Raganorck

[Samara Jalaya]

Ophelia kijkt nog eenmaal om naar de gevangene en daalt dan de wenteltrap weer af. Hoe zeer wilde ze dat ze haar ouders gekend had, dat ze wist waarom al deze mensen hier opgesloten zaten. Ze had zich nooit bekommerd om wat er leefde en kwijnde in de gevangenissen van het Kasteel, maar nu ze Galliminus huilend op de vloer van de Kerkers had gevonden, begon ze te twijfelen aan de schuld van velen die hier met Galliminus' vriend zaten. Ze schudde haar hoofd en stond weer voor de Poort.

~ Samara

[Galliminus]

Galliminus staat voor de Poort, en haalt een van de toortsen tevoorschijn die hij aansteekt met zijn tondeldoos.

"Ik ben er klaar voor,..en de poort word gesloten achter ons? Is het zeker dat er dan geen wezens zijn die de Poort kunnen openen als wij aan de andere zijde zijn op zoek naar de Dertien Bruggen, en de Schaduw Heer?"
Hij kijkt Ophelia vragend aan,...

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Samara Jalaya]

"Dat weet ik niet," zegt Ophelia. "Maar de verzegeling schijnt, zodra de Poort gesloten is, weer intact te zijn, wat betekent dat Raganorck veilig is. Ik geef jullie een kopie van de sleutel mee, zodat jullie er weer uitkunnen zodra de opdracht voltooid is. Verlies de sleutel niet, jullie zijn niet de enige die weten hoe er mee om te gaan." Ze overhandigt de sleutel aan Bardogon. "Het ga jullie goed, Heren," zegt ze, kust hen dan allen ten afscheid op het voorhoofd en draait zich om. Een moment later is ze verdwenen.

~ Samara

[Galliminus]

"Als het aan mij ligt nemen we die sleutel niet mee,......maar ik ben bang dat jullie er anders over denken, niet?"

Hij kijkt Tar en Bardogon ernstig aan. Wetend dat wanneer zij de sleutel meenemen de kans groot is dat iets of iemand die sleutel van hen afneemt.

"Hebben jullie er wel eens aan gedacht dat dit misschien de bedoeling is van de Duistere Heer,...dat er mensen afdalen in zijn catacombes die de sleutel bezitten,...stel je voor dat hij hier al op zit te wachten sinds de laatste keer dat de Poort sloot...........Er is een mogelijkheid dat we zullen falen,..en dan? Dan reiken we HÈT de sleutel naar Raganorck op een presenteerblaadje toe,.....want de kans is er ook dat deze plek zo bedorven is door het Kwaad, dat onze Goden ons niet kunnen bereiken daar.........Ik ben al eens op zo'n vervloekte plaats geweest,...en geen een Heilige of Priester kon er contact zoeken met zijn God"

Hij kijkt weer naar de Poort,...Hij heeft zijn zegje gedaan, maar hij weet dat hij niet voor Tar en Bardogon kan beslissen.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/13/02 6:43:23 pm

[Coldrin]

Bardogon kijkt hoe de poort dicht gaat en enkel de toorts die Galliminus draagt brengt nu nog licht voort.
Dan pas kijkt hij naar de sleutel die hij in zijn hand houdt, de drakenkop lacht hem toe. Het lijkt een venijnige grijns.
Bardogon hoort de woorden die Galliminus spreekt.
'Van mij mag die sleutel hier blijven, maar dan evengoed is de kans groot dat de Schaduw hem vindt. Of we moeten de poort terug openen, terug naar boven gaan. De sleutel aan Vrouwe Ophelia afgeven, terug afdalen en dan moet zij de poort achter ons sluiten. Dat zou veel tijd vragen.'

Bardogon strijkt met zijn hand door zijn baard.
'Er is nog een andere mogelijkheid,' zegt Bardogon aarzelend.
'Een mogelijkheid die ik liever niet gebruik.'
Hij kijkt Tar en Galliminus ernstig aan.
'Ik zou magie kunnen gebruiken om de sleutel naar de andere kant van de poort te brengen. Wij gebruiken de pure vorm van magie en scheppen deze.
Ik zie enkel grotere nadelen dan het voordeel dat we de sleutel kwijt zijn. Ten eerste weten de Schaduwwezens dan dat we eraan komen. Ten tweede zal er ergens in Raganorck iets gebeuren, wat juist weet ik niet. Het zit zo. Als we de pure magie scheppen, dan wordt deze omgebogen. Na het gebruik laten we deze terug los en moet de magie zijn oorspronkelijke pad terug in nemen. Hierdoor komen er spontane uitbarstingen van magische activiteit voor.'

Bardogon zet zijn hoed af en staart naar de binnenkant ervan.
'De sleutel mag in geen geval in handen van de Schaduw vallen.'

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

"Ik ben bang dat het daar nu te laat voor is,....we zullen de sleutel moeten vernietigen wanneer wij zeker weten dat Randragam ons snel zal komen ophalen"

Galliminus trekt zijn eenhander, en met zijn rechterhand draagt hij de toorts. Langzaamaan stapt hij voorwaarts. De toorts werpt een een vreemdsoortig licht in de grote hal waar zij nu in staan. In de verte zijn onmenselijke schreeuwen te horen, en een lucht die op zwavel lijkt dringt hun neusgaten binnen.

Langs de wanden van de hal zijn gigantische beelden te zien. Aan de ene zijde staat een beeldschone vrouw, uitgehouwen in het graniet waaruit de catacombes zijn ontstaan. De vrouw heeft een trieste blik in haar ogen, en keert haar hoofd af van het standbeeld wat tegenover haar staat. Daar staat een man,...duidelijk een Adelborst met een sardonische gelaatsuitdrukking. De arm van de man rijkt naar de vrouw.
Galliminus krijgt koude rillingen als hij het standbeeld van de man bekijkt.

Voorzichtig loopt hij naar voren,..maar houd stil wanneer hij de bloedstollende geluiden hoort die door de Hal weerklinken. De mannen moeten wennen aan de geluiden,...want waarschijnlijk zijn deze geluiden hier normaal. Galliminus voelt het aanwezige Kwaad,...het is overal rond hen heen, en er is geen duidelijke plaats te bepalen waar het Kwaad zich nestelt. Deze catacombes belichamen het pure Kwaad.

Hij draait zich om naar zijn reisgenoten, "Op zoek naar de Dertien Bruggen dan maar?", een spottende toon is te horen in zijn stem,...maar dit is niet ongewoon voor iemand die de pure emotie van angst beleefd. Het is een normale reactie voor iemand die zijn eigen angsten wil overtreffen en bedwingen.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/13/02 8:04:25 pm

[Coldrin]

Bardogon volgt de anderen, de sleutel heeft hij veilig weggestopt onder zijn gewaad. Hij loopt voorbij de beelden zonder deze een blik waardig te gunnen. Hij heeft het veel te druk met de stemmen buiten zijn hoofd te weren.
'Hoe weten wanneer we aan de dertien bruggen zijn. Stel dat er een brug of drie ingestort is, dan zijn het nog maar tien bruggen.' Bardogon probeert met het beetje humor zijn zenuwen te bedwingen. De stemmen blijven in zijn hoofd spoken ookal luistert hij er niet naar. Het is onmogelijk ze niet te horen, dus concentreert hij zich op zijn omgeving.

Het pad lijkt een klein beetje naar beneden te gaan. De zwavelstank blijft permanent aanwezig in de lucht en beneemt op bepaalde plaatsen zelfs de adem. Het tikken van Bardogons staf op de ondergrond galmt zachtjes tegen de wanden die ruw uit de rotsen zijn gehakt.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Galliminus]

Wanneer de drie de hal uitlopen komen zij op een pad wat langs beide zijden omgeven word door ravijnen waarvan de bodem niet te zien is.
Zelfs het licht van Galliminus'toorts kan geen zicht geven op de diepte van de kloven.
Terwijl de drie over het pad lopen klinkt er plotseling een aantal ijzige schreeuwen. Voor hen verschijnen vier schaduw wezens vanuit de kloven.
De wezens hangen dreigend in de lucht,..Hun schimmige uiterlijk is moeilijk waar te nemen in dit duister. Het zijn schaduwen die geen bron hebben waaruit de schaduw ontspringt. Het enige verschil met een normale schaduw zijn de groen oplichtende ogen die met een kwade blik hun kant op staren.

Plotseling lijkt de tijd heel even stil te staan, en de vier onheilige wezens komen hun kant op geschoten. Galliminus laat zijn zwaard en de toorts vallen op het pad wat zij bewandelen. Op het moment dat Galliminus zijn tweehander Dondertoorn trekt vanuit de schede die op zijn rug zit bevestigd word hij vol in zijn zijde geraakt door een van de onheilige wezens.

Zijn plaatmaliën harnas versplinterd op de desbetreffende plaats, en een diepe vleeswond ontstaat. In de ferme slag die het schaduw wezen toebrengt aan hem worden zijn reisgenoten getroffen door het bloed wat uit de toegebrachte wond spat.
In een vloeiende beweging trekt Galliminus zijn tweehander over zijn rug en doorklieft het schaduw wezen. Even lijkt het alsof er een bliksemstraal geleid word via het lichaam van Galliminus, wat door zijn tweehander trekt wanneer het zwaard het onheilige wezen raakt.

Het wezen schreeuwd het uit en vervaagd, maar Galliminus valt op zijn knieën, en hij grijpt naar de wond die zonet is toegebracht.
"Randragam sta ons bij" schreeuwd hij, en hij probeert al zijn kracht te verzamelen om weer op te staan. Zijn witte gewaad kleurt rood, maar hij staat paraat.
Verderop hangen nog drie van die verdoemde wezens in de lucht, en plotseling zetten zij de aanval in, en zij komen op het drietal afgestormt.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/13/02 10:41:12 pm

[Tar ap Tinyan]

In een flits ziet Tar Galliminus gewond raken en de overgebleven creaturen de aanval inzetten. Tar houdt zijn wapen voor zich uit. Het zwaard gloeit blauw op als de magie van de Tempelier in werking treed. De runen in zijn gezicht branden fel op en Tar begint te mompelen. Vreemde woorden klinken en vanuit een handpalm schiet een vlam richting één van de Schaduwen...

~Tar ap Tinyan, Tempelier in de Orde van Kir Nadin, Nachschout van Raganorck~

[Samara Jalaya]

Diep in het labyrinth is hij ontwaakt. De lucht is verstoord, hij voelt het dreunen van de grond, het kreunen van de betrede vloeren van zijn domein. Hij ruikt het zweet van hun angst, het bloed dat uit hun wonden gutst, hij hoort het kloppen van bange harten. Oh ja, hij hoort, ruikt en ziet het met zijn geestesoog. Dwaze zielen hebben het gewaagd zijn grond te betreden. Dwaze verloren zielen... De Schaduw verheft zich en brult, zodat de wanden trillen met de echo van zijn schreeuw.

~ Samara

[Galliminus]

Een onheilspellende doodse schreeuw weerklinkt door de Catacombes,....De muren en het pad beginnen te trillen, en Galliminus valt weer terug op zijn knieën. Zijn gezicht ziet er verkrampt uit door de pijn. Hij voelt de warmte uit zijn zijde stralen,..en hij word duizelig. De grond waar hij zich op bevind kleurt rood.

Hij ziet een schaduw wezen op zich afkomen, en ook ziet hij zijn twee reisgenoten die ook hun handen vol hebben aan de groteske creaturen.
Hij concentreerd zich, en roept Randragam aan,...Zijn gebeden worden verhoord,..en Galliminus is opgelucht dat hij zijn contact met de Almachtige Donder-Draak niet verloren is ondanks het Kwaad in de Catacombes. Galliminus voelt de pijn verdwijnen, en zijn lichaam word vervult met de kracht van zijn Godheid. Hij springt overeind, en weet het Schaduw Wezen met het grootste gemak te ontwijken.

Hij beweegt zich terug naar zijn reisgenoten, en zij staan rug aan rug, gereed om de nodige weerstand te bieden. Drie mannen met Goddelijke bijstand.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[santetjan]

(OOC: Samara, ik heb zo'n idee wat je op de groep af laat komen. wil je dit zelf afhandelen, of kan ik me er weer mee gaan bemoeien?)

[Samara Jalaya]

(( ooc: Je bent van harte uitgenodigd om je er mee te bemoeien, ik ben hier om het de drie moeilijk te maken, kan best wel wat hulp gebruiken! ))

~ Samara

[Coldrin]

Bardogon kijkt naar het diepe ravijn op het moment dat de vier wezens verschijnen. De aanval was snel, te snel voor hem. Hij zag Galliminus geraakt worden door een van de wezens en voelde het bloed op zijn huid. Hij zag hoe Galliminus het wezen doorklieft en dood. Dood? Kan zo een wezen wel dood?
Het volgende moment ziet hij nog Tars runen blauw oplichten als een wezen hem aanvalt, dan heeft Bardogon zijn handen vol met een wezen dat op hem afkomt. Hij trekt zijn zwaard, waarvan de kling een gelig licht verspreidt.
'Voel de macht van Nachtlicht, duistere wezens,' Bardogon zwiept zijn wapen heen en weer, hij raakt steen. Het wezen is verdwenen, waar het eerst stond is nu enkel steen. Hij draait zich om en ziet Tar tegenover drie wezens staan. De gele ogen branden fel.

Bardogon rent naar Tars zijde om hem bij te staan, maar ze moet achteruit wijken. Hij voelt dat Galliminus achter hen staat. De drie Schaduwen draaien rond hen.
'Bij de Ene, wat staat ons nog te wachten?' zegt hij. Op dat moment beginnen de wanden te trillen.

Bardogon ~ Hoeder der zielen, Priester en drager van het Heilige zwaard nachtlicht

[Samara Jalaya]

Hij spiedt rond. Drie paar voetstappen hoort hij, drie paar voetstappen dicht bij de Ravijnen van de Eerste Cirkel. Het zijn mannen. Dwaze mannen die het wagen zijn grondgebied te betreden.

De Schaduw richt zich op, een zwart gat, en brult opnieuw. Mocht de mogelijkheid bestaan dat de mannen de voorste linies van het Schaduwleger verslaan, dan zullen de Ravijnen met hen afrekenen. De trillende vloeren en wanden bieden nergens houvast. Gelijk houten poppetjes zullen de indringers in de diepten worden geslingerd. Een nieuwe brul doet het labyrinth schudden. Het monster is ontwaakt.

~ Samara