Raganorck

[Uriel]

Net toen Borgas en James in de woudzoom verdwenen waren, kwam er langs een ander pad een boerenknol aangedraaft met een jonge uit de kluiten gewassen stalknecht op zijn rug. De jongen reed zonder zadel en had moeite zich aan de teugels vast te houden en zich met zijn dijen op de rug van het paard te klemmen. Hij durfde niet op of om te kijken, zelfs overdag vond hij de wouden bedreigend, ook al was hij opgegroeid op een van de Hoeves. Juist omdat hij was opgegroeid op een van de hoeves. Niemand wist beter dan de hoevebewoners hoe venijning en wispelturig de spinelfen zijn konden.

Hij draafde tot vlak voor de poort voordat hij zijn paard inhield en hij kwam vlak achter een kar tot stilstand. Angstig wierp hij een blik achterom over het grasveld dat de stad van de wouden scheidde en slaakte een zucht van opluchting toen hij besefte dat hij het gehaald had. Hij was veilig tot aan de stad gekomen. Straks terug, dat was een grotere opgave, maar eerst hier maar eens Walefrid zien te vinden en Adelbert`s zwaard ophalen bij de smidse. Hij voelde zijn maag knorren en bedacht dat met de beurs die Manfred hem meegegeven had een maal ook geen slecht idee zou zijn. Hij controleerde of het koord goed vast zat en toen dat in orde bleek te zijn leunde hij voorover om zijn paard op de hals te kloppen.

"Goedzo, braaf beestje, goedzo Baike..."