Raganorck

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

De weg naar het kasteel begon ergens in de stad, een rommelig begin met zijpaden en wegen die op Raganorckse wijze steeds leken te veranderen. Maar steeds minder zijwegen kreeg de weg totdat het een statige oprijlaan werd die naar de poort leidde. De poort zelf een groot grijs gedrocht in de grijze stad, het valhek opgetrokken zodat de opening een gapende mond leek met opgetrokken tandvlees waarin de spijlen van het hek de tanden vormden. Dit alles was voor Pup thuis. Hij zag het niet eens meer, de wachters, de weg en de poort, met daarachter de stallen, zijn stallen. Ishin draafde rustig naast Dondervoet die met zijn grote passen naast de strijdpony stapte. Hij voelde de warmte van het lichaam achter hem. De Gepokte, een raadsel voor Pup en hij hield niet van raadsels. Hij zou opgelucht zijn als hij de man kwijt was. De gezichten van de poortwachters werden herkenbaar en Pup hief zijn hand op als groet.

ckeetel · Posted: Mon Oct 14, 2002 6:45 pm Post subject: Nietsvermoedend

Strak voor zich uitstarend staan de mannen voor de poort, de naderende jongeman op zijn paard opnemend en de figuur die afstapt en lopend zijn weg naast het rijdier vervolgt, richting de toegang naar het kasteel. Niets is van hun gezichten af te lezen. Slechts een van de wachters wiens gezicht blijkbaar zo zwaar gehavend is dat een deel ervan onder wit verband verdwijnt, tikt bedachtzaam met de vingers tegen het metaal van zijn hellebaard, wanneer hij de paarden en mannen ziet naderen.

Dondervoet, Ishin en Pup passeren de doorgang zonder problemen, de wachters kennen hem evenals de paarden en ze groeten de nieuwe stalmeester met een nauwelijks zichtbare hoofdknik. Wanneer echter de gekapte man door de poort is gestapt, draait Bernt zich achter hem om, een teken gevend aan de andere poortwachters, die naast hem gaan staan, de uitgang enigzins versperrend, "Heer...", Bernt stapt op de gepokte af, " de Vrouwe zou graag een onderhoud met u willen in verband met uw vermiste broer Leonardo Antropiani, ik verzoek u vriendelijk met ons mee te gaan en, om veiligheidsredenen, de wapens die u hier bij u draagt, hier achter te laten, daar zullen we op toe moeten zien, al het overige kunt u bij u houden, de wapens krijgt u weer terug als u de poort weer wil verlaten..."

De kettingen van de poort beginnen te ratelen en piepend en knarsend begint het zware valhek langzaam naar beneden toe te glijden...

Bernt, poortwachter

ckeetel · Posted: Tue Oct 15, 2002 1:18 pm Post subject: Re: vermoedend

De oude veteraan staart in het gezicht van de Gepokte, "Ik kan u niet naar uw kamer laten gaan, de Vrouwe wenste u onmiddelijk te spreken, de enigen die hier wapens dragen zijn de veiligheids- en strijdgroepen en diegenen die daarvoor toestemming hebben van de Vrouwe zelf. Ook gasten dienen hun zwaarden af te geven en u zult tijdelijk uw dolk moeten missen nu de Vrouwe zult ontmoeten...veiligheidsvoorschriften, ik denk dat u dat kunt begrijpen, een dolk is verder toegestaan en als uw onderhoud geëindigd is kunt u hem bij de poort weer ophalen. Mijn verontschuldigingen voor het strenge beleid, maar bepaalde gebeurtenissen de afgelopen tijd hebben dit alles noodzakelijk gemaakt...strekt u uw handen zijwaarts" Bernt laat zijn hellebaard in de handen van één van de jongere poortwachters en begint de man te fouilleren.

Bernt, poortwachter

Lupijn · Posted: Tue Oct 15, 2002 1:42 pm Post subject: Re: vermoedend

Lupijn staat al een tijdje vlak buiten de poort. Van de twee heren te paard die net voorbij gereden zijn heeft hij aandachtig de geur opgesnoven met zijn gevoelige neus en de kenmerken opgeborgen in zijn geheugen. Als het valhek achter de twee heren wordt neergelaten blijft hij door de spijlen gluren naar de twee heren die door de wachters worden begroet. De ene wordt zonder moeite doorgelaten, voor de andere hebben de wachters, en vooral de oude ijzervreter die Lupijn eerder te woord stond, speciale belangstelling. Lupijn volgt aandachtig het tafereel dat zich afspeelt achter de poort...

Zou dit de man zijn waar de Koningin en de wachter over spraken? Een kenmerkende geur heeft hij wel... maar zou ik zijn spoor kunnen volgen..?

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Pup was opgelucht, verbaasd en nieuwsgierig tegelijkertijd. Hij luiterde aandachtig naar de woordenwisseling, en probeerde de informatie op te slaan. Hij vervloekte zichzelf dat hij niet meer had geluisterd naar de roddelaarij die door het kasteel zwierf.

Dondervoet werd ongeduldig nu hij zo dicht bij de stal was en ook Ishin had niet langer de behoefte om stil te staan in de schaduw van de poort. Ook pup voelde zijn maag rommelen en hij reed verder op weg naar huis.....

((Pup => de stallen ))

ckeetel · Posted: Wed Oct 16, 2002 11:10 pm Post subject: De escorte

De poortwachter fouilleert de man grondig, het is plichtsbesef en de veiligheid van de Vrouwe die voorop staat, als ze deze man onder ogen wil zien, zelfs het boek neemt hij nog even vast onder de oplettende ogen van de Heer Antropiani, om te zien of het werk niet hol is en iets zou kunnen verbergen, maar boeken zeggen hem verder niets, Bernt is soldaat, hij weet hoe hij moet vechten maar lezen heeft hij nooit geleerd en als hij er zeker van is dat het boek geen verborgen werktuig herbergt, laat hij het daar waar het is...in de handen van de Gepokte. De dolk geeft hij af aan één van de toegesnelde paleiswachten, met het verzoek het in bewaring te houden, tot het heerschap de gelegenheid gegund wordt het terug te vragen.

Dan beantwoordt hij de vraag van de gekapte man. "zolang bent u hier blijkbaar niet, anders had u geweten dat enige weken geleden, de stad geteisterd werd door vuren en levende, dansende schaduwen...mensen die door deze mysterieuze en gevaarlijke verschijnselen werden aangevallen en enkele dagen geleden, alsof hij het uitzocht, viel een macht die gaat onder de naam Medarion, een Magister, de stad aan, een demoon die door hem zou zijn opgeroepen, kostte menig soldaat, jong en oud het leven...met al die ontijding is nu de bewaking verscherpt...goed heer, we zullen u naar de Vrouwe begeleiden...zij wacht op u..." Bernt knikt naar de twee jongere soldaten aan weerszijden van de man die hun handen vervolgens om diens bovenarmen sluiten, dan gaat het groepje in een stevig looptempo op weg, wanneer ze de trappen opgaan, glijdt achter hen het valhek weer open en warden de plaatsen van de drie wachters ingenomen door drie anderen...

((Ik neem de vrijheid je mee te nemen... Poortwachters en Gepokte -> De Koninklijke Vertrekken->Het (de) Salon))
((Samara...zij die haar zoeken zullen gevonden worden?))

de poortwachters

Lupijn

Lupijn ziet de gekapte man richting het kasteel lopen onder escorte van de drie wachters. Hij volgt hen met zijn ogen tot ze zijn verdwenen. Dan beseft hij opeens dat hij aan de verkeerde kant van het valhek staat... En dat het valhek waarschijnlijk niet zal opengaan zolang die gekapte man zich binnen de poorten bevindt... En dat zowel de oude ijzervreter als de jonge wachter die hem eerder had aangeboden binnen te komen via een andere toegang met de gekapte man zijn meegelopen... Lupijn slaat zichzelf voor het voorhoofd. Nu kan hij de man niet in de gaten houden.... Dom!... Dan haalt hij zijn schouders op en legt zich neer bij de harde feiten.

Met drie wachters erbij zal het wel goed gaan... En als de man toch iets uithaalt, dan merk ik het wel aan het rumoer dat dan ongetwijfeld zal losbreken op het binnenplein.

Lupijn loopt weg van de poort en gaat een klein stukje verderop tegen de muur zitten nadenken.

Hmm... Wat zou die man gedaan hebben, dat vrouwe Ophelia er zo op gebrand was om hem voor haar aangezicht te laten verschijnen..?
En wat zouden Seth en Gashyr nu doen? Er was iets vreemds aan die Gashyr. Iets met de geur... er klopt iets niet aan die man...

Lupijn begint te graven in zijn geheugen en probeert de geur van Gashyr weer op te roepen, maar zijn gedachten dwalen af... Wat zal ik doen als die gekapte man iets uithaalt? Hij moet iets gedaan hebben dat vrouwe Ophelia niet zint... En ik maar denken dat mijn vrije dagen saai zouden worden... Ik heb toch al heel wat meegemaakt vandaag... twee onbekenden ontmoet, vrouwe Ophelia gezien en, nou ja gesproken is een groot woord, haar woorden aangehoord, een opdracht gekregen van de stadswacht...

Lupijn laat zijn gedachten terugdwalen naar de tijd dat hij nog rondreisde met de handelskaravanen. Toen elke dag spanning, gevaar, ontmoetingen met onbekende personen en tochten door vreemde gebieden boodt. Totdat... Lupijn zucht even... Niet aan denken, niet aan denken, niet aan denken... Het koude zweet breekt hem uit, terwijl hij verwoede pogingen doet om de onstuitbaar opborrelende herinnering te onderdrukken... Flarden uit het verleden komen toch bovendrijven. Panisch gegil van de paarden... Nee! Nee! Geschreeuw van mannenstemmen... Donderend geraas van vluchtende paardenhoeven en het breken van takken... De verdovende klap... de adem van... Nee! NEEEE!

Lupijn slaat in zijn frustratie zijn vuist krachtig tegen het plaveisel dat de straat voor de muur en de poort van het kasteel bekleedt. De felle, kloppende, pijn die door zijn hand schiet brengt hem terug naar de realiteit. Schichtig kijkt hij om zich heen. Heeft iemand hem gezien? Hij staat snel op. Dan overvalt de pijn hem weer en grijpt hij met zijn goede hand naar de pijnlijke plek. Zwetend leunt hij met zijn rug tegen de muur...

Galliminus

Galliminus kwam aangelopen en zag tot zijn verbazing dat het valhek dicht was.In zijn gedachtes zat hij nog steeds bij Rasham,...er was iets wat hem niet zinde en het was niet enkel het feit dat hij zich bij de aanhangers van de Ene had aangesloten.
Er moest iets aan de hand zijn in het Kasteel,..De Vrouwe zal niet zomaar het valhek sluiten. 'Wat kon er nog meer fout gaan vandaag?'..Het bleek een dag van beproevingen te worden. Hij liep naderbij en even verder van het hek stonden enkele wachters. Galliminus ging in de houding staan en sloeg zijn zwaardarm tegen zijn borst. "Randragam ten groet,..Ik vraag je om dit hek te openen en mij in te lichten omtrent deze situatie,..wat is hier aan de hand?"

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

ckeetel

Wanneer de Ridder hen aanspreekt gaan ook de poortwachters onmiddelijk in de houding staan, hun zwaardarm op hun borst en een van hen neemt het woord "Kapitein, gegroet..." en hij geeft een bevel door het hekwerk heen naar de andere kant, "Doe de poort open! Heer Galliminus is teruggekeerd!" dan wendt hij zich weer tot de Ridder. "Er is hier net voor de poorten een heer aangehouden die ging onder de naam Antropiani, de Vrouwe heeft een bevel doen uitgaan om te man voor haar te leiden. Klaarblijkelijk was hij zonder haar toestemming in het kasteel, op dit moment wordt de man onder begeleiding naar haar toe gebracht hij kwam hier samen met de nieuwe stalmeester, het hek was voor de veiligheid neergelaten, maar nu de man binnen is het niet meer nodig en, Kapitein, de poort is ten alle tijde voor u geopend, het staat u vrij naar binnen te gaan." achter hen begint het zware donkere ijzeren hekwerk onder het gekraak van haar kettingen omhoog te glijden.

De poortwachters

Edited by: ckeetel at: 10/19/02 12:20:18 pm

Galliminus

Galliminus gaf hen het bevel 'op de plaats, rust', en ging tegen de muur staan op de binnenplaats. Hij vroeg zich af waarom de gepokte man rechtstreeks het hol van de leeuw was binnengewandeld,..hij had zo'n hekel aan de Nachtstorms..vreemd..zeer vreemd. "Wat weet u verder van deze Antropiani?,...Ik heb die naam vandaag al eerder gehoord en ik weet over wie u het hebt,...de gepokte man in zijn mantel...Het was een sterrenwichelaar nietwaar?"
Hij dacht na over de gepokte kerel en iets zat hem niet lekker..."Hij is hopelijk onderzocht ?.......ook in de voeringen van zijn mantel?" Hij werd een beetje nerveus....Hij wilde eerst de wachters horen over die Antropiani,...maar daarna zou hij zich naar de Vrouwe haasten....wie weet wat die gepokte van plan was.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

ckeetel

Een oudere wachter, een man die misschien al zo'n zestig jaar moet tellen, wiens haren wit zijn geworden en de lijnen in het gezicht diep gegroefd door weer en wind, laat zijn vingers langs zijn kin strijken, in gedachten verzonken. "Er was hier ooit een Antropiani heer, die sterrewichelaar was, een excentrieke man, of deze Antropiani erop lijkt, weet ik niet, ik heb hem niet zo goed kunnen zien, de man droeg een kap over zijn gezicht en hij werd goed gefouilleerd, zijn dolk heeft hij af moeten geven, het enige wat de hij bij zich droeg scheen een of ander boek te zijn."

"Deze Antropiani zocht, naar ik heb begrepen, naar zijn broer die in dit kasteel zou verblijven, maar de oude Antropiani van toen is spoorloos verdwenen, vlak na de arrestatie van een Ridder, een vertrouweling van de Nachtstorms, soms werden ze samen gezien, in de bibliotheek met boeken en manuscripten ...Antropiani had een verblijfplaats hier in het kasteel, een plek waar hij naar de sterren kon kijken. Ik weet het nog wel, al die vreemde dingen die hij door de poort kwam sjouwen, het was een klus te onderzoeken of het hem allemaal toegestaan mocht worden het in het kasteel de gebruiken. Maar de man is nu zolang vermist..wat zal het zijn...twaalf, dertien jaar? Ik denk dat de zoektocht van zijn broer tevergeefs zal zijn...en wie weet hoeveel de Sterrewichelaar te maken heeft gehad met de aanslag van die Ridder op heer Nachtstorm...hij verdween op onverklaarbare wijze, voor hij ondervraagd kon worden."

De poortwachter

Edited by: ckeetel at: 10/19/02 12:56:05 pm

Lupijn

Lupijn kom weer een beetje tot zichzelf. Hij wist met zijn mouw het zweet van zijn voorhoofd en wappert voorzichtig met zijn pijnlijke hand. Gelukkig, geen blijvende schade. Stom. Het is mijn schrijfhand... Hij opent en sluit voorzichtig zijn hand een paar keer en merkt dat de kloppende pijn langzaam wegebt.

Het geroezemoes van stemmen en het gerinkel van de kettingen van het valhek dringen langzaam tot hem door. Lupijn wandelt terug naar de poort. Voorzichtig voelt hij onder zijn mantel naar de dolk die in een leren schede aan zijn riem hangt. Zijn vingers controleren of de knoop in het koord dat om het heft van zijn dolk en aan de schede zit nog op zijn plaats is. Het zit nog net zoals hij het vanochtend gestrikt heeft. Vast genoeg om niet provocatief over te komen en los genoeg om snel te trekken als je het juiste uiteinde weet te vinden. Gerustgesteld door het koude staal haalt hij zijn hand weer onder zijn mantel vandaan.

Lupijn komt aan bij de poort en blijft op korte afstand van de wachter en de man met de mantel met een rode leeuw erop staan. Een niet onbekende, aparte geur onderscheidt zich van de bekende geuren op de achtergrond en dringt zijn gevoelige neus binnen... Gashyr??? Nee... toch niet... Dit is geen elf... Niet in staat een verraste blik te bedwingen staart hij de gemantelde man aan...

Galliminus

Galliminus ziet een grauw geklede man richting de poort lopen die hem een blik werpt alsof hij Galliminus zou kennen,..Galliminus bekeek de man maar kon diens gezicht niet plaatsen...Misschien wist deze man meer over hem dan dat hij over de man wist..Kortom, deze man was geen bekende van Galliminus. "Randragam ten groet, mijn waarde Heer....wat brengt u naar het kasteel?...Ik moet u zeggen dat de beveiliging van het kasteel van onschatbare waarde is op het moment..Maak u bekend opdat wij er zeker van kunnen zijn dat u enkel met goede bedoelingen het domein van onze Vrouwe Ophelia betreed.", Galliminus maakt een kleine buiging en doet een stap naar voren."Mijn naam is Galliminus dan Maros, kapitein in het Adelijke Regime van Raganorck,..en u bent??"

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Lupijn

Lupijn schrikt op uit zijn gedachten als de stem van de man opklinkt.

"Eh... Gegroet heer dan Maros, mijn naam is Lupijn. Ik heb een betrekking als klerk in de Toren der Geschiedenis. Ik verzeker u dat mijn bedoelingen eerbaar zijn.
Ik heb korte tijd geleden een tweetal vreemdelingen naar het kasteel geleid, daar zij de weg niet wisten. Zij wilden hun diensten aanbieden aan Vrouwe Ophelia. Zij nam hun diensten aan en gaf ons allen de opdracht uit te kijken naar een gekapte man, Antropiani geheten.
De twee vreemdelingen kregen onderdak in de Dwalende kamers en vertrokken snel de stad in om hun zoektocht uit te voeren. Ik bleef rondhangen in de buurt van het kasteel. Nog niet zolang geleden verscheen die Antropiani samen met nog iemand te paard bij de poort. Ik wilde naar binnen om die Antropiani eens van dichtbij te bekijken, maar de wachters lieten het valhek zakken en Antropiani werd onder gewapend escorte naar binnen gevoerd." Lupijn zucht even.

"Tsja, buitengesloten kon ik weinig betekenen om de vrouwe te beschermen als die Antropiani iets uit wilde halen met haar. Toch bleef ik wachten. Ik hoorde namelijk van een wachter dat de wacht laatst flink is ... eh... uitgedund in de strijd met een demoon. Aangezien ik voorlopig vrijgesteld ben van werk in de Toren der Geschiedenis, waar ik de laatste weken bijna non-stop heb gewerkt, wilde ik de opdracht die Vrouwe Ophelia ons gaf, de zoektocht, iets verder uitbreiden door op onopvallende wijze zorg te dragen voor haar bescherming." Lupijn glimlacht flauwtjes. "Wie let er nou op een klerk?"

Galliminus

Galliminus hoort de man aan en ziet achteraf gezien toch wel een bekend gezicht denkt hij. Iets aan deze man deed hem denken aan zijn geboorte stad Wehrheim,..maar hij kon het gevoel van herkenning niet plaatsen. Het belangrijkste was dat het een goed gevoel was...

"Komt u verder, mijn waarde heer. Als U uzelf in dienst gesteld heeft van de Vrouwe heeft u ook alle recht om hier te zijn,..Komt u met mij mee. We zullen zien wat er nu precies aan de hand is met deze zogenaamde indringer. Ik heb de Vrouwe namelijk ook nog wat vragen te stellen omtrent dit alles."
Galliminus maakt aanstalte om de lange duistere trap te betreden die hen tot in het hart van het kasteel zal brengen.
"Mijn beste heren Wachters,...waar is deze man naartoe gebracht,..en waar kan ik onze Vrouwe van het Kasteel Ophelia Nachtstorm vinden?"

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck