Raganorck

[Marius Nachtstorm]

Ik heb helaas hier geen kamer heer. Maar ik zal wel naar binnen gaan. Marius keek wat in het rond en vertrok naar binnen


OOC: Marius: De binnenplaats en De grote Hal --> gangen van het kasteel
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

[Witchy]

((Paolo di Francesco di Mare vanuit Gannon de Hoofdstraat, Taveerne de Lekke Ketel))


Ergens baalde hij dat hij geen paard had. De Ene verbiedde het, hij kon het jammer genoeg niet betalen. En op dagen zoals dit voelde hij dat extra sterk. Zijn herteleren laarzen waren doorweekt van de modder en het vuil waar hij doorheen had moeten banjeren op weg naar het Paleis. Toen hij bij De Lekke Ketel wegging, had hij gedacht zo bij het Paleis te zijn, maar niets was wat het leek in deze stad. En de regen van de afgelopen dagen had niet veel goeds gedaan.

Diep van binnen begon hij al weer te twijfelen aan zijn plan. Toegegeven, het was zijn meest ambitieuze plan ooit, en niet geschoten was altijd mis. Maar misschien had hij nog niet genoeg ervaring (talent?) om zijn diensten aan de nobelen aan te bieden. Zijn eenmansshow was dan wel een succes onder het gewone volk, maar de adel was stand gewend...

Terwijl hij dit zo aan het overdenken was, naderde Paolo de paleispoort. Het valhek zat dicht, maar dat leek hem niet meer dan normaal. De muur met zijn poort, het grote gapende gat van de poort, de punten van het valhek, het was een imposant geheel. " 'Gij, gapende mond van steen, bewaker der slapenden, aan u de eer den eeuwen te tellen.' Symfonie in steen door Barend den Valck." citeerde hij dragend, alvorens hij stilstond en een flamboyante buiging in de richting van de poortwachter maakte.

"Staat u mij toe mij voor te stellen, Heer Poortwachter. Mijn naam is Paolo di Francesco di Mare, groot toneelspeler, bekend ende befaamd in heel Raganorck en omstreken! Ik kom mijn diensten aanbieden aan den dragers des blauwen bloed. Wellicht wat licht vertier na het diner? Allicht een diepgaande monoloog, geworteld in de traditie van de Oude Raganorckaanse school der Classiscistische Kunsten? Of misschien is mijn befaamde eenmansshow, waarin al den stukken die Raganorck groot hebben gemaakt op lichtvoetige wijze worden ten toon gespreid, binnen anderhalf uur een waanzinnige tocht door de Groten uit de Toneelgeschiedenis van Raganorck?"

[Lucer Vincero]

Frederick moest glimlachen toen hij de welbekende woorden uit Barend den Valcks meesterwerk hoorde. Het kon ongewoon beschouwd worden dat hij ze kende aangezien de stukken bijna ontoegankelijk waren voor het gewone publiek. Maar Fredericks positie als wachter in de bibliotheek had hem al menig stuk doen zien en horen.

Toen de man dichterbij was knikte Frederick hem toe. "Een goededag heer, het doet me een genoegen om de woorden van Barend den Valck te horen hier bij de poort. Ik moet u helaas teleurstellen, ik kan u geen toegang verlenen tot het kasteel, wij zijn momenteel in de hoogste staat van paraatheid." Even was Frederick in gedachten verzonken. De voorbereidingen voor het bal waren nog steeds in volle gang, hoewel ze nu met de vergiftiging van Heer Vincero wel vertraagd zouden worden. Wellicht zou deze man zijn kunsten kunnen vertonen op het bal.

"Wellicht... wellicht kunt u terug komen wanneer de poorten weer open zijn? Het jaarlijkse bal wordt op dit moment voorbereid, uw talent zou de mensen kunnen vermaken. Als u terug komt wanneer de poorten weer geopend zijn dan moet u vragen naar Heer Lucer Vincero. Hij organiseert de voorbereiding en bij hem zult u moeten zijn als u wilt bijdragen aan het vertier voor het bal."
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Witchy]

Paolo sloeg op dramatische wijze een hand tegen zijn voorhoofd en zuchtte overdreven. Het speet hem echt om te horen dat hij op dit moment geen toegang kon krijgen tot het Paleis. Maar ergens diep van binnen zei een klein klein stemmetje dat het misschien maar beter was zo... Hij drukte dit echter snel de kop in.

"Met geen woorden kan ik uitdrukken hoezeer dit mij spijt, waarde heer Poortwachter! Ik had mij erop verheugd den heeren en dames van stand te vermaken... Maar in hoogste staat van paraatheid zegt u? Heeft een schelm allicht het Paleis binnengedrongen?"

Paolo's interesse was gewekt. Als een snodaard het Paleis was binnegedrongen, betekende dat adelijke dames die getroost en gerustgesteld moesten worden. En was zo'n knappe, jonge acteur als hij daar nou niet de aangewezen persoon voor? Hij zou gaan, zoals de poortwachter hem verzocht had. Hij zou gaan, maar hij zou op zoek gaan naar Heer Lucer Vincero, en hem er van proberen te overtuigen dat Paolo's show perfect binnen zijn programma voor het bal paste...

[Lucer Vincero]

Frederick schudde zijn hoofd toen Paolo hem om meer informatie vroeg. Hoewel het nieuws ongetwijfeld binnen enkele uren in de stad zou circuleren aangezien een dame van adelijke afkomst van de tragische gebeurtenissen op de hoogte was, maar hij kon allicht zijn best doen om een versnelling hiervan te voorkomen.

"Ik kan u helaas niet meer informatie verstrekken, dit uit veiligheid voor de kasteelbewoners. Het enige wat ik u nu kan adviseren is een andere plek te zoeken voor uw kunsten. Op het Gannon bevinden zich enkele respectabele zaken die waarschijnlijk geen bezwaar zouden hebben tegen een voorstelling die extra klanten zou kunnen aantrekken. Helaas kan ik u nu niet verder te woord staan want ik moet toezicht houden op de situatie hier. Ik wens u nog een prettige voortzetting van uw dag; moge de Ene u bijstaan."

Frederick maakte een kleine buiging in de richting van de artiest voordat hij in de richting van een aantal van de andere poortwachters liep en hun aansprak op hun houding.

- Frederick Coenzsoon, wachter in de Koninklijke Bibliotheek -
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Leonora Nachtstorm]

Leonora had een tijdje van een afstandje het gesprek staan volgen van de poortwachter en de vreemdeling, en ze stapte nonchalant dichterbij toen het gesprek bijna ten einde was. Ze kuchte eens om de aandacht te trekken van de poortwachter.

"Een goedendag. Zou U zo vriendelijk willen zijn mij er door te laten? Ik wil mij graag buiten de Paleismuren begeven om ook eens wat van de omgeving te kunnen genieten. Men voelt zich van tijd tot tijd redelijk opgesloten binnen deze muren."

Ze glimlachte vriendelijk, maar op een manier dat het niet helemaal oprecht overkwam, meer gemaakt. Ze kon zich af en toe namelijk flink irriteren aan strenge controles bij de Poort van de Paleismuren, aangezien ze vond dat ze mocht gaan en staan waar ze wilde. Ze sloeg haar armen over elkaar en bekeek de vreemdeling eens goed, terwijl ze op een antwoord van de poortwachter wachtte.
_________________
"In mijn hart, is een wirwar van vraag en van antwoord, van wel en van niet. In mijn hart zijn ook uren van stilte met heel in de verte een wonderlijk lied..."

[Bernt]

Bernt kwam zichtbaar geïrriteerd aanlopen over het binnenplein. de paleiswacht had de afgelopen dag en nacht vrijwel het hele paleis uitgekamd op zoek naar de gifmenger die de raadsheer had vergiftigd. Het was echter tevergeefs geweest, wie het ook was geweest, hij of zij was óf ontsnapt, óf kende de verborgen gangen in het paleis beter dan hij. Er was ook nog geen nieuws over de gezondheid van de raadsheer. Bij de Ene, met een paleis zo groot als dit was de beveiliging van het koninklijk huis van Raganorck praktisch onmogelijk. De ijdelheid van het geslacht Nachtstorm bezorgde hem nachtmerries!

"Donder en bliksem!" Hij kon zich niet inhouden. Zijn uitroep schalde over het plein. De paleiswachters bij de poort sprongen in de houding. Zij hadden de stem van hun wachtmeester herkend. Draaiend aan de punten van zijn grijzende snor naderde hij de poort. "Jullie daar! Stop met salueren! Open onmiddelijk de poort! De vogel is gevlogen, draai het valhek maar weer omhoog!" Terwijl twee wachters hun post verlieten om het valhek omhoog te draaien, sprak hij Frederick aan.

"Frederik, jongen, dankjewel voor het waarnemen van de poort. We hebben de gifmenger die Heer Vincero te pakken heeft genomen niet gevonden. Het hele paleis is uitgekamd, maar er is geen spoor van de dader. Ik ga er van uit dat de rat die dit op zijn geweten heeft het paleis meteen verlaten heeft na zijn of haar laffe daad. Ik weet niet hoe het met Heer Vincero gaat, maar bij de Ene, ik hoop dat hij snel herstelt. De poort gaat in ieder geval weer open, nu we zeker weten dat de dader is gevlogen."

Toen zag hij de dame die met een ongeduldig gezicht stond te wachten in de buurt van de poort. Hij keek haar aan en salueerde netjes. "Excuseert u mij, joffer, ik had u nog niet gezien. Kan ik u ergens mee helpen?"
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

[Witchy]

Toen Paolo de mooie adellijke dame met haar blonde pijpekrullen aan zag komen lopen, maakte hij een diepe buiging. Hij beschreef een sierlijke boog met zijn arm, en gluurde onder zijn pony door naar haar. Ze vouwde haar armen over elkaar en keek geirriteerd naar hem. Hmm, karakter! Daar hield hij wel van...

Terwijl hij weer rechtop ging staan, viel zijn blik op Berndt, die kwam aangesneld. Hij luisterde aandachtig naar wat de man tegen de poortwachter zei. Dus een gifmenger had zijn potentiele broodverschaffer getracht te vergiftigen? Dit was een serieuze zaak! Maar wacht, werd er net gezegd dat de poort weer openging? En dat Heer Vincero zich in het paleis bevond?

"Excuseert u mij, waarde heer, hoorde ik u net zeggen dat de Paleispoort weer opengaat? En dat Heer Lucer Vincero zich in het Paleis bevindt? Och, waar zijn mijn manieren, staat u mij toe mij voor te stellen!"

Paolo maakte nogmaals een diepe buiging, terwijl hij de Vrouwe een knipoogje gaf onder zijn sluike blonde haardos.

"Ik ben Paolo di Francesco di Mare, welbekend toneelspeler. Ik ben hier gekomen om Heer Vincero mijn diensten aan te bieden."

[Leonora Nachtstorm]

Leonora moest onwillekeurig zachtjes lachen bij de aanblik van Paolo. Toen hij naar haar knipoogde, verscheen er een zachte rode blos op haar wangen en ze wendde haar ogen af.

Ze draaide zich naar Bernt, die haar adresseerde, en gaf een klein knikje ter begroeting. Ze schrok wel even toen hij begon over een gifmenger. Was Heer Vincero vergiftigd? Haar hart maakte een sprongetje, en ze wist niet zeker hoe ze het gevoel dat in haar binnenste opwelde moest noemen. Medelijden, wellicht?

Hoe dan ook, slikte ze de brok emoties die zich in haar keel had opgehoopt weg, en hief ze haar kin ietwat op.
"Mocht er nog enig nieuws zijn over de situatie van Heer Vincero, houdt U mij daar dan over op de hoogte."

Toen wendde ze zich naar Paolo, en bekeek hem nog eens goed.
"Hmm...Paolo zei U? Ik geloof niet dat Heer Vincero uw diensten kan accepteren, noch waarderen, momenteel, Heer Paolo."

Ze maakte aanstalten om de poort uit te lopen om 'van de omgeving te gaan genieten', maar vlak voordat ze daadwerkelijk de poort uit liep, liep ze vlak langs Paolo af, waarbij ze op laag volume tegen hem zei:
"U bent echter welkom om mij te vergezellen, Heer Paolo."

Met een opgeheven hoofd, niet achterom kijkend, liep Vrouwe Leonora de poort uit.
_________________
"In mijn hart, is een wirwar van vraag en van antwoord, van wel en van niet. In mijn hart zijn ook uren van stilte met heel in de verte een wonderlijk lied..."

[Syvinna]

((Syvinna vanuit het Duistere District))

Wie had ook alweer gezegd dat de dingen waar men het wanhopigst naar zoekt werden gevonden als met ophielt ernaar te zoeken? Terwijl ze opzoek was naar het paleis van Raganorck was ze hopeloos verdwaald geraakt in het duistere district. Toen ze echter steegje na steegje doorliep, niet langer opzoek naar het paleis, maar opzoek naar een weg uit het duistere doolhof, vond ze zichzelf van het ene op het andere moment ineens voor de paleispoort. Het verbaasde haar niet eens. Het was waarschijnlijk een van haar vroegere leraren geweest die het had gezegd.

Syvinna sloeg haar handen in elkaar en keek naar de paleispoort. Wat nu? Hiervoor was haar doel vooral geweest het paleis te vinden, maar met alle problemen die ze onderweg tegen was gekomen had ze er amper aan gedacht wat ze zou zeggen als ze er eindelijk stond. Conigunds mannen waren in de stad, hoever was hij zelf gekomen? Als ze zich zou voorstellen, zou ze dan direct worden gearresteerd? Ze has geen andere naam om te gebruiken... De prinses slikte en voelde hoe haar moed langzaam wegglipte.

Geen paniek, niet nu. Rustig nadenken over wat ze moest doen. Ze was alleen aangekomen, dus het gebruiken van haar titel zou de paleiswacht vermoedelijk enkel in lachen laten uitbarsten. Syvinna dan maar gewoon, en verzoeken tot een audientie met de koningin of een van haar raadgevers. Niet direct op haar strepen staan en enkel de koningin eisen. Het belangrijkste was nu dat ze het paleis binnen zou komen waar ze, hopelijk, even veilig zou kunnen zijn.

Het paleis zag er indrukwekkend uit, maar om een of andere reden ook bijna... onheilspellend. Syvinna schudde haar hoofd. Ze moest zichzelf niet zo op stang jagen. Als zij jacht maakte op een gevluchte prinses, zou ze dan direct van de stadspoort naar het paleis zijn gegaan? De kans was groot dat Conigund ondertussen zou hebben uitgevonden dat ze in de stad was. Ze moest er rekening mee houden dat hij in het paleis was. Maar als ze werd toegelaten binnen het paleis, als ze werd ontvangen door de koningin of iemand dicht bij haar, dan zou hij haar niet zomaar meer kunnen aanvallen. Dan zou de situatie iets anders liggen. Ze moest snel binnen het paleis zien te komen, maar ook voorzichtig te werk gaan.

Ze keek naar de wachters voor de poort en vroeg zich af hoe ze zich het beste kon voorstellen. Ze kon hier niet eindeloos blijven staan om het te overpeinsen, dat was te gevaarlijk. Het enige wat ze kon bedenken was... om het maar gewoon te doen. Ze moest er toch doorheen, het was niet alsof ze rustig nog een week in de stad kon blijven rondhangen. Niet na wat er was gebeurd in de taverne....

“Gegroet.” Begon Syvinna, zo beleefd en kalm mogelijk, tegen de dichtsbijzijnde wachter. “Mijn naam is Syvinna Amaranth. Ik ben naar Raganorck gekomen als politiek vluchtelinge uit het land Gerondor en verzoek een audientie met een van de raadsheren van uw koningin, of zo mogelijk de koningin zelf.” Ze maakte een beleefde buiging.