Raganorck

Coldrin · Posted: Sun Dec 01, 2002 1:51 pm Post subject: Re: Opstaan

'Zicht zou prachtig zijn,' antwoordde Coldrin op de vraag of hij iets nodig had. Een grimas stond rond zijn mond.
'Het spijt me, ik wou enkel proberen of ik kon lopen. Waar ben ik op gevallen?'

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

"Op euhhh,onze grijze strijder.Het is misschien beter dat we je helpen recht te staan,anders krijgt hij ook meer last van zijn verwondingen."Waarop ze keek naar de soldaat die naast haar stond."Help me even als je wilt.."

Faranyell

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Samen met de kleine boself hield Morcos de strijder omhoog.Hij had al wel even gezien dat zijn benen niet meer van de beste waren om er nu op te gaan staan.

morcos

De hond met vele namen · Verloren en Vergeten Joined: 19 May 2002 Posts: 36

De lucht verlaat met een schok de oude longen wanneer de smid de kracht in zijn benen mist en op de grijze hond terechtkomt. Misschien zou er een flauwe herinnering kunnen zijn bij de geuren om hem heen, verder weg nog dan het onderbewuste, armen die hem in veiligheid dragen tijdens de orkaanval op de smidse in de hoeve buiten de stadsmuren. een verre tocht op zoek naar zijn vrienden
Maar de strijder is te diep gezonken in de slaap van de vergetelheid. Het is de genezing die hij zo hard nodig heeft, die zijn oude lichaam weer op krachten moet brengen.

De vrienden waar zijn strijdershart bij ligt, zijn in zijn geest nu onbereikbaar. De gele ogen gaan een moment open bij het gewicht dat op zijn borstkas drukt en hij jankt zacht, maar zonder iets te lijken registreren sluiten ze weer en is de hond met vele namen weer weggezonken.

Coldrin · Posted: Tue Dec 03, 2002 4:11 pm Post subject: Re: Opstaan

'Verdomme,' vloekte Coldrin. 'Het spijt me Strijder. Zo een trouw dier in het gevecht en dan moet ik er in mijn lompheid op vallen.'

Hij schudde zich los van de man die hem vasthield. 'Ik moet geen hulp,' gromde hij boos terwijl hij een paar wankele stappen zette en tegen een tafel opbonsde. 'Ik geloof dat we in een gelagkamer zijn, maar waar is al het volk? Hoort een herberg niet vol te zitten om goed te blijven draaien. Een herberg zonder volk is even erg als er zou geen bier zijn.' Plots daagde er iets bij Coldrin.
'Er is toch nog wel bier??' vroeg hij geschrokken, terwijl hij steunend op zijn armen ging zitten.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

"Als er was,wat zou je er dan mee doen.Je kan nu nog niet fatsoenlijk op je eigen benen staan,wat zou je dat daarna dan wel."Zei ze lachend tegen hem."Ik veronderstel dat er is,maar..." De blik in haar ogen liet wel weten wat ze wou dacht.......'Ongelofelijk,en nog altijd zo'n voorliefde voor bier?!'

Grinnikend in zichzelf totdat ze zag dat iemand de deur opende.Ze keek verbaast.Wisten de mensen van de stad niet dat de taverne er leeg uitzag.De man die binnenkwam..."Hmmm"...was nogal klein van gestalte blijkbaar.Ja,ze moest zelf niet zeggen dat ze dat ook niet was,maar hij leek wel anders,aangepast aan...hier.

Edited by: Faranyell at: 12/7/02 7:53:09 pm

Coldrin · Posted: Wed Dec 11, 2002 5:42 pm Post subject: Echo?

Trannen rollen over zijn wangen als hij de zacht lieve stem van Echo hoort.
De wonden zijn vergeten en in gedachten verschijnt het gezicht dat hem zo dierbaar is.
'Echo?' vraagt hij, zijn stem zacht van emotie. 'Ik zie niets meer, het zicht is mij afgenomen. Ik denk dat de goden of god, mij mijn zicht afgenomen heeft in ruil voor mijn benen.'

De tranen wilden niet ophouden.
'Ik weet niet wat ik liever wou. Samen met jou kunnen wandelen of je kunnen zien? Nu zie ik je gezicht nog in mijn gedachten, maar zal deze herinnering niet uitvagen?'

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Als ze zijn stem hoort, is Echo plotseling al haar angst vergeten en slaat ze haar armen om Coldrins hals heen, drukt haar gezicht tegen zijn schouder, dicht, dicht tegen zich aan. Hij is blind, hij kan haar niet zien, hij zal haar nooit meer kunnen zien. Ze kan het nauwelijks geloven. Dat hij haar gezicht nooit meer zal kunnen zien, dat is nog niet het ergste, schiet plotseling door haar heen, maar alle mooie dingen van de wereld... De zon en de wouden, het zilver van haar Boog, het schitteren van zijn zwaard, het verkleuren van de lucht van ochtend naar avond, de gezichten van alle mensen die tegen hem spreken...

"Niet huilen," fluistert ze. Ze drukt haar neus in zijn zachte haar, streelt zijn gezicht met haar vingers. "Ik blijf bij je, dat beloof ik je. De goden kunnen je de ogen sluiten, maar mij nemen ze niet van je af. En jou niet van mij. Ik hou van je Coldrin, wat er ook gebeurt." Bij de goden, kon ze maar iets doen.

Coldrin · Posted: Sun Dec 15, 2002 10:00 am Post subject: Re: Echo?

'Ik hou ook van jou, liefste,' antwoord Coldrin terwijl hij zijn tranen wegveegde. 'Eens zal er een tijd komen dat we moeten scheiden, maar laat die tijd nog maar weg blijven.' Liefst voor eeuwig.

'Kan er iemand mij vertellen of die Spinelfen verslagen zijn? Ik vind het raar dat ik geen verdriet kan voelen voor de dood van leden van mijn eigen ras. Sommigen heb ik zelfs nog gekend, dat dacht ik toch.'

Coldrin beantwoorde de aanraking van Echo en hij kuste haar vingers.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

Echo strijkt met haar vingers door de zachte strengen zilver haar en glimlacht. Er waart een vreemd, onnoembaar gevoel in haar hart, een gevoel dat haar enerzijds triest stemt bij de aanblik van Coldrin en de gedachte dat hij haar zelfs niet kan zien glimlachen, anderzijds dankbaar en gelukkig maakt omdat hij in ieder geval leeft, bij haar is en tegen haar praat. Dankbaar omdat zijn aanraking niet veranderd is en het vreselijke monster dat hij is geweest, verdwenen. De Spinelfen...

Echo schudt verward haar hoofd. Ergens in haar herinnering is een gat gevallen, beseft ze, tussen de laatste scènes in de grote zaal en haar ontwaken in de Taveerne. Tussendoor kan ze nog vaag de beleving terughalen op de rug van een paard te hebben gelegen en Faranyells stem te hebben gehoord, maar de details... Leegte. Opnieuw schudt ze haar hoofd. Er hangt een zware vermoeidheid in haar armen. Het liefste zou ze slapen, slapen tot de volgende morgen om dan wakker te worden en te beseffen dat alles een boze droom is geweest...

Coldrin · Posted: Fri Dec 20, 2002 5:53 pm Post subject: Re: Echo?

'Mijn Vrouwe wees niet triest.' Een traan rolde over Coldrins wang naar haar strelende vingers.
'Laat ons gaan. Ik wil de wind voelen en de geuren van het woud opsnuiven.'
Coldrins hand beefde terwijl hij sprak.
'Laat ons gaan, naar de onze eigen plek, daar waar we eerder geweest zijn.'

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Faranyell glimlachte bij het schouwspel van de twee geliefden.Ze stond op,keek nog even en ging toen de deur uit..op weg naar het woud..haar thuis,haar leven...

(naar de wilde wouden-het vreemde ei)

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

(( quo vade, domine? Zullen we een nieuwe draad beginnen in de Wilde Wouden of ergens anders? ))

Coldrin · Posted: Sat Dec 21, 2002 5:48 pm Post subject: Re: woud

OCC: mij maakt het niet uit, kies jij maar. Ik volg wel.

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

(( ehm, laten we naar de Stadsmuren gaan. Ehm, even een titel bedenken... >> De stadswal > Zonsondergang ))