Raganorck

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

De tocht door de kamers had hem goed gedaan. Hij had wat kamers bekeken en onderwijl zijn gedachten kunnen schikken. Er was een ridder na hem de bibliotheek in gelopen en hij had de Vrouwe op een haast vriendschappelijke manier aangesproken. Een dag op het kasteel en een groot aantal vragen die door zijn hoofd spookten hadden een behoorlijke eetlust opgewekt.
Aangekomen bij de keuken keek hij eens rond. Zoals in elk kasteel was het hier ook geen moment rustig, keukenhulpjes renden heen en weer met emmers, borden en pannen om de rest van de koks te assisteren. Te midden van deze drukte zat Dorum rustig te eten.
Ongewoon als het was voor een edelman, stapte hij de keuken binnen en ging bij Dorum aan tafel zitten. Hij groette hem met 'Eet smakelijk'. En vervolgde zonder te wachten op een reactie: "We hebben geluk, de Vrouwe heeft ons toegestaan om op het kasteel te verblijven. Maar ze heeft me nog geen geld toegezegd. Dus de loonsverhoging zal afhangen van mijn handelskwaliteiten. Na morgenvroeg bij de Vrouwe langs geweest te zijn gaan we kijken in de stad of ik een goede lading kan aankopen om die daarna weer door te verkopen." Hij pakte een appel van het plateau dat voor Dorum stond en nam een grote hap. Hij hing wat achterover in de stoel en keek nogmaals de keuken rond. Altijd interresant de drukte van een kasteelkeuken.

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Geen loonsverhoging? Die gedachte stelde Dorum erg teleur. Hij keek hoe de wel geklede man voor hem de appel op at. Terwijl hij nadacht over de informatie die hij net had gekregen zag hij dat Lucer de keuken aandachtig rondkeek. Wat is er nou inhemels naam zo interessant aan een keuken? Er word gekookt meer niet. Dorum was opgehouden met eten en dacht aan het verblijf in het kasteel. Hij vroeg wat voor luxe het hier zou zijn. Zou hij op de grond moeten slapen of juist in een heel comfortabel bed? Hij had inmiddels een keer geknikt naar Lucer om aan te geven dat hij het gehoord had. Rustig wachte de elf tot zijn meester klaar was met het eten van zijn appel.

Edited by: Dorum Iasha at: 3/1/03 4:28:19 pm

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

"Goed ik zie dat je klaar bent met eten, laten we dan nu een kamer gaan uitzoeken in dit uitgestrekte kasteel. Ik heb enkele kamers bekeken, er is een grote verscheidenheid hier, de ene kamer is zo overladen met luxe dat zelfs ik mijn twijfels heb of ik er pretig in zal slapen. Anderen daar integen zijn zo pover dat ik ze nog niet aan een bediende zou schenken." Lucer stond op en zei tegen een keukenhulp dat hij met hem mee moest lopen om te zien waar er de volgende ochtend een ontbijt voor twee moest worden gebracht. Daarna liep hij met grote passen de deur uit niet wachtend op noch de keukenhulp noch zijn lijfwacht.

>>Lucer>>De dwalende kamers>>De Kamers van heer Vincero

~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Edited by: Lucer Vincero at: 3/1/03 7:46:16 pm

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum zag dat Lucer een keukenhulp het bevel gaf om hem te volgen. Uiteraard stond Dorum meteen op en liep achter Lucer aan. Nog steeds afvragend in wat voor kamer hij zou moeten slapen liep hij slenterend achter zijn meester aan. Ook Lucer had gesproken over de luxe van de kamers. Hij moest het maar afwachten waar zijn heer hem heen bracht.

>>Dorum>>De Dwalende Kamer>>De kamers van Heer Vincero

Edited by: Dorum Iasha at: 3/1/03 10:47:57 pm

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Zijn vingers deden zeer van het uitdelen van oorvijgen, er was bijna geen keukehulp die niet met een roodgloeiend oor en een frons ter grootte van een ligusterhaag rondliep.

De hitte in de keuken was bijna ondragelijk, beide vuren waren opgestookt en in het fornuis brandden kolen. Een heel varken kreeg zijn laatste dans aan het spit en in de ovens bakte broden en pasteien goud bruin. En toch was er nog een heleboel te doen voor het bal zou plaatsvinden.. Dan was er ook nog de dagelijkse middagsmalen en de voorbereiding van het avondmaal.

Kortom Fritherik kwam om in het werk en de anders zo rusige en altijd-in voor-een-praatje kok stond nu vloekend en tierend zijn scepter te zwaaien over zijn choatische koninkrijk.

Maya Ranu · Posted: Mon Mar 15, 2004 7:08 pm Post subject: ...

Maya stapte verbaasd de hitte en chaos van de kasteelkeuken in. Dit had ze niet verwacht. Was het niet de bedoeling dat alles in een kasteel voorbeeldig verliep? Ze haalde haar schouders op en keek rond. Toen haar ogen zich vestigden op de tierende man die door de rest van de mensen in de keuken voorzichtig ontweken werd besloot ze dat dit het hoofd van de keuken moest zijn, hoe dit hier dan ook genoemd werd.

"Pardon." Begon Maya terwijl ze naar de man toe liep. "Maar wij zijn opzoek naar werk. Door de wachters bij de binnenplaats zijn we doorverwezen naar de keuken omdat u hier nog wel hulp zou kunnen gebruiken." Maya had haar best gedaan zo beleefd mogelijk te klinken. Ze wilde haar mogelijk toekomstige baas niet per ongeluk beledigen. Zeker niet nu de man in zo'n staat was en Maya eigenlijk al een beetje bang was geweest om hem aan te spreken. Ze rechtte haar rug en wachtte op antwoord.
_________________
~Vrijheid is het waardevolste bezit~

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

De verbazing op Fritheriks gezicht was te lezen als een boek met grote letters. Alsof door de Ene gezonden stond er verse hulptroepen in zijn keuken. Hij greep het meisje dat had gesproken en drukte haar kort maar krachtig tegen zijn groffe lijf aan.

' Jullie komen als geroepen!' Zijn gezicht lichtte op en zag er veel vriendelijker uit zonder frons.

' Jullie namen?... Pot vol paling jongen! Blijven ROERen in die SOEP!... Pardon.. jullie namen dus....Nelleke! Schiet op met die gesneden groente en zeg je zus vast de dekkingen te regelen...'

Hij zwaaide woest met zijn pollepel in de richting van een roodaangelopen meisje.
De kok zuchtte diep en rechtte zijn schort, keek de nieuwelingen indringend aan.

' Nu zeg op..jullie namen... ik heb niet de tijd om aangenaam kennis te maken, maar jullie zijn welkom als keukenhulpjes.'

Uriel · Posted: Mon Mar 29, 2004 10:02 am Post subject:

Dasu was achter Maya de keuken in gelopen. Wat een chaos in de bedompte hitte. Zijn mantel was hier veel te heet. Hij trok hem uit en hing hem over zijn schouder. Terwijl Maya de razende man in het heetst van deze ziedende storm van geur en kleur aansprak was Dasu naar een raam gelopen. Zwijgend keek hij naar buiten. De tuin zag er fris, groen maar vooral ook verwilderd uit. Hij draaide zich om naar Maya in de hoop haar blik te vangen temidden van de zinderende menigte. Hij wilde niet in de keuken werken, maar daarbuiten! Buiten in de tuin. Die combinatie van ongetemde woestheid en gestructureerde menselijke orde. Dat was wellicht de enige plaats op deze wereld waar hij zich thuis zou voelen...

Uriel · Posted: Sun Apr 11, 2004 12:01 pm Post subject:

Dasu was de keuken uitgewandeld. De stem van de planten buiten, hij voelde hun roep. Hij wist niet dat hij zich zo sterk aangetrokken kon voelen door iets, maar deze tuin had iets magisch, iets dat hem deed beseffen dat de planten hier waren zoals hijzelf. Wild als de elfen, maar tegelijkertijd ordelijk als de mensen. Hij voelde zich thuis op het gras net buiten de keuken en liep verder de tuin in. Hij keek zijn ogen uit. De planten en bomen waren verwilderd geraakt en alleen de kleine tuin waarin hij nu stond zou velen dagen werk nodig hebben om weer enigszins in oude luister hersteld te worden. Dasu liep verder de tuin in.

((Dasu naar de Tuinen; het huis van de tuinman))

Maya Ranu · Posted: Sun Apr 11, 2004 3:57 pm Post subject: ....

Dat Maan was weg gelopen was helemaal langs Maya heeb gegaan. "Mijn naam is Maya." Zei ze. "En dit is M-" Ze stopte abrupt toen ze zag dat Maan weg was. Waar was hij heen? Ze moest hem straks zoeken. "Eh, laat maar. Ik ben Maya. Wanneer zou ik kunnen beginnen met werken? Ik heb trouwens ook een probleem met woonruimte. Ik heb er namelijk geen."
Maya keek om zich heen in de keuken. Ze zag alle keukenhulpjes hard aan het werk. Ze zag ook chaos. Mensen die bijna over hun eigen voeten struikelde, mensen die bijna potten lieten vallen of tegen elkaar aan liepen. Ze schrok er niet van weg. Ze wist zeker dat ze hard kon werken en de baas van dit kleine chaotische koninkrijk tevreden zou kunnen stellen.
_________________
~Vrijheid is het waardevolste bezit~

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Fritherik had de dromerige jongen niet tegengehouden. Dromerige mensen was niet wat zijn keuken nodig had op dit moment.

' Nelleke!' riep hij zonder zijn ogen van Maya af te houden.

' Maya...welkom.. dit is Nelleke, zij geeft je een schort. Gaan jullie eerst maar eens de geslachte parelhoenderen plukken.'

Hij nam de pollepel van het meisje over en liep naar de ketel met soep om er zelf nog eens in te roeren.

' Je slaapt bij de andere keukenhulpen. Aan het werk nu.. het bal jongens het bal!'

Hij veegde met zijn mouw het zweet van zijn voorhoofd en gaf Maya nog een vermoeide glimlach voordat ze meegeno,men werd door Nelleke naar de slachtschuur.

Maya Ranu · Posted: Fri May 28, 2004 4:54 pm Post subject: .....

Maya liet zich door Nelleke een schort in haar handen duwen. Ze glimlachte vriendelijk naar het meisje en knikte naar Fritherik toen hij hun opdroeg de parelhoenderen te gaan plukken. Ze zou zichzelf bewijzen voor deze mensen, en daar kon ze net zo goed nu meteen mee beginnen. Ze deed het schort om en glimlachte bemoedigend naar Fritherik die haar een vermoeid glimlach liet zien.

Ze liet zich door Nelleke mee voeren naar de slachtschuur. Het aardige ding wilde haar voor doen hoe ze de hoenderen moest plukken, maar Maya verzekerde haar ervan dat ze het al eerder had gedaan. Snel ging ze aan het werk. Maya wist niet wat er precies aan de hand was, maar het woord 'bal' dat Fritherik had gebruikt gaf haar een redelijk beeld van de oorzaak van de chaos in de keuken. Zo te zien was ze net optijd. Maya glimlachte. Fritherik was blij geweest met haar komst. Dat was haar nog nooit overkomen.

Snel en met een zekere handigheid plukte Maya samen met Nelleke de hoenderen. Ze had dit al vaak genoeg gedaan toen ze nog bij haar stam woonde. Nadat het relatief simpele werkje geklaard was keerde ze met Nelleke weer terug naar de keuken. Nelleke ging meteen weer aan het werk. Maya bleef wat besluitloos staan. Ze had geen idee was Fritherik wilde dat ze ging doen.
_________________
~Vrijheid is het waardevolste bezit~

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Hoe hard Fritherick ook klaagde, de keuekn liep als een goedsmeerde stoommachien. Eenieder had een taak en deed die tot het bets van zijn kunnen. Helaas was het over duidelijk dat eenieder een hand tekort kwam. Het was alsof de radetjes net allemaal een slagje mistten af en toe. Het deeg werd gekneed, maar net dat ene brood bleef ongebakken omdat er een dringender iets op het pas kwam van de keukenjongen. Nelleke stopte de kruiden in de hoenderen, maar kwam net een hand te kort om ook de soep te roeren, terwijl de jongen naast haar groenten sneed en doorgaf aan een ander ook niet de tijd had om de soep te roeren, maar het wel probeerde waardoor er iemand stond te wachten op de groenten.

Een goed observeerder kon de kink in de machien vinden en wellicht de keuken weer op orde krijgen.

Maya Ranu · Posted: Wed Jun 02, 2004 5:39 pm Post subject: ......

Een korte observatie gaaf Maya een idee van wat er kon gebeuren in de keuken. Kort gezegd: een hoop. Hier en daar bleef altijd een karweitje liggen. Maya had het idee dat, als ze zich met die karweitjes bezig zou houden, Fritherik in elk geval kon zien dat ze een harde werkster was. En zo begon Maya's zoektocht naar klusjes.

Ergens achter haar sudderde een oven, die blijbaar klaar stond zonder dat er iets in lag. Vlak bij de oven laag een deegbal in de vorm van een brood. Je hoefde geen genie te zijn om die twee met elkaar te verbinden. Maya legde het brood in de oven. Daarna liet ze zich gewillig door een vrouw naar een pan slepen. Terwijl de vrouw kruiden uitzocht roerde Maya in de pan. Toen ze niet meer nodig was bij de soep, zag ze een jonge knaap die het kneden van deeg net niet snel genoeg ging. Ze liep naar de jongen, glimlachte naar hem en liet zich een stuk deeg in haar handen duwen.

Het was warm in de keuken. Maya rolde haar mouwen op terwijl ze het taaie deeg kneedde. Het was hard werken, dat zou het waarschijnlijk vaker zijn, maar toen Maya goed en wel een uur van klusje naar klusje was geschoven begon ze er lol in te krijgen. Ze werkte met een glimlach op haar gezicht.
_________________
~Vrijheid is het waardevolste bezit~

Uriel · Posted: Wed Sep 15, 2004 12:43 pm Post subject:

Dasu uit de Tuinen; het huis van de tuinman.

Dasu liep weer de hitte en drukte van de keuken in. De hele dag was hij in de weer geweest en nu moest hij echt wat zien te eten. Hij had een licht gevoel in zijn hoofd en een hol gevoel in zijn buik. Daarbij moest hij ook nog wat eten zien te verzinnen voor de katjes. Melk misschien? Brood geweekt in melk was misschien nog wat beter. Hij wist niet of ze al oud genoeg waren om vlees te eten... Als ze wat ouder waren konden ze zelf jagen, maar daar leken ze nu in ieder geval nog niet toe in staat. Vijf van die kleine beestjes. Hij hoopte maar dat ze het allemaal zouden overleven. Hij kon ze toch zeker niet allemaal houden? Maar wie wilde er nou een klein katje hebben?

Zo vol gedachten was hij op een bankje gaan zitten ergens in de hoek en uit de weg van de denderene machine die de keuken was. Hij liet zijn blik even ronddwalen, maar kon Maya niet direct onderscheiden. Toen er een schaal versgebakken brood voorbij gedragen werd gristte hij er snel een af. Dat ging goed, er werd niet gemopperd. Wel keek de koksknecht hem even verbaasd aan, maar toen hij het blazoen van de tuinman op de wambuis zag knipoogde hij. "Zeker honger he? Zeker even druk in de tuinen als hier in de keuken." Dasu knikte. "Pak een kom en vul hem met soep, dan smaakt het brood nog beter." Dasu knikte nog een keer en glimlachte. De koksknecht was alweer doorgelopen.

Dasu nam een houten nap van een plank en liep naar het meisje dat in de soep stond te roeren. Geduldig wachtte hij tot ze zou opkijken...