Raganorck

ckeetel · Posted: Fri Feb 15, 2002 5:30 pm Post subject: Re: na het gevecht

Banduin ziet William op het gat wijzen. Hij gaat naast hem staan. De gezamelijke geur van honderden spinachtigen stijgt op uit het hol, elke haar op zijn grote rug staat rechtovereind, met ontblootte tanden doet Banduin een paar stappen vooruit. Dan schiet hij naarbinnen... de haat voedt zijn strijdlust, de poten zetten zich woest tegen de grond af terwijl het daglicht langzaam achter zijn rug verdwijnt...

ckeetel · Posted: Fri Feb 15, 2002 5:48 pm Post subject: Onder de grond

Zijn enthousiasme wordt duur betaald, bedwelmd door de geur van de vele spinnen, merkt hij niet die ene op die met een speer het lichaam van de enorme hond opvangt. Het is een val. De ervaren hond weet het wapen nog van het midden van zijn borst de draaien, dan boort de metalen schacht zich zijn lichaam in. De hond vliegt over het gedrocht heen, smakt aan de andere kant tegen de wand van de gang, waarbij het hout van de speer totaal versplintert. Nog enigzins verdoofd van de val, hoort hij achter zich een schermutseling, voor hem schijnt een vaag licht de gang in....

Edited by: ckeetel at: 2/15/02 6:51:54 pm

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege knikte william toe en zag de hond de gang binnen stormen.
"Dit is het !" hij herkende de gang waar hij uitgekomen was.
Er was geen spoor van Coldrin.

"We gaan naar binnen mensen, coldrin en echo zijn er gevangen,misschien kunnen we er wat van hen gevangen nemen en ruilen?"

Hij gaf Faranyell een duwtje.
"Misschien blijf jij maar beter uit de tunnel,er zitten zeker chitines en een ongeluk is gauw gebeurd.
We gaan beter kunnen vechten als we niet steeds op jou moeten blijven letten"
Hij haatte dit te doen maar hij wist dat hij geen keuze had, dit was niet meer een mogelijk gevaarlijk tochtje maar een reinste zelfmoordactie...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik begrijp het!En als er echt gevaar is,ingesloten ofzo,ben ik er nog altijd,maar roep me als er geen gevaar meer is,alsjeblieft...dus ze bleef buiten staan,uit het gevar van de chitines...

(ooc echt roep me want ik kan niet meer zonder raganorck)

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

William vond het een juiste opmerking,maar dan nog was het meisje in gevaar.
"Dariva, jou boog kan binnen niet veel uitrichten,blijf jij ook bij haar?"
Hij vreesde eveneens voor haar welzijn,ze was immerste de jongste van de 5.

Hij kwam naast Red,Chrystal en Crimson staan, dit is het meisjes,laten we erop af gaan en dit klusje klaren!

Bij het binnengaan van de grot zorgde Evelyn er voor dat ze dicht bij William bleef. Gedeeltelijk omdat zijn aanwezigheid haar een goed gevoel gaf.
En gedeeltelijk omdat zij een beter zicht had en hem rapper op naderend gevaar kon wijzen.
In de nauwe gangen raakten hun lichamen elkaar een paar keer per ongeluk aan en telkens kreeg ze een warmer gevoel van binnen. Ze vroeg zich af of hij dit ook
voelde, maar zou het hem nooit durven vragen.

Amadea probeerde ook zo dicht mogelijk bij William te blijven.De tunnel was donker,iets wat zij met een kleine lichtspreuk snel verhielp.
"Let op allemaal" fluisterde ze "ik kan dit fel laten oplichten om de vijand te verblindden,zorg dat je er zelf geen last van hebt"
Ze wist dat ze niet meer kon doen,haar weerbeheersende krachten waren nutteloos onder de grond.

Wiliam leidde hen wat verder,de gang in.Hij zag het lichaam liggen van Balduin, het was a lraar dat hij de grote hond zijn gegrom niet hoorde.
Het beest piepte af en toe..Het was gewond ..
Zijn instinct schreeuwde dat dit een valstrik was.

"Pas op !!!!"

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Ooc: Aaarch, ik heb Lunea haar eertse gevecht 'gemist'!! He Migs, ik zie al dat je hier en daar voor anderen schrijft, hierbij nog een verzoek nummertje.... ;-)

De adrenaline zat nog hoog bij Lunea en reageerde feilloos op Will's waarschuwing. Haar blijf suisde door de lucht. De spinnen kwamen van alle kanten, vooral van boven. Al gauw merkte ze dat ze kwetsbaar waren op de zachte onderbuik en ze gebruikte haar bijl als zeis. Ze begon de slowmotion wals van de vechtersdans, het ritme van haar hart volgend, de bijl een extensie van haar arm. Af en toe greep haar andere hand een werpdolk. Haar ogen gericht op haar groep. Amandea's licht scheen feller.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn had ook de gekwetste de hond zien liggen. Ze keek snel of er nog gevaar dreigde en liep dan naar het dier.
Hij was zwaar gewond. De spies die in zijn lichaam stak moest eruit.
"Dapper dier, vrees maar niet, ik probeer je te helpen." Met één hand nam ze het wapen vast en haar andere hand legde ze op zijn vacht rond de wonde.
"Ik ga het eruittrekken, begrijp je ? Wees sterk, even op je tanden bijten nu."
Langzaam, zo voorzichtig mogelijk trok ze de spies eruit en drukte dan met haar ene hand op de wonde.
Ze keek in haar tas, er zouden nog wat van die helende kruiden van Davira moeten inzitten. Ze had er altijd bij, voor het geval dat...
Hetgeen er nog aan kruiden was, was helemaal niet veel, maar het zou voldoende moeten zijn, meer had ze niet. Zorgvuldig legde ze het op de wonde en bracht zo goed als ze kon een verband aan met een lap stof dat ze van haar mantel scheurde.
Arm dier, hopelijk haalt hij het. Dacht ze en keek vragend naar de anderen. "Laten we hem hier of brengen we hem eerst naar de rest die buiten staat ?"

Edited by: Chrystal at: 2/15/02 8:15:13 pm

Coldrin · Posted: Fri Feb 15, 2002 7:23 pm Post subject: Re: de grot in

Vaag hoorde Coldrin een tumult door de spinnewezens gaan. De pijn benevelde zijn geest. Hij bekeek alles vanuit een waas.
'Echo?' vroeg hij. 'Echo?'

((oocc: een spies wordt die normaal niet zoals een pijl door een wond geduwt? De spies kan weerhaken hebben en bij het eruit trekken meer schade aanrichten dan bij het doordrukken. Ok muggezifterij, maar het bedenken waard.

))

ckeetel · Posted: Fri Feb 15, 2002 7:27 pm Post subject: Re: de grot in

Het ademen gaat zo moeilijk, Banduin moet de lucht naar binnen trekken. Bij elke teug snijdt de speerpunt door het vlees. Hij moet zijn metgezellen waarschuwen, het moet... Maar alles wat hij weet uit te brengen is een benauwd gepiep. Dan vangen zijn scherpe oren nauwelijks hoorbare voetstappen en ruikt hij Evelyn Wiliam en Amadea, het troost hem, geeft hem moed, hij drukt zich tegen de muur omhoog. Te lang heeft hij de strijd moeten missen, hij zal z'n makkers niet in de steek laten....

Als hij probeert zijn kracht weer bij elkaar te rapen, komt er een vrouw bij hem zitten, ze fluistert gerustellende woorden, haar hand gaat naar zijn borst. Hij begrijpt wat ze wilt doen.
Een schorre grom ontsnapt hem als, de punt het lichaam verlaat...

Edited by: ckeetel at: 2/15/02 8:33:42 pm

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

(( okee, ik geef het toe, heel knap, heel knap, 40 posts maken in één dagje vrij dat ik neem

Maar, ik ben er nog. Met enige vertraging presenteren we nu de vervolgde avonturen van Echo ))

Voor lange tijd heeft Echo onbewogen naast Coldrin gelegen. Met haar hoofd in zijn nek en een arm om zijn schouder heeft ze gehuild tot de bron van tranen opdroogde en er enkel nog het zachte schokken van haar lichaam was. Ze kan zich niet herinneren dat ze eerder om een mens gehuild heeft of dat ze gewenst heeft nooit meer door iemand verlaten te worden. Het zijn gevoelens die ze niet heeft gekend in al de jaren dat ze alleen heeft geleefd.

Echo is langzaam in slaap gevallen, doodmoe van de gemiste nachtrust en de kracht die de afgelopen gevechten en vluchtpartijen haar hebben gekost. Haar lichaam heeft zich afgesloten van verdriet en gevaar; het is een diepe slaap verzonken alsof er daarbuiten geen honderden spinnen krioelen en er geen dreiging, geen verlies en geen kwaad bestaat. Dicht opgerold tegen Coldrin voelt Echo zich warm en beschermd. Dood en slaap zijn gezusters.

William · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 69

"Evelyn,haal dat beest hier weg, breng hem naar Faranyell, Lunea,zorg voor de aftocht..."

William hoopte maar dat ze het gingen halen..

(ooc: coldrin,schrijf jij de stukjes van de chitines, ik weet niet hoe we jou moeten redden in je huidige situatie...)

ckeetel · Posted: Fri Feb 15, 2002 7:55 pm Post subject: Re: de grot in

Het dier laat zich geduldig vebinden, het voelt vertrouwt...net als vroeger, als zijn meester zijn wonden verzorgde... Rauwe benauwde ademstoten... dan drukt hij ongeduldig tegen haar hand, hij wil weg, naar de strijd, de pijn trekt zijn hele lichaam door, als hij een stap probeert te zetten... trillend staat hij op zijn voorpoten, het hoofd zakt weer naar beneden...

Ineens denkt hij een stem te horen in de verte...Zijn meester? Een windvlaag glijdt over zijn brede kop... Doet hem de pijn vergeten... Een fluistering... zoals jaren geleden...

Hoog gaat de kop weer, hij moet verder...het is belangrijk, dan wankelt hij naar voren.

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

"Doe ik."
Net als Evelyn zich will bukken om de hond op te tillen, staat het dier op en doet een poging om te stappen.
"Voorzichtig aan."

Edited by: Chrystal at: 2/15/02 9:09:51 pm

ckeetel · Posted: Fri Feb 15, 2002 8:04 pm Post subject: Re: de grot in

Bij iedere stap die hij zet wordt hij zekerder, hij voelt zich vreemd licht in het hoofd...de pijn ebt weg.
Zijn meester roept, dichterbij nu, de hond loopt harder... Daar ligt het doel, verderop....

Chrystal · Duister als de Nacht Joined: 13 Feb 2002 Posts: 77

Evelyn snapt dat de hond iets heeft gehoord of geroken en er naar toe wil.
Uit het feit dat hij hierbij niet gromde leidt ze af dat hij dit keer niet op chitines afgaat.
Ze kijkt William aan. "We moeten duidelijk die kant op."