Raganorck

[Galliminus]

Galliminus keek verwonderd op hoe zijn koningin de kamer uitsnelde.. Hij wierp een blik naar de Heer Vincero en liep naar het verweerde stukje perkament wat zij had laten vallen... Hij raapte het ding op en bekeek het...
Hij schudde afkerend en zuchtte diep.... Het was weer zover...

Hij wenkte Heer Vincero en fluisterde de woorden op het briefje...
"Ophelia, Wij zullen komen, wij zullen slagen. Wij zullen jouw stad komen regeren. Jouw leven is niks meer waard , geniet van je laatste uren.

Geweldig... Dit is precies wat we kunnen gebruiken nu.. Er moet hier een eind aan komen, Lucer... Ophelia is de eerste Nachtstorm die ondanks haar gebreken en schandalige opvoeding wèl doet wat het beste is voor de stad.. Ze probeert zo hard en iedere keer weer komen er dingen als deze aan de oppervlakte... Haar tegenstanders werken wandaden vanuit het kasteel in de hand door zulks onzin... Willen ze dan daadwerkelijk een oorlog? Ik kan hen die geven... Ik heb een groot eergevoel,.. maar ze moeten niet aan mijn Koningin komen.. Ik heb haar mijn eeuwige trouw gezworen... Deze misdaden kunnen niet ongestraft blijven.. Het stopt vandaag!!... En waar is ze nu weer heen???, Hij gebaarde hevig en zakte in een stoel aan de tafel die eigenlijk scheef zou moeten staan...

Galliminus keek de Heer Vincero aan met een gezicht vol onbegrip.. Hij wist dat Ophelia al vele dreigementen had gekregen, ze zou er de muren van de Schefe Toren bijna mee kunnen behangen,...maar het was wel vreemd dat ze nu zo heftig reageerde.. Meestal ontstak ze in een lachbui en wuifde ze de dreigementen weg... Nu niet... Zou ze er zelf meer van weten??

Er raasden talloze gedachtes door zijn hoofd... Dier uil zat hem het meest dwars.. Uilen stonden nu niet bepaald bekend om hun intellect.. Hoeveel mensen in de stad of erger,.. in de Wouden zouden zo'n stom beest af kunnen richten dat het als postduif diende? Dat zouden er nooit veel kunnen zijn... Er zouden hoofden gaan rollen,.. figuurlijk dan.. Het werd maar eens tijd dat de tegenstanders van het Kasteel werden aangepakt... maar via de legale, en vooral eervolle, wegen...
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

[Lucer Vincero]

Nadat de Vrouwe de kamer is uitgestormd, waarbij ze bijna Lucer omver liep, pakte Heer Dan Maros het briefje op en las het voor. Het was een dreigbrief, een die verzonden werd met een uil. Lucer begreep nu wel waarom Ophelia de kamer uit was gerend, maar het hielp de situatie niet. Nu moesten Galliminus en hij naast het oplossen van de kwestie Schwarzherz en het verdrijven van monsters uit het kasteel, ook nog uitvinden wie deze brief had verstuurd en waarom.

Lucer had al genoeg gehoord omtrent de relaties van het koningshuis en de plaatselijke adel om te snappen dat de verzender heel moeilijk te vinden zou zijn, aangezien de plaatselijke adel geen vriendelijke verstandhouding had met het koningshuis. Heer Dan Maros was ondertussen in een kleine tirade los gebarsten. Lucer keek hem ietwat verbaasd aan; dit was niet wat hij verwacht had van de Kapitein van de Paleiswacht. In de momenten die Lucer in zijn gezelschap had doorgebracht, had de man zo rustig en wel nadenkend geleken.

Toen Heer Dan Maros was uitgeraasd en was neergezakt op de stoel ging Lucer ook zitten. "Ik begrijp je frustratie Galliminus," Lucer ging bewust over op vriendschappelijke taal. "Ik vermoed dat het geen zin meer heeft om achter de Vrouwe aan te gaan, de gangen zouden ons waarschijnlijk een geheel andere kant opsturen. Wat betreft onze prioriteiten op het moment, we zullen eerst ons er zeker van moeten maken dat de poorten ook daadwerkelijk gesloten zijn. Dit is slechts een van de dingen die op het moment de veiligheid van de Vrouwe in gevaar brengen."

Lucer stond op en begon te ijsberen. "Nu deze doodsbedreiging is gekomen kunnen we hem bij het lijstje van redenen voor het sluiten van de poorten van het kasteel stoppen. Het is hoogstwaarschijnlijk niet de eerste keer dat de Vrouwe een dreigbrief krijgt, en ook niet de eerste keer dat ze in gevaar wordt gebracht door wezens in het kasteel zelf, maar de combinatie vereist inderdaad actie van onze kant."

Lucer's linkerhand rustte ondertussen al op de hilt van zijn zwaard. "Kom, we moeten naar beneden naar de poort om te zien hoe Bernt vordert met het sluiten van de poort en het ondervragen van verdachte kasteelbezoekers." Hij rijkte zijn hand uit naar Galliminus om hem te helpen met opstaan en daarna om hem de trappen af te helpen.
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Galliminus]

Hij stond op en liet de Heer Vincero hem naar beneden begeleiden langs de smalle torentrap. Ze liepen door de lange gangen en Galliminus zou zweren dat de weg naar de brede kasteeltrap die naar de Grote Hal leidde eens zo ver weg was als voorheen. Het kasteel speelde een gemeen spelletje met zijn gewonde lichaam. Onderweg moest hij regelmatig even steunen op de Heer alvorens ze verder konden.

De poorten moesten daadwerkelijk sluiten, en iedere onbekende bezoeker die geen inwoner was van het kasteel zou aan een ferme ondervraging moeten ondergaan.. De veiligheid van het kasteel was alles wat telde.. Vooral de veiligheid van Ophelia speelde Galliminus parten.
Ook al was er een onderbezetting in de Garde.. De lakeïen en dienstmeisjes zouden ze er ook bij moeten betrekken. Dan verzamelde zich maar iets meer stof op de lampen en de meubels. De veiligheid van het kasteel was belangrijker dan een glimmende vloer.

Het tweetal vond eindelijkde lange sierlijke trap die naar de grote hal ging.. Het kristal van de kroonluchters ratelde zachtjes in de toch,.. een teken dat de grote poorten nog steeds geopend waren...

((Lucer Vincero & Galliminus naar De Binnenplaats en de Grote Hal- De Paleis Poort))
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.