Raganorck

[red]

Zijn vuisten dreunden op het tafelblad toen hij de plank met brood en kaas voor de vreemdeling neerzette.

'Nieuw aan het hof?' bulderde zijn stem, maar hij wist reeds het antwoord, hij kende vrijwel iedereen aan het hof. ' Of ze nou net zijn aangekoemn of hier reeds weken ronddwalen, vroeg of laat komt men naar mijn keuken... Wees welkom, maar zit niet in de weg. De maaltijden worden doorgaans naar de kamers gebracht of naar de grote hal.'

Zijn woorden waren vriendelijk, maar niet te vriendelijk. Zijn keuken was altijd open voor een hongerige maag en een sprekende mond, zo bleef hij op de hoogte van wat er gaande was in het kasteel en de stad. Maar hij had ook werk te doen en de keuken was een welgeoliede machine.

[red]

(( pup en Galliminus=> de stallen))

[red]

'Flavio Antropiani? Nooit van gehoord.' Fritherik greep een broodje van een schaal en proefde het. 'Zet ze maar weer terug in de oven, deze moeten nog wat langer, maar laat ze niet weer verbranden Elise!' Het meisje knikte door haar knieën en vertrok naar de ovens.

'Ik zal mijn oren openhouden, maar niet iedereen komt aan het hof. Sommigen blijven in de krochten van de stad rondwaren en maar al te vaak wordt er een naamloos lijk gevonden, zeker in deze tijden.' Hij veegde zijn handen af aan zijn schort en ging weer verder met het dirigeren van de keuken.

'Als je wil weten wat er in de stad gebeurt moet je een taveerne induiken.' sprak hij nog over zijn schouder naar de vreemdeling. De informatie die hij won als kok bleef vaak binnen de muren van de keuken, Fritherik had een hekel aan roddels, daar waren de hofdames voor. Hij was een vat van informatie, maar dit vat was moeilijk aan te slaan.

[Seth]

Voordat Seth de eetzaal binnen kan lopen, moeten er talloze knechten en meiden door de opening, beladen met borden dampend voedsel. Hij kijkt er van op, er lijkt meer buiten de zaal genuttigd te worden dan erbinnen.
Wanneer hij de laatste knecht die langsloopt aanschiet, vertelt deze dat het eten bestemd is voor de soldaten die herstellen van hun wonden die zijn opgelopen in de onlangs gestreden strijd. Voor Seth kan doorvragen, loopt de jongen haastig door, angstig voor reprimandes van zijn harde meester.

Wanneer Seth twee lege plaatsen aan een van de lange tafels ziet, besluit hij om de plaatsen vrij te houden tot de veteraan hem kan vergezellen. Terwijl hij wacht neemt hij rustig de omgeving in zich op, met op de achtergrond het geroezemoes van de andere eters en het gebulder van de man die driftig op een neer loopt door de ruimte. De rijke mengeling aan geuren zorgen ervoor dat de maag van de Zoeker wederom beroerd wordt...
Laat de wachter spoedig komen, dan zal de rust weerkeren in mijn binnenste

Edited by: Seth at: 10/9/02 1:20:12 pm

[red]

Fritherik liep met een rood aangelopen hoofd door de keuken en deelde daar waar nodig was oorvijgen uit. Het was niet veel nodig. Zijn personeel had maar wat goed in de gaten hoe Fritherik zijn koninkrijk bestierde. Hij zuchtte even en bleef met zijn handen in zijn zij staan om te kijken hoe de raderen van zijn keuken liepen. De vrouwe mocht dan de stad besturen, dit was zijn kleine stukje wereld en hoewel het er wanordelijk uitzag liep het als een klokwerk. Hier en daar proefde hij van een schaal terwijl die voorbij kwam. Langzaamaan ontstons er een brede grijn op zijn gezicht...hij hield van zijn werk

~ Fritherik de kok~

[ckeetel]

Bernt groet de Keukenmeester Fritherik wanneer hij langs hem loopt, zijn helm afzettend en dan wordt ook het verband helemaal zichtbaar, wat om zijn hoofd zit en een deel van ziijn nek bedekt om uiteindelijk onder zijn Maliënkolder te verdwijnen. Hij heeft niet veel tijd nodig om de gezichten te herkennen van de mensen die hier aanwezig zijn en die de maaltijden klaarmaken of die de gasten bedienen.

Hij zet zich naast Seth terwijl hij zijn hellebaard onder tafel schuift, dan trekt hij zijn stalen handschoenen uit, waarvan het oppervlak wat olieachtig glanst, alsof het materiaal verhit is geweest. Onder de handschoenen zit meer verband, bevlekt met geel wondvocht. En de man lijkt zowel zijn pink als ringvinger te missen van zijn rechterhand.

Van zijn riem neemt hij een buideltje en terwijl hij het ontsluit en zijn verbonden vingers het tabak een beetje lostrekken, wachtend op het eten, draait hij zich half om naar Seth. "Wel heer...ik sta tot uw beschhikking...wat wilt u weten?"

Bernt, poortwachter

[Seth]

"Noem me alstublieft Seth, dat praat wat gemakkelijker."
Seth's ogen schieten langs de plaatsen op het lichaam van de veteraan waar wond, wondvocht en verband samenkomen.
"Zoals u weet ben ik nieuw in deze stad en wil ik mij, in de tijd dat ik hier verblijf, inzetten voor Raganorck. Van wat ik vandaag heb opgevangen is er nogal wat gebeurd de laatste dagen. Zelfs al had ik niets gehoord, zou de toestand van uw lichaam me wel hebben ingelicht....of anders de talloze maaltijden die naar gewonde strijdkrachten worden gebracht terwijl we hier zitten.
Zou u me willen inlichten over de machten waartegen de strijders van deze stad zich moeten verweren? Nu heb ik geen idee van hetgeen ik tegenover me kan treffen, een slechte uitgangspositie waarvan ik me zo snel mogelijk wil losmaken."

[ckeetel]

"Heer Seth...", de in vuil verband gewonden vingers van de veteraan verkruimelen de vezels van tabak, terwijl de man lijkt te zoeken naar woorden, zijn gezicht even vertrokken van de pijn, "...er lijkt genoeg kwaad hier te zijn om de stad naar een apocalyps te lijden...het kwaad hier kent vele gezichten, die van een paar dagen geleden nam de gedaante aan van een vuurspuwende demoon die vele dappere mannen en vrouwen het leven kostte, het onwezen dook op voor de muren voor de stad, verhaal gaat dat een machtige Zwarte Magiër het monster opgeroepen zou hebben, een man die gaat onder de naam Medarion..."

"En niet zo lang geleden brandden mysterieuze vuren in de stad, die gebouwen vernietigden en waren er ooggetuigenverslagen van schaduwwezens die in de vlammen dansten...die onverklaarbare gebeurtenissen liggen weer achter ons. Het vuurspuwende monster is nochthans het laatste treurige wapenfeit van het leger van Raganorck... in de Taverne, de roestplaats van menig reiziger en vreemdeling zoals u, zijn mensen die er meer vanaf weten...de Kraakwater familie waarvan de waard een plaatselijke beroemdheid is, zijn naam is Valiant, één van de gebroeders, kan u daar meer informatie over verschaffen..."

Bernt, poortwachter

Edited by: ckeetel at: 10/10/02 11:13:43 pm

[Seth]

Iemand met de macht om demonen op te roepen?! Hmmm...een vijand met zoveel macht heeft het in zich om het kaf van het koren te scheiden. In gruwelijke tegenspoed kan ik te weten komen wie de potentie heeft een land dat gebukt gaat onder een zwaar juk te bevrijden...

"Deze Valiant, denkt u dat deze mijn zwaard zou kunnen gebruiken de komende tijd, of breek ik dan in zaken die niet de mijne zijn?"

[ckeetel]

Weer neemt Bernt de tijd om te antwoorden, de tabak in het leren buideltje met zijn duimen terugduwend. "Medarion is een bekende en beruchte naam...10 jaar geleden was er nog een grote slag voor de poorten van Raganorck...toen een groot orkenleger onder zijn leiding de stad aanviel en zware verliezen toebracht onder de moedigen van Raganorck, ternauwernood hebben we hen af kunnen slaan...niet in de laatste plaats dankzij de beslissingen van onze Vrouwe. Ik heb Medarion niet op het veld gezien, alleen dat monster dat wel onaantastbaar leek, een door de Hel zelf gebaard gedrocht...", hier stopt de veteraan, een moment in gedachten verzonken, terwijl zijn vingers grimmig het buideltje weer openen en de tabak weer uiteen trekken, "...maar de man waart inderdaad rond, wat ik van de stadswacht hoorde is dat hij afgelopen nacht gezien is toen hij materialen stal uit een der Tien Torens. De Kraakwaters zullen uw hulp goed kunnen gebruiken...
Want afgelopen nacht heeft Medarion ook zijn krachten tegen de Taverne aangewend, vuur tegen haar muren geworpen en verschrikkelijke wezens aangeroepen die levenloos waren, maar nochtans bewogen en de mensen bedreigden, schijnbaar gedreven door een vervloekte bron.
Alleen de Ene kan vermoeden wat dat duistere heerschap nu weer van plan is. Zijn dreiging heeft al een aantal malen boven de stad gehangen."

"Het belang van de stad is er zeker mee gediend, als u uw zwaard ter beschikking stelt."

Bernt, poortwachter

Edited by: ckeetel at: 10/11/02 9:13:42 am

[Seth]

Terwijl de veteraan in een rustig tempo over Medarion en al zijn vuile daden vertelt, zit Seth geboeid te luisteren. Al luisterende trekt hij allerlei analogieen met de toestand waarin zijn geboorteland zich nu bevindt. Constante dreiging...een gevoel dat er een door pure duisternis besmeurde scimitar boven het hoofd hangt die ieder moment het hoofd kan doorklieven.

Wat hem in het verhaal het meeste opvalt is de bewondering voor de daden van de Vrouwe... hoe oud is deze vrouwe? of heeft hij het over haar voorganger?
Een kil gevoel bekruipt hem wanneer hij hoort over de ondoden. Direct denkt hij terug naar het moment waarop hordes ondode strijders het verzet braken in Delving. Het geluid van de houten muren die werden omgetrokken, de oranjerode gloed van brandende huizen, het ijselijke gegil van de inwoners, vlak voor ze uiteen werden gereten door de klauwen van de ondoden....Seth beseft dat hij te lang stil is geweest en probeert zich te richten op de veteraan.

"Goed..ik zal deze Valiant spoedig opzoeken. Ik weet niet wat ik kan beginnen tegen duistere magie, maar ter plaatse kan ik bezien of ik van betekenis kan zijn."

Seth bedankt de man hartelijk wanneer hij ziet dat de soldaten die tegelijk met hem binnen zijn gelopen beginnen op te staan om weer naar hun posten terug te keren. Hij neemt het laatste stuk vlees wat op zijn bord ligt in de hand mee om onderweg te verorberen.
Wanneer hij de eetzaal verlaat en door de gangen richting de ontvangshal en de poort loopt, gaan zijn gedachten weer terug naar de nacht van de ondoden...
Delving...ik heb gefaald.

((De Taverne...terugkomst van de strijd))

Edited by: Seth at: 10/11/02 11:50:01 am

[Dorum Iasha]

Vermoeid en verward liep Dorum slenterend de keuken binnen. Hij was verdwaald geraakt in de dwalende kamers en had de keuken maar niet kunnen vinden. Hij had geen flauw idee hoe lang hij bezig was geweest. Het enigste dat hij wel wist dat het veel te lang had geduurd in zijn ogen. Hij keek even rond om te zien of er iemand naar hem toe kwam om te vragen wat hij wou.

[red]

Pup stoof de vreemdeling in de deuropening van de keuken voorbij en greep een stuk brood en worst. In de hoek stond een zak wortelen die zwaaide hij op zijn rug.

' Sorry, geen tijd, druk!' sprak hij de glimlachende kok toe met volle mond en stoof de keuken weer uit. Sinds zijn avontuur in de riolen onder de stad had hij het erg druk gehad met het besturen van de stallen. Gasten kwamen af en aan en daarnaast nog de eigen paarden. De meeste merries zaten dicht tegen het werpen aan en Pup was dag en nacht in de stallen te vinden...als hij daar niet was....was hij in de keuken.


Fritherik lachtte en zwaaide naar een stoel bij de lange keukentafel. Hij schoof een plateau met kaas, fruit en brood richting de vreemdeling.

' En wat brengt u hier? ' vroeg hij terwijl hij zichzelf een glas verse melk inschonk.

[Dorum Iasha]

"Het lijkt me dat uw eed van trouw u een eind heeft gedwongen te reizen. Als u het op prijs stelt, kunt u zich in de Grote Keuken warmen aan het haardvuur en zullen mijn bediendes u voorzien van een maaltijd. Zeg ze dat ik je gestuurd heb." De exacte woorden van Vrouwe Ophelia en dus ook de reden dat ik hier ben, legde Dorum uit terwijl hij het voedsel op de plateau begon te verorberen.

[red]

Fritherik dronk zijn glas melk half leeg en verdween toen weer in het gewoel van de keuken. Hij knikte vriendelijk naar de vreemdeling en wees naar een keukenwelp mocht hij nog vragen hebben of meer eten willen.