Raganorck

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius keek verrast toe hoe de dame mirakuleus hersteld leek te zijn.
De sfeer van het theepartijtje was helemaal weg.
"Als het feestje hier afgelopen is dan kunnen we misschien beter opstappen. De dame lijkt niet meer in de stemming voor gezelschap. Of heb ik het bij het verkeerde eind ?"

Samara Jalaya · Posted: Wed Mar 13, 2002 6:51 pm Post subject: Alleen

"Doe wat je aanstaat," antwoordde Ophelia toonloos. "Blijf in het Kasteel als je dat wilt of volg in de voetsporen van die..." Ze vulde het woord dat ze had willen gebruiken om haar wantrouwens jegens Murdoc te beschrijven, niet in. Haar blik was donker en strak "... naar een Taverne. Wat dan ook. Maar als u me wilt excuseren, ik heb genoeg van wat voor gezelschap dan ook. Ik wil alleen zijn."

Zo voorspelbaar als de wind, dat was ze, met een karakter dat het ene moment kon razen als een onverwachte storm, of zachtaardig zijn als de ijle zonnestralen na een woeste stortregen. Een week, een maand, een jaar, een eeuwigheid in haar gezelschap zou daaraan niets veranderen. Ophelia bleef onberekenbaar.

Zonder de mannen ook nog maar één blik te gunnen, draaide Ophelia zich om en binnen een gedachte was ze verdwenen, zonder een spoor na te laten.

(( -> Ophelia gaat naar haar eigen vertrekken, haar torenkamer waarschijnlijk. Ik maak hier verder geen nieuwe Draad voor. Al wie haar zoekt zal haar vinden en al wie zij zoekt, zal zij vinden ))

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege stond het hele gedoe maar beteuterd te bekijken.
Wat een raar mens was die ophelia toch.
En daar lag er nu nog eentje.
Hij stapte naar vrouwe Luwella en voelde haar pols.
"Zou het een epidemie zijn?" vroeg hij aan de anderen.

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

(Darvan is nog steeds in een donkere kamer)

Na lang te hebben nagedacht stond Darvan op en liep richting het felle licht van de gang. Hij liep meteen door naar de hal en zette het toen op een sprint, zo hard als hij kon rende hij weg van het kasteel naar de rand van de stad.

((darvan is nu bij de stadswal))

ckeetel · Posted: Sun Mar 17, 2002 9:36 am Post subject: Que?

Anas is druk bezig met het flesje onder Luwella's neus te wuiven, als hij gestoord wordt door een bemoeial die de pols van Luwella porbeert te voelen. Zijn beweging stokt halverwege. Weer begint de man rood aan te lopen en zetten zijn aderen op, de bakkebaarden steken hoog de lucht in. Alle glazen in het vertrek rinkelen als de dokter buldert: "WAT???!!! WOU JIJ MIJN WERK DOEN????!!!!" Met een brede vinger naar het gezicht van de man opgeheven stopt hij ineens. De trillende vingers planten het flesje vlugzout naast Luwella op tafel. "Goed...hierzo." De dokter is alweer te lang onder de mensen geweest, mensen waar hij bijzonder weinig geduld voor heeft. Het wordt tijd weer terug te keren, terug naar paarden, ossen, ezels en andere niet aanverwante soorten. Wiebelend loopt hij de scheve ruimte uit.

((Anas zit weer in de Tien Torens))

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Geschrokken van de man's reactie laaat Caege Luwella snel los en trekt zich terug.
Als ze hem hier niet wensten kon hij beter ophoepelen.
Nog voor de dokter verdwenen was ging hij ervandoor...

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius stond nog steeds bij het raam. En keek geamuseerd naar wat er zich voor hem afspeelde. Halverwege het gedoe draaide hij zich om en keek door het venster naar buiten.
Het viel hem op dat je van hieruit al een mooi zicht had op Raganorck.
~Mooi, en zo wreedzaam~
Of zo leek het toch van hieruit.
Hij sloot zijn ogen en ademde eens diep in. Hij hield de lucht een tweetal seconden vast en liet het dan met een lange diepe zucht weer ontsnappen.
Toen hij zich weer naar de kamer omdraaide was iedereen weg.
~Mooie boel, niemand zegt hier iets en vertekt zo maar.~ Hij stapte langzaam de wreemde kamer door naar de deur. Hij had het hier wel gezien, en van wat hij door het raam had gezien, had de stad nog wel wat anders te bieden. Misschien moest hij maar eens een wandeling door de straten maken.

Ophelia Nachtstorm · Posted: Sun Nov 21, 2004 1:49 pm Post subject:

(( << Ophelia uit de Bibliotheek ))

Ophelia had de gehele weg van de Bibliotheek naar de Scheve Toren in versnelde pas afgelegd. Niet eenmaal had ze achterom gekeken of de twee heren haar nog volgde, al haar onbeheerste emoties gingen verloren in de snelle voortgang van haar voeten. Toen ze de Scheve Toren had bereikt, was ze tot rust gekomen. Haar hart raasde niet langer voort in haar borst en de zwarte vlekken die ze even daarvoor voor haar ogen had zien dansen, hadden het toneel geruimd.

Ophelia opende de deur van de Torenkamer en stapte naar binnen. De assymetrie en volmaakte onperfectheid van dit vertrek bevielen haar, het valse plat waar alle meubelen voor gecorrigeerd waren. De Scheve Toren was één van de meest afgelegen vertrekken van het hele Kasteel.
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Ophelia Nachtstorm · Posted: Thu Dec 09, 2004 11:59 am Post subject:

((ooc: komen jullie nog? Razz

))

"Goed, heren," zei Ophelia, terwijl ze de deur sloot. "Ik ben er zeker van dat we hier niet zullen worden afgeluisterd. Ik wil graag jullie advies horen over hoe te handelen met de Zilveren Schaduw."
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Princes_of_Death · Posted: Tue Dec 14, 2004 9:49 am Post subject:

Een uil tikt tegen de deur, en maakt een vreemd geluidje om Ophelia's aandacht te trekken.
Het briefje om zijn poot wil hij graag kwijt.
_________________
Try to find me in your heart... I'll always be there when you need me...

Ophelia Nachtstorm · Posted: Tue Dec 14, 2004 5:11 pm Post subject:

Ophelia keek over haar schouder toen ze het zacht tikken tegen het vensterglas van de Toren hoorde. Ze draaide zich om en zag dat een muisgrijze uil op de vensterbank was neergestreken. Op slag was Ophelia haar interesse voor haar medemensen in de kamer verloren en sloop naar het raam, voetje voor voetje, bang om de vogel weg te jagen. Maar de uil bleef zitten waar hij zat en volgde met zijn kop en vollemaanogen Ophelia's opzichtige sluipbewegingen.

"Uiltje, uiltje," zei Ophelia en opende het raam. Ze stak haar hand uit om het beest over de kop te aaien, maar hij knipperde woest met zijn ogen, zodat Ophelia geschrokken haar vingers terugtrok. "Niet bang zijn," zei ze. "Ik doe je niets."

Toen pas viel haar oog op het briefje dat met een touwtje rond één van de poten van de uil zat vastgemaakt. Ophelia trok vragend haar wenkbrauwen op en draaide zich om: "Heeft één van jullie een uil besteld?" zei ze. "Ik dacht dat deze manier van communiceren zijn beste tijd wel had gehad." Ze maakte het briefje los.
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Princes_of_Death · Posted: Fri Dec 17, 2004 2:13 pm Post subject:

De uil geeft zonder klagen het briefje af, strijkt zijn veren glad en vliegt weg.

Op het briefje dat Ophelia nu in haar hand heeft staat in mooie, krullende letters geschreven:
Ophelia,
Wij zullen komen,
wij zullen slagen
Wij zullen jouw stad
komen regeren.
Jouw leven
is niks meer waard
geniet
van je laatste uren.

Hiernaast staat een zandloper getekend, die bijna is doorgelopen.
_________________
Try to find me in your heart... I'll always be there when you need me...

Galliminus · Posted: Mon Dec 20, 2004 2:05 pm Post subject:

((Galliminus en Lucer Vincero -> uit de Bibliotheek))

Galliminus liep de lange wenteltrap op die hier en daar hevige scheuren vertoonde. De meeste breuken waren gedicht en zo nu en dan waren er treden te zien die pas later aangebracht waren. De kleur van het graniet en de morter die gebruikt waren kwamen niet overheen met de orignele bouw. Het was een wonder dat het geval nog niet losgebroken was van het kasteel.
Dit bouwwerk werd niet voor niets de scheve toren genoemd. Soms hoorde men de stenen brommen en het hout kraken,.. maar de toren stond nog steeds. Volgens Galliminus was er geen gevaar zolang de kasteel kater Theemuts de Scheve Toren als zijn thuis bleef zien... pas wanneer die kater de trap niet meer opgaat zou hij zich zorgen gaan maken.. katten weten zulks dingen. Veel bediendes waren bang om de toren te beklimmen en noemden het ook wel eens spottend "De Lamme Arm".

Hij moest regelmatig steunen op de Heer Vincero die hem naar alle mogelijkheid hielp op de nauwe trap. Boven aangekomen zagen zij de grote deur van de ruimte open staan. Het haardvuur brandde zachtjes en knetterde bescheiden. de vrouwe stond aan een open raam waardoor de wind zachtjes naar binnen blies. Haar lange lokken waren voor haar gezicht gevallen en ze hield een briefje vast.
Galliminus stapte binnen en keek zijn Koningin aan...

"Vrouwe...?"
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Zoals iedereen die voor de eerste keer de Scheve Toren betrad verloor ook Lucer een moment zijn evenwicht, maar na het hervonden te hebben had hij snel door waarom hij zo plotseling moeite had met staan. Het was niet duidelijk zichtbaar, maar een geoefend oog zou het ontdekken. De vloer van de kamer waarin hij zich bevond was niet horizontaal maar liep licht af naar een kant. De meubels leken aangepast te zijn om zitten en thee drinken nog wel mogelijk te maken. "Een hoogst opmerkelijke kamer Vrouwe Ophelia," was het eerste wat Lucer wist te zeggen. Maar hij verwachte geen reactie aangezien de Vrouwe een briefje aan het lezen was dat per uil was verstuurd. Ook een vreemd iets aangezien uilen niet bekend stonden om hun richtingsgevoel. Hij haalde zijn schouders op, het was niet de eerste keer dat hij vreemde dingen zag in deze stad.

Lucer stapte een paar passen richting de Vrouwe en bleef toen geduldig wachten tot ze weer tijd had voor Heer Dan Maros en hemzelf.
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

Ophelia Nachtstorm · Posted: Tue Dec 28, 2004 11:23 am Post subject:

Zeker een volle minuut verstreek terwijl Ophelia naar het briefje in haar handen staarde. Niet de onpoëtische formulering van de doodsbedreiging trof haar (ze had doodsbedreigingen van meer getalenteerde moordenaars ontvangen) (en had in haar werkkamer zelfs een speciale lade ingericht om de boodschappen van al die gekrenkte zielen te bewaren) (Ophelia was nu eenmaal niet iemand die een zeer utilistisch beleid nastreefde), maar een herinnering die in haar hart was gewekt. Het was één enkel beeld dat door haar gedachten schoot...

... Het beeld van een man met zwarte schoenen waarvan de gespen misten, een hoge hoed van stukken gescheurd fluweel die als losse repen huid in de wind fladderde en in zijn armen een bundeltje dekens. De man drukte het tegen de borst alsof het zijn eigen leven was, terwijl hij door een rivier van sneeuw ploeterde die tot zijn knieën reikte. Zijn vingers waren blauw van de kou en er hingen kleine tranen van ijs in zijn zwarte krullen en sik. Hij had uren gelopen en uren te gaan voor hij de stad zou bereiken. En toch, toch ging hij door. Niet voor zichzelf, maar voor het jonge leven dat hij beschermde...

"Vader," fluisterde Ophelia, terwijl ze opkeek van het briefje en in het niets staarde. Het volgende moment was ze de kamer uitgerend en was het enige wat aan haar aanwezigheid herinnerde het papiertje, dat als een dood blad op de grond dwarrelde, vlak naast de plek waar de Koningin van Raganorck had gestaan.

(( >> Ophelia naar de Bibliotheek ))
_________________
~ Ophelia van Raganorck