Raganorck

Coldrin · Posted: Fri Feb 22, 2002 10:36 am Post subject: Stap achteruit

Lama zag dat Ophelia, die wispelturige halfvolwassene iets aan het zoeken was om mee naar 's mans hoofd te gooien.
Langzaam zette hij een poot achteruit en nog een totdat hij op een veilige afstand van haar stond. Bang was hij, dat ze niets zou vinden en dan maar met hem zou gaan gooien.

Lama ~ de lama

((OOC: Het is misschien wel een beetje laat, maar ik kon er niets aan doen, ik moest dit schrijven.

))

ckeetel · Posted: Fri Feb 22, 2002 1:17 pm Post subject: Theemuts

Theemuts werd 'ie genoemd, door de kok, de hofdames, de butlers en de staljongen van Lama. Theemuts was een grote dikke lapjeskater met een kennersoog voor warme plekjes. De theepot was een Plek met Stip. En zijn domein zodra de eerste thee geschonken was. Noodzaak was altijd een tweede pot ter beschikking te hebben, want had Theemuts zijn lijf er eenmaal omheen gedrapeerd, dan viel hij er niet meer weg te branden.

Maar nu was er een nieuwe Plek met Stip, de stoel bij de haard in de nieuwe toren, geen theelustige hofdames, maar wel Theemuts op de stoel bij de haard, warmer kon een kat het niet krijgen (dacht hij).
Totdat hij op zijn behagelijke zetel vreemde en erg warme wezens uit het vuur zag springen. het vuur sprong naar de stoel, de tafel, de gordijnen...terug over het tapijt, het voetenbankje en beet 'm in zijn staart...
Het werd Theemuts te heet onder de voeten...

De lapjeskat vloog de kamer uit, de trap af, de gang door en bijkans het vuur in! Hij sprong met vier poten de rokerige lucht in. De vlammen hadden hem omsingeld!
Theemuts schoot de trap weer op en een klein kamertje in met uitzicht op de binnenplaats. Hij stond op het punt om uit het raam te springen, toen hij bedacht dat het wel erg hoog was voor een kat die niks meer gewend is dan de hoogte van het tafeltje met het dienblad voor de thee.

Op het plein zag hij Hare Warme Grilligheid (met Stip) en Lama. De kat begon amechtelijk te mauwen...

((->BRAND! In de nieuwe toren))

Edited by: ckeetel at: 2/22/02 2:41:39 pm

Samara Jalaya · Posted: Fri Feb 22, 2002 5:25 pm Post subject: Theemuts

"Theemuts!" Ophelia herkende het klagelijke gemiauw van één van haar lievelingskatten onmiddellijk en even later zag ze hem ook, op grote hoogte naar beneden starend. En natuurlijk was die nietsnutterige brandweerman nergens te bekennen! Ze had misschien duidelijker moeten zeggen dat de prioriteit bij reddingsacties bij haar katten lagen en pas daarna bij de familie. Ze moest hier ook alles zelf doen.

Ophelia leidde Lama naar de muur en klom toen op zijn rug, zodat ze net bij de dakgoot kon. Met haar vingers rond deze geklemd, trok ze zichzelf op en worstelde zich op het dak. Haar voeten vonden houvast in de gietijzeren dakgoot en gelukkig was het dak niet al te stijl en overdekt met stenen versieringen waaraan ze zich kon vastgrijpen op haar weg naar boven. "Theemuts!" riep ze nog eens. "Theemuts, ik kom je redden!"

~ Samara

ckeetel · Posted: Fri Feb 22, 2002 6:03 pm Post subject: Re: Theemuts

De stem achter hem was verdwenen en al zijn hoop was nu gevestigd op Hare Warme Grilligheid die wel met twee Stippen steeg. Lama ook wat Theemuts betrof. Op dit moment brulde hij bijna, zette zich met alle vier de dikke poten schrap tegen de stenen kanten van het raam en begon vervaarlijk naar voren te leunen...

ckeetel · Posted: Fri Feb 22, 2002 6:50 pm Post subject: Een Vliegende Theemuts

Theemuts voelde de hete vlammen al in zijn nek hijgen. En toen het vuur niet genoeg bleek te hebben aan zijn staart en zijn zitvlak begon te grillen, nam hij een Besluit.
Hij sprong.

Als er ooit een kat op eigen kracht gevlogen heeft, dan was het Theemuts. Wel, hij vloog niet echt, maar zweefde. De overtollige huidplooien waaraan de kater deels zijn naam te danken had zorgden ervoor dat hij met geschroeide snorharen en een rokende staart in een soort van snelle glijvlucht op Hare Warme Grilligheid (met drie Stippen) afkwam.

Samara Jalaya · Posted: Fri Feb 22, 2002 9:43 pm Post subject: Een Vliegende Theemuts

Ophelia strekte haar handen uit en wankelde even onder het gewicht van de fatsige huiskater die als een onelegante baksteen uit het torenraam kwam zeilen, recht in haar armen. Ophelia deed een ondoordachte stap naar achteren en gleed daarbij over een wankele dakpan, verloor haar evenwicht, maar werd voor ze jammerlijk van het dak kon storten in haar val geremd door een oerlelijke drakenkop die als versiering in de dakgoot diende. Ophelia haalde opgelucht adem, aangezien ze over haar rechter schouder een gevaarlijke afgrond van meters en ver beneden haar Lama kon zien, een afstand die ze afgelegd zou hebben als dit stuk schrikwekkende beeldhouwkunst haar leven niet had gered. Ophelia sloeg haar voeten over de dakgoot en klemde Theemuts dicht tegen zich aan, terwijl ze vrolijk met haar benen bengelde.

~ Samara

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

((ooc:ff een quote van "vuur" ga ik hier verder))--------------------------------------------------------------------------------
Als Darvan op het binnenplein komt gerend blijft hij even staan om bij te komen. Als hij opkijkt ziet hij de pasgebouwde toren branden en Darvan raakt in trance van de vlammen, hun gloed, hun beweging. Als Darvan wakkerschrikt probeert hij snel het vuur doven met zijn magie, maar op een of andere manier werkt het niet en Darvan roept regen op om het vuur te doven, maar ook dat werkt niet. Vlug kijkt hij of er mensen op het binnenplein zijn.

ckeetel · Posted: Sat Feb 23, 2002 12:13 am Post subject: Prrr

De lapjeskater viel recht in de armen van zijn redster, waarbij (door de klap van de val) zijn vetreserves zich gul om haar lichaam krulden. Dat haardvuur lag toch ver buiten zijn bereik, vond hij. Theepotten gingen een stuk schappelijker met zijn staart en zitvlak om. Net als Hare Warme Grilligheid, wiens boezem en stevige greep hem zowat wurgde.

Hij ronkte als een van Zuchtwaters' minder stille uitvindingen.

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Ignatius kwam van bij de toren op de vrouwe toegestapt die zo elegant aan de dakrand bengelde.
"Wacht, ik help u een handje." Voorzichtig probeerde hij haar voeten te begeleiden tot bij het dier dat ze als opstapje had gebruikt, het zicht dat hij onder haar rokken had vermijdend.

Samara Jalaya · Posted: Sat Feb 23, 2002 9:41 am Post subject: Handje helpen ?

Ophelia stribbelde zo tegen bij Ignatius' poging om haar veilig op de grond te krijgen dat ze met fatsige huiskat en al voorover in zijn armen tuimelde en beide in een onelegante val over de lama op de binnenplaats neersmakte. Ignatius kreeg het het zwaarst te verduren aangezien hij, plat op zijn rug, eerst zijn Vrouwe over hem heen geworpen kreeg en daar bovenop de zwaarlijvige Theemuts.

~ Samara

Ignatius · Duister als de Nacht Joined: 18 Feb 2002 Posts: 57

Het tegenspartelen had hij niet verwacht en was helemaal verrast. Toen hij de grond raakte en hen over zich heen kreeg, werd zijn adem afgesnoerd.
~ Oempf ~
De dame had een zachtere landing gemaakt en de kat had zich zo te zien ook niet bezeerd. Maar de situatie vond hij beschamend en hij probeerde zijn eergevoel nog wat te redden door zo vlug mogelijk recht te staan. Hij sloeg het meeste stof van zijn kleren en handen en keek vlug rond hopend dat niet al te veel ogen dit tafereel gezien hadden.
Hij reikte toen de vrouwe zijn hand om haar recht te helpen.
"U heeft zich toch niet al te veel bezeerd, hoop ik ?"

ckeetel · Posted: Sat Feb 23, 2002 12:14 pm Post subject: Paniek! AAAH!!!

Even zag hij zijn leven aan zich voorbijtrekken, toen zijn lichaam bovenop dat van zijn beschermvrouwe terechtkwam. Theemuts dijde uit als een rimpelende plas water. Dit werd 'm teveel. Zoveel lichaamsbeweging, zoveel inspanning...hij was toch niet aan het ... afvallen?
Het schrikbeeld van wegkwijnende zwembandjes bracht de anders zo rustige kater in een staat van hysterie.

Hij toonde zijn zwarte staart en zijn krokante achterkant en ging er als een haas vandoor.

(Theemuts heeft zich strak om een theepot gewonden en komt er voorlopig niet meer vandaan :eek

)

Edited by: ckeetel at: 2/23/02 1:33:03 pm

caege · Nachtdwaler Joined: 10 Feb 2002 Posts: 115

Caege kwam zo snel mogelijk naar het gevallen groepje gerend en stak zijn handen uit om Vrouwe Ophelia recht te helpen.
"Hebt u zich bezeerd vrouwe?" vroeg hij ongerust.

Samara Jalaya · Posted: Sat Feb 23, 2002 1:52 pm Post subject: ter hulp

"Blijf van me af!" riep Ophelia voor iemand haar ook maar met een vinger kon aanraken en ze nog steeds in een lachwekkende houding over Ignatius lag. Ze krabbelde overeind en schudde met een woeste hoofdbeweging haar lange rode haar uit haar ogen. Het lag in de verwachting dat nu een woedeuitbarsting zou komen, een verwijt, een spottende opmerking, een berisping, maar in plaats daarvan zette Ophelia haar handen in haar zij en lachte. "Was dat me even een heldhaftige daad!" zei ze grinnikend. "Ik nodig jullie allemaal uit voor een kopje thee om deze overwinning te vieren." Ze draaide zich om naar Darvan en zei op bevelende toon: "En die uitnodiging geldt ook voor jou."

~ Samara

Darvan · Nachtdwaler Joined: 07 Feb 2002 Posts: 119

Darvan, die de hele gebeurtenis had aanschouwd schoot bijna in de lach. Dat was heel zeldzaam bij hem. Hij nam de uitnodiging van Ophelia graag aan, hij had voor het errst het gevoel dat mensen hem misschien aardig vonden.