Raganorck Forum Index Raganorck

 
 FAQFAQ   SearchSearch   MemberlistMemberlist   UsergroupsUsergroups   RegisterRegister 
 ProfileProfile   Log in to check your private messagesLog in to check your private messages   Log inLog in 

Schaduwgangen
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
 
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck
View previous topic :: View next topic  
Author Message
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Sat May 18, 2002 5:12 pm    Post subject: Drakenkop Reply with quote

In de zwaar metalen deuren schittert een drakekop in het sleutelgat. Het ijzer lijkt te roken en een vreemde glans is er op de huid gekomen, alsof het tegelijkertijd bestaat en niet bestaat, alsof het enkel licht is dat soms de massa van een materiaal lijkt aan te nemen. Een trillend licht, onvast van de enorme kracht die er doorheen geleid werd, toen de Schaduwheer door eenzelfde kracht van zijn existentie buiten het Labyrinth bij de poort naar Raganorck, beroofd werd. Teer ziet het gietijzer eruit wat de verzegeling had moeten opheffen, alsof het bij iedere volgende aanraking uiteen zal vallen...

Eénmaal zal het nog omdraaid kunnen worden, éénmaal zal het nog dienst kunnen doen om de poort te openen, dan zal de deur weer in het slot vallen, de sleutel buiten iedere waarneming in de stoffelijke wereld verdwijnen en de goddelijke verzegeling weer intact zijn.

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Galliminus
Leeuwenhart


Joined: 02 Feb 2002
Posts: 818
Location: Raganorck Kasteel

PostPosted: Tue May 21, 2002 5:37 pm    Post subject: Drakenkop Reply with quote

Het spontane ontbreken van alle geluiden die voorheen wezen op direct gevaar voor eigen leven deed pijn aan zijn oren... Het was zo stil,..akelig eigenlijk. Door een onbekende kracht was de schaduwheer wederom verbannen naar het Labyrint. Enkel het zware geruis van de stroom ;ava was ver in de achtergrond te horen. Ook hoorde Galliminus het zwakke ademen van de Nachtschout. Hij zat naast de Nachtschout bij de grote poort die hen hopelijk naar vrijheid zal leiden.

Galliminus knielde naast Tar ap Tinyan,... Galliminus wist dat hij hem kon redden. Het zou wel ten kostte zijn van zichzelf, maar dit was hij Tar verschuldigt. Galliminus zette zijn handen op de doorbloedde kleren van Tar net rond zijn hartstreek. Met de laatste krachten die hij nog in zich had voedde hij de fatale wond met de pure liefde van Randragam. Galliminus voelde zich zwakker worden maar hij moest wat van zijn eigen levensenergie aan zijn vriend schenken. De gapende wond van Tar stopte met bloeden...hopelijk was dit genoeg totdat zij bij een geneesheer waren van de Tien Torens... Ook was hij zelf op het randje van de dood, maar wist dat hij het zou overleven.

Iedere keer als een zoon van Randragam dicht bij de dood kwam en de dood niet verwelkomd komt hij terug,..terug uit het schemer,..nog sterker dan dat hij al was. Galliminus wist dat dit zijn tijd nog niet was en voelde de glimlach van zijn Vader over zijn lichaam trekken als een warme deken... Een glimlach verschijnt op zijn gezicht en verliest hij zijn bewustzijn..


Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed May 29, 2002 5:17 pm    Post subject: Re: Drakenkop Reply with quote

Bardogon zag Galliminus naast Tar zitten, de handen op diens wonde.
Hij zag hoe de man alles deed om de Nachtscout in leven te houden. Ten koste van zichzelf.
Laat dat. Wilde Bardogon roepen, maar de woorden bleven in zijn keel steken.
Met de grootste passen die zijn korte beentjes konden opbrengen liep hij naar Galliminus en Tar.
Op dat moment zeeg Galliminus bewusteloos in elkaar.

Er verscheen een frons op Bardogons voorhoofd. Hij zag dat Galliminus het bloeden had kunnen stoppen, maar dat Tar nog te veel bloed verloren had en hij nog steeds in kritieke toestand bevond. Ook zag hij dat Galliminus er slecht aan toe was. Te slecht.
Er zat niets anders op. Hopelijk werkt het. Ik heb het nog maar één keer eerder gedaan, toen ik nog jong was en fit. Hopelijk werkt het.

De wereld rondom hem negerend legde Bardogon Galliminus en Tar naast elkaar, zij aan zij. Hij knielde bij hun voeten neer. Trok een lap stof van zijn gescheurde en verschroeide stoffige pij. Hij bond hun voeten zacht aan elkaar, ondertussen zachtjes een gebed mompelend.
Dan liep hij naar hun hoofden en deed het zelfde met hun handen.
Bardogon liep terug naar zijn plek bij hun voeten en knielde weer neer.
Met vloeiende bewegingen maakte hij gebaren in de lucht met zijn handen. Steeds sneller, totdat het een wirwar van vingers en armen werd. Ondertussen prevelde hij de bijhorende woorden.
Zirchian Mérka Gordin Yiand.
Tijd vertraagt tot hij stopt.
Enkel leven waar het hart nog klopt.
De wereld vertraagt voor de bei
die liggen zij aan zij.
Gebonden door stoffen lint
Liggen gaat de wind
Versluierd worden dagen
maanden vertragen
tot alles stille staat
en niets meer verder gaat.


De bewegingen werden trager tot ze stopten. Bardogon wreef het zweet uit zijn ogen en stond op. Hij liep wankelend naar de hoofden van de twee.
Daar knielde hij weer en vervolgde.
Bloed stroomt trager en heelt.
alles wordt een stilstaand beeld.
Luister naar mijn woorden,
die je in je innerlijk hoorden
Er is een woord om terug te komen
Uit het land der wonderlijke dromen.
Kom dan terug uit de helende slaap.
Zonder vermoeidheid of gaap.
Vlinderwolk is het woord dat ge nodig hebt.
Om te ontwaken gerustgesteld en opgewekt.


Bardogon stopte met de beweging en ging rechtop staan. Zijn baard en haar plakten tegen zijn gezicht van het zweet. Hij nam zijn zwaard stevig in zijn hand, bedicht op elk naderend gevaar.

Bardogon ~ Hoeder der Zielen, drager van het Heilige zwaard Nachtlicht

(OOC: Ik heb terug tijd gevonden om te posten. Hopelijk is dit niet in strijd met eerdere posts. Galliminus en Tar zijn uit de tijd geplaatst voor de lengte die ze zelf willen. Ze hoeven enkel het woord Vlinderwolk in hun gedachten uit te spreken en ze zullen terug in de tijd komen. Licht geheeld. Niet volledig. Zijn er nog vijanden?)

Back to top
View user's profile Send private message
Samara Jalaya
Hare Koninklijke Grilligheid


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 663

PostPosted: Sat Jun 01, 2002 4:47 pm    Post subject: Drakenkop Reply with quote

Ze dwaalde de trappen af, een sprank vuur in de oneindige duisternis van de Kerkers. Haar lange groene gewaad gleed als een sluier achter haar aan over de dalende treden. Ze had gewacht, een eeuwigheid gewacht, getwijfeld, gevreesd, maar haar gevoel zei haar dat ze niet ver meer konden zijn.

Ophelia vertraagde haar pas toen de zware boogvormige poort voor haar opdoemde, ze omklemde de sleutel die ze aan de ceintuur rond haar middel had gebonden. Haar voetstappen maakten geen geluid op het stenen pad terwijl ze de poort naderde, ze legde haar handen tegen het koude massieve metaal, luisterde en wachtte.

Back to top
View user's profile Send private message Visit poster's website MSN Messenger
Galliminus
Leeuwenhart


Joined: 02 Feb 2002
Posts: 818
Location: Raganorck Kasteel

PostPosted: Sat Jun 01, 2002 7:48 pm    Post subject: Re: Drakenkop Reply with quote

Galliminus wist niet waar hij was,..was hij wel ergens? Hij kon niet dood zijn,...als hij dood was zou zijn Vader hem komen halen.
Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat hij zich gewaar werd van een ander gevoel.
In de verte voelde hij een aanwezigheid,...een warm gevoel wat hij enkel eerder had gevoeld bij zijn twee zoontjes en Ophelia....zijn zoontjes konden het niet zijn, die waren zover weg van hem,..thuis bij zijn geliefde vrouw Nicolette,...was zij dichtbij, was het Ophelia?

Het woord Vlinderwolk spookte door zijn hoofd,... Hij voelde zijn wonden langzaam genezen,..het ging sneller dan voorheen. Hij was inderdaad bijna dood geweest. De kinderen van Randragam genazen sneller dan normale stervelingen,..maar dit was absurd, zo snel kon eigenlijk niet.
Hij was nog niet geheel genezen maar een brandend verlangen naar de stad Raganorck dwong hem om terug te keren,...ook was het de aanwezigheid van Ophelia die hem terug wilde laten keren,..Galliminus mist haar.

" Vlinderwolk", fluisterde hij, en de realiteit veranderde..

Galliminus was weer terug in de lege catacombes van de Duistere Heer,..naast hem zag hij Bardogon en hij glimlachtte naar de priester van de Ene God.."We hebben het gehaald, mijn Beste....Dankjewel voor je steun en hulp"

Galliminus hoorde geluid buiten de groteske deur,..hoorde hij iemand die de deur van het slot aan het halen was?

"Ophelia?.....Ophelia,..mijn Vrouwe, bent U het?"


Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Mon Jun 03, 2002 1:12 pm    Post subject: De rust van Tar Reply with quote

Het laatste wat Tar- Ap van de levende wereld bereikt is een hel wit licht tegen de achterkant van zijn gesloten ogen. En met dat licht verlaat de laatste duistere vlam van Isaiah zijn lichaam, de zwarte draden die het doorboorde vlees bijeenhielden, breken. En de nachtschout valt, langzaam begint ook het hart de ziel van de man met de blauwe ogen los te laten wanneer de vreemde kracht die het kloppende hield, steeds zwakkere echo's van een eens zo sterke wil trekt. Het lichaam wil niet warm meer worden, enkel een heftige ijzige kou trekt via zijn benen naar boven, hult zich om zijn vingertoppen, raakt met haar klauwen zijn borst, dan zwijgt ook het bloed. Als het lichaam niet meer roept, zinkt Tar weg...

In de duisternis het geluid van lucht die weggedrukt wordt , een reusachtige vleugeltip die licht een water lijkt aan te raken en het verstoort, rimpelingen die op het oppervlak groter worden, wijder uiteenringen, tot de man tegelijkertijd met zijn laatste adem, een nieuwe voelt, een hart dat weer bloed vindt om rond te stuwen. Dan kort een licht dat een helwitte vlam wordt, een woord dat tot hem komt maar onuitgesproken blijft.

In het schemerduister rust de geest van Tar - Ap Tynian, tot hij weer zal ontwaken.

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Fri Jun 14, 2002 9:00 am    Post subject: Openen van de deuren Reply with quote

Bardogon hoort de woorden van Galliminus en loopt op de deur toe. Hij steekt Nachtlicht weg en begint met beide handen de deur open te trekken.

Zwaar zijn de deuren en ze gaan dan ook niet zo gemakkelijk open.
Het zweet staat op zijn voorhoofd en parelt naar beneden.
Zachtjes zwaaien de deuren open, millimeter voor millimeter.

Bardogon ~ Hoeder der Zielen, drager van het Heilige zwaard Nachtlicht

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jun 26, 2002 3:10 pm    Post subject: Re: Openen van de deuren Reply with quote

In het vervagende fakkellicht ontwaarde Bardogon een bekende gestalte. Vrouwe Ophelia.
Hij droeg de bestofte gestalten van Galliminus en Tar naar de andere zijde van de deur.

'Zou je deze deur willen afsluiten?' vroeg hij aan Ophelia. 'Voorgoed? We zijn nog niet klaar om wat hier achter gaande is te ontwaren.'

(OOC: Ik heb nog een goed slot in gedachten dus als jullie het goed vinden...)

Back to top
View user's profile Send private message
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Fri Jun 28, 2002 6:15 pm    Post subject: En dan kwam het einde... Reply with quote

In de duistere diepten onder de stad Raganorck weergalmde een kreet terwijl de deuren achter de drie avonturiers en de Vrouwe dicht vielen.
Iiiisssssssiiiiiiiyyyyyyyaaaaaaaah

Diep onder de grond. Ver beneden Raganorck in gangen gegraven door reeds lang vergeten en verdroogde rivieren van lava. Daar waar het eeuwige vuur der binneste aarde brandde, was er één plek waar het vuur geen grillige gouden schaduwen op de wanden wierp.

Een schaduw die al het licht en de gouden gloed opzoog bewoog even.
Een glimp van een gezicht werd zichtbaar. Gepijnigd door helse pijnen.
Toen de schaduw verder bewoog, voegden zich andere schaduwen bij hem.
Een glinstering gleed over hun donkere lijven. Een zilveren glinstering van magie. De streling van helse pijnen.
Geesten gevangen in een net van magische streling. Een net met weerhaken.

Op hoger gelegen verdiepingen kwamen andere schaduwen te samen. Geen woord. Geen geluid.
Allen luisterden ze.

Een sissen als een slang. Een huivering langs hun al lang vergane ruggengraat. De poorten waren gesloten. Hun enige mogelijkheid tot rust.
Ze luisterden.

Stemmen, zacht, drongen door naar de diepste diepten waar de vlammen naar de schaduw reikten, gedragen door een onzichtbare wind.

Gilk-dan-rson !lna bn'al-Aete

Een eeuwenoude bezwering werd opnieuw gebruikt, ze kenden de bezwering, hadden hem eerder gehoord en telkens voelden ze weer de pijn van de magie die door hun ontastbare lijven stroomde, die de toegang verzelgde. De toegang tot hun vrijheid.

Ze zouden weer moeten wachten, wachten totdat de magie zou afzwakken, er een zwakte zou ontstaan, een scheur in hun gevangenis. Totdat ze vrij konden zijn.

Tot dan zou Raganorck blijven veranderen zoals ook hun lichamen zou blijven veranderen onder de magische pulsen. Ze zouden het vuur opnemen, ieder om de beurt. Het licht gebruiken om te groeien. Om weerstand te bieden aan de magie. De stad zou blijven veranderen.

Zij zouden moeten wachten.
Wachten.
Wachten totdat het einde naderde.
Het einde van hun lijden.
Wachten op het einde.

Back to top
View user's profile Send private message
Samara Jalaya
Hare Koninklijke Grilligheid


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 663

PostPosted: Mon Jul 01, 2002 8:36 am    Post subject: de End Reply with quote

(( wow, heel mooi. Daar heb ik niets meer aan toe te voegen :) ))

Back to top
View user's profile Send private message Visit poster's website MSN Messenger
Galliminus
Leeuwenhart


Joined: 02 Feb 2002
Posts: 818
Location: Raganorck Kasteel

PostPosted: Sat Jul 20, 2002 3:56 pm    Post subject: het einde,..en een nieuw begin... Reply with quote

De krijgers en Ophelia waren naar Kasteel Raganorck gegaan waar zij het verhaal deden bij haar en haar Raadsheren die er op stonden om aanwezig te zijn...Ze hadden tot de vroege ochtend zitten praten in de Troonzaal waar wonderbaarlijke wandkleden hingen waar de geschiedenis en de iconen van Raganorck te zien waren....Het leek alsof de kleden even veranderlijk waren als de straten van de stad zelf....een vreemde gewaarwording.....

Na het gesprek was Galliminus het grote dakterras opgegaan,...en het leek hem een eeuwigheid geleden dat hij weer een zonsopgang zag....Hij had gedacht dat hij de koperen ploert nimmer meer zou zien toen hij daar in die vervloekte gangen rond liep....

Hij mistte zijn vrouw en twee zoontjes nu meer dan ooit,...Maar Randragam's bloed had hem naar deze zondige stad gebracht...Zijn tijd hier zat er nog niet op...Zijn Queeste lag binnen deze muren...Een Queeste die verdoemd is om te mislukken?

Hij trok Dondertoorn uit de schede en knielde,...hij leunde op het heft van het zwaard en legde zijn hoofd er tegenaan...

Hij sprak in een lang vergeten tong tot zijn Vader,..de Heilige der Heiligen..De Heer van de Storm... Randragam..

Lang zat hij daar voordat hij uit zijn trance raakte....Hij liep naar het vertrek in het Kasteel die Ophelia hem had toegewezen,..Hij liet enkele bediendes het badhuis klaarmaken......Hij reinigde zijn lichaam en ging daarna slapen...Vier dagen verbleef hij op zijn kamer...biddend...vastend...alleen met zijn Vader...

((naar --- De Dwalende Kamers binnenkort ;-) ))


Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 7/20/02 5:59:01 pm
Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Coldrin
Dromenvanger


Joined: 03 Feb 2002
Posts: 434
Location: Hoevenen (België)

PostPosted: Wed Jul 31, 2002 6:45 pm    Post subject: Aan alles komt een eind Reply with quote

En zo kwam het dat Bardogon nadat de deur voor lange tijd gesloten werd, zijn vrienden en broeders vaarwel zei tot een volgende gelegenheid.
Hij verdween in de wervelende straten van Raganorck.

=> De tien torens (het huis van de Ene)

Back to top
View user's profile Send private message
Display posts from previous:   
Post new topic   Reply to topic    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck All times are GMT
Goto page Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9
Page 9 of 9

 
Jump to:  
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group