Raganorck

Coldrin · Posted: Sat Feb 16, 2002 2:28 pm Post subject: Nattigheid

Hij kwam boven, proestend uit het zwarte water dat zijn geest beneveld. Coldrin dacht dat hij nat was van het zweet, maar toen zijn ogen weer gewend waren aan het licht, keek hij rond en zag dat de deur uit haar hangsels gerukt was. Niet ver van hem vandaan lag een dode Chitine. De grond was bedekt met een laag water die snel steeg. Hij kreeg het koud. Coldrin wou zich verleggen, maar een pijn in zijn zijde hield hem op zijn plaats. Hij voelde met zijn hand. Hij bracht de hand voor zijn ogen, ze was rood. De wond was terug opengegaan en zijn bloed vermengde zich met het water dat door de deur stroomde.
Waar kwam dat water toch vandaan? vroeg hij zich af. Een gedeelte van een Spinelf kwam binnendrijven, stotend tegen de deur die half open hing.
Het water kwam hoger en was koud. Houdt het dan nooit op?

ckeetel · Posted: Sat Feb 16, 2002 2:39 pm Post subject: Stemmen

De regen houdt op met het trommelen op zijn hersenpan, hij wiegt mee op het schommelende lichaam van de spin. Vaag dringen tot hem stemmen door, hij kan al niet meer onderscheiden of ze van mensen of spinelven afkomstig zijn. Voor zijn ogen spelen schaduwen, die dichterbij lijken te komen....

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege was ook beneden gearriveerd.Hij keek met grote ogen naar de halfork die door de chitines vloog als een bezetene.
In een hoek zag hij de hond liggen, dat arme beest, het was op sterven na dood.
Hij moest geevacueerd worden naar veiliger oorden,hij had het best wel verdiend..
Hij wierp zijn cloak af en vormde er een zak mee waarmee hij naar de hond stapte.
"Rustig jongen, rustig, we halen je hier uit, je bent braaf..."
Hij probeerde het beest in de zak te stoppen, overal had het beest wondes en leed vast verschrikkelijke pijnen.
Oplettend dat hij zlef niet gebeten werd ofzo knoopte hij de zak rond de hond, zodat zijn hoofd er nog uitstak....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik schoot pijl na pijl af terwijl de regen over mijn hoofd vloeide(terwijl het bij ons thuis snikheet is)....de regen,beter,het onweer genoemd....

Hehe,het ging vrij goed,de chitines vielen keer na keer weer terug in de koepel,gelukkig dat er niet zóveel voor in de plaats kwamen....

Gelukkig,het was bijna gelukt,bijna waren Coldrin,Echo én Banduin gered,ik had nooit gedacht dat de hond er ook bij zou zitten...dappere hond,hij zou het ook moeten halen!

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

(( OOC: sorry, ik hobbel er weer met ernstige vertraging achter aan ))

Echo voelde dat haar hart een verschrikte sprong maakte toen Coldrins lippen de hare raakten. Het gebaar had een verlammende werking op haar lichaam en even leek ze te verzinken in verdoving en verwarring. Maar geleidelijk werd ze haar bewegingen en omgeving weer gewaar en glimlachte omdat ze wist dat ze niet langer droomde en zijn hart onder haar vingertoppen voelde kloppen. Plotseling overviel Echo een gevoel van dankbaarheid en geluk en ze strengelde haar armen dicht om Coldrin. Ze kon geen woorden bedenken om te beschrijven wat ze ondervond, maar voelde er ook geen behoefte toe. Haar vingers volgden de lijnen in zijn gezicht, het litteken dat door zijn wang sneed, de lijn van zijn kaak en toen pas voelde ze het water.

Echo schoot overeind en zag hoe het water het vertrek binnen kwam sijpelen, kleine golven die een steeds groter deel van de vloer van de kamer overspoelden. De stroom water voerde lijken mee, spinelven, delen van hun hakige lichamen. Echo keek van het water naar Coldrin en toen weer naar het water.

ckeetel · Posted: Sat Feb 16, 2002 3:39 pm Post subject: Re: Stemmen

Banduin voelt dat iemand zijn kop beetpakt en iets om zijn lichaam begint te schuiven. Een bekende geur...een goede geur, hij wil het begroeten, maar niet meer dan een ademstoot kan hij geven. Hij laat zich inpakken...De spin was blijkbaar naar een hoger gedeelte gedreven en aan de grond vastgelopen. Zwak slaat de staart van de hond op het dunne laagje water.

((ooc, je kunt gerust met hem slepen))

ckeetel · Posted: Sat Feb 16, 2002 3:50 pm Post subject: Re: Stemmen

Banduin voelt dat iemand zijn kop beetpakt en iets om zijn lichaam begint te schuiven. Een bekende geur...een goede geur, hij wil het begroeten, maar niet meer dan een ademstoot kan hij geven. Hij laat zich inpakken...De spin was blijkbaar naar een hoger gedeelte gedreven en aan de grond vastgelopen. Zwak slaat de staart van de hond op het dunne laagje water.

((ooc, je kunt gerust met hem slepen))

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege nam de grote hond in zijn armen,omwikkeld in zijn cloak.
Het slaan van de staart liet hem weten dat hij geen beet hoefde te vrezen.
Hij bracht hem naar het touw en legde er vakkundig wat knopen in zodat de mantel als draagzak diende en het dier ondersteunde..

"Hijsen maar !! "riep hij naar faranyell en evelyn..

Hij bleef even staan om te kijken of alles goed ging...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Hehe,Banduin was toch al veilig bij Caege,veiliger in elk geval.
Dat was er al één,nu nog de andere twee.
Nog steeds schoot ik pijl na pijl af,mijn voorraad pijlen was bijna op dus ze moesten een beetje voortmaken,en het water bleef ook nog steeds stijgen....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Zo voorzichtig mogelijk hesen ik en Evelyn Banduin naar de oppervlakte,arme hond,zo toegetakeld,we moesten hem vlug ergens veiliger leggen

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Hij zag dat de hond in veiligheid ging gebracht worden.
Nu moesten ze snel Coldrin vinden.
hij begon luidkeels te roepen naar hen,
"Coldrin!! Echo!!"
Hij sloeg hier en daar nog een chitine neer en keek de kamer rond op zoekk naar een spoor...

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Was het het water, of werd ze behendiger in het verdelgen vande spinachtigen. Nee, het was het water. De chitines moesten erg hun best doen om voetvast te vinden in de glibberboel.

'Wat nu?' riep ze naar de jongeman die hun hulp had ingeroepen. Ook voor haar werd het moeilijker om te manoevreren in het water. Bovendien was ze niet zo groot en het water bleef stijgen. het stond al tot aan haar knieen.

~Leuk Amandea, kun je nu ook de kraan weer dichtdraaien~ dacht ze bij zichzelf, maar ze wist dat Amandea er slecht aan toe was.

'Waar zijn ze?' riep ze de jongen weer toe terwijl ze een dode voorbij drijvende chitine ontweek.

Coldrin · Posted: Sat Feb 16, 2002 5:37 pm Post subject: Ja? Wat nu?

Coldrin hoorde stemmen roepen, ver weg en dan een dichtbij. Hij kon zijn gedachten niet meer ordenen. Alles gebeurde in een waas. Hij zag Echo rechtstaan, lachend, haar verdriet vergetend en van hem naar het water kijken en weer terug. Hij vond dat haar zwarte haren het mooiste waren die hij ooit gezien had.

Coldrin probeerde te roepen, maar dat lukte niet. De woorden bleven in zijn keel steken. De anderen waren niet ver van hem vandaan, hij hoorde ze klotsen door het water, maar de kamer en de gang waren goed verborgen.

Zijn gedachten werden overstelpt aan herinneringen van vroeger, aan reizen die hij ooit ondernomen had, aan schatten die hij opgegraven had, aan vertelde verhalen. Er was nog zoveel te zeggen, maar de tijd leek te kort. Het bloed bleef sijpelen uit de wonde aan zijn zijde. Het zou niet lang meer duren voor hij terug bij de Dood stond, die schone vrouwe met de leugens. Deze keer zou het voor eeuwig zijn.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Ver weg hoorde Echo het roepen van stemmen. De geluiden van de woedende spinnen, het gekrijs en gekletter van wapens, waar het ook vandaan mocht komen, was inmiddels verstomd. "We zijn gered!" riep Echo verheugd, maar kreeg geen antwoord. Ze keek om naar Coldrin, die nog steeds onbewogen op de vloer lag. "We zijn gered!" zei ze nogmaals, maar haar glimlach vervaagde nu haar blikken over Coldrins lichaam gleden en ze de snijwond weer in het oog kreeg. Onder de korsten zag ze nieuw bloed opwellen dat in kleine stroompjes over zijn bleke huid in de rode plas naast hem drupte.

Echo knielde geschrokken naast het lichaam en trok toen haar dolk en sneed zonder aarzelen het fluweel van haar jurk tot boven haar knie af. Daarna scheurde ze de glimmende stof in lange repen en begon deze rond Coldrins middel te wikkelen. Het was alles behalve een professionele aanpak en zonder kruiden en water kon Echo de wond niet ontsmetten, maar het stelpte het bloeden in ieder geval. "We zijn hier!" riep ze ondertussen, als antwoord op de stemmen, van wie die ook waren. "We zijn hier!"

"Er komt hulp aan," sprak Echo bemoedigend tegen Coldrin, terwijl ze de rest van de stof gebruikte om het zweet van zijn voorhoofd te vegen. Ze knielde naast hem en tilde zijn hoofd in haar schoot, terwijl ze zachtjes door zijn zilveren haar streek. "Ze vinden ons - wie het ook moge zijn. Ze zullen ons vinden." Ze boog naar voren, kuste zijn haar en fluisterde dat ze van hem hield. Meer dan van wie dan ook.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell spitste haar lange oren,ze waren gewoon bestemd om tot de verte een geluid op te vangen,en deze keer hoorde ze precies een stem die ze ooit maar een paar seconden had gehoord,maar ze klonk bekend!

"Ik geloof dat het vrij goed gaat!zei ze.
"Ik geloof dat ze er vlug uit zullen zijn"en ze lachte omdat ze wist dat ze gered zouden worden door diegenen die in de koepel zaten en diegenen erboven op...

Maar er waren ook tegengestelde dingen bezig,anderen waren gewond of uitgeput en veel pijlen had ik niet meer,nog maar een stuk of 9 geloof ik....

"Vlugger,vlugger,hoopte ik in mijzelf,er is niet zoveel tijd meer,maar ik zei het in mijzelf,om de anderen niet nog meer last te bezorgen,en ik deed verder,en schoot zo zuinig mogelijk met de boog....