Raganorck

Coldrin · Posted: Sat Feb 16, 2002 7:03 pm Post subject: Re: Bloed en water

Hij ijlde, stemmen spraken in zijn hoofd. Lang vervlogen stemmen, stemmen uit een ver verleden. Hij zag zijn moeder, vader en zuster weer.

Hij hoorde de stem van Bardogon, de priester, Hoeder der Zielen, de man waar hij een aantal jaren avonturen mee beleefd had. 'Wanhoop niet, er is altijd hoop.' hoorde hij Bardogons woorden toen hij eens opgesloten was geweest in een kooi van kannibalen.

Zijn zweven ging over in een vaste ondergrond. Nat, koud, pijn. Zo een pijn. Heilige Moeder, help mij. Het was de eerste keer dat Coldrin zich tot een god richtte. De eerste keer dat hij een gebed voerde. De woorden kwamen aarzelend, niet wetend wat te zeggen.

Heilige Moeder, gij zijt de Vrouwe
van het volk, genees de zieke.
Heel de wonden. Vergeef de fouten
die een mens kan maken. Ieder maakt wel eens fouten.
Vergeef het me.

Zwartheid wolkte rondom hem.

Edited by: Coldrin at: 2/16/02 8:05:49 pm

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn hees het touw langzaam naar boven. Het woog zwaar, maar niet zwaar genoeg om een mens te zijn, laat staan een halfork. Ze had geen idee wat er aan het andere eind hing tot ze Faranyell hoorde zeggen dat het de hond was.
"De hond ? Hij leeft ?" Ze kon het bijna niet geloven en begon wat rapper het touw op te halen.
Onderaan hing in een geïmproviseerde zak het zwaar gewonde hondelichaam. Voorzichtig trok Evelyn de hond over de rand. Eenmaal hij veilig boven was, trok ze hem wat verder weg van het gat waar zo nu en dan een domme, koppige chitine nog durfde uit te komen. Faranyell schoot meer dan behoorlijk en Evelyn kon zich over het arme dier ontfermen.
Ze knoopte de mantel los en bekeek de vele wonden op het lichaam van de hond. Hij leefde nog, maar zou heel wat kruiden en rust nodig hebben om hiervan te herstellen.
Voorzichtig aaide ze hem. "Rustig maar, je bent veilig nu."
Ze gooide het touw terug het gat in en begon toen met wat water de wonden schoon te maken. Met repen stof van haar mantel verbond ze de meeste wonden, maar haar kruiden waren jammergenoeg op.
Amadea lag ondertussen uit te rusten tegen een boomstam.
Nu en dan keek Evelyn bezorgd in haar richting om te zien of ze niks nodig had, maar ze was te uitgeput om nog maar één woord uit te brengen.
Toen de hond zo goed verzorgd was als kon met de middelen die ze had. Liep Evelyn terug naar Amadea en legde haar mantel over haar zodat ze niet te veel zou afkoelen terwijl ze zat te rusten.
Een flauw glimlachje om de mond van Amadea was genoeg om haar te laten merken dat ze nog in orde was.

ckeetel · Posted: Sat Feb 16, 2002 7:54 pm Post subject: Frisse lucht!

Balduin verwelkomt de andere bekende geuren. Hij voelt handen die zijn lichaam op de bosgrond trekken. Het is goed nu, de krijger moet rusten, het ene gevecht heeft hij achter zich gelaten, een andere strijd woedt nu in zijn lichaam, elke adem is kostbare energie. Voelt hij daar strelingen door zijn vacht? Is dat een stem?

Ja, hij moet rusten...benauwd hijgend, af en toe onderbroken door een hese piep, laat de hond zich in een onrustige slaap zakken.

Edited by: ckeetel at: 2/16/02 9:02:11 pm

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

'William, waar zijn ze? Het water stijgt, ik wil je er even aan herinneren dat ik..' ze sloeg het hoofd van een te dichtbij gekomen chitine eraf en vervolgde haar zin op gedempte toon; '...dat ik niet kan zwemmen.' Een pijl vloog langs haar heen rechtstreeks naar een spinachtige en doorboorde die. Ze keek even omhoog en stak haar hand op. 'Bovendien wordt mijn bijl bot!'

Voordat Will iets kom zeggen hoorde ze een stem roepen. Het leek vanachter een muur te komen.

'Sssstttt ik hoor iets!' Maar het was onmogelijk om stil te zijn, het water klotste en de spinnen bleven komen ondanks het stijgende water.

Lunea waadde naar de muur waar ze het dacht dat haar orkse oren iets hadden opgepikt, op de voet gevolgt door Caege en William.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell keek nog eens even naar de uitrustende Amadea,ze had iets bijzonders....
Ze stopte even met pijlen schieten en liep naar haar toe...

"Hier Amadea,gebruik dit maar even."en ze reikte haar een zakje met aalbessen aan"Deze zijn goed voor tegen het kwade en zo hoor je ook iets minder van het lawaai,dan kan je beter uitrustten"

En toen liep ze terug naar de anderen om hen verder te helpen....

Edited by: Faranyell at: 2/16/02 9:37:34 pm

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo hoorde het geluid van voetstappen wegsterven en versterken. Ze had geen idee of er hulp of gevaar naderde, maar wat het ook was, het deed er beter aan voort te maken. Ze voelde hoe Coldrin onrustig in haar schoot draaide en zijn lippen bewoog in geluidloze woorden en zinnen. Hij ijlde. Geen goed teken. Echo legde haar koele hand op zijn voorhoofd en riep opnieuw, nu met overslaande stem van paniek: "Hulp!"

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Nu wist ze het zeker, er had iemand om hulp geroepen.

'Daar!' riep iemand. De ingang van de kamer was moeilijk te zien, het was gezichtsbedrog, het leek of de muur doorliep, maar met dit lichtval was er een doorgang te zien.

'Kijk uit!' riep Lunea maar haar bijl had de chitine al weggemept, met een plons belandde de spinelf in het water, hij was niet gewond. Haar bijl richtte steeds minder schade aan.

'Ga snel, ik houd de terugweg open.'

Jackal · Posted: Sat Feb 16, 2002 10:18 pm Post subject: Re: stttt

Davira was blij om te zien dat bijna elke pijl die ze afschoot een chitine op slag doodde. Ze werd, tot haar verbazing, toch elke keer weer behendiger met haar kruisboog.
Ze kon de anderen veilig houden tijdens de afdaling en met hun overige bezigheden. "Amadea, gaat het?" er was vrij weinig beweging te zien van haar zus.

Davira werd erg onrustig toen alles maar lang bleef duren, samen met Faranyell luisterde ze mee naar stemmen die uit het gat kwamen. ~Tot nu toe gaat alles nog goed, als ze maar opschieten!~

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Toen Caege het hulpgeroep van Echo hoorde kreeg hij herniuwde kracht.
Hij hakte nog een paar keer op de chitine in en ging dan richting van het hulpgeroep.
"ik hoor ze!! Ze leven nog !!"
Godzijdank zijn missie was niet vruchteloos geweest..
Hij stormde de nauwe zijgang in en vond de deur van het kamertje waar ze opgesloten zaten.
Met een stamp schopte hij die uit de lechten,meteen binnen springend.
Hij zag de zwaargewonde Coldrin liggen.
"Ohnee,"zuchtte hij,vermoedened dat hij stervende was..
Hij keek Echo geschokt aan...

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo keek verrast op toen ze Caege zag binnenstormen. Ze aarzelde geen moment, maar stond op en zei, op Coldrin wijzend: "Hij moet naar buiten, direct. Hij is gewond. We moeten de snijwond ontsmetten. Ik kan hem niet alleen tillen." Ze raapte haar boog op en bond de pijlenkoker over haar rug, terwijl ze nerveus door haar haren streek en op haar lip beet. Toen keek ze opnieuw op naar Caege. "Hoe zit het met de spinnen? Heb je hulp gehaald?"

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege knikte tevreden, en of ie hulp had gehaald!
Het Scharlaken team was een leger op zich waard.
"Kom help me tillen,het is een zware vent,ik kan het ook niet alleen zonder dat zijn wondes opengaan..."

Hij bukte zich en greep Coldrin vast,in een poging hem naar buiten te sleuren..

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn bleef bij de hond en Amadea terwijl Davira en Faranyell dichter bij het gat stonden en steeds minder werk kregen met de chitines.
Ze bleef op haar hoede en had haar boog weer opgepakt. Nu en dan keek ze naar de hond en Amadea die beide aan het rusten waren.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo knikte en liet haar handen onder Coldrins armen glijden en vouwde ze op zijn borst. Ze gebaarde dat Caege zijn voeten moest optillen. Ze hadden nu geen tijd meer te verliezen. "Voorzichtig," zei ze nog. "Misschien heeft hij iets gebroken. Hij is meters naar beneden gevallen. Van de kroonluchter."

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

"Nuja, onkruid vergaat niet "probeerde Caege met een grapje de sfeer er terug in te brengen.

Ze droegen coldrin het kamertje uit tot in de grote zaal,waar het water nu tot op kniehoogte stond, maar leek te verminderen..

De rest was nog wild de chitins aan het inmaken,maar het leek meer een slachting dan een eerlijk gevecht.De spinnebeestjes waren duidelijk geen water gewoon..

"Bind jij hem even vast, ik klim naar boven om hen te helpen trekken,alleen krijgen ze hem nooit omhoog.." En de daad bij het woord voegend begon hij aan een stevige klim terug naar boven.

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William kwam bij Echo en Coldrin staan en dekte hun aftocht.
Nu Amadea uitgeput was begon het natuurlijk weerpatroon zich te herstellen en de regen hield langzaam maar zeker op.
Hier en daar was er nog en chitine maar de meeste waren gedood door blikseminslagen of via het geweld van de fighters.
Er waren er ook wat gevlucht toen de donder hun de schrik van het leven gaf..
Best voor hun,een heel leger was hen toch teveel geweest.
Hij was tevreden, het leek alsof ze hun zaak geklaard hadden,nu nog de eind afwerking.
-Op je hoede blijven!!- waarschuwde hij zichzelf.

Hij nam een gevallen chitine wapen en rie pRed

"Red,hier !!" hij gooide haar het wapen toe,ze had daarnet geklaagd over een botte bijl,dat mens was toch een echte slager als het er op aankwam..
Maar hij vertrouwde haar met zijn leven..

"Ik ben William" zei hij in een rustig moment tot Echo,"zal ik je helpen hem te binden?"
De tegenstand was nihil bij het touw,de grond was een grote waterplas en overal staken de veertjes uit van pijlen die als een speldenkussen hun aftocht gedekt hadden.