Raganorck

[Marius Nachtstorm]

"Ook een goede dag vrouwe."
Marius maakt een buiging en tovert een roos te voorschijn en bied die haar aan.
"Een roos is een blijk van schoonheid, maar U verbleekt de schoonheid van de roos met uw eigen schoonheid."
En Marius glimlacht vriendelijk.
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

[Maris]

Even knipperd Maris verbaasd met haar ogen. Waar haalt hij die nou opeens vandaan?
Vervolgens glimlacht ze naar de jongeman en pakt de roos aan waarna ze er even aan ruikt.
”Hartelijk dank edele heer, zowel voor de roos als voor de compimenten.
Zou u ook zo vriendelijk willen zijn om uw naam te geven? Ik ben Maris Nachtstorm.”

[Marius Nachtstorm]

Zo als U wenst en de Heer glimlacht alweer vriendelijk.
Mijn naam is Marius Pontius Amadeus Nachtstorm.
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

[moos]

<<vanuit: Gannon de hoofdstraat, steegjes komen Mushin, Kjell en de moordenaar aan bij de paleispoort>>

De moordenaar keek omhoog naar de torens, naar de muren, naar de poort. Het zag er prachtig uit, maar ook vrij onneembaar. Niet dat ze van plan waren met z'n drieën een heel kasteel in te nemen; het was alleen wél onwaarschijnlijk dat er ergens een deur naar binnen was die onbewaakt werd achtergelaten. Misschien was het tijd voor een stukje toneelspel eerste klas. De 'ik ben ziek en ik heb hulp nodig'-truc werkte nog altijd, had ze nog niet zo lang geleden weer ondervonden. Haar witte gelaat werkte dan ook vrolijk mee bij zulke gelegenheden.
Ze grinnikte even om haar binnenpretje. Mushin met haar blonde haar konden ze altijd nog in een jurkje hijsen en de wachten laten verleiden, mochten het mannelijke wachten zjin althans. Eerst maar eens zien hoeveel het er zijn en van welke sexe.
"Ik ga wat dichterbij gaan kijken.", zei ze tegen de anderen. "Mushin heb ik liever niet mee, omdat we die misschien zo nog nodig gaan hebben. Kjell kan later misschien nog wat te 'drinken aanbieden' aan de wachten met een gifje erin of iets dergelijks. In ieder geval zullen ze mij toch wel herkennen, dus is het handiger als ik nu alleen ga en jullie voor later 'overblijven', als je begrijpt wat ik bedoel.". Vervolgens liep ze op de poort toe, de anderen achterlatend.
_________________
Het kwaad van Yuzes

[Daniëlle]

Mushin keek om een hoekje toe hoe Meester Moordenaar naar de poort liep. Daarna draaide ze zich om naar de schaduw en deed haar kap weer op om zo min mogelijk op te vallen met haar blonde haren. Ook had ze het vreselijk koud van die gure wind die nooit leek op te houden.

Onopvallend nam ze Kjell op. Waarom zou hij zijn leven op het spel zetten voor de Kameleon dacht Mushin. Is hij wel zo betrouwbaar als hij lijkt? Even schudde ze haar hoofd. Dit kon ze nu niet denken. Ze moest er maar op vertrouwen dat de Meester hen anders wel gewaarschuwd had.

"Ik hoop dat we makkelijk naar binnen kunnen, maar dat zal wel niet," fluisterde ze naar Kjell. "Het was ook al een onmogelijke opgave hier te komen. Dat spul van je, wat doet dat eigenlijk? We kunnen ze niet doden, dat zou te veel opvallen."
_________________
Mushin aka Dief van Yuzes.
Heil de Meester!!!!

[moos]

Dichter bij de poort komend leek het haar handiger haar kap over haar hoofd te doen, alsof ze het koud had of ziek was. Als ze dan vragen gingen stellen over de kleur van haar gelaat kon ze daar altijd nog op inspelen. De moordenaar keek nog even achterom, maar Mushin en Kjell waren niet duidelijk te zien.
Welke naam had ze ook alweer opgegeven? Ze spiekte snel op haar akte van verblijf. Oh ja, Samala de Verlorene. Ze trok een scheve grijns en grinnikte. Wat kunnen mensen toch naïef zijn!
Gelukkig was ze snel bij de poort om te zien of er wachten waren. Daarbij controleerde ze gelijk op eventuele zijdeuren door haar blik van links naar rechts over het kasteel te laten dwalen. Wat een immens geval was het toch!
_________________
Het kwaad van Yuzes

[Maris]

"Aangenaam" glimlachte Maris naar de jonge heer Marius. "En nogmaals bedankt voor de prachtige roos."

Vervolgens wendde ze zich weer tot de wachter die bij de poort stond.
"Pardon mijnheer, maar ik heb een drukke dag vandaag en ondanks het goede gezelschap hier zou ik graag naar mijn vertrekken gaan.
Wilt u zo vriendelijk zijn mij door te laten?"

[Marius Nachtstorm]

Vrouwe? Mag ik U vergezellen naar Uw vertrekken? Want het blijkt zo te zijn dat er wat gevaarlijks door de gangen van het kasteel loopt, in ieder geval dat is wat deze heer de poortwachter mij heeft vertelt.
Marius wist dat dit ook voor hem gevaarlijk kan worden aangezien hij net Leonora gedumpt heeft in het kasteel, maar hij ziet dit als een kans om zijn geluk op de proef te zetten en dat is een kans die hij niet aan de kant laat gaan.
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

[Bernt]

"Goedendag vrouwe Maris, het is een genoegen u weer te zien."

Bernt knikte haar vriendelijk toe vanachter het valhek dat de toegang tot het kasteel afsloot.

"Ik mag u echter niet toelaten tot het kasteel. Er zijn bijzonder vreemde zaken aan de gang. Ik heb een direct bevel gehad van de kapitein van de wacht, de ridder Galliminus dan Maros, om de poort voorlopig te sluiten. Het is in het belang van de staatsveiligheid. De koningin mag tenslotte geen gevaar lopen. Er mag dus niemand het kasteel meer in of uit. Ik neem aan dat u hiervoor begrip op kunt brengen. Misschien is het het beste dat u op een later tijdstip terug komt."

Daarna richtte Bernt zich tot de jongeman die naast hem stond.

"Heerschap, u bent nog niet zo lang geleden binnengekomen. Het spijt me, maar ik heb bevel gekregen om de poort af te sluiten en niet meer te openen tot ik er de opdracht toe krijg. Uw rapier krijgt u terug op het moment dat de poort weer open is en u het kasteel mag verlaten... Ik vind het ook een lastige situatie, maar als u persé wilt vertrekken, dan raadt ik u aan heer Vincero, de opperste raadsheer, of de ridder dan Maros, de kapitein van de wacht, te zoeken en één van hen om toestemming te vragen."
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

[moos]

Ai, dat was slecht nieuws; het hele kasteel was afgesloten en er was blijkbaar meer dan een verleidelijke glimlach nodig de poort binnen te komen. De moordenaar gromde inwendig, maar dwong zichzelf een vriendelijke glimlach over haar zwarte lippen te laten spelen.
"Goedendag Heer, Dame...", knikte ze beleefd en richte zich toen tot de wacht. "Ook u goedendag, edele wacht, zo de poort is dicht? Wat moge de oorzaak zijn van deze voorzorgsmaatregelen, als ik zo onbeleefd mag zijn te vragen?". Tersluiks wierp ze een snelle blik op de man en de vrouw die ook bij de poort stonden, waarop ze vlug haar kap nog iets verder over haar hoofd trok in de hoop dat haar zwart-witte haar niet zichtbaar werd. Aan de koude rilling over haar rug voelde ze dat er narigheid op komst was. Waarom waren ze eigenlijk naar deze plaats gestuurd? Alleen voor dat boek? Dan hadden ze wel gefaald, met de kameleon opgepakt in de kerkers gesmeten. Waar was het fout gegaan? WAAR?
_________________
Het kwaad van Yuzes

[Marius Nachtstorm]

Marius keek de vreemdeling aan en zei: "Ook een goedendag."
"Heer poortwachter mag ik dan mijn sabel?"
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

[Maris]

Maris bleef de poortwachter verbaasd aankijken. Hoezo poort dicht? Ze woonde hier! Waarom zou ze er niet in mogen dan? Als ze nu alleen vreemdelingen buiten wilden houden dan kon ze dat wel begrijpen, maar dat zij zelf niet naar haar vertrekken zou mogen; dat was een schande! Bovendien was er niets te zien dat er de oorzaak van kon zijn dat ze niet naar binnen mocht. Alles zag er rustig en normaal uit en er waren op het moment al talloze mensen binnen de muren van het kasteel. Ze zag niet in waarom zij als edeldame van het Nachtstorm geslacht buiten de deur zou moeten blijven staan.

Maris negeerde de nieuwkomer en sprak de poortwachter weer aan terwijl ze hem met een lieve glimlach aankeek. “Ik begrijp dat u mensen die geen bewoner zijn buiten de deur wilt houden, maar waarom zou ik niet naar mijn vertrekken mogen? U kent me en weet dat ik geen kwaad zal doen. Bovendien heb ik zelfs begeleiding naar mijn kamers, er zal me dus niets overkomen. Alles hier op de binnenplaats ziet er rustig uit, dus het zal absoluut geen gevaar opleveren om de deur enkel voor mij op een kiertje te zetten. Er zijn momenteel al talloze mensen aanwezig in het kasteel aanwezig dus een extra persoon erbij zal wat dat betreft niets uitmaken.
U wilt een jonge edeldame toch niet de toegang tot haar eigen vertrekken ontzeggen?”

Ze glimlachte nog een keer haar allerliefste glimlach en keek de wachter hoopvol aan.

[Aisthèsis]

((Aisthèsis vanuit 'de dwalende kamers - de gangen van het paleis'))

Aisthèsis werd verast door de hoeveelheid mensen wat zich bij de paleispoort had geschaard. De paleiswacht had het overduidelijk erg druk, maar het verbaasde haar. De poort was nog open geweest toen zij met de heer Witvloed aankwamen. Ze vroeg zich af wat er allemaal gaande was, maar ze nam aan dat dat niet werd medegedeelt. Ze had nog niets opgemerkt van de onrust in het kasteel, tot nu dan.

Ze streek haar jurk recht en voegde zich bij de menigte, waarschijnlijk zou het nog even duren voordat ze weer terug zou kunnen keren naar Maan. Maar ook het aanblik op de poort die schijnbaar gesloten was, deed haar de moed in de schoenen zinken. Als er hier in het kasteel geen valkenier is en zij niet weg mocht om in de stad zelf te zoeken... betekende dat, dat ze de roofvogel eigenhandig moest genezen.

Voorzichtig wendde ze zich tot de paleiswacht, 'weet u misschien waar ik een valkenier of iemand die gespecialiseerd is in diergeneeskunde kan vinden?'
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

[moos]

De moordenaar kuchtte kort alsof ze een zware kou onder de leden had.
"Hoger edelgeboorne vrouwe, misschien kan ik u helpen.", zei ze nedering tegen Aisthèsis met een iets schoordere stem. Ze schraapte haar keel en ging met normale stem verder: "Ikzelf loop bij een fantastisch genezeres. Ik moet toegeven dat ze gespecialiseerd is in mensen, maar ze is ook heel goed met dieren. Ik heb haar boekwerken mogen inkijken en ze heeft zowaar een kast vol over 'hoe dieren te genezen'. Misschien kan zij u helpen, ze is vlakbij.". De moordenaar hoestte nu even flink voluit achter haar hand en bood daarvoor haar verontschuldigingen aan. Toen zei ze: "Er is echter één probleem...". Ze deed haar kap af, zodat haar ziekelijk witte gelaat zichtbaar werd en ze trok haar oogleden een beetje op zodat haar wallen nog wat groter leken.
"De genezeres kan niet te lang bij me vandaan blijven, daar ik zo behoorlijk ziek ben, dat er een mogelijkheid is dat ik sterf als ze niet in de buurt blijft. Ik ben té ziek om een gevaar te vormen, daar dat lijkt te zijn waarom de poort dicht is. En een genezeres zweert nu eenmaal mensen te genezen en niet te pijnigen, dus ook daar hoeft u niet bang voor te zijn." Ze richtte zich tot de poortwachter. "Dat is, als u de genezeres en mij naar binnen kunt laten, edele poortwachter van dit prachtige kasteel.".
_________________
Het kwaad van Yuzes

[Aisthèsis]

Aisthèsis trok even haar wenkbrauwen op bij het horen van, Hoger edelgeboorne vrouwe. Ze glimlachte in zichzelf en keek naar haar vuile blote voeten, hoge edelgeboorne vrouwe. Ironisch...
Ze voelde zich toch enigszins gevleid en keek de vrouw aan, haar gezicht ging schuil onder haar kap. Aisthèsis wilde haar recht in de ogen kijken, er was iets grimmigs aan haar. Iets donkers...

'Misschien kan ik je helpen.' Het trok meteen haar aandacht. Misschien hoefde ze het toch niet zelf te doen. Ze dankte de vrouw in het diepst van haar ziel.
Aisthèsis schrok toen de vrouw haar kap afdeed. Afschuwelijk bleek en vermoeid zag ze er uit, sluik grijs haar dat haar gezicht omrandde. Alsof elk stukje van haar lichaam uitgeput was, alsof de dood haar nabij stond. Maar als dochter van een genezeres vertrouwde ze deze vrouw niet, ze deed niet ziek aan. Ze luisterde naar haar woorden en nadat ze uitgesproken was en zich tot de paleiswachter wendde, keek Aisthèsis al uit naar de zogenaamde genezeres.

'Ik vind het heel aardig van u.' Reageerde ze, zowel tegen de vrouw als tegen de poortwachter, 'we hebben dringend hulp nodig.'
Ze drukte haar achterdochtige gevoelens weg, eerst zien wat er voor genezeres tevoorschijn komt. Ze zou dan zelf wel bepalen wat ze er wel of niet mee deed.
_________________
* Aisthèsis' beschrijving