Raganorck

[dyradne]

dyradne hoorde hoe de man begon te preken over het elfenvolk. dit had ze al meer gehoord maar nog nooit zo iemand ontmoet. ze stond in het deurgat en keek nog even naar binnen en liep dan als een speer weg door de straten van raganorck. haar haren achter zich wapperend. na een tijdje stopte ze in een achtersteegje en zakte daar tegen een muur op haar knieen om even uit te rusten.

dyradne-> duistere district-op de vlucht.

[Gashyr]

Horan kneep zijn ogen tot spleetjes, hij kon niets anders dan pure minachtig voelen voor deze man.
"Mijnheer, ik heb de duisternis gezien. Ik heb wezens van het kwaad in de ogen gekeken, ik heb mijn krachten gemeten met de dienaren der slechtheid, de duisternis teruggedrongen met licht. Maar weet dat de duisternis vele vormen heeft. De duisternis die ik nu zie, is de duisternis in uw hart. U bent misleid door uw angst voor het onbekende. En wat betreft het verval van de adel... die is niet zo verwonderlijk, als mannen van uw stand zich in zulke eerloze daden willen storten."
Even pauzeerd Horan, zowel om de impact van zijn belediging af te wachten als om het volgende wat hij gaat zeggen nogmaals te overwegen.

[Martys Brendarion]

"U vergeet uzelf, weledelgeleerde heer Centaur..." Walefrid komt eng dichtbij, zijn gezicht bijna tegen dat van Horan aan gedrukt zegt hij: "Denk maar niet dat wij dit zullen vergeten, maar dit is nog de tijd nog de plaats om hierover te twisten." Daarna loopt hij terug naar zijn vrienden. "Kom, het elfenkind is gevlucht, de jacht kan beginnen!" Schaterlachend gaat hij op weg naar de deur...

Nauwelijks zijn ze de deur door of ze zien nog net een glimp van een mantel om een hoek verdwijnen. Briesend zet Walefrid de achtervolging in; zijn vrienden niet ver achter hem.

walefrid en co naar het Duister District; op de vlucht

Edited by: Martys Brendarion at: 7/7/03 11:28 am

[Gashyr]

"Pas op! Voor u het weet wordt de jager prooi."
De edelman hoorde Horan's woorden niet meer, hij was al verdwenen. Horan zette de achtervolging in en verliet de taveerne, waar een totale stilte was gevallen en en een ieder beduust naar het schouwspel had staan kijken, maar voor hij de hoek om was hoorde hij alweer geroezemoes, en niet veel later werd het eerste dronkemans lied weer ingezet.

((Horan Zilverboog naar Het Duistere District: Op de vlucht))

[Rasham]

Rasham hoort de beledigende woorden van Walefrid en is compleet verrast door de uitbarsting van de jonge elvin naast hem.
Zonder dat iemand ervoor opstaat, zonder handen die het meubelstuk vastpakken ziet hij een tafel weggerukt worden van de vloer van de taverne, kroezen gevuld met bier die ervan afvallen en op de grond uiteenspatten. De kaars die op het midden van het blad stond dooft in de schuimende vloeistof. Bijna lethargisch staat de Tempelier daar, starend naar de sissende lont. Hij komt pas bij zinnen wanneer de tafel vlak voor het hoofd van Walefrid stopt, als door onzichtbare handen in de lucht gehouden, en weer terugzweeft naar de ontstelde gasten.
De stem van de centaur hoort hij nog... "Mijn lieve kind, je hebt een krachtige gave. Gebruik hem toch alsjeblieft niet om mensen kwaad te doen."

Ze malen in zijn geest wanneer hij naar zijn hartstreek grijpt en zich terugtrekt in de hoek waar hij zat. Het teken op zijn borst brandt ongenadig...en heel even meent hij in de donkere gelagzaal, dwars door de mensenmassa heen een dolk op zich af zien te komen...waarvan het lemmet merkwaardig gekronkeld is.
Hij begrijpt het niet...dat moment in de Kerkers en daarna in de Tempel...hij was er klaar voor, waarom zag hij het masker van de Chaos niet toen het naast hem stond in de vorm van een jonge elf? Een gewelddadige heidense?

"Ik bergrijp het niet..." zijn hand drukt op zijn hartstreek. Ik dacht dat ik er klaar voor was... Freule, waarom doorzag ik het niet...haar onschuld?
De tijd dringt, ik bid u..." hij klemt zijn kaken op elkaar "breng me naar een Ware Priester van de Ene."

[Iris de Muralt]

Iris leunt loom achterover in haar stoel en kijkt met een verveelde blik naar het tafereel dat zich voltrekt in de gelagkamer. De jonge, koppige Elfse, de hulpvaardige centaur, de lompe Walefrid en zijn kompanen, het zijn slechts een paar van de duizenden mieren die nu nog krioelen in de stad, totdat iemand een zee van kokend water over hun nest zou laten stromen waarin ze kronkelend zouden branden en verdrinken als straf voor hun gekrioel in het duister...

Haar aandacht verplaatst zich naar Rasham, die, zijn hand klauwend naar zijn borst, terug komt lopen naar hun tafeltje. Ze gaat weer rechtop zitten en hoort de woorden die hij stamelt als hij weer gaat zitten. Ze draait haar gezicht naar hem toe en kijkt hem met een milde glimlach aan. Haar stem klinkt zacht, maar zelfverzekerd en vol vuur:

"Mijn waarde Rasham, het duister heeft vele manieren om haar ware bedoelingen te versluieren. Het veinzen van onschuld is daar slechts één van. U zou dit voorval kunnen beschouwen als als een waarschuwing van de Ene dat het duister dieper reikt dan op het eerste gezicht lijkt en dat we ons niet moeten laten verwarren door haar masker, maar dat we daar doorheen moeten stoten met al onze beschikbare kracht om de poel van duisternis en verderf aan het wrakende ware licht bloot te stellen en het vernietigend te verdelgen."

Er verschijnt een blos op haar wangen en haar ogen lijken vurig te blinken tijdens haar betoog. Dan realiseert Iris dat ze zich wel erg laat meevoeren met haar woorden en ze haalt diep adem voor ze kalmer vervolgt:

"U bid mij u naar een ware priester van de Ene te begeleiden en zoals ik reeds gezegd heb; dat kan ik. Maar niet meteen. De situatie in de stad is er niet naar dat zij open en bloot de ware woorden van de Ene kunnen verkondigen waar zij zouden willen. Zij moeten zich verborgen houden, zodat ze zonder gevaar de leer van de Ene kunnen verkondigen aan hen die het waardig zijn de woorden te horen en ernaar te leven. Er schuilen kwade ogen in het duister die hun wegen maar al te graag zouden willen nagaan om ze vervolgens voor een vals gericht te brengen en ze te laten veroordelen om te branden als ketters."

"Ik heb een ander voorstel. U kunt mij escorteren naar mijn huis. Daar zal ik uw verzoek op schrift stellen en op veilige wijze laten brengen naar de priesters die u zoekt. Terwijl we afwachten tot we ontboden worden, kunnen we daar rustig en ongestoord praten en wellicht samen dineren. Mocht u de behoefte hebben om te rusten dan zal ik een gastenvertrek voor u in orde laten maken. U hoeft zich geen zorgen te maken over uw veiligheid, de enige andere persoon in het huis is mijn kamermeid en zij wordt betaald om discreet te zijn."

"Zou u zich in dit voorstel kunnen vinden, heer Rasham?"



((OOC: De verhaallijn van Rasham en Iris gaat verder in de draad "De Taverne", "Gelagkamer 1."))

Edited by: Iris de Muralt at: 8/26/03 6:14 pm