Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ze hebben hem,ze hebben Coldrin en Echo!

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo knikte naar William. "Gaarne," zei ze. "Ik ben Echo." En ze bukte om het touw rond Coldrin te binden, er op lettend dat het touw zijn wonden niet zou schuren.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Red ving het wapen dat Will haar aanwierp en stak haar bijl terug in haar riem.

'Een koekje van eigen deeg?' vroeg ze de chitines die het waagde bij haar in de buurt te komen. Ze waren relatief veilig binnen het schootsbereik van de dames boven en Lunea's wapen.
De gewonde werd stevig vastgebonden en omhoog gehesen. Niet lang meer, kon ze haar sokken uitwringen, ze hield niet van spinnen en ook niet erg van water. Wie had dit ook weer bedacht?

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William zag dat hij goed vastgebonden was.
"Ok,Hijsen maar !!" riep hij naar boven.
Caege en de rest begon langzam maar zeker Coldrin naar boven te hijsen.

"Ok,straks ben jij aan de beurt"knikte Coldrin...
"Is er hier nog iets wat je moet doen of kunnen we maken dat we hier wegkomen?"

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn zag Caege uit het hol kruipen en hoorde dan dat de er een gewonde aankwam.
Samen met Caege trok ze de gewonde Coldrin naar boven.
Toen hij bijna bij de rand was, trokken ze wat trager en haalden hem voorzichtig op de vaste grond.
Hij zag er verschrikkelijk uit en bloedde uit verschillende grote wonden.
"Voorzichtig, Caege, anders scheuren er wonden nog verder open."
Ze haalde het touw van rond de gewonde en gooide het terug de put in.
Caege had hem al wat verder bij de anderen op een drogere plaats gelegd.
"Davira, heb jij nog wat van die helende kruiden ?" Zonder haar antwoord af te wachten zat ze al in haar tas en vond wat ze zocht. Ze liep er snel mee naar Coldrin en bekeek zijn wonden nog eens. "Amai, hier is werk aan."
Davira was hier heel wat beter in dan zij, maar die had het momenteel te druk met chitines schieten.
Ze probeerde zijn hemd uit te trekken zonder hem al te veel te moeten bewegen, maar dat was niet zo gemakkelijk. Tenslotte nam ze haar dolkje en sneed het kledingstuk kapot.
"Zo dat gaat een stuk beter."
Ze nam haar drinkfles met vers water en reinigde de wonden. De vieze smurrie liep langs zijn lichaam over de grond en vermengde zich met het regenwater.
De wonden waren beter zichtbaar nu en ze verdeelde voorzichtig de kruiden over de ergste. Zijn hemd werd nog verder in repen gescheurd en als verband gebruikt.
"Zo, kerel, meer kan ik nu niet doen."
"Caege, geef je mantel eens, anders krijgt hij het te koud."

Coldrin · Posted: Sun Feb 17, 2002 12:47 pm Post subject: Vaste grond

De droomwereld waar hij in vertoefde was een wereld waar hij in kon blijven. Toch leek er steeds iets aan zijn onderbewuste te trekken. Coldrin liep rond zonder wonden in een groot bos. Nergens geen chitines te zien.

Dan leek het plots alsof hij van de grond loskwam en omhoog zweefde. Met moeite opende hij zijn ogen. Wat zwaar. Vermoeiend. Hij keek in het gezicht van Echo. Rondom haar stonden anderen en hij was in een soort van harnas verstrengeld. Hij hoorde iemand naar een andere persoon roepen boven hem. Enkele tellen later steeg hij.
'Heb ik je al verteld hoe mooi je er uit ziet?' vroeg hij met raspende stem aan Echo voordat zij uit zijn zicht verdween.

Alles werd weer zwart voor zijn ogen. Hij wist niet hoelang deze waas geduurt had, maar toen hij zijn ogen weer opende, lag hij op een mosbodem onder een boom. Onbekende gezichten keken hem bezorgd aan.
Het was voorbij, alles ging goedkomen.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo klom achter de anderen aan de koepelvormige zaal uit. Ze was uitgeput en voelde haar benen vermoeid onder haar lichaam trillen toen ze de zachte mosgrond van haar Woud weer onder haar blote voeten voelde. Coldrin werd naar een plaats bij de bomen getild en ze vertrouwde er op dat hij in goede handen was.

Echo keek om zich heen en liep toen naar een waterstroompje dat vlakbij haar tussen de bomen door vloeide en liet zich op haar knieën zakken. Voorzichtig liet ze haar bevende handen in het koele water zakken en begon de sporen van bloed en vuil van haar huid te wassen. Er was zo veel in zo'n korte tijd gebeurd dat ze zich overdonderd voelde door haar gedachten en gevoelens. Wie waren al die mensen? Het kleine elvenmeisje dat ze eerder naast Caege had opgemerkt? Waarom klopte haar hart nog steeds als een razende nu al het gevaar geweken was en ze niets meer te vrezen had? En waarom had ze zich tegelijk verward en gelukkig gevoeld toen Coldrin... Coldrin. Ze fluisterde de naam en haar hart zong.

Echo boog zich voorover en keek naar haar rimpelige spiegelbeeld in het water. Haar lange haar hing in klittende slierten langs haar gezicht en omdat ze het zwarte fluweel van haar jurk zo ondoordacht had afgesneden, had het al zijn statigheid verloren en was de zoom aan het uitrafelen. Ze vond zichzelf helemaal niet mooi.

Echo keek op en zag tot haar grote verbazing een groep hazen aan de overkant van het riviertje nieuwsgierig dichterbij komen. Hun neuzen trilden licht en hun vachten glansden. Zonder de diertjes een moment uit het oog te verliezen, spande Echo haar boog en richtte. De pijl sneed geluidloos door de lucht.

Een aantal minuten later voegde Echo zich weer bij de anderen. In haar handen hield ze drie geschoten hazen bij de oren en ze glimlachte.

Coldrin · Posted: Sun Feb 17, 2002 1:58 pm Post subject: Artuur

Het bos verwelkomt hem. Het bos kent hem en laat hem door. Hij is de vriend van het bos. De man zonder leeftijd, de man die eeuwig jong lijkt te zijn, rent van tak tot tak. Hij vliegt over de bladeren. Hij kruipt tussen de wortels als hij schuilen wil. Als het regent neemt hij een blad als regenscherm. Als de zon schijnt klimt hij naar de hoogste toppen van de bomen. Hij kent het bos en zijn bewoners.
Artuur Bloemblad was in een vrolijke bui. Het weer was stralend, buiten dan een kleine plaatselijke bui waar hij zich niets van aantrok.

Zijn wereld was groot, de bomen waren groot, de bladeren waren groot, maar de kabouter had het bos al lange tijd doorkruist en wist waar hij zijn moest. Zijn gezang deed 's morgens de bloemen openen, niet de zon zoals iedereen wel eens durft denken. 's Avonds was het zijn vermoeidheid die ze weer deed sluiten. Hij was hier al langer dan het bos. Hij had het bos gemaakt, dat stond vast. Hij had het bos terug herbouwd toen er stomme Elfen in kwamen wonen en het vernietigde. Artuur is niet haatdragend, hij kent het woord haat niet eens. Ieder levend wezen is voor hem hetzelfde ookal doen ze hem of het bos onrecht aan. Het bos daarentegen, dat is een ander verhaal.

Artuur rende door het bos hij had nieuwe dieren gehoord in het woud, dieren die net als hij op twee benen liepen, maar vele malen groter waren. Het was een meute, hij had het hele gevecht tegen de Spinnewezens gevolgd en vond het eigenlijk zonde dat ze sterven moesten. De wet van de sterkste mijn vriend placht hij altijd tegen de oude bomen te zeggen als een dier een ander dier doodt.
Artuurs intresse was gewekt, voor die rare wezens. Hij had er sporadisch enkele gezien, maar nog nooit in zo een grote groep.
'Ik moet erheen gaan en kennis gaan maken. Het lijkt mij zelfs dat ze mijn hulp kunnen gebruiken.'
Artuur helpt alle dieren in nood, van groot tot klein.
Hij rende naar de groep mensen en installeert zich op een wortel vlakbij hen.
'Wel mijn beste, een lekker weertje is het niet?'

Artuur Bloemblad ~ Kabouter

Galliminus · Posted: Sun Feb 17, 2002 2:04 pm Post subject: Re: Artuur

((OOC:Heel Kuwl Coldrin,..heel Kuwl idee..

))

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell was oh zo tevreden dat Coldrin en Echo in veiligheid waren gebracht,ze gaf Coldrin de kruiden die ze zelf nog bezat en gign daarna even tegen een boom uitrustten

...(rustten)

Opeens hoorde ze een licht voetstap naderen,het was de tred van een onbekende....opeens vloog ze rechtop!
"ie is daar?"
En als antwoord kwam er een klein mannetje uit de bomen tevoorschijn gewandeld,en nestelde zich op een tak.

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William en Red bleven nu nog achter.
"Komaan Red, jou beurt!"
Hij wachtte tot de halforkin ook boven was en volgdde haar toen.
"Trek het touw maar op" knikte hij naar Jackal.
Van de chitines was geen spoor meer,het was voorbij.
"Het is gelukt mensen !" Hij liet een vreugdekreet horen...

Davira stond klaar met haar boog, voor als er iets naar buiten zou komen. Ze ging wat aan de zijkant staan en ging volledig in de schaduwen op, niemand zag haar meer. ~Typisch Will,~ dacht ze, ~ een bedankje kan er ook nooit vanaf.~ Maar toch was er een glimlach om haar lippen.

William ging meteen naar Amadea,die tegen een boomtak aangeleund lag..
"Hoe gaat het ?"fluisterde hij,maar het alre mens was te zwak om te antwoorden.
Nu, ze leefde nog, dat was het belangrijkste...

Lunea zag Amadea uitgeput en bleker dan ooit. Ze hield Will scherp in de gaten, ook hij maakte zich zorgen.
Het was de eeuwige tweestrijd van gevoelens die Amadea's situatie teweegbracht, liefde en afgunst ineen. ~Het is haar schuld niet~ met die gedachte probeerde Lunea haar haatgevoelens jegens haar eens beste vriendin te verdrijven.
Ook Davira maakte zich duidelijk ongerust, het was altijd Amandea. Het leek of alles altijd om Amadea draaide.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Iedereen was eruit en Evelyn slaakte een zucht van verlichting. Ze hadden het gehaald en nu de adrenaline uit haar bloed aan het wegebben was, voelde ze pas weer hoe moe ze wel was. Ze hadden nog niet eens tijd genomen om eens goed te rusten na hun reis naar Raganorck.
vermoeid liet ze zich dan ook tegen een boom zakken en profiteerde van deze kalme momenten.
Plots hoorde ze iets en ze kwam vlug weer rechtop zitten. Even later stond een klein mannetje naast de groep.
"Wat is dat nu weer ?" vragend keek ze het kereltje aan. "Wie bent u ?"

Edited by: Chrystal at: 2/17/02 4:19:31 pm

Coldrin · Posted: Sun Feb 17, 2002 3:37 pm Post subject: Re: eruit

((OOC: eerst en vooral was het niet de bedoeling dat Tuurke gehoord werd. Hij vliegt over de bladeren en raast door de bomen, dit alles geluidloos.))

Artuur sprong op en liep de takken terug in. Hij rende naar een andere boom, sprong van twijg tot tak en begaf zich van de top naar de wortel.
'De vraag is: Wie bent u?'

Artuur Bloemblad klom naar de top van de volgende boom en ging in één van de hogere takken zitten, door de bladeren afgeschermd.
'De bijkomende vraag is: Wat doet u hier?'

Artuur Bloemblad ~ Kabouter, bijnaam: Klein Tuurke

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege keek eens vertwijfeld naar het kleine ventje dat zo plots verscheen.
"Echo? Coldrin? zijn jullie okee nu?We zullen jullie naar de stad brengne, daar kan je op krachten komen,misschien even een helershuis bezoeken ofzo..."
Hij negeerde het kleine mannetje volkomen...

Coldrin · Posted: Sun Feb 17, 2002 4:27 pm Post subject: Tuur?

Artuur merkte dat de wezens op twee poten niet reageerden op zijn vragen. Het waren geen elfen, nee, die zaten altijd achter hem aan, die negeerden hem niet. Zouden het de mensen zijn waarvan hij onder de dieren al eens verhalen gehoord had. Mensen, hij walgde van het woord mensen. Die verdienden het niet geholpen te worden. Zij vernietigen het bos, zij vernietigen elkaar. Daar zijn geen wetten mee verstrengeld.

Artuur Bloemblad sprong en huppelde over de bloesems, over de groene bladeren en bruine takken het bos terug in. Terug naar zijn top in het zonlicht. Terug naar zijn regenscherm, terug naar zijn kopje water in een boterbloem.

Artuur dacht al helemaal niet meer aan die vreemde wezens op hun twee poten, die zich mensen noemden. Hij was ze al vergeten.

Artuur Bloemblad ~ onbezorgde Kabouter