Raganorck

Via Linwell · Posted: Sat Apr 19, 2003 7:37 am Post subject: Re: Terugkomst van de strijd

"Ach het gaat wel, het is in iedergeval geen prettige ervaring. Je mag best gaan vragen wat er is gebeurd maar ik ga er niet weer heen. Ik heb geen zin om nog een keer flauw te vallen."

"Maar het is al laat en ik vermoed dat mijn ouders het niet leuk zullen vinden dat ik zo laat weg ben. Maar, eh... kan ik een keer langs komen op het kasteel? Ik ben er nog nooit binnen geweest. Het lijkt me zo spannend om op een kasteel te wonen." Er verscheen een dromerige blik in Via's ogen. "Met prinsessen en edelmannen, de Vrouwe ontmoeten."

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Oh, ik heb zelf de Vrouwe nog nooit ontmoet, ik ben wel van plan om haar op te zoeken, als ik er tenminste achter kan komen waar ze is..." zei Leana. "Weet je trouwens waar Lupijn is? Die klerk bedoel ik. Ik heb een boodschap voor hem, een geheime boodschap."

Via Linwell · Posted: Sun Apr 20, 2003 11:34 am Post subject: Re: Terugkomst van de strijd

"Lupijn, Lupijn..... Ik heb m'n vader wel eens over hem horen spreken, volgens mij werkt hij ook op de Toren der Geschiedenis. Maar ik zou niet weten waar hij nu is. Ik kan mijn vader wel eens vragen vanavond of morgen, dan kan ik je daarna komen opzoeken in het kasteel, goed?"

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Harstiike bedankt!" grijnsde Leana, "jammer dat je nu al weg moet... maar doei dan hè!"

Rasham · Posted: Thu Apr 24, 2003 12:02 pm Post subject: Terugkomst van de strijd

Ruggelings naar de zon gezeten, die door de glazen ruiten schijnt en waarvan hij de warmte op zijn grauwe huid en door zijn grijze haren kan voelen, drinkt hij van de kruik met water die voor hem is gezet. Zijn zwaard heeft hij losgegespt en over zijn schoot gelegd, een hand rust op het gevest, terwijl hij voor zich uitstaart. Nog steeds hoort hij de verzengende duistere vlammen die de stad branden. Een beeld dat alleen in de geest van de Tempelier lijkt af te spelen wanneer hij de onbezorgde blikken van de bezoekers opneemt.

Hij overdenkt de vreemde woorden van de wachter, maar meer nog vraagt hij zich af hoe hij de roep vanuit het kasteel kan antwoorden die nu steeds meer als een gillende gewonde klinkt en diep in zijn ziel snijdt. Het stuit hem tegen de borst om als een dief in de nacht zijn doel te bereiken om het 'ware hart' te vinden dat hem moet helpen bij zijn zware taak.

De Priester van de Ene heeft een andere wereld betreden, waar de Tempelier, vanwege het vervloekte bloed in hem, de Gezegende niet kan bereiken om raad te vragen.
En hij weet dat hij hulp nodig heeft...maar waar kan hij nog ware gelovigen van de Ene vinden...
"Mannen, vrouwen, kinderen..." Rasham's merkt dat zijn gevoel verliest aan kracht als hij de woorden herhaalt, het medelijden wat hij bij de Priester nog voor de inwoners van Raganorck ervoer lijkt vrijwel te zijn uitgedoofd.

Edited by: Rasham at: 4/24/03 2:12:34 pm

Uriel · Posted: Fri Apr 25, 2003 1:45 pm Post subject: Re: Terugkomst van de strijd

De Gepokte van de Binnenplaats en de Grote hal, de Poort.

De wandeling door de straten van het Duister hadden hem goed gedaan. Hij had de duisternis ervaren als een warme mantel. Geen priemende ogen, lastige vragen en onopgeloste raadsels, maar de keiharde wereld van mensen aan de onderkant. Ze leefden voort en stierven om weer plaats te maken voor nieuwe borelingen die weer zouden sterven en haar legioen zouden doen groeien. Haar victorie was onontkoombaar. Dat anderen dat niet zagen was hun eigen fout. Iedereen behoorde uiteindelijk haar toe.

Dorstig van de lange wandeling was hij terecht gekomen bij een Taveerne. De buitenkant zag er aangeslagen uit, maar binnen klonken stemmen en de geur van drank en voedsel kwam hem tegenmoet. Hij stapte binnen. Even moest hij zijn ogen laten wennen aan het verminderde licht...

Iris de Muralt · Posted: Fri Apr 25, 2003 7:51 pm Post subject: Re: Terugkomst van de strijd

((Iris vanuit “De tien torens: Iris de Muralt”))

Iris schrijdt met een waardige tred ‘De Taverne’ in. Op het moment dat ze binnenstapt wordt ze omringd door een muur van lawaai; gepraat, gejoel, gelach, het krijsen van kinderen. Dit is duidelijker een drukkere plaats dan ‘Den Groenen Acker’, en, als ze even haar blik rond laat dwalen, zo te zien met een meer divers publiek. Vaal licht valt door de grauwe ramen en werpen hier en daar een eilandje van zonlicht op de vloer van de schemerige herberg.

Dan valt Iris’ blik op een man verderop, bij een raam gezeten. Het zonlicht glimt op de grijze lokken die hier en daar uit zijn zwarte haardos steken en speelt op de getinte huid. De eenvoudige bruine kledij zou een eenvoudige komaf verklaren, ware het niet dat de fiere houding en wilskrachtige kin neigen naar een andere afkomst, die van een edele.

“Rasham….” verzucht Iris zachtjes in zichzelf.

Met een vastberaden blik worstelt Iris zich door de menigte naar de tafel van Rasham. Vlak bij zijn tafel aangekomen blijft ze even stil staan en neemt ze de lange man met zijn afwezige blik en het lange zwaard op zijn schoot helemaal in zich op. Dan loopt ze verder naar de tafel.

“De Ene zij met u, mijnheer. Zou ik op deze lege stoel mogen plaatsnemen? Het is zo druk, dat er bijna geen plaatsen meer zijn. Tenzij u liever geen gezelschap prefereert, natuurlijk, ik wil u niet ontrieven.” Iris glimlacht beminnelijk, doch houdt een serieuze blik in haar ogen.

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

De straten van Raganorck leken eindeloos, maar resoluut zocht Lunea een weg naar de Taveerne. Mirko ondersteunend vond ze de Gannon en vanaf daar kon ze zich de weg naar de haven van de Kraakwaters herinnneren.

Nu stond ze voor de deur, Mirko fluisterde wat, maar ze deed de moeite niet om hem te verstaan. Haar vrije hand bleef even boven de klink zweven. Iets hield haar tegen. Zij moest hier niet zijn... dit was haar plaats niet. Plotseling miste ze de bomen om zich heen. Wat was er met haar gebeurt, de stad joeg haar geen angst aan, maar het voelde ook niet als een thuis.

Ineens wist ze niet goed meer wat ze met mirko aan moest. Geuren van eten en bier onsnapten aan de kieren in de deur en Lunea's maag gromde. Ze hield Mirko voorzichtig neer op de brede stenen drempel.

' Wacht hier, Mirko.' Ze hamerde twee keer stevig met haar vuist op de deur en liep toen de steeg naast de herberg in. Licht scheen verlegen door het matte raam van de keuken. De deur ernaast stond op een kier en ademde stoom in de koude buitenlucht. Ze hoorde geratel van potten en pannen.. was dat danya die de keuken verliet om te kijken wie daar op de deur had gebonkt?

Lunea sloop langs de muur richting de achteringang van de taveerne. Zelfs het vat met vuilnis en restjes zag er appetijtelijk uit in haar uitgehongerde ogen. Maar ze schuifelde ze voorbij, hopend dat ze wat beters uit de keuken van de Taveerne kon snaaien.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Leana zag de Gepokte binnenkomen, ze schrok en wist niet precies wat ze moest doen. Ze deed dus maar alsof ze die man helemaal niet kende en krabbelde wat op een klein papiertje.

Vader van vriendin neemt contact op met Lupijn, weinig mensen weten waar Lupijn is, zomaar verdwenen ofzo. Zal proberen...

Ze verfommelde het papiertje en liep nonchalant langs de Gepokte en drukte hem onopmerkelijk het briefje in de hand.

((Leana naar de Dwalende Kamers -> Gehuld in het duister.))

Via Linwell · Posted: Sat Apr 26, 2003 12:53 pm Post subject: Tot morgen.

Via stond op en wuifde als afscheid naar Leana, "Tot ziens." Ze manouvreerde tussen de mensen door en liep haastig naar buiten. Daar liep ze haastig door het donker naar huis.

Via>>De tien torens>>Huize Linwell.

Uriel · Posted: Sun Apr 27, 2003 10:00 am Post subject: De Gepokte

De Gepokte was verbaasd Leana hier aan te treffe. Het meisje deed echter wat verstandig was en deed alsof ze elkaar niet kenden. Het briefje hield de Gepokte in zijn hand geklemd terwijl hij door de menigte heen een tafel zocht. Hij vond echter alleen een lege kruk en hij nam daar genoegen mee. Speurend ging zijn blik over de menigte. Het was een stuk drukker dan de vorige keer en dat beviel hem niet. Hoe drukker hoe onoverzichtelijker. Prachtige gelegenheid voor dieven en ander gespuis, maar niet als je enkel een droge keel wilt laven. Dan ziet hij Rasham. Een jonge vrouw is bij hem aangeschoven. Vanonder zijn kap houdt hij het tweetal in de gaten. Het spijt hem echter dat hij hun gesprek niet kan verstaan. Dan haalt hij langzaam het blaadje uit zijn zak, leest het en gooit het vervolgens met een boog in het haardvuur. Geen sporen achterlaten. Leana neemt haar werk serieus, dat is mooi.

Uriel

Mirko blef staan toen Lunea in de steeg naast de Taveerne verdween. Er was verder niets wat hij kon doen. Deze plaats maakte een gevoel bij wakker dat hij moeilijk plaatsen kon. Hij kende deze plek en hij wist niet zeker of hij hier wel terug wilde komen. Aan de ene kant was er het prettige gevoel een beetje thuis te komen, maar aan de andere kant had hij het gevoel dat er iets stond te gebeuren. De dreiging van een confrontatie met zijn verleden waarvan hij nu nog niet wist of hij het wilde of niet hing als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd. Voorzichtig deed hij een paar passen terug de steeg in. Hij ging in de schaduwen staan. Wie het ook was die de deur zou openen zou enkel een zwerver in lompen zien. Hij moest proberen iets van het initiatief aan zijn kant te houden. Al was het maar de keuze met wie te spreken en met wie niet.

Rasham · Posted: Mon Apr 28, 2003 11:01 am Post subject: Iris de Muralt

Voor een moment is de Tempelier uit het veld geslagen wanneer hij uit zijn gedachten gehaald wordt. Een primitieve reactie van een man die jarenlang niets anders gekend heeft dan de kille duisternis van de Kerkers die zijn lichaam uitholde en zijn geest binnendrong, waar hij iedere warmte heeft moeten missen. En nu plotseling wordt aangesproken door een jonge vrouw.
onmiddelijk betreurt hij die gevoelens, veroorzaakt door een lange tijd van eenzaamheid en hij herstelt zich. Richt zich overeind, buigt licht en biedt Iris de stoel aan. "Vergeef me, ik vergeet mijn manieren...als mijn gezelschap en het water u behagen. Mijn naam is Rasham, mijn zwaard staat in dienst van het Licht en het doet me goed de naam van de Ene te horen in deze duistere tijden..." Zijn ogen nemen haar scherp op, de jonge vrouw, haar omgeving lijkt haar niet te verontrusten, hoewel haar kleding en haar uitstraling erop wijzen dat ze afkomstig is uit andere kringen dan de meerderheid van de bezoekers van de Taverne. En iets in haar trekken herkent hij, iets van lang geleden, voor de muren van de Kerkers hem insloten.

"U komt me vreemd genoeg bekend voor...en toch meen ik u nooit ontmoet te hebben, wat is uw naam?"

Edited by: Rasham at: 4/29/03 8:48:33 am

Iris de Muralt · Posted: Mon Apr 28, 2003 8:04 pm Post subject: Re: Iris de Muralt

“Dank u, heerschap.” Iris gaat zitten. “Mijn naam? Wat vrijpostig van u om daar naar te vragen, maar goed, ik wil u mijn naam wel noemen, u heeft de uwe tenslotte ook genoemd” Iris glimlacht zonnig naar Rasham. “Ik ben de freule de Muralt... Iris de Muralt. En uw water en uw gezelschap zullen mij vast wel behagen.” Iris strijkt een lok die is losgeschoten uit haar opgestoken haar achter haar oor.

“U dient het licht, zegt u? Velen kijken in het licht, maar raken er slechts door verblind en anderen moeten hun blik afwenden omdat het licht te fel is voor hun ogen. Het is slechts weinigen gegeven in het licht te kijken en waarlijk te zien, zeker in deze duistere tijden.” Iris blik houdt de ogen van Rasham vast als ze deze woorden spreekt. Het is echter onmogelijk te bepalen welke kleur ze hebben... donker in ieder geval. Ze zucht stilletjes...

Edited by: Iris de Muralt at: 4/28/03 10:20:16 pm

Rasham · Posted: Tue Apr 29, 2003 9:58 am Post subject: Iris de Muralt

De Muralt...hij denkt de naam te kennen, terwijl hij om een tweede mok verzoekt die hij vult met water en het Iris aanbiedt, De Muralt...het gezicht duikt op, dat bij de naam hoort en glijdt als een verre echo door zijn gedachten, ongrijpbaar blijvend. De Kerkers zijn hem niet genadig geweest.
Hij neemt van het water, haar woorden overdenkend, het is hem niet toegestaan in het Licht te kijken...door het bloed wat hij draagt van Randragam, de Vader van zijn Vaders...

Iris kijkt hem recht aan, met een vastberaden blik in die bruine ogen die haar uitspraken meer kracht lijken te geven en Rasham bestudeert haar, zich afvragend waar die wijze woorden vandaan komen, wat een welgestelde jonge Raganorckse edelvrouw zoekt tussen het gewone volk. Een voorteken van de Ene? Of een bedriegelijke val, zoals de Tempel van de Ene die een val werd voor haar Gezegende Valentijn, slachtoffer geworden van een pijl uit de boog van de gevallen Priester Riandros. Haar woorden zijn waar...maar wie kan hij vertrouwen.

"U klinkt alsof u de Ene een warm hart toedraagt...is er, nu de Tempel van de Ene afbrokkelt en haar Priester op sterven ligt, nog een bron van hoop in deze stad?"