieuwe hoop verspreidt zich door zijn binneste en verwarmt hem.

[Anoniem]

Ik heb niets gezien....Maar wat ik wel zie is dat je gevoelens voor Echo zo groot zijn dat je voor alles bereid bent om haar te vinden...zo is het toch he?

[Elegia Morfleur]

Toen Echo opnieuw ontwaakte, lag ze op een harde, zanderige vloer in een schemerig vertrek. Wie of wat haar ook ontvoerd had, ze hadden haar iets verdovends gegeven, zodat ze niet had gezien waar ze heen gingen en zelfstandig nooit de weg terug van deze plek zou kunnen vinden. Ze draaide zich op haar rug en kreunde zacht, omdat een zeurende hoofdpijn zwaar in haar hoofd bonsde. Ze lag nog steeds in de ruwe deken gewikkeld als een onmondig kindje in een wieg.

Op dat moment hoorde ze dat aan de andere kant van het vertrek een deur geopend werd en een zwakke straal licht werd over de vloer en Echo geworpen. Ze knipperde even met haar ogen, omdat de overgang van duisternis naar licht zo abrupt was, maar zag toen waar ze beland was. Een gevangenis. De muren en vloeren waren opgetrokken uit een harde soort zandsteen, hier en daar overdekt met zacht oplichtend mos. Het enige meubilair dat in het vertrek te vinden was waren een houten stoel en tafel die tegen de linkermuur waren geschoven. In het plafond zat een kleine opening ten grootte van een hand waardoor bij dag waarschijnlijk wat schamel zonlicht zou vallen.

Echo ging wat rechter op zitten toen ze zag dat door de deuropening een figuur naar binnen kwam stappen. Omdat ze hem bekeek tegen het licht in was hij slechts een silhouet, een figuurtje geknipt uit zwart karton, zonder een gezicht dat kon worden onderscheiden. Hij deed een aantal stappen naar voren, zodat zijn rijzige, spinachtige lichaam schommelde in zijn schrede. "Licht," worstelde een lispelende stem zich uit de keel van de hoekige, bochtige en qua lengte, imponerende, gestalte. "Echo van het Licht." Hij hield zijn hoofd schuin en Echo voelde, hoewel ze zijn ogen niet kon zien, de blik van de spinachtige man over haar in de deken gewikkelde lichaam glijden. Toen boog hij zich over de tafel, zette een bord op het blad en hing iets over een stoel, draaide zich om en verliet het vertrek. De deur sloeg achter hem dicht en Echo was weer alleen.

[Coldrin]

Coldrin antwoordt niet op de vraag van het kleine meisje. Misschien juist niet omdat ze het bij het rechte eind had.
Langzaam staat hij op en grijpt naar zijn boog die hij om zijn schouder hangt. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Caege achterdochtig kijken.
'Het gaat goed, het zal niet weer gebeuren, maar we moeten op onze hoede zijn.' stelt hij Caege gerust.

'Zoals ik eerder gezegd heb, is de Boog ons enige aanknopingspunt. Aangezien ik hem hier niet zie liggen, mogen we aannemen dat de man, mannen of wat Echo ook meegenomen heeft, ook de Boog heeft meegenomen.'
Coldrin houdt even stil en bekijkt de man en het kleine meisje.
'Ik kan in contact treden met de Boog, vraag me niet hoe het komt, maar als het lukt, dan weten we welke richting we uit moeten gaan.' Weer bekijkt hij de twee, maar nu vooral de man die Caege wordt genoemd. 'Vanaf hier verwacht ik niet dat je nog mee wil gaan. Ik wil hier je afgesproken honderd goudstukken betalen. het is niet zo uitgedraait als ik gehoopt had. Het is nu op eigen risico. Maar als je blijft, dan garandeer ik je dat ik alles doe om te voorkomen dat er ook maar iets met je gebeurt.'
Coldrin wacht niet op de man zijn besluit, maar loopt naar het punt waar hij het spoor verloren had.
Daar begint hij zachtjes te zingen. Zijn klanken reizen naar de hemel en vullen de openingen tussen de bladeren. Het zonlicht valt op het pad. Langzaam vormen er zich beelden in zijn gedachten. Hij zag hoe Echo over dit pad verder gedragen werd. Hij zag niet wie het was. De ontvoerder was een schaduw, geen vaste vorm in de herinneringen van de Boog.
'Deze weg op,' zegt Coldrin en hij loopt over het pad in een noordelijke richting, dieper het bos in, zonder te wachten of de anderen volgen.

[Anoniem]

Faranyell keek nog even naar Caege om te wachten op zijn besluit....zij dacht er evenwel ook aan dat er in dit bos wezens waren waarvan zij in alle donkere wouden nog niet van had gehoord....maar het risico dat Coldrin ook zou verdwijnen in De Wilde Wouden was groot.
Dus,ze nam een besluit en besloot om Coldrin te volgen...nu was ze immers ook niet meer alleen,ze was samen met Coldrin en als Caege zou meegaan was het nog beter....

Edited by: Faranyell at: 2/12/02 2:40:45 am

[Anoniem]

(ooc er is tenslotte iemand ontvoerd,en wat kun je een knappe halfelf weigeren?)