Raganorck

[santetjan]

(ooc: oh ja, ik weet wat gaat komen - en eigenlijk weet ik ook wat er gebeurt is in de zeg duizend jaar sinds het verhaal: vandaar misschien een paar kleine verrassingen. ik ga me er weer mee bemoeien als jullie door het kleine grut heen zijn gekomen)

[Galliminus]

((ooc:moet je niet zeggen, maar gewoon doen))


Galliminus loopt wankelend op de poort af waar het schimmige figuur uitkwam. Hij bekijkt de poort,..een groteske houten poort met twee ronde beugels. Op de poort zelf zijn geen inscripties te lezen, wel is langs de stenen rand rond de poort een reeks uitgehouwen reliëf beelden te zien,..De 'tekeningen' zijn zwaar toegetakeld door de tand des tijds,..Maar sommige dingen zijn nog duidelijk te onderscheiden. Zo ziet hij een kasteel op een berg,..wat verdacht veel lijkt op kasteel Raganorck,..alleen er is geen stad rondom te zien. Hij ziet een reliëf waar een meisje op af staat gebeeld die door een moeras rent. Ook ziet hij de oorspronkelijke Heer van Raganorck,...een verschrikkelijk ijzige man.

Galliminus draait zich om naar de anderen,
"Ik heb het vermoeden dat deze poort wel eens naar de 13 Bruggen zou kunnen leiden,........of is deze ruimte de tweede brug,..en die ruimte hiervoor de eerste? Hmmmmmm,....we weten te weinig,...maar Randragam zal ons leiden....Zeg Bardogon!..Hier staan wél inscripties op de stenen rand, maar niet op de poort zelf,.kan jij het hier even komen lezen?Het is voor mij een ongrijpbare taal."

Galliminus staart naar het vuur, en denkt er schimmen in te zien bewegen, lichamen die kapot slaan op de roosters aan het plafond. Hij draait zich weer naar de poort.'Mijn Fantasie slaat op hol, dat kan niet anders.', denkt hij bij zichzelf.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/16/02 12:03:33 pm

[Coldrin]

Bardogon loopt naar de poort toe en gaat naast Galliminus staan. Hij begint de inscripties te lezen.
'Het is een andere taal,' zegt hij. 'Een of andere Dwergentaal. Ze komt me niet bekend voor. Sommige woorden kan ik begrijpen, andere niet. Er staat iets over diepe mijnen die ze gegraven hebben. Ze werden door illusies in hun hoofd gek en bouwden deze poort. Er staat ook dat ze door een andere gang hier zijn geraakt en niet door de open lucht. Hier hebben ze ook een poort geplaatst. Dat moet de andere poort zijn.' Bardogon kijkt even op en naar de vlammen in het midden van de zaal. Dan bestudeert hij weer de gravures.
'Verder zijn er enkel verhalen over hoe ze goud naar boven hebben gehaald en dat er nog meer in de zalen beneden liggen. En hier staat iets over bruggen die ze moesten aanleggen om over diepe ravijnen te geraken, er staat niets over dertien bruggen.'

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

Galliminus hoort Bardogon's vertellingen, en denkt er het zijne van.
Wederom dwaalt zijn blik af naar het onmenselijke vuur in het midden van de ruimte,.......nu denkt hij dat de stemmen die zij hoorden daar hun oorsprong vinden.
Hij kijkt naar Tar die de ruimte inspecteerd,...Tar is stil geweest sinds zij de kamer betraden,..hij zal ongetwijveld ook twijvels hebben bij de queeste, en niet zozeer of we het wel hadden moeten doen, maar dat we zo onvoorbereid waren geweest.
Ieder ander mens zou de Drie bestempelen als waanzinnig omdat ze enkel met hun drieën de Kwade Macht die Raganorck in een ijzige klauw heeft genomen zijn gaan bestrijden. Zij weten alle drie wel beter,..als er geschikte mensen zijn in de stad die deze queeste zouden kunnen volbrengen dan waren zij het wel. Allen werden zij vergezeld door een Goddelijke Macht. Een Oer-Kracht nog ouder dan de Schaduw Wezens en de Catacombes tezamen.

Galliminus knielt nogmaals en haalt het verband wat om zijn middel zit weg. Even plaatst hij zijn linker hand op de wond en mompelt iets onverstaanbaars. De andere Helden zien verder niets bovennatuurlijks gebeuren, maar als Galliminus zijn hand weg neemt is de wond veel kleiner en grotendeels genezen. Alsof de wond een ferme week is behandeld door een geneesheer.
Galliminus doet zijn plaat-maliënkolder weer aan, en staat op. Zijn zijde is nog steeds pijnlijk, maar het hindert hem niet veel meer in zijn bewegings vrijheid.

"Zullen we de andere poort ook bekijken of hebben wij onze keuze al gemaakt, mijn waarde Vrienden?"

Hij kijkt Bardogon en Tar vragend aan,.......en hij weet dat de beslissing die de Drie nu gaan maken wel eens de doorslag kan geven naar hun slagen of falen.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Coldrin]

'Ik denk niet dat die poort ons veel wijzer zou maken.' antwoordt Bardogon op Galliminus' vraag.
Hij gaat naar één van de wanden en zet zich daar neer. Alles lijkt nu al verloren, terwijl ze eigenlijk nog niet eens begonnen zijn. Zijn gedachten maalden en deden overuren, maar geen een zinnig antwoord kwam. Waarom zijn wij drieën hier afgedaalt? Een speling van het lot, is er iets dat wij hier moeten vinden, dat we voor onze god moeten vinden?
'Bij de Ene, wat doen wij hier, geef antwoord!!'

Stilte, onheilspellende stilte. Na de stemmen die door de kamer spookten, is er geen geluid meer te horen. Alles is stil en dit is nog veel enger dan ervoor toen er geluid was. Toen ze wisten dat er iets was dat op hun loerde.

De vlammen in het midden van de kamer werpen nog altijd schaduwen op de muren. Lichamen van mensen worden nogaltijd tegen de roosters in het plafond geworpen en splijten daar uit elkaar alsof het illusies zijn. Illusies, ja, illusies, dat zijn het. Het is allemaal een grote waanvoorstelling. Dan toch wel een echte, zie maar naar Galliminus, zijn gewaad is rood gekleurd door zijn bloed.

Bardogon staat op. Hij wankelt even, maar herstelt zich snel. Hij loopt op de vlammenzuil af. Ervoor blijft hij stilstaan. Langzaam, zeer langzaam steekt hij een hand uit en raakt de vlammen aan. Koud. Bardogon steekt zijn tweede hand uit en raakt de vlammen aan. Dan doet hij een stap vooruit en nog één totdat hij door de vlammenzee gegaan is. Hij lijkt nogaltijd in dezelfde kamer te zijn, maar de poorten zijn verdwenen. Vier gaten gapen hem aan.
Bardogon draait zich om naar de vlammen.
'Dit is de poort, dit is de poort die we zoeken.' roept hij naar de anderen in de hoop dat ze hem horen.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

Galliminus ziet wat Bardogon van plan is maar voordat hij wat kan doen ziet hij de Priester in de vuurzee stappen.
"Bardogon,... NEE!!!!!"
Maar het is te laat, hij ziet het lichaam van Bardogon in vlammen opgaan, en de vlammende schim ziet hij tegen de roosters aan het plafond slaan.
Galliminus rent op de vuurzee af, en pas nu ondervind hij zelf dat het vuur geen warmte uitstraalt. Ergens in de verte denkt hij de stem van Bardogon te horen. Het stemgeluid is zo ver weg,..alsof het in een koud en dicht bos door de wind word meegedragen op een afstand van vele mijlen. Galliminus kijkt Tar aan,........"Ik denk dat onze vriend de poort gevonden heeft,.....want om een van deze poorten te nemen zal enkel toegang verschaffen tot onze zekere dood."
Zonder twijvel in zijn pas stapt hij de vuurzee in,...ook zijn lichaam word omgeven door vlammen, wanneer hij zich omdraait ziet hij ook de ruimte waarin hij eerst stond,..maar het was niet zoals hij het net zag. Vanuit de vlammenzee waren de poorten in de ruimte vier zwarte gaten waarin enkel de dood kon huizen. Als hij naast zich kijkt ziet hij Bardogon staan die hem zelfvoldaan aankijkt. "Je had gelijk mijn vriend,...dit is de poort"
Galliminus kijkt de ruimte in en ziet Tar op de zuil van vuur aflopen.......

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Tar ap Tinyan]

Tar is verbaast dat de vlammen hem niks doen. Hij loopt door tot hij weer bij de anderen is gekomen. Die staan alweer in een volgende ruimte rond te kijken. Deze ruimte heeft uitgebijtelde tafferelen over alle muren. De geschiedenis van de Stad en het Labyrinth staan er beschreven. De laatste afbeeldingen zijn niet meer duidelijk zichtbaar, doordat er grote groeven in zijn gekerft.

De Tempelier bekijkt de groeven goed. "Dit is niet met een gereedschap gedaan, dit zijn klauwsporen, maar niet van een mij bekend dier."

~Tar ap Tinyan, Tempelier in de Orde van Kir Nadin, Nachschout van Raganorck~

[Galliminus]

Het was vreemd hoe de vlammen in een keer stopte, en er een andere kamer aan hun geopenbaard werd. Er was geen plaats te bekennen waar zij de toegang tot deze ruimte hadden verkregen, ze stonden er plotseling.

Galliminus stapte op Tar af en bekeek de kunstwerken aan de wand. Hij zag de sporen van klauwen,..en de drie lineaire scheuren aangebracht door een of ander wezen deed hem aan iets bekends denken.'Het zullen toch niet de klauw afdrukken zijn van een Draak?', dacht hij bij zichzelf.

Hij liep de kamer rond en zag nergens een deur,..het was een stenen massa zonder in of uitgang. Galliminus keek om zich heen maar kon nergens een lichtbron ontdekken,..en toch was er een spookachtig licht wat er in de ruimte hing. Alsof het een vroege ochtend was in de winter, en de schemer een raar licht wierp over een slapend land.
Een zeer angstaanjagende ruimte was dit, niet reëel, en onaards.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Coldrin]

Het licht dat nergens vandaan leek te komen, zette de kamer in een spookachtig geel tintje. De beelden die aan de rand van de kamer stonden, waren groot. Het leken dezelfde beelden als die aan het begin van de Catacomben stonden. Enkel andere mensen, maar het leek alsof ze door dezelfde hand gemaakt waren.

Bardogon liep op de scheuren af. De sporen die door een of ander wezen gemaakt waren verkilden zijn binneste. Hoe kunnen die sporen hier komen als er geen toegang is? Hoe zijn die beelden hier gekomen? Magie. Een of andere vorm van magie.
Hij kreeg dorst en taste naar een heupfles. Water, bah, water, een goede pint zou beter smaken, maar drank is drank.

'Er moet ergens een verborgen gang zijn. Maar waar.' Toen keek Bardogon naar boven.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

Galliminus volgde de blikken die Bardogon op de kamer wierp, en keek ook omhoog. Heel hoog boven hen bevond zich een brug die twee doorgangen met elkaar verbond. De brug was zeer smal en hing boven de ruimte alsof hij ieder moment kon neerstorten op de drie mannen die er onder stonden.

"Het is een goed ding dat ik zelden geheel onvoorbereid op een queeste ga."
Galliminus nam het touw wat hij aan zijn riem had hangen af, en uit zijn buideltas haalde hij de klimhaken die hij had gekregen van de bediendes van Ophelia. Onder een van de twee plaatsen waar de brug toegang gaf aan een doorgang, hamerde Galliminus een klimhaak in de muur. Na enkele meters omhoog bevestigde hij er weer een,..daarna de volgende, totdat hij zich hoog boven de ruimte bevond. Hij sloeg het touw telkens weer om een van de klimhaken. Een enkele keer verloor hij bijna zijn grip en dreigde naar beneden te vallen, maar het touw wat hij bevestigd had aan de klimhaken liet hem enkele meters boven de grond hangen. Uiteindelijk kwam hij op de brug terecht en sloeg daar zijn laatste klimhaak in de stenen vloer.
Hij wenkte naar zijn vrienden om hen kenbaar te maken dat zij ook naar boven konden komen.
Ondertussen trok hij zijn tweehander Dondertoorn, en hij keek het duister in van de gang die zich aan hem openbaarde.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Tar ap Tinyan]

Tar klimt langs het touw omhoog naar de Brug. Het kost de man weinig moeite om omhoog te klimmen en hij vordert dan ook goed.

Halverwege hoort hij ineens een geluid. Hij kijkt naar de wanden en ziet uit een holte felgroene ogen ontbranden, en een vreemd gedroct kruipt eruit. Het creatuur loopt als een spin langs de wand mee omhoog. Tar roept naar boven, waar zijn medepaladijn Galliminus al is: "Pas op, er komt een wezen tegelijk met mij naar boven, let op dat je hem uitschakeld!" Naar beneden roept hij: "Kijk uit naar nog meer van deze wezens, we weten niet wat ze van plan zijn."

[Galliminus]

Galliminus kijkt hoe Tar naar boven klimt en ziet nu ook het wezen wat op een ork lijkt met twee paar armen met gespierde klauwen, en zijn benen zijn ook als twee gevaarlijke armen met grote handen waar gigantische nagels aanzitten, die een volwassen mens zonder veel moeite aan stukken kan scheuren. Zijn kaken zijn verschrikkelijk groot, en er druipt een gele stinkende vloeistof uit. Het wezen klimt enkele meters verwijdert van Tar naar boven. Het lijkt wel of het wezen hem nog niet gezien heeft en Tar de pas af wil snijden.
Het wezen is bijna boven aangekomen en zet zijn kaken in het touw waarlangs Tar naar boven klimt.

Galliminus knielt op de brug en haalt ferm uit naar het wezen. Het wezen voelt de luchtverplaatsing die het zwaard maakt en kijkt op naar het suizende geluid. Op datzelfde moment klieft Dondertoorn zich in de schedel van het wezen. Slijmerig bloed spat in het rond nadat de schedel met een krakend geluid uiteen word geslagen. Het wezen verliest zijn grip en valt vele meters naar beneden, en land naast Bardogon, die nu ook gewaar word van de wezens die langs vele nissen en scheuren naar buiten komen gesneld.

"Bardogon schiet op, je maakt geen schijn van kans als je daar alleen beneden staat!"

Soms vind Galliminus het spijtig dat de handboog een verboden wapen is voor een Randragam Priester, omdat het wapen als een niet eervol instrument word beschouwd. Dit was zo'n moment.

Hij twijfelt of hij naar beneden moet gaan om de priester van de Ene God bij te staan,..zou hij het veilig halen,..of maakt Bardogon meer kans als hij toch probeert om naar boven te klimmen, met de hulp van Tar en hemzelf.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/17/02 4:26:05 pm

[Coldrin]

Bardogon staart naar het wezen dat naast hem op de grond ligt. Een damp van het warme bloed stijgt op in de hoogte.
'Blijf boven, ik geraak er wel. En mocht er iets gebeuren, kijk niet om, ga door en vervul de taak. De Ene zal wel over mij waken.' roept hij naar boven toen hij zag dat Galliminus zich klaar maakte om terug af te dalen.

Bardogon grijpt de ijzers vast die in de wand gestoken zijn. Eerst klimt hij langzaam, maar het gaat steeds sneller. Toen hij voorbij een punt in de wand kwam waar een uitsteeksel was, voelt hij iets warm op zijn arm druipen. Bardogon kijkt naar boven, recht in de muil van een van de vreemde schepsels met de groene ogen. Hangend aan één arm trekt hij het zwaard uit het binneste van de staf. Hij stoot toe en doorboort de muil van het wezen met zijn zwaard. Het wezen slaat een kreet en trekt zich terug achter het uitsteeksel. Met één hand probeert Bardogon zich op te trekken aan de wand. Met veel moeite slaat hij erin zich op het uitsteeksel te werken. Hij veegt het zweet dat op zijn voorhoofd staat met zijn baard af.

Hij kijkt naar boven. De brug is te ver weg om te klimmen, veel te ver weg. Achter zich hoort hij een geluid. Hij kijkt om. Twintig groene ogen kijken hem aan. Tien wezens staan naar hem te kijken, klaar voor de aanval. Het eerste wezen valt aan. Bardogon laat zich vallen en het beest zeilt over hem heen. Hij denkt dat hij van het dier niets meer te vrezen heeft, maar een van de poten haakt in zijn gewaad. Bardogon voelt hoe hij opgeheven wordt en hoe de grond onder zijn voeten verdwijnt. Bardogon strekt zijn armen uit en grijpt zich vast aan de brede poot.

Dit is mijn laatste avontuur, denkt Bardogon. Op dat moment stijgt hij, hoger en hoger gaat hij. Hij vliegt voorbij de brug waarop Galliminus en Tar staan. Twee wezens zijn achter hem aangekomen en proberen hem van de poot af te bijten. Ze missen telkens. Een grote groene kop komt in zijn buurt en Bardogon moet loslaten. Met een stevige smak komt hij op de brug terecht.

'Wie had ooit gedacht dat die krengen konden vliegen,' lacht hij tegen Tar en Galliminus. Zijn lach vervaagt toen een luid gezoem van vleugels de ruimte vulde.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

Galliminus helpt Bardogon op zijn benen en kijkt naar beneden. Op de ruggen van de wezens ziet hij langs hun ruggengraat het vlees scheuren, en insektachtige vleugels vouwen uit. De overige wezens stijgen ook op en komen richting hen gevlogen.

Het speeksel van de wezens heeft een ziekmakende geur,..en hun beet zal waarschijnlijk ook zeer giftig zijn. Het zoemende geluid van de vliegende wezens is oorverdovend en angstaanjagend.
De wezens komen op hen af en Galliminus haalt uit met zijn tweehander Dondertoorn. Hij raakt enkele wezens die vervolgens op de brug vallen of ernaast naar beneden kelderen,..maar het houd hen niet tegen.
De wezens die geraakt zijn staan gewoon weer op en komen drijgend op het drietal afgekropen.

Galliminus staart de duisternis in van de gang die zich achter hun bevind,.."Het is zinloos om blind die gang in te lopen! We zullen stand moeten bieden totdat ik een toorts aan kan steken."
Hij pakt Dondertoorn stevig vast en richt zich op de wezens die op hen afkomen. "Bij Randragam!!!", en Galliminus zet de aanval in op de afzichtelijke wezens.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Coldrin]

'Niet nodig, weet je nog toen ik zei: 'Ik zal het licht zijn in de duisternis.'? Daar is het nu tijd voor. Bardogon spreekt een paar onverstaanbare woorden en een flits verblind even alle aanwezigen. Alle wezens die te dicht bij Bardogons zwaard kwamen worden door de flits van brandwonden voorzien.

Toen ieder terug kon zien, zagen ze dat het vele helderder was in de ruimte. De wezens die nooit geen echt licht gezien hadden, jankten van pijn. De kling van Bardogons zwaard straalde, het licht verdreef de duisternis in de gang achter de brug.
'Het heet niet voor niets Nachtlicht,' zegt Bardogon. Maar als je de tijd hebt, kan je toch beter een fakkel opsteken, het kan niet altijd blijven branden. Daar zijn speciale meditatietechnieken voor nodig, waar ik hier en nu de tijd niet voor heb. We kunnen dan beter het licht gebruiken in tijden van nood zoals daarjuist.'

Bardogon loopt de gang in. Het licht laat weer twee beelden zien die aan weerszijden van de gang staan.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht