Raganorck

Lupijn · Posted: Mon Oct 28, 2002 8:23 pm Post subject: De lange duistere trap

"Dank u, mijnheer dan Maros, ik loop met u mee."

Terwijl Galliminus met de wachters praat, dringen allerlei geuren de gevoelige neus van Lupijn binnen. Zijn hersens proberen de informatie te verwerken, maar het wordt bijna teveel... zoveel verschillende geuren hangen hier in de lucht... Toch weet Lupijn de geur die hij bij de poort opsnoof toen Antropiani langskwam te isoleren... De geur is nog aanwezig, aangezien het niet zo lang geleden is dat de man hier langs geleid werd, en het vormt nu een spoor dat het kasteel in leidt...

"Heer dan Maros... Ik heb al zo'n beetje een idee waar hij zich bevind... volgt u mij maar"

Lupijn betreedt de lange duistere trap, af en toe zachtjes en zo onopvallend mogelijk de lucht opsnuivend.

(( Lupijn naar De koninklijke vertrekken>Het Salon... ))

Edited by: Lupijn at: 11/10/02 6:23:29 pm

Uriel · Posted: Wed Nov 27, 2002 8:07 am Post subject: Slangendolk

Onderweg door de Dwalende Kamers krijgt de Gepokte een kans zijn experiment te herhalen. Hij wilde de weg naar de poort de trap af laten lopen, langs de bibliotheek en dan van de zuidzijde de Grote Hal betreden. Het lukte voor een gedeelte. Onder aan de trap gekomen passeerde hij een deur die verdacht veel leek op die van de bibliotheek. Hij kon echter niet zeker zijn... Hij had geen tijd om naar binnen te gluren. Dat zou enkel argwaan wekken bij de jonge wachter achter hem. Deze volgde de Gepokte op de gepaste afstand van twee meter. De zware tred van zijn laarzen gingen voort als de Gepokte voortging en hielden halt zodra de Gepokte even halt hield. Het kon nog wel eens lastig worden om deze achtervolger af te schudden. Daarbij zag de Gepokte vanuit een ooghoek een gordijn opbollen. De tweede achtervolger deed erg zijn best niet gezien te worden. De Gepokte besloot hem voor alsnog te negeren. Het was een probleem dat nu niet al te accuut was. Het belangrijkste was dat hij geen reden tot wantrouwen gaf, dus ging hij rustig voort naar de poort.

"Heren," groette hij de wachten, "men heeft mij in al Haar Goddelijke Genade besloten zolang toestemming verleend in dit kasteel te verblijven totdat de Vrouwe tijd voor mij heeft. Nu zou ik graag mijn dolk terug willen zodat ik,zoals het een fatsoenlijk man betaamd mijn brood kan snijden."

ckeetel · Posted: Fri Nov 29, 2002 12:41 pm Post subject: Slangendolk

Herick knikt naar de zwaarbewapende mannen bij het poortwachtershuisje wanneer de Gepokte naar zijn eigendom vraagt. Eén van de wachten neemt een sleutelbos die met een ketting aan zijn riem is vastgemaakt, van zijn middel en treedt op een zware, met ijzer beslagen deur toe, die hij opent, daarachter kan een glimp opgevangen worden van wat zo ongeveer een kleine wapenkamer moet zijn zonder ramen, alleen het licht van buiten toont de glinsteringen van de zichtbare rekken met allerhande tuig aan de wanden, op de vloer is het donkere silhouet van een grote kist zichtbaar, die net als de toegang met ijzer beslagen is.
Dan wordt de deur weer dichtgetrokken en afgesloten.

De cipier bekijkt de dolk even, overhandigt hem dan aan de Gepokte.
"Alstublieft heer, een vreemd mes voor iemand die er alleen zijn brood mee wil snijden..."

Koenraed...Cipier

Lupijn · Posted: Sun Dec 01, 2002 2:55 am Post subject: Twijfels...

((van: "De koninklijke vertrekken: Het salon"))

Lupijn stapt langzaam achter het zware fluwelen gordijn vandaan, de overloop op. Pffff... bijna gesnapt... en dat tot twee keer aan toe. Misschien ben ik toch niet zo geschikt voor dit soort zaken. Lupijn haalt zijn schouders maar eens op en loopt de trappen af, het geurspoor van Antropiani en de wachter volgend.

Als hij helemaal beneden is gekomen raakt hij bijna weer het geurspoor kwijt in de massa van geuren die er hangt. Dit is duidelijk een plek waar zeer regelmatig veel mensen langs komen. Moe van alle concentratie op die ene geur leunt Lupijn zachtjes met zijn rug tegen de muur. Hij voelt de contouren van de stenen door zijn kledij heen tegen zijn huid drukken. De kilte die van de stenen uitgaat brengt hem weer wat bij zinnen.

Waar ben ik, een simpele klerk uit de toren der geschiedenis, eigenlijk mee bezig? Waarom volg ik die Antropiani eigenlijk? Ik weet niet eens wat de man gedaan heeft. Heeft hij wel iets misdaan? Hoe ben ik in Enesnaam eigenlijk in deze achtervolging verzeild geraakt?

Het was de vrouwe.... Vrouwe Ophelia, dat was het! Haar plotselinge, opvallende verschijning, haar zoete, commanderende stem, die duidelijk geen tegenspraak duldt. Daarom heb ik haar woorden als de enig aannneembare logica aangenomen. En net als Seth en Gashyr boog ik als een knipmes voor haar. Ik heb zelfs nog gelachen om het feit dat ze Seth de wind van voren gaf om zijn complimenten, niet beseffend dat ik net zo betoverd was door haar verschijning en haar woorden als hij was. Wat ben ik een stommeling!
De combinatie van grilligheid en charme van de vrouwe zijn net zo potent als de meest zware karakterveranderende spreuk van de magisters in de toren der magie! Geen wonder dat haar macht over de stad zo absoluut is, ze heeft de kracht om mensen letterlijk te besturen...

Misschien moet ik Antropiani van dichterbij bestuderen, mijn eigen conclusies trekken. En niet met me laten spelen als de marionet die ik vandaag uitgehangen heb! Oh... niet te geloven dat mijn muur van rationeel denken omver getrokken is door een combinatie van een verbluffend uiterlijk en een zoetgevooisde stem!

Ik zal hem 'toevallig' ontmoeten en gewoon de klerk blijven die ik ben... Met een 'opdracht' om hier in het kasteel iets in geschriften op te zoeken. Een praatje maken. Hem bestuderen.

Resoluut stapt Lupijn weg van de muur. Hij neemt zijn lederen tasje van zijn riem en haalt er zijn zakboekje uit. Hij bladert wat. Eens kijken... Ah... De aantekeningen over de doolhofmythe van de gestoorde magiër... Dat is mijn 'opdracht'... En het geeft me gelijk een excuus voor mijn aanwezigheid hier, aangezien de resten van het doolhof diep onder het kasteel moeten liggen... Ook onder de stad, maar het kasteel werd eerder gebouwd... Dit zal wel werken!

Lupijn maakt het tasje weer vast aan zijn riem en loopt neuzend in zijn zakboekje de binnenplaats op. Zijn hersens werkend op volle kracht om uit alle geuren die er hangen die ene kenmerkende geur van Antropiani te filteren...

Edited by: Lupijn at: 12/1/02 2:49:40 pm

Uriel · Posted: Wed Dec 11, 2002 10:34 am Post subject: Re: Twijfels...

De Gepokte stak de binnenplaats weer over. Zijn slangendolk weer op zijn vertrouwde plaats. Hij wachtte niet op een antwoord van de wachten, maar beende de binnenplaats over. Het was toch zeker van de zotten dat hij zich hier zijn goede mes liet ontnemen alleen maar omdat de dochter van Nachtstorm hem zo nodig spreken wou en vervolgens kwam ze niet opdagen ook. Zijn rechterhand hield de mantel over zijn linkerarm heen waar hij zijn boek stevig tegen zich aan gedrukt hield. Bijna liep hij tegen een klerk op en hij vervloekte zichzelf voor zijn onoplettendheid. Het boek was haast uit zijn handen gevallen, maar hij kon het nog net op tijd grijpen.

"Aan de kant, zie je niet dat ik werk te doen heb? De grillen van de Vrouwe hebben me al lang genoeg op gehouden!"

Geheel onterecht viel hij tegen de arme man uit. Hij was woest op de manier waarop hij hier behandeld werd, woest op de Wijzen in de Oude Bibliotheek die hem probeerden te bespelen, woest over al die kleine dingen die hem steeds verder van zijn doel afbrachten in plaats van dichterbij...

Lupijn · Posted: Fri Dec 13, 2002 2:00 am Post subject: Bijna botsing

"Neemt u mij niet kwalijk, mijnheer. Ik was te zeer in gedachten verzonken om u aan te zien komen"

Lupijn kon zien dat de man zich duidelijk opwondt over de manier waarop hij behandeld was. Als vanzelf vielen de woorden hem in de mond, die hij zachtjes uitsprak, zodat alleen Antropiani hem kon horen, met een licht spottende glimlach en een twinkeling in zijn ogen:

"Ik zie dat de grillen van de vrouwe u ook niet onberoerd hebben gelaten..."

Daarna vervolgde hij op normale toon:

"Mijn naam is Lupijn, ik ben klerk in de Toren der Geschiedenis. Kan ik u misschien van ergens mee dienst zijn, zodat ik mijn onhandigheid goed kan maken?"

Uriel · Posted: Mon Dec 16, 2002 7:27 pm Post subject: Re: Bijna botsing

Een klerk, Toren van Geschiedenis Deze woorden bleven even hangen en de Gepokte trachtte de implicaties ervan te vatten. Deze man zou veel weten van de Geschiedenis, of in ieder geval veel kunnen achterhalen. Hij moest meer weten van zijn 'broer' en wellicht was dit een kans om meer informatie te achterhalen zonder dat het hem tijd kostte.

"Geschiedenis zegt u? Loopt u even mee? Ik ben op weg naar de bibliotheek in dit kasteel voor wat eigen onderzoek." Zachter vervolgde hij, "... en over de Vrouwe niets dan lof." Hij maakte een korte hoofdbeweging in de richting van de wachter achter hem.

"Er is wel degelijk iets waar u me mee kunt helpen. Ik zal vanzelfsprekend uw onkosten vergoeden, maar ik ben hier op zoek naar m`n broer. Wellicht dat er in de Toren der Geschiedenis documenten van hem bewaard zijn gebleven die mij iets meer over zijn lot kunnen vertellen. Hij was ook sterrenwichelaar..."

Lupijn · Posted: Mon Dec 16, 2002 11:53 pm Post subject: Re: Bijna botsing

Zijn Broer! Dus dat is waar deze man naar op zoek is. En misschien de reden waarom de Vrouwe hem wil spreken... Hmm, ik vraag me af wat er allemaal gebeurd is... Misschien dat ik later op de dag nog kan gaan neuzen op de verdieping 'Recente Historiek' in de Toren der Geschiedenis...

Lupijn knikt om aan te geven dat hij de hint over de Vrouwe heeft gesnapt.

"Als er iets over uw broer geschreven is, dan is het vast wel te vinden in de bibliotheek in dit kasteel, of anders wel in de Toren der Geschiedenis. Misschien hebben we geluk, en kunnen we in allebei wat vinden. Tenzij iemand het achter zou houden, natuurlijk.
Ik moet u echter vragen, heeft uw broer opvallende daden verricht? Ik vrees namelijk dat we niet zoveel over hem zullen vinden als hij gewoon een rustig leven heeft geleid en opeens verdwenen is. Dan zou het niemand echt opgevallen zijn.
En... vergeef me als ik wat te nieuwsgierig ben, maar hoe lang is uw broer al verdwenen? En hoe lang bent u al op zoek?"

Hij voelt de vragen in hem opborrelen als water in een bron. Hij kan zijn nieuwsgierigheid maar met moeite intomen. Ik moet niet te gretig overkomen, als ik hem niet iets wil laten blijken van het feit dat ik hem in de gaten wil houden en meer te weten wil komen over wat zijn motieven zijn...

Lupijn loopt met Antropiani mee naar binnen door dezelfde ingang als waar hij net door naar buiten stapte. De wachter heeft zich intussen weer bij de twee gevoegd en volgt ze op een kleine afstand.

-=Lupijn=-

Uriel · Posted: Sun Dec 22, 2002 6:37 pm Post subject: Re: Bijna botsing

De Gepokte denkt snel na. Hij had dit soort vragen verwacht, mar door alle drukte nog geen antwoorden kunnen formuleren. Nu moest hij improviseren...

"Mijn waarde, m`n broer had zo zijn manieren om op te vallen. Werkelijk ik denk wel dat hij in de geschriften valt terug te vinden." De Gepokte glimacht lichtjes. Langzaam begon zich in zijn hoofd een beeld te vormen van de sterrenwichelaar Antropiani. "Ik ben bang dat er inderdaad nogal wat verborgen gehouden zal worden. Zodra ik mijn naam hier liet vallen, keek men mij argwanend aan en wordt ik gevolgt. Ik heb helaas geen idee sinds wanneer mijn broer verdwenen is, maar drie jaar terug... uhm.... gebeurde er iets dat, dat mij noodzaaakte op zoek te gaan naar familie... begrijpt u wel?" Inwendig walgde de Gepokte van zichzelf. Hij moest deze zwakte voorwenden, het zou zijn verhaal alleen maar geloofwaardiger maken. Hij keek naar de grond en de laatste woorden kwamen er fluisterend uit alsof hij hevig ge-emotioneerd was.

"Ahum, excuseert u mij. Naar de bibliotheek zei u? Ik denk dat dat een heel goed beginpunt is. Ik zal u vergezellen."

ooc: Neem even de vrijheid om Lupijn gelijk mee te slepen naar de bibliotheek

Lupijn en de Gepokte naar de Dwalende Kamers; de Bibliotheek

Lupijn

((ooc: neem je vrijheid, we waren tenslotte reeds onderweg..!))

Edited by: Lupijn at: 12/22/02 10:46:32 pm

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Bij de poort gekomen ziet Lucer enkele wachters staan, hij loopt regelrecht op hen af. Zijn blauwe pak wappert wat in de wind en de zon schitterd op de knopen die iets links van het midden van zijn jasje, aan de rechterkant versierde zijn familiewapen, gevormd naar een valk met gespreide vleugels, het stof. Zijn zwaard zat aan zijn linkerzijde en uit gewoonte liet hij zijn hand op het gevest rusten. "Een goedendag heren, ik kom voor audiëntie bij de koningin. Als een van u mij naar hare Majesteit zou kunnen brengen en mij aankondigen zou ik dat zeer kunnen waarderen. De persoon achter mij is mijn lijfwacht en zal mij vergezellen. U kunt mij aankondigen als Heer Lucer Vincero uit Fabia.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum kwam net na Lucer Vincero naast de wachter staan. De elf stond roerloos naast Lucer Vincero toen hij sprak met de wachter. Wachtend op een teken van zijn "meester" keek hij voor zich uit.

ckeetel · Posted: Sat Dec 28, 2002 9:07 pm Post subject: Re: De poortwachters.

De rafelige randen van grijze wolken trekken donkere schaduwen over de muren van het kasteel, weerspiegelen in de glanzende harnassen van de poortwachters die in de houding staan en de hen toesprekende vreemdelingen nauwkeurig opnemen. Zo grijs als de atmosfeer is, zo wit steekt het verband van één van hen af tegen de grauwe lucht. Het staal van zijn harnas is niet glad meer, maar ruw, strijd heeft haar sporen in het staal gegraveerd. Geëtst zoals de strijd haar stempel heeft gedrukt in de huid van de man, zijn gezicht die zwaar verbrand is, maar verzorgd met zwachtels en windsels die onder zijn maliënkolder verdwijnen.

Een veteraan, een oude strijder en als Lucer heeft gesproken, wendt hij zijn gezicht opzij en spuugt zijn pruimtabak op straat. De man heeft zichtbaar pijn wanneer hij spreekt, knauwt zijn woorden af, om zijn huid niet teveel te hoeven bewegen.

"Een goededag heren, u mag binnentreden wanneer u uw wapens aan de poort wilt afgeven, om veiligheidsredenen...als u de poort wilt verlaten kunt u het wapen weer meenemen, alleen een mes, om uw brood mee te snijden is toegestaan."

Bernt, poortwachter

Edited by: ckeetel at: 12/28/02 10:12:35 pm

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Lucer verbaast zich enigsinds over de manier waarop de soldaat spreekt en beweegt, de strijd waarvan hij heeft gehoord moet zwaarder zijn geweest dan hij vermoedde. Hij had geruchten over een demoon gehoord, maar hij was er ook achter gekomen dat mensen er niet graag over praten.
Lucer gespte de riem waaraan zijn zwaard vast zat los en ovehandigde het zwaard. Blij dat hij toch een mes mee had genomen keek hij of Dorum ook zijn wapen zou afgeven.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum ving slechts enkele woorden op van de soldaat. Het enige was dan ook dat hij zijn wapen moest af staan. Hij had nog niet veel vertrouwen in Lucer en had het gevoel dat als hij niet mee ging hij zijn baan zou verliezen. Beledigd gaf de elf zijn speer aan de soldaat. Niet wetend wat hem te wachten stond sloeg hij ruig zijn handen overelkaar. De leren jas kruikte in de vorm van zijn armen. Wachtend op Lucer stond Dorum recht als een standbeeld.